Eerlijk gezegd lieve schaap, het kan me geen reet schelen

Oké, oké, ik heb hier al eerder over geschreven. In feite is bijna alles wat ik tegenwoordig schrijf een variatie op dit thema – schapen die het licht niet zien. Het fascineert me. En blijkbaar fascineert het veel andere mensen. Er zijn boeken over geschreven, zinnen gecreëerd om het te beschrijven, en eindeloze artikelen over dit vreemde fenomeen dat is ontstaan uit deze Covid/et al smurrie. Waarom zijn er zoveel mensen in deze wereld die niet zien dat de wereld instort, en dat hun volgzaamheid aan een totalitaire agenda de voornaamste reden is dat de wereld instort? schrijft Todd Hayen.

Omdat de schapen het geen reet kan kan schelen.

Vertel hen dat er bewijs is dat het vaccin hen zal doden of ernstig zal schaden, en de reactie is, “dus?”. Of dat Covid echt nooit zo gevaarlijk was als iedereen zei, “het kan me echt niet schelen”. Aanvankelijk geloofde ik dat ze deze dingen zeiden omdat ze de verklaring waarop ze reageerden gewoon niet geloofden. Dat denk ik nog steeds, tot op zekere hoogte. Maar hoe zit het dan met digitale valuta die contant geld vervangen, of digitale ID’s die nodig zijn om zowat alles te doen, of een implementatie van een sociaal kredietsysteem zoals in China. Dit alles wordt beantwoord met een schouderophalen. “Dus? Het kan me echt niet schelen.”

In eerdere artikelen heb ik het standpunt ingenomen dat de reden waarom mensen deden alsof het ze niets kon schelen, was dat ze het gewoon niet wisten (zie Freedom? So What!). Ze wisten niet hoe ernstig dit was, en zoals de kikker in de pot met langzaam verwarmd water, zouden ze gewoon omkomen zodra het water een temperatuur bereikte die fataal was. Ik geloofde dat als ze het water echt voelden opwarmen, ze er onmiddellijk uit zouden springen. Dit is misschien nog steeds waar, maar ik begin het me af te vragen. Ik begin me af te vragen of het ze echt niet kan schelen of ze in een totalitair land leven, of een communistisch land, of een ander soort onderdrukkend land.

Soms lijkt het alsof sommige van deze mensen het echt menen als ze zeggen: “Dus wat is het probleem? Waarom is het communisme zo slecht? Of onder welk ander “isme” we ook leven. Misschien is een moderne vorm van onderdrukking eigenlijk niet zo erg als teleporteren naar Noord-Korea – weten mensen in Noord-Korea of communistisch China echt dat ze onder een onderdrukkend bewind leven? Natuurlijk, als ze hun leven zouden kunnen vergelijken met dat van hun tegenhangers in het Westen, zouden ze het verschil inderdaad merken, maar zou het ze iets uitmaken? Ik betwijfel het.

Weet u nog (als u zo oud bent zoals ik!) dat Chroesjtsjov de VS bezocht toen Kennedy president was? Hij was inderdaad onder de indruk, maar ik denk niet dat hij overwoog over te lopen. Ten tijde van de Perestrojka werkte ik in Hollywood als filmcomponist en kreeg ik een opdracht voor een gezamenlijk Russisch/Amerikaans animatieproject. De producent en de regisseur waren allebei Russen en leefden hun hele leven onder het Sovjetregime. Ze waren “onder de indruk” van de VS, en genoten ervan, althans zo leek het. De Jack in the Box’s fastfood specialiteit “Fajita Pita” was de favoriet en de meest benijdde westerse decadentie. Maar dachten ze echt dat hun Sovjetlevenswijze inferieur was aan de levenswijze in het Westen? Ik denk het niet… ze lieten het in ieder geval niet merken.

Net als de kikker in het water die niet merkt dat er langzaam warmte aan het water wordt toegevoegd, merken mensen niet dat er langzaam dingen worden afgenomen. Ze merken niet dat ze nog een uur moeten wachten in de rij voor de beveiliging van een vliegtuig en dat hun privacy wordt geschonden door het doorzoeken van hun persoonlijke bezittingen en hun naakte lichaam met röntgenstralen. Ze merken niet dat ze hun schoenen en riemen moeten uitdoen en hun waterflessen moeten inleveren. Dit is nu allemaal vanzelfsprekend, weinigen herinneren zich nog de tijd dat je met een ticket in de hand direct door de luchthaven naar je vliegtuig kon rennen als je een paar minuten te laat was. Ik vertelde dit aan mijn vrouw (een van de schapen in mijn leven van wie ik veel hou) en zij zei: “Je gaat me toch niet vertellen dat je daar een probleem mee hebt? Dat je je schoenen niet mag uitdoen voor de veiligheid van andere mensen en jezelf bij het instappen in een vliegtuig?”. Ja, liefje, daar heb ik wel een probleem mee… maar het is een kleinigheid als je bedenkt wat er nu komt.

En ja, alle vrijheden die de Sovjet-Russen waren kwijtgeraakt, gingen allemaal verloren onder het mom van “het is het beste voor het volk”. Zeer zelden (of nooit) worden vrijheden afgenomen met de begeleidende opmerking: “Wij nemen u dit af omdat wij een totalitaire regering zijn en wij willen dat u zich onderdrukt voelt.” Misschien komt het uiteindelijk zover, maar tegen die tijd hoeven ze u niet meer reden te geven dan een pistool op uw gezicht gericht. Tegen die tijd zijn de schapen volledig hersendood en zullen ze zelfs het antwoord dat we nu horen, “het kan me niet schelen”, niet meer horen. Tegen die tijd weten ze niet eens meer wat dat betekent.

Zeg ik dan nog steeds dat wanneer het zover is, de schapen wakker zullen worden en zich zullen realiseren wat ze verkeerd hebben gedaan? Nee, eigenlijk zeg ik dat niet. Vanaf dat moment zullen ze zeggen: “Het kan me niet schelen”, totdat ze het niet meer zeggen. Zo eenvoudig is het. Ik geloof niet dat er een “massaal ontwaken” zal plaatsvinden, samen met het besef dat het helaas te laat is om er nog iets aan te doen. Zodra het zover is, zullen de mensen door en door hersendood zijn en zombies – om die redenen zullen ze geen woord meer zeggen. Niet alle schapen, sommigen zullen omdraaien… maar naar mijn bescheiden mening zullen de meesten dat niet doen.

Dit is inderdaad een vreemde situatie, want ik kan u bijna garanderen dat als u een hard core schaap (dat waarschijnlijk 30% tot 60% van de bevolking uitmaakt) alles zou vertellen wat wij snappies weten, zij zouden reageren met een vorm van “het kan me niet schelen”. U kunt vragen: “Wilt u in een communistisch land leven?” Antwoord: “Kan me niet schelen.” Vraag: “Wilt u dat de meeste van uw vrijheden worden afgenomen?” Antwoord: “Het kan me niet schelen.” Vraag: “Wilt u leven onder een totalitair regime?” Antwoord: “Kan me niet schelen.”

Nogmaals, vroeger dacht ik dat dit gewoon kwam omdat deze mensen niet wisten wat deze dingen eigenlijk waren. Nu geloof ik dat niet meer, ik geloof dat het ze echt niet kan schelen, en als een van deze verschrikkingen morgen zou worden ingevoerd, zou het ze nog steeds niet kunnen schelen. Ja, als hun smartphones werden afgenomen, of hun internet, of hun gemak om boodschappen of benzine te kopen, of wat dan ook, zouden ze een beetje zeuren en klagen, en dan de schuld geven aan iets waar dat er geen schuld aan heeft (zoals Poetin of de opwarming van de aarde, of de ongevaccineerden). Maar ze zouden eraan wennen, denkende dat het tijdelijk was en uiteindelijk weer normaal zou worden, of misschien twee stappen terug naar normaal na drie stappen te hebben gezet…

Er is een interessant stukje in Orwells 1984 wanneer wordt aangekondigd dat het rantsoen voor chocolade zal worden verhoogd tot 30 gram, terwijl het de dag ervoor nog was verlaagd van 30 gram naar 20 gram (er was dus eigenlijk geen verhoging). Het is een voorbeeld van de manipulatie van de geest door de staat, die probeert de mensen ervan te overtuigen dat zelfs als iets de schijn heeft dat het hun wordt gegeven, het in werkelijkheid wordt afgenomen. We zien dat voortdurend in deze huidige cultuur met het voortdurende gewauwel over het opheffen van mandaten. Canada heeft bijvoorbeeld deze week zijn Covid app ArriveCAN voor het volgen van de terugkeer aan de grens ingetrokken, maar in de aankondiging vermeldde het dat het die app op elk moment, om welke reden dan ook, kon terugbrengen. Wij geven u uw vrijheid, maar niet echt.

Ik kan er zeker naast zitten met mijn waarneming en het daaropvolgende toekomstige resultaat. Misschien wordt het inderdaad heet genoeg in de keuken voor de mensen om te beseffen dat hun vrijheden niet vanzelfsprekend zijn, en dat ze niet achterover zullen leunen en het nemen, zoals ze nu lijken te doen. Mensen lijken echter wel toleranter te zijn dan vroeger, of, ze lijken ongelooflijk veel toleranter dan wij wappies. Ik heb bijna geen geduld voor misbruik of valselijk veronderstelde autoriteit – zelfs niet tot het punt dat ik mijn koekjes kwijtraak als iemand me zegt dat ik in de verkeerde lijn zit en “de regels moet volgen”. De meeste schapen zijn helemaal niet zo, en ik ben er niet van overtuigd dat ze veranderd kunnen worden. Noord-Korea, hier komen we.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Vaccingieren

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: