Een valse vlag staat op het punt ontmaskerd te worden

Frontline news meldt dat de stad Konstantinovka (of Konstantinyvka, zoals het belachelijk genoeg door de Banderieten is hernoemd, net als zoveel andere geografische locaties, waaronder Kiev, in een kinderachtige poging om hun historisch Russische identiteit te verhullen) binnenkort onder controle van Russische troepen zal staan. Dat is goed nieuws voor de inwoners van Konstantinovka, maar het is onaangenaam nieuws voor de SBU, de Oekraïense staatsveiligheidsdienst. De op handen zijnde bevrijding van Konstantinovka betekent dat de valse vlag-operatie van de SBU van 6 september 2023, die het leven kostte aan ten minste zeventien burgers in een poging om de Russen de schuld te geven van het bloedbad dat ze zelf in scène hadden gezet, op het punt staat te worden ontmaskerd.

Het door de SBU georganiseerde bloedbad in Konstantinovka maakt deel uit van een patroon van misdaden tegen de menselijkheid door het regime in Kiev. Bucha (meesterlijk gedeconstrueerd door de Russische delegatie in de VN-Veiligheidsraad) en Kramatorsk zijn andere belangrijke voorbeelden. Geen van deze misdaden had enig militair doel of betekenis, maar werd door het Kievse regime uitsluitend bedacht en gepleegd om er propaganda mee te bedrijven. Maar terwijl de arme slachtoffers allemaal dood of verminkt zijn, zijn de beoogde propagandavoordelen de slordige organisatoren van deze misdaden grotendeels ontgaan, schrijft Stephen Karganovic.

Gelukkig wordt de criminaliteit van de SBU alleen geëvenaard door haar onbekwaamheid. Veel van haar plannen zijn mislukt door de volslagen incompetentie van haar personeel. Bijgevolg werden de meeste van hun valse vlag-operaties vrij snel nadat ze waren uitgevoerd, ontmaskerd. In dat opzicht was de afslachting van onschuldige burgers in Konstantinovka, die ze in 2023 uitvoerden, geen uitzondering.

Dit is een goede gelegenheid om kort de aard van valse vlag-operaties te schetsen. Het zijn in de eerste plaats ondernemingen van politieke of propagandakarakter. Ze bestaan uit de uitvoering van een criminele daad door één actor op zo’n manier dat de schuld aannemelijk op een andere actor kan worden afgeschoven, terwijl de echte dader onopgemerkt blijft en van verantwoordelijkheid wordt afgeschermd.

De uitdrukking “valse vlag” ontstond in de 16e eeuw en verwees naar de opzettelijke misleiding van iemands ware trouw, aanvankelijk bij confrontaties op zee. Het doel van de list was dat een marineschip de vlag van een neutraal of vijandelijk land voerde om zijn ware identiteit te verbergen zodat de vijandige daad en de daaruit voortvloeiende schade zouden worden toegeschreven aan de mogendheid onder wiens valse vlag de schade werd toegebracht.

Sinds de 16e eeuw, toen deze praktijk werd ingevoerd, is het succesvol verbergen van de ware identiteit van de dader een enorm ingewikkelde onderneming geworden door de ontwikkeling van efficiënte technologieën die de meeste soorten bedrog kunnen ontmaskeren, vooral wanneer het wordt geprobeerd door ongeschoolde beoefenaars. Dat is een grote handicap gebleken voor het Kiev regime en zijn veiligheidsdiensten. Het gevolg is dat de meeste van hun trucs vaak niet werken en opmerkelijk snel aan het licht komen.

Het incident in Kramatorsk is een klassiek voorbeeld. Oekraïense troepen richtten zich op het treinstation van de stad en doodden enkele tientallen burgers die zich daar toevallig bevonden, in de verwachting dat met de hulp van het collectieve Westerse media-apparaat de schuld voor het bloedbad gemakkelijk aan de Russische kant zou worden toegeschreven. De slordige Oekraïense daders verzuimden echter om de numerieke markeringen van het “Tochka-U” projectiel dat ze gebruikten te verwijderen, waardoor het duidelijk in verband werd gebracht met de wapenvoorraad waarvan bekend was dat die in het bezit was van de Strijdkrachten van Oekraïne. Misschien per ongeluk nam een Italiaanse journalist die toevallig in Kramatorsk was, een foto van de raketresten na de aanval.

Toen de raketmarkeringen die zichtbaar waren op de foto eenmaal uitvergroot en forensisch onderzocht waren, was het spel uit. Er werd duidelijk vastgesteld dat het dodelijke instrument afkomstig was uit het militaire arsenaal van Oekraïne. Zonder veel ophef lieten zowel de Oekraïense als de Westerse propaganda de zaak vallen, waarbij ze de slachtoffers volledig vergaten die ze, tot letterlijk de dag ervoor, met ontroerende toewijding hadden betreurd, terwijl ze de aanval die ze zelf hadden gepleegd scherp veroordeelden als bewijs van “Russische barbaarsheid.”

Naast valse vlag operaties die van tevoren gepland zijn, is er ook een opportunistische, post factum, variant van dit fenomeen. De recente Russische aanval in Sumy, waarbij tientallen Oekraïense militairen werden gedood die bijeen waren voor een prijsuitreiking, is zo’n voorbeeld. De Oekraïense propaganda heeft de militaire aanwezigheid in het getroffen gebied gebagatelliseerd en er in plaats daarvan voor gekozen om de vermeende dood te benadrukken van een bepaald aantal burger familieleden die naar het gebied waren gebracht om de ceremonie bij te wonen. De nadruk op vermeende burgerslachtoffers werd nuttig geacht om sympathie op te wekken en om de dringende behoefte van het regime in Kiev aan extra financiële en militaire steun te dramatiseren. Het toevallige incident werd daarom snel geherconfigureerd als een opzettelijke slachting gepleegd door Russische troepen, die werden beschuldigd van het aanvallen van burgers in strijd met het internationaal humanitair recht.

Maar niets van dit alles had daadwerkelijk plaatsgevonden. De vermeende burgerslachtoffers konden niet onafhankelijk worden bevestigd, omdat de enige bronnen voor die bewering de Oekraïense en Westerse media waren, die er belang bij hadden om precies zo’n verhaal te promoten. Maar belangrijker nog, zelfs als er helaas enkele burgerlijke familieleden van de getroffen militairen werden gedood, dan is dat volgens het internationaal recht niet noodzakelijk een misdaad begaan door de Russische strijdkrachten. De getroffen Oekraïense militairen waren een legitiem doelwit. De burgers die roekeloos in hun nabijheid in de gevarenzone werden gebracht, in de terminologie van het collectieve Westen, vormden collateral damage. De juridische verantwoordelijkheid voor hun dood ligt volledig bij de Oekraïense autoriteiten die hen in gevaar brachten, niet bij het Russische leger dat het legitieme doelwit niet die burgers was, maar vijandelijke strijdkrachten.

Om terug te komen op Konstantinovka: na de volledige bevrijding zal de Russische onderzoekscommissie voor oorlogsmisdaden haar handen vol hebben aan het uitzoeken van wat er op 6 september 2023 is gebeurd. Wat daar gebeurde was onbetwistbaar een oorlogsmisdaad waarbij zeventien onschuldige burgers omkwamen en tientallen gewond raakten. Het bloedbad sloot nauw aan bij een patroon van eerdere episodes van soortgelijke aard die eerder waren geregistreerd, niet alleen in het huidige conflict in Oekraïne maar, zoals hier betoogd, ook tijdens de oorlog in Bosnië, wat suggereert dat naar alle waarschijnlijkheid in elk van die gevallen een standaard valse vlag-protocol werd gevolgd.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

BREAKING: Oekraïense Tochaka-U treft Kramatorsk in een nieuwe bloedige provocatie – Tientallen burgers dood (Waarschuwing! Schokkende beelden)

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: