Trump bevindt zich duidelijk in een existentiële crisis. Hij heeft een verpletterende overwinning behaald. Maar hij wordt omringd door een vastberaden binnenlandse vijand in de vorm van een ‘industriële belangengroep’ die doordrongen is van de ideologie van de Deep State en zich voornamelijk richt op het behoud van de mondiale macht van de VS (in plaats van op het herstel van de economie).
De belangrijkste kwestie voor MAGA is echter niet het buitenlands beleid, maar hoe een economisch paradigma dat met uitsterven wordt bedreigd, structureel weer in evenwicht kan worden gebracht. Trump heeft altijd duidelijk gemaakt dat dit zijn primaire doel is. Zijn coalitie van aanhangers is vastbesloten om de industriële basis van Amerika nieuw leven in te blazen, zodat de MAGA-aanhang redelijk betaalde banen krijgt, schrijft Alastair Crooke.
Trump heeft nu misschien een mandaat, maar er loert een groot gevaar – niet alleen de Deep State en de Israëlische lobby. De schuldenbom van Yellen vormt een nog grotere bedreiging voor het voortbestaan van het land. Deze bom dreigt de steun voor Trump in het Congres te ondermijnen, omdat hij kort voor de tussentijdse verkiezingen van 2026 zal ontploffen. Nieuwe inkomsten uit invoerheffingen, besparingen op DOGE en zelfs de aanstaande schudding in de Golf zijn allemaal gericht op het tot stand brengen van een soort fiscale orde, zodat meer dan 9 biljoen dollar aan kortlopende schulden – die op korte termijn vervallen – kan worden doorgerold naar de langere termijn zonder toevlucht te nemen tot huiveringwekkende rentetarieven. Het is het kleine struikelblok van Yellen en de Democraten voor de agenda van Trump.
Tot nu toe lijkt de algemene context duidelijk genoeg. Maar over de details van hoe de economie precies weer in evenwicht moet worden gebracht, hoe de ‘schuldenbom’ moet worden beheerd en hoe ver DOGE moet gaan met zijn bezuinigingen, zijn er verdeeldheden in het team van Trump. In feite brengen de importoorlog en de strijd met China een nieuwe oppositie in het spel: namelijk degenen (sommigen op Wall Street, oligarchen, enz.) die enorm hebben geprofiteerd van het gouden tijdperk van vrij stromend, schijnbaar onbeperkt geldcreatie; degenen die juist rijk zijn geworden door het beleid dat Amerika ondergeschikt heeft gemaakt aan de dreigende Amerikaanse ‘schuldenklok’.
Om de zaken nog ingewikkelder te maken, kunnen twee van de belangrijkste onderdelen van Trumps voorgestelde ‘herbalancering’ en ‘oplossing’ voor de schulden niet eens hardop worden uitgesproken, laat staan fluisterend: ten eerste omdat het gaat om het opzettelijk devalueren van ‘de dollar in uw portemonnee’. Ten tweede omdat veel meer Amerikanen hun baan zullen verliezen.
Dat is niet bepaald een populaire ‘verkoop’. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom de ‘herbalancering’ niet goed aan het publiek is uitgelegd.
Trump lanceerde de ‘importheffingschok’ van de bevrijding, schijnbaar met de bedoeling om een herstructurering van de internationale handelsbetrekkingen te forceren – als eerste stap naar een algemene herschikking van de belangrijkste valutawaarden.
China ging echter niet akkoord met de tarief- en handelsbeperkingen, en de situatie escaleerde snel. Even leek het erop dat de ‘coalitie’ van Trump zou breken onder de druk van de crisis op de Amerikaanse obligatiemarkt als gevolg van de importfstrijd, die het vertrouwen had geschokt.
De coalitie hield echter stand, de markten kalmeerden, maar vervolgens brak de coalitie uiteen over een kwestie van buitenlands beleid: Trumps hoop op normalisering van de betrekkingen met Rusland, met het oog op een grote mondiale reset.
Een belangrijke stroming binnen de Trump-coalitie (afgezien van de MAGA-populisten) wordt gevormd door de neoconservatieven en de Israeli Firsters. Trump zou in het begin een soort faustiaanse deal hebben gesloten door zijn team te vullen met fanatieke Israeli Firsters.
Simpel gezegd omvatte de brede coalitie die Trump nodig dacht te hebben om de verkiezingen te winnen en het economische evenwicht te herstellen ook twee pijlers van het buitenlands beleid: ten eerste de reset met Moskou – de pijler waarmee een einde moest worden gemaakt aan de ‘eeuwige oorlogen’, die zijn populistische achterban verafschuwde. En de tweede pijler was het neutraliseren van Iran als militaire macht en bron van verzet, waar zowel de Israeli Firsters als Israël op aandringen (en waar Trump zich volledig in lijkt te kunnen vinden). Vandaar de Faustiaanse overeenkomst.
Trumps aspiraties als ‘vredestichter’ hebben ongetwijfeld bijgedragen aan zijn electorale aantrekkingskracht, maar ze waren niet de echte drijfveer achter zijn verpletterende overwinning. Wat duidelijk is geworden, is dat deze uiteenlopende agenda’s – binnenlands en buitenlands – met elkaar verweven zijn: een tegenslag op het ene gebied heeft een domino-effect op het andere en versnelt of vertraagt de andere agenda’s. Simpel gezegd: Trump is afhankelijk van ‘overwinningen’ – vroege ‘overwinningen’ – zelfs als dit betekent dat hij zich moet haasten om een potentiële ‘gemakkelijke overwinning’ te behalen zonder na te denken over de vraag of hij over een gedegen strategie (en het vermogen) beschikt om deze te bereiken.
Alle drie de doelstellingen van Trump blijken ingewikkelder en controversiëler te zijn dan hij misschien had verwacht. Hij en zijn team lijken gefascineerd door westerse aannames, zoals ten eerste dat oorlog over het algemeen ‘daar’ plaatsvindt; dat oorlog in het na-Koude Oorlogstijdperk niet echt ‘oorlog’ is in de traditionele zin van een totale, maar eerder een beperkte toepassing van overweldigende westerse macht tegen een vijand die ‘ons’ niet op een vergelijkbare manier kan bedreigen; en ten derde dat de omvang en duur van een oorlog worden bepaald in Washington en zijn ’tweelingbroer’ in Londen, de Deep State.
Degenen die spreken over het beëindigen van de oorlog in Oekraïne door middel van een eenzijdig opgelegd staakt-het-vuren (d.w.z. de factie van Walz, Rubio en Hegseth, onder leiding van Kellogg) lijken er dus vrolijk van uit te gaan dat de voorwaarden en het tijdstip voor het beëindigen van de oorlog ook in Washington kunnen worden bepaald en aan Moskou kunnen worden opgelegd door middel van beperkte asymmetrische druk en dreigementen.
Net zoals China niet meegaat in de ‘omport- en handelsbeperkingen’, gaat Poetin ook niet mee in het ‘ultimatum’: (‘Moskou heeft weken, geen maanden, om in te stemmen met een staakt-het-vuren’). Poetin heeft geduldig geprobeerd aan Witkoff, de gezant van Trump, uit te leggen dat de Amerikaanse veronderstelling dat de omvang en duur van een oorlog grotendeels door het Westen worden bepaald, gewoonweg niet strookt met de realiteit van vandaag.
En in dezelfde geest lijken degenen die over het bombarderen van Iran praten (waaronder Trump) ook aan te nemen dat zij het essentiële verloop en de inhoud van de oorlog kunnen dicteren; de VS (en misschien Israël) kunnen gewoon besluiten om Iran te bombarderen met grote bunkerbusters. Dat is alles! Einde verhaal. Men gaat ervan uit dat dit een rechtvaardige en gemakkelijke oorlog is – en dat Iran moet leren accepteren dat het dit zichzelf heeft aangedaan door de Palestijnen en anderen te steunen die normalisatie met Israël weigeren.
Aurelien merkt op:
“We hebben dus te maken met een beperkte horizon, een beperkte verbeeldingskracht en een beperkte ervaring. Maar er is nog een andere bepalende factor: het Amerikaanse systeem staat bekend als uitgestrekt, conflictueus en daardoor grotendeels ongevoelig voor invloeden van buitenaf en zelfs voor de realiteit. De bureaucratische energie wordt bijna volledig besteed aan interne strijd, die wordt gevoerd door wisselende coalities in de regering, in het Congres, in Punditland en in de media. Maar deze strijd gaat over het algemeen over [binnenlandse] macht en invloed – en niet over de intrinsieke merites van een kwestie, en vereist [dus] geen daadwerkelijke expertise of kennis”.
“Het systeem is zo groot en complex dat je bijvoorbeeld binnen en buiten de regering carrière kunt maken als ‘Iran-expert’ zonder ooit het land te hebben bezocht of de taal te spreken – door simpelweg standaardkennis te recyclen op een manier die mensen aanspreekt. Je voert dan strijd met andere zogenaamde ‘experts’, binnen een zeer beperkte intellectuele perimeter, waar alleen bepaalde conclusies acceptabel zijn.”
Wat duidelijk wordt, is dat deze culturele benadering (het Think-Tank Industrial Complex) leidt tot luiheid en hoogmoed in het westerse denken. Naar verluidt ging Trump ervan uit dat Xi Jinping na de invoering van de importheffingen haastig een ontmoeting met hem zou zoeken om te pleiten voor een handelsakkoord, omdat China met economische tegenwind te kampen heeft.
Ook de Kellogg-aanhang gaat er zonder meer van uit dat druk zowel een noodzakelijke als voldoende voorwaarde is om Poetin te dwingen in te stemmen met een eenzijdig staakt-het-vuren – een staakt-het-vuren dat Poetin herhaaldelijk heeft verklaard niet te zullen accepteren voordat er eerst een politiek kader is overeengekomen. Wanneer Witkoff Poetins standpunt binnen het Trump-team naar voren brengt, neemt hij een tegengestelde positie in ten opzichte van het ’toegestane discours’, dat stelt dat Rusland een détente met een tegenstander pas serieus neemt nadat het daartoe gedwongen is door een nederlaag of een ernstige tegenslag.
Ook Iran heeft herhaaldelijk gezegd dat het zich niet zal laten ontdoen van zijn conventionele verdedigingsmiddelen, zijn bondgenoten en zijn nucleaire programma. Iran heeft waarschijnlijk de capaciteit om zowel de Amerikaanse troepen in de regio als Israël enorme schade toe te brengen.
Ook op dit punt is het Trump-team verdeeld over de te volgen strategie – grof gezegd: onderhandelen of bombarderen.
Het lijkt erop dat de balans onder intense druk van Netanyahu en de joodse leiders in de VS is doorgeslagen.
Een paar woorden kunnen alles veranderen. In een ommezwaai schakelde Witkoff over van zijn uitspraak van een dag eerder dat Washington genoegen zou nemen met een beperking van de Iraanse uraniumverrijking en geen ontmanteling van de nucleaire installaties zou eisen, naar een bericht op zijn officiële X-account dat elke overeenkomst zou vereisen dat Iran “zijn programma voor uraniumverrijking en bewapening stopzet en elimineert … Een overeenkomst met Iran kan alleen worden gesloten als het een overeenkomst van Trump is.” Zonder een duidelijke ommezwaai van Trump zijn we op weg naar oorlog.
Het is duidelijk dat Team Trump niet heeft nagedacht over de risico’s die inherent zijn aan hun agenda. Hun eerste ‘wapenstilstandbijeenkomst’ met Rusland in Riyad was bijvoorbeeld een theater van oppervlakkigheid. De bijeenkomst werd gehouden op basis van de gemakkelijke veronderstelling dat, aangezien Washington had besloten tot een vroegtijdig staakt-het-vuren, dit ook wel zo moest zijn.
“Het is bekend,” merkt Aurelien vermoeid op, “dat het Bosnië-beleid van de regering-Clinton het resultaat was van hevige machtsstrijd tussen rivaliserende Amerikaanse ngo’s en mensenrechtenactivisten, die geen van allen iets van de regio afwisten of er ooit waren geweest.”
Het is niet alleen dat het team zich niets aantrekt van de mogelijke gevolgen van een oorlog in het Midden-Oosten. Ze zijn gegijzeld in gemanipuleerde veronderstellingen dat het een gemakkelijke oorlog zal worden.
Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Het langetermijnspel van Rusland is veel groter dan Oekraïne
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Het is in het verleden al enkele keren eerder gebeurd… het land is failliet. Er is geld nodig, heel veel geld. Waar is dat te halen?
De oplossing kwam, ik weet de data niet meer, door aan te kloppen bij… de ultra rijken. Zij gingen akkoord, maar eisten een onderpand… b.v. al het vastgoed… en later het vermogen en toekomstig vermogen van de inwoners. En daarvoor moesten de inwoners eerst eigendom van de staat gemaakt worden.
Dat is gebeurd via een heel inventieve constructie, die heel moeilijk te ontrafelen is.
Mijn grote vraag is nu… Zal Trump in navolging van vele voorgangers (alle landen zitten in hetzelfde schuitje) aankloppen bij de ultra rijken?
En wat is dan nu het onderpand? Want eigenlijk kunnen deze ‘ultrarijken’ niet nóg meer onderpand opeisen… wat is er tenslotte nog over om op te eisen.
Of… is dat al gebeurd, met als belofte b.v. het uitvoeren van een bepaalde agenda?
Met zo’n financiële constructie in het achterhoofd kunnen wij… die zonder het te weten een soort slaven van dat ultragrote geldsysteem zijn geworden… ons schrapzetten en onze creativiteit inzetten. Wij zijn met megaveel meer mensen dan die paar ultrarijken. Dát is onze rijkdom… veel kennis, veel diversiteit, veel creativiteit…. en dus eindeloos veel mogelijkheden.
U bedoelt, de staatsschulden?
De bedoeling is dat die nóóít afbetaald (kunnen) worden, tóch?ook al zouden landen dat kunnen en willen doen.
Zo behouden de elites de macht.
Die mega-veel-mensen t.o.v. de groep ultrarijken……..zoveel echte heldere mensen zijn er niet meer……verwijfde mannen, manwijfen.volgespoten met de gifzooi en langzaam stervenden,hangers,chillers,wokers,regenboogjes,omgebouwden,totale wezenlozen……
Hetgeen niet schaapachtig en nog puur bloed is …dat zijn er echt niet zo heel veel meer, gaan we de moslims ereven buiten houden…het zijn er al in de miljoen(en) stiekum in ons negerlandje…….dan is de spoeling in negerlandje extreem klein.
En dan uit die kleine groep de WATERGEUS mentaliteit naar boven zien te krijgen.
Al met al zie ik een (her)bevrijding van negerlandje helaas niet gebeuren.
Hoe zielig het westen kan zijn; Ze denken hier dat ze op hun gemak Rusland op de knieën kunnen krijgen door hun enorme aanvoer van westerse wapens die, in hun ogen tenminste, zeer efficiënt zouden zijn.
Rusland doet intussen gestaag uitvoeren wat hun doel is: de door azovnazi’s bezette gebieden bevrijden. Niet meer of minder.
Maar het westen is gemeen en gebruikt steeds vaker burgers als doel. Dat zijn oorlogsmisdaden en, psychopaten eigen, beschuldigen ze Rusland van iedere dode als zijnde een burger, terwijl hun soldaten, zowel als hun eigen opgetrommelde bejaarden als westerse huurlingen zich verstoppen achter burgers en als Rusland zo een samengepropte kliek treft is het huilie huilie in het westen want Rusland mag
“onze jongens daar” geen pak slaag geven. Foei Rusland, niet doen!
Dat van Kiev was een klein voorproefje, want nu ineens kan er onderhandeld worden met absurde eisen waarin Rusland nooit in zal meegaan.
Hopelijk is volgend ‘prikje’ van Rusland het vliegveld van Kiev, want daar landen al die westerse huurlingen en soms ook hun bazen. Een geijkt doel dus.
Kunnen ze hier in het westen nog harder janken en nog meer wapens sturen.
Tot het op is. En dan?
Het probleem met Pres. Trump is, dat zijn instinkt en uitgangs-punten,
altijd wel goed zijn – maar de uitwerking is een rommeltje.
Hij doet teveel alleen, en denkt alles zelf aan te kunnen sturen;
in plaats van alles via zijn meerderheid in het Congres tot stand te brengen.
Dan heb je een onwrikbare basis voor alles.
“meerderheid in het Congres” GOP bevat nog veel te veel neocons die dit kunnen ruineren…….
In het kort :
het westen is de eeuwige bully.
En nu hebben ze mensen tegen zich in het harnas gejaagd die zeggen : genoeg is genoeg.
En dat begrijpen de sukkeltjes in hun beschermde milieus niet zo goed.
Nu wordt de toevlucht gezocht in hun bekende modus operandus : demoniseren, intimideren, afpersen, tegen elkaar uitspelen.
Dat werkt niet, dat gooit juist olie op het vuur.
Dus wordt ook geroepen om dienstplicht : ook dat werkt niet. De eigen burgers snappen ook wat er aan de hand is en weigeren voor de elite te vechten. Diezelfde elite die hun normaliter ook nauwelijks ziet staan.
Sterker nog : beroepssoldaten nemen ook ontslag.
De westerse elite raakt het vertrouwen steeds meer kwijt.
En het helpt niet dat die IMF clown Marnix van der Rij laatst riep dat de mensen langer moeten werken tot hun pensioen.
Dat 70 het nieuwe 50 is.
De mensen hebben genoeg van de uitbuiters, kloothommel !
https://www.nd.nl/varia/varia/1265689/nederlanders-moeten-straks-langer-doorwerken-zegt-imf-bestuurder
Deep State-dienaar Marnix van Rij maakt met z’n rechterhand het 666-teken > verwijst naar het in Openbaringen 13:18 beschreven teken vh beest.
Einde LIBOR -gecontroleerd door LONDON- op 31 maart 2025 >>EINDE van het bepalen van de prijs van de USD wereldwijd !! ook! in de US
SOFR is nu alleen nog maar geldig -gecontroleerd door NEW YORK- de US bepaald nu de prijs van de USD !
DIT HIERBOVEN is allesbepalend in deze geopolitieke oorlog om ASSETS !
*C. : Ja : de financiele macht, is de drijvende factor.
Uitgevoerd daarna via de grote investerings-fondsen / banken-systeem IMF, BIS, BlackRock, e.a.