Effectiviteit Countdown – Grootste studie tot nu toe toont enorme afname in effectiviteit van COVID-19 ‘vaccins’

Vaccin is een term met positieve connotaties. Het wordt gebruikt door degenen die COVID-19 “vaccins” in de armen willen steken, genetisch gemodificeerde vaccins die eigenlijk serums zijn en geen vaccins. Maar de term “vaccin” klinkt gewoon beter dan “medicijn” en is geschikt als je mensen iets wilt verkopen dat hen in het beste geval als preventief middel beschermt tegen een ernstig ziekteverloop, schrijft Sciencefiles.org.

De term “vaccin” brengt echter een aantal verwachtingen met zich mee die op de tenen kunnen trappen van degenen die momenteel proberen de term te misbruiken om hun doelen te bereiken (wat die ook mogen zijn).

Vaccinatie gaat gepaard met de verwachting van bescherming tegen infectie en ziekte, van blijvende bescherming tegen ziekte.

Geen van beide verwachtingen is gerechtvaardigd voor COVID-19 vaccins / gentherapieën, omdat COVID-19 vaccins / gentherapieën met afnemende waarschijnlijkheid beschermen tegen ernstig ziek worden aan COVID-19 als men ziek wordt van COVID-19, net zoals geneesmiddelen dat doen, werken ze min of meer, of hebben een heel ander effect dan verwacht.

Het effect is ook een variabele die in de tijd significant samenhangt met het tijdstip van de vaccinatie. Hoe kort de bescherming is die COVID-19 vaccins / gentherapieën bieden, is reeds enige tijd geleden aangetoond aan de hand van een studie uit Qatar.

De studie was gebaseerd op gegevens van ongeveer 330.000 mensen uit Qatar. Vandaag brengen wij verslag uit over een studie uit Zweden, die een nog groter aantal gevallen telt en de resultaten uit Qatar grotendeels bevestigt. Laten we beginnen met enkele resultaten: na ongeveer 121 tot 180 dagen biedt Comirnaty van Pfizer/Biontech geen bescherming meer tegen symptomatische ziekte; Spikevax van Moderna is hoger gedoseerd, heeft meer bijwerkingen en gaat iets langer mee dan Comirnaty, gemiddeld ongeveer 180 dagen. De veronderstelde bescherming die Vaxzevria van AstraZeneca biedt tegen symptomatische ziekte is al na 121 dagen volledig verdwenen. Dit zijn resultaten die niet echt passen bij de verwachtingen die aan vaccins worden gesteld.

In bijzonderheden.

De auteurs, onder leiding van Peter Nordström, putten uit een breed scala van gegevens.
Zij beschikken over gegevens van 842.974 dubbel gevaccineerden, die zij kunnen combineren met gegevens van evenveel ongevaccineerden, onder voorbehoud van een sociaaleconomische aanpassing.

De observatieperiode begint op 28 december 2020 en loopt tot 4 oktober 2021, gedurende welke tijd 27.918 mensen uit beide groepen positief testten en symptomen hadden die werden toegeschreven aan COVID-19, en 1.102 mensen werden opgenomen in het ziekenhuis of overleden aan COVID-19. De analyses van de auteurs zijn gestandaardiseerd voor leeftijd, reeds bestaande aandoeningen en sociaaleconomische variabelen. Er wordt gebruik gemaakt van Cox-regressies, die in wezen een schatting geven van de kans om op verschillende tijdstippen uit de populatie te worden verwijderd omdat zich een gebeurtenis (positieve test, ziekenhuisopname) heeft voorgedaan. De doeltreffendheid kan worden geschat aan de hand van het verschil in resultaten tussen gevaccineerden en ongevaccineerden. De raming van de doeltreffendheid kan dankzij de uitgebreide gegevensbank als zeer betrouwbaar en valide worden beschouwd. Het verloop van de effectiviteit, het verdwijnen van de effectiviteit, het aftellen naar volledige verdwijning, zo u wilt, ziet er voor symptomatische ziekten als volgt uit.

In principe kan men ervan uitgaan dat de doeltreffendheid van de vaccins / gentherapieën na vier maanden aanzienlijk afneemt en na zes maanden niet meer aanwezig is. Dit betreft de bescherming tegen symptomatische ziekte. Op het eerste gezicht ziet het er iets beter uit voor de bescherming tegen ziekenhuisopname en overlijden.

Maar alleen op het eerste gezicht.

Wij hebben de boven- en ondergrenzen van het betrouwbaarheidsinterval in beide figuren zorgvuldig overwogen. De daling van de ondergrens van het betrouwbaarheidsinterval en het uiteenlopen van de waarden voor de boven- en ondergrens van het betrouwbaarheidsinterval zijn een onmiskenbaar teken dat uit de gegevens geen bijzonder betrouwbare conclusies meer kunnen worden getrokken op zijn laatst 120 dagen na de tweede vaccinatie. Bovenstaande figuur moet meer worden gezien als een tendens van de ontwikkeling dan als een concrete ontwikkeling, en wat zij in wezen suggereert is de hypothese dat het beschermende effect tegen ernstige ziekte met COVID-19 vaccins / gentherapieën 120 dagen na de tweede vaccinatie snel afneemt en snel niet meer aanwezig is. Vier maanden bescherming is niet echt wat men van een vaccin verwacht…

Uit resultaten zoals die welke zojuist zijn gepresenteerd, concluderen de verantwoordelijken en de auteurs in het onderhavige geval dat het zinvol is een boostervaccinatie uit te voeren. Een dergelijke conclusie gaat echter gepaard met een hele reeks impliciete premissen, zoals:

• De neveneffecten die door booster prikken veroorzaakt worden, kunnen verwaarloosd worden;
• Booster injecties verhogen niet de doeltreffendheid op korte termijn (wat nog moet worden aangetoond);
• SARS-CoV-2 is in de tussentijd niet zodanig gemuteerd dat boosters ineffectief zijn;
• De zeer geringe doeltreffendheid tegen de SARS-CoV-2/Deltavariant kan worden opgevoerd met hetzelfde vaccin / dezelfde gentherapie die deze geringe doeltreffendheid heeft;

Je hebt de indruk dat je naar kinderen kijkt die doktertje spelen.

Nordström, Peter et al. (2021). Effectiveness of Covid-19 vaccination against risk of symptomatic infection, hospitalization, and death up to 9 months: a Swedish total-population cohort study. Lancet preprint.

Copyright © 2021 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Overmatige sterfgevallen wijzen op ontvolkingsagenda

Volg Frontnieuws op Telegram