De oorlog in Oekraïne is een trompe l’oeil. Achter de schijn van de eenheid van de NAVO en haar consolidatie door nieuwe leden, lopen verschillende grote spelers die van twee walletjes willen eten. In werkelijkheid weten allen, die niet verblind zijn door hun eigen propaganda, dat hun kant gaat verliezen en al andere vijanden op andere slagvelden aan het plannen is. Washington maakt het beste van een slechte situatie en gebruikt de Russische druk om de gelederen te sluiten, schrijft Thierry Meyssan.
Vooraan op het toneel verzekert de NAVO dat zij versterkt is door “de waanzin van Poetin”. Oekraïne, krachtig bewapend door het Westen, leidt een tegenoffensief en duwt de “indringer” terug. Op internationaal niveau werpen de sancties hun vruchten af. Finland en Zweden, die zich bedreigd voelen, hebben besloten zich bij het Atlantisch Bondgenootschap aan te sluiten. Binnenkort zullen de Russen de “dictator” in het Kremlin omverwerpen.
Dit prachtige narratief wordt door de feiten tegengesproken: slechts ongeveer een derde van de westerse wapens bereikt het front. Maar het Oekraïense leger is uitgeput. Bijna overal trekt het zich terug en een paar wapenfeiten veranderen niets aan het totaalbeeld. Twee derde van de Westerse wapens, vooral de zware handwapens, zijn reeds op de zwarte markt in de Balkan verkrijgbaar, vooral in Kosovo en Albanië, die de belangrijkste plaatsen voor de handel in dit gebied zijn geworden. De westerse sancties houden het gevaar in van hongersnood, niet in Rusland, maar in de rest van de wereld en vooral in Afrika. Turkije en Kroatië zijn tegen de toetreding van nieuwe leden tot de NAVO. Het is mogelijk hen te overtuigen, maar tegen de prijs van radicale politieke veranderingen, waartegen het Westen zich altijd heeft verzet.
Zelfs als Rusland zo verstandig is om zijn overwinning niet al te luid te vieren, zoals het in Syrië heeft gedaan, zal de NAVO gezien worden als de mislukking van de grootste militaire macht uit de geschiedenis. Een overwinning zonder aantrekkingskracht, want het Atlantisch Bondgenootschap was fysiek betrokken bij de strijd, terwijl het om de slagvelden in Syrië heen stond. Veel van de vazalstaten van Washington zullen proberen zich los te maken. Waarschijnlijk zullen hun burgerleiders mentaal op het Westen gericht blijven, terwijl hun militaire leiders zich sneller in de richting van Moskou en Peking zullen wenden. In de komende jaren zullen de kaarten opnieuw geschud worden. Het zal niet gaan om een verschuiving van afstemming op Washington naar afstemming op de nieuwe overwinnaars, maar om het scheppen van een multipolaire wereld waarin iedereen voor zichzelf verantwoordelijk is. Wat op het spel staat is niet een herdefiniëring van de invloedzones, maar het einde van de mentaliteit die een hiërarchie tussen de volkeren instelt.
Vanuit dit gezichtspunt is het fascinerend om de westerse retoriek te observeren. Veel deskundigen uit de oude wereld leggen uit dat Rusland zijn keizerrijk opnieuw wil opbouwen. Zij beweren dat het reeds Ossetië en de Krim heroverd heeft en nu de Donbass aanvalt. Zij reconstrueren de geschiedenis met vervalste citaten van president Poetin. Iedereen die het hedendaagse Rusland bestudeert en de gegevens controleert, weet dat dit niet waar is. De toetreding van de Krim tot de Russische Federatie en de toekomstige toetreding van Ossetië, Donbass en Transnistrië hebben niets te maken met een keizerrijk, maar met de wederopbouw van de Russische natie, die bij de ineenstorting van de Sovjet-Unie uit elkaar is gevallen.
In deze context begint een klein deel van de westerse leiding de keuzes van hun Amerikaanse overheerser in twijfel te trekken. Hetzelfde verschijnsel deed zich voor tijdens het laatste trimester aan het einde van het mandaat van de Franse president Nicolas Sarkozy. Deze laatste, die de menselijke ramp zag die hij in Libië had helpen uitlokken en zijn mislukking in Syrië, stemde ermee in om met Damascus over een afzonderlijke vrede te onderhandelen. Washington, woedend over zijn onafhankelijkheid, organiseerde echter zijn verkiezingsnederlaag ten gunste van François Hollande. In de dagen na zijn toetreding tot het Élysée-paleis heeft deze laatste de westerse oorlogsmachine voor een decennium opnieuw op gang gebracht. Juist in die tijd heeft Rusland zich ertoe verbonden in Syrië in te grijpen. Twee jaar lang heeft het de laatste hand gelegd aan de ontwikkeling van nieuwe wapens, en daarna is het de jihadisten komen bestrijden die door het Westen bewapend en door de NAVO geleid werden vanuit haar geallieerd landcommando in Turkije.
Terwijl de parolen van de NAVO triomfeerden in de Westerse pers, werden onze studies over de geschiedenis, de betekenis en de plaats van de Banderisten in het hedendaagse Oekraïne wijd verspreid in leidinggevende kringen in de hele wereld. Veel van de “bondgenoten” van Washington weigeren nu deze “Oekraïners”, waarvan zij weten dat het neonazi’s zijn, te steunen. Zij zijn van mening dat, in deze strijd, het Rusland is dat gelijk heeft. Duitsland, Frankrijk en Italië hebben bepaalde leden van hun regeringen al toestemming gegeven om met Rusland te praten, zonder dat dit iets verandert aan het officiële beleid van hun landen. Althans deze drie leden van het Atlantisch Bondgenootschap spelen voorzichtig een dubbel spel. Als het fout gaat met de NAVO, zullen zij de eersten zijn om zich om te draaien.
Zo heeft ook de Heilige Stoel, die dicht bij het prediken van een nieuwe kruistocht tegen het “Derde Rome” (Moskou) kwam en foto’s liet circuleren waarop de Paus bidt met echtgenotes van neonazistische leden van het Azov-regiment, niet alleen contact gelegd met patriarch Cyril, maar ook met het Kremlin.
Al deze contacten, hoe discreet ook, ergeren Washington, dat al bezig is de afgezanten te verwijderen. Maar juist het feit dat zij officieel ontslagen zijn, geeft deze gezanten meer ruimte om te onderhandelen. Waar het om gaat is dat zij aan de juiste personen verantwoording moeten afleggen voor wat zij doen. Dit is een gevaarlijk spel, zoals blijkt uit de verkiezingsnederlaag van president Sarkozy toen hij zich probeerde te bevrijden van zijn Amerikaanse sponsor.
HYPOTHESE 1: DE UITBREIDING VAN DE NAVO ZOU HAAR NIEUWE DOEL BEVESTIGEN
Laten we proberen een stapje terug te doen van de gebeurtenissen en zien hoe ze zouden kunnen evolueren.
Opdat Turkije en Kroatië het lidmaatschap van Finland en Zweden van de NAVO zouden aanvaarden, zou de NAVO moeten instemmen met hun voorwaarden. Voor Turkije zijn dat (1) de plaatsing van de PKK en Hizmet (Fethullah Gülen) op de lijsten van terroristische organisaties, de arrestatie en uitlevering van hun leden, (2) het opnieuw opnemen van zijn wapenindustrie in het F-35 productieprogramma, en voor Kroatië (3) de wijziging van de kieswetten in Bosnië-Herzegovina om zijn Kroatische minderheid politieke gelijkheid te verlenen.
De PKK vertegenwoordigt niet de Koerden in het algemeen, maar slechts enkelen van hen. Zij begon als een marxistisch-leninistische partij die tijdens de Koude Oorlog tegen de Turkse militaire dictatuur vocht. Daarna, na de arrestatie van haar leider en de ontbinding van de USSR, veranderde zij van partij en werd een libertaire partij die het Pentagon in het Midden-Oosten diende. Vandaag is het een huurlingenmilitie die als dekmantel dient voor de Amerikaanse bezetting in Syrië. Het als een terroristische organisatie beschouwen zou betekenen dat de GI’s uit Syrië geëvacueerd moeten worden en dat de oliebronnen aan Damascus teruggegeven moeten worden.
Fethullah Gülen is de geestelijke vader van een grote liefdadigheidsorganisatie die in vele landen aanwezig is. Hem uit de Verenigde Staten uitleveren en zijn organisatie als terroristisch beschouwen, zou de CIA beroven van steunpunten in vele Afrikaanse en Turkssprekende Aziatische landen. Dit zou voor Washington alleen denkbaar zijn als AfriCom op het Afrikaanse continent zou worden ingezet in plaats van naar Duitsland te worden verbannen. Er zijn onderhandelingen aan de gang om het in Somaliland te vestigen, dat dan een internationaal erkende staat zou worden.
Gezien de lange reeks aanslagen die de PKK in Turkije heeft gepleegd en de poging tot moord op president Erdoğan, gevolgd door de couppoging in juli 2016, waarin Hizmet namens de CIA een centrale rol speelde, is Ankara legitiem in zijn eisen.
Turkije weer opnemen in de lijst van F-35 producerende landen kost niets, maar de schrapping ervan was een sanctie tegenover de aankoop door het Turkse leger van Russische S400 luchtafweerwapens. Ankara genoegdoening geven om de NAVO uit te breiden tegenover Rusland zou op zijn zachtst gezegd tegenstrijdig en onbegrijpelijk zijn. Bovendien zou het laten vervaardigen van F-35’s door een mogendheid die niet verlegen is geweest om kritiek op de vermeende kwaliteit ervan te leveren, ook gênant kunnen blijken.
Bosnië-Herzegovina is gecreëerd door de Straussiërs (Richard Perle was geen lid van de Amerikaanse, maar van de Bosnische delegatie bij de Dayton-akkoorden). Het werd voorgesteld als een homogene entiteit, volgens het Straussische gedachtegoed. De Kroatische minderheid (15% van de bevolking) werd daarom verbannen. Hun taal wordt niet erkend en zij hebben geen politieke vertegenwoordigers. Ingaan op de eis die Kroatië namens hen stelt, zou betekenen dat de redenen waarom de Straussers de oorlogen in Joegoslavië organiseerden (etnische groepen scheiden en homogene bevolkingen creëren) in twijfel worden getrokken. Bovendien zijn het de Straussiërs die in Oekraïne aan het werk zijn.
Ervan uitgaande dat aan deze drie voorwaarden wordt voldaan of dat de politieke leiders die ze hebben geformuleerd omver worden geworpen, zou de uitbreiding van het Atlantisch Bondgenootschap met Finland en Zweden de verandering in de aard van de NAVO bevestigen. Het zou niet langer een structuur zijn die gericht is op de stabilisering van het Noord-Atlantische gebied, zoals bepaald in het Verdrag, dat president Boris Jeltsin er in 1995 toe bracht ernstig te overwegen zich bij zijn land aan te sluiten. De NAVO zou haar transformatie voltooien tot een militair bestuur van het westerse rijk van de VS.
Twee keer zoveel wapens als die in Oekraïne worden gebruikt, worden opgeslagen in Kovoso en Albanië, voordat ze naar een ander theater van operaties worden gestuurd. Voor de Straussiërs zal de komende nederlaag in het aangezicht van Rusland geen groot probleem zijn. Men kan andere oorlogen voeren tegen andere vijanden en de zaak draaiende houden.
HYPOTHESE 2: DE WESTERSE SANCTIES EN MILITAIRE HULP ZIJN BEDOELD OM ANDERE CONFLICTEN VOOR TE BEREIDEN
Laten we nu eens kijken naar de werkelijke gevolgen van de westerse sancties. De maatregelen om Rusland uit te sluiten van het internationale financiële stelsel hebben geen gevolgen voor het land. Het blijft importeren en exporteren zoveel als nodig is, maar het wordt gedwongen van leverancier en afnemer te veranderen. Het zet snel het equivalent van SWIFT op met de Brics (Zuid-Afrika, Brazilië, China en India), maar het kan niet langer rechtstreeks handel drijven met de rest van de wereld. Het is nu al onmogelijk potas-meststoffen in Afrika te kopen. Rusland en Wit-Rusland zijn immers de voornaamste exporteurs. Er broeit een hongersnood. De secretaris-generaal van de Verenigde Naties, António Guterres, heeft de noodklok al geluid. Hij vraagt het Westen een uitzondering toe te staan op hun embargo op potas-meststoffen.
In het meest waarschijnlijke geval, als Washington zijn beleid niet zal veranderen, zal de hongersnood leiden tot nieuwe oorlogen en grootschalige migratie naar de Europese Unie.
Het is op zijn zachtst gezegd verrassend dat de Verenigde Staten na de val van Mariupol bereid waren nog eens 40 miljard dollar naar Oekraïne te sturen, waar het al 14 miljard dollar verloren had. In werkelijkheid heeft twee derde daarvan nooit zijn bestemming bereikt. Deze bedragen zijn verduisterd. Binnenkort zal er voor ongeveer 18 miljard dollar aan wapens beschikbaar zijn in Kosovo en Albanië. Of het Pentagon smijt met geld, of het investeert door dit enorme arsenaal buiten het zicht van het Congres te houden.
De Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken voor politieke zaken, Victoria Nuland, is daarom op 11 mei naar Marokko gereisd om een bijeenkomst van de Wereldwijde Coalitie tegen Daesh voor te zitten. Er namen 85 staten aan deel op het niveau van hun ministers van Buitenlandse Zaken. Voorspelbaar hekelde mevrouw Nuland de heroprichting van Daesh, niet meer in het Midden-Oosten, maar in de Sahel. Zij nodigde alle deelnemers uit om zich bij de VS aan te sluiten in de strijd tegen deze vijand. Maar aangezien iedereen de massale steun van het Pentagon aan de jihadisten in Irak en Syrië had gezien, begrepen alle aanwezige diplomaten dat de storm spoedig zou gaan liggen. Wapens waren zoek en het Pentagon wilde niet op heterdaad betrapt worden om ze weer aan de jihadisten te leveren. Het zal ze gewoon van de Balkan moeten halen, waar ze nog steeds in hun kisten op hun eindgebruikers liggen te wachten.
Een oorlog in de Sahel zal geen probleem zijn: hij zal de grootmachten sparen en alleen Afrikaanse slachtoffers maken. Hij zal duren zolang hij gevoed wordt en geen enkele bondgenoot zal zich permitteren op te merken dat dit conflict pas bestaat sinds zij Libië zijn binnengevallen en hebben vernietigd. Alles kan gewoon doorgaan: voor een deel van de mensheid zal de wereld unipolair blijven met Washington in het middelpunt.
Kijk naar het grote succes van de E. E. G. Vergelijk dit met de financiële rampspoed van de E. U.
Hoe groter een organisatie hoe slechter de besluitvorming.
Hetzelfde verhaal kun je op de NATO plakken. Toen dertig jaar geleden de nato kleiner was, was de organisatie slagvaardiger, efficiënter. Nu de nato tot een moloch is geworden, zal deze organisatie door zijn voegen zakken. Er zijn te veel belangen, te veel wensjes om een krachtig beslissingsapparaat te hebben.
Kijk naar de tegenstellingen binnen de organisatie, vb twee vijand tegelijk erin, Turkije / Griekenland. Kijk naar de absurd verbreide grenzen vd nato, het grenst met Spanje aan Marokko, met Turkije aan Syrië Iran.
Het is een onbestuurbare organisatie, daarom zal de nato ook falen.
Net zoals de EU het grootste financiële debacle zal zijn in de geschiedenis van het continent Europa. Groter dan het experiment van het warschau pact vele malen groter dan weimar Duitsland.
Groter is niet beter, vergelijk de resultaten van mega school gemeenschappen met kleine scholen
Ik moet met humor en genoegen terugdenken aan de tijd dat wilders tegen toetreding van Turkije tot de eu was en de grote partijen helemaal voor. Ik vraag me af hoe cda/vvd/pvda hiernaar terugkijken. Ik hoor ze al jaren niet meer over Turkije.
Dementie?
NAVO is een verlengstuk van de VS. Dus alle lidstaten zijn de poppetjes van de VS. Europa is gewoon een vooruit geschoven “verdediging” linie van de VS. Als Rusland zijn dreiging uitvoert zijn de lidstaten, met name VK de eerste die aan gort wordt gebombardeerd. Binnen 2 min is Londen een krater en “Groot-Brittanie” onderwater verdwenen. Europa wordt dan overspoelt door een tsunami van een 500 m hoge watermassa. Nederland en België liggen dan in no-time onder water. Dat is het vooruit zicht volgens een VS generaal als de Russen hun met kernkoppen uitgeruste raketten op GB afvuren.
De wapens die opgeslagen liggen brengen in Europa een veelvoud op tegenover verkoop in Afrika….plus nieuwe klaten in Europa…. de steeds groter wordende bendes uit Afrika in onder andere Italie zijn al druk doende gebieden onder controle te krijgen. Voor controle zijn wapens nodig, en in Europa zal guerillia oorlogsvoering in vooral stedelijke gebieden de norm worden.
Dijon juni 2020 was een voorafje….
De media kan zaken stil houden, maar als de kogels de redactie binnen vliegen zullen ze toch moeten toegeven dat er zaken vet mis zijn….of Hebdoen ze dat al niet meegemaakt….?
we gaan het zien.
Het grote verschil met 30 jaar terug: RU was toen kwetsbaar, maar de Nato niet zo groot.
Nu is de nato groot–en nog steeds billenmaat van USA.
Maarre…proxyoorlog tegen RU is uitgesloten.
RU heeft Satan 2, en USA is naast de deur voor 26.300km per uur……
Je ziet wel standaard manier van USA. GB als bereidwillige hoer van USA is bezig RU te provoceren als de pest, met wapenleverancies aan de Oekies.
Maar allez; wat kan je verwachten van een land met een fossiel als “Queen”?