De wereld staat op het punt “groots” te veranderen

U bent inmiddels ongetwijfeld op de hoogte van de recente lekken van geheime en topgeheime Amerikaanse militaire evaluaties van de lopende Russische militaire operatie in Oekraïne.

Als we door de opsmuk heen blazen, komt het erop neer dat militaire deskundigen in Washington allemaal voorspellen dat Rusland zal zegevieren en Oekraïne zal verliezen, schrijft Byron King.

En wat betekent dat voor u? Nou, de wereld staat op het punt te veranderen, en ik bedoel groots. Ik zal zo uitleggen waarom. Eerst de documenten.

Volgens de eigen documenten van het Pentagon is het conflict tussen Oekraïne en Rusland een verloren zaak.

Hoe de documenten ook zijn ontsnapt, in wezen zijn deze lekken een grimmige pre-mortem. Of noem ze een vergevorderde autopsie op een stervend politiek-militair organisme zonder overlevingskansen.

Voor Oekraïne loopt het slecht af, zo niet catastrofaal. Bij uitbreiding geldt hetzelfde voor de NAVO, een groot deel van de rest van Europa en zeker voor de VS en hun nationale belangen.

Bereid u voor op een nieuw Amerikaans debacle zoals eerdere geostrategische rampen in Vietnam (1975) en Afghanistan (2021). Maar deze keer zal de dreigende ramp in Oekraïne de resultaten van Saigon en Kaboel in de schaduw stellen. Want geen enkel land kan zo’n grote oorlog verliezen, en zo ernstig falen, zonder aanzienlijke terugslag: politiek, militair en economisch.

Op dit punt moet ik iets zeggen: ik ben een gepensioneerde officier van de Amerikaanse marine, die bij wet en regelgeving verplicht is te verklaren dat alles hier een persoonlijke mening is. Ik spreek niet namens de marine, het ministerie van Defensie of de Amerikaanse regering.

Bovendien ben ik in deze fase van het leven een nederige geoloog die bijklust als nieuwsbriefschrijver. Ik heb geen toegang – nul, zippo, nada, niets – tot geclassificeerd overheidsmateriaal. Dus alles wat volgt is gebaseerd op mijn beoordeling van wat er in het publieke domein is.

Anders gezegd: “Ik weet alleen wat ik in de kranten lees.”

En volgens die kranten heeft iemand – vermoedelijk een 21-jarig lid van de Massachusetts Air National Guard die vandaag is gearresteerd – meer dan 50 pagina’s (misschien meer) van geheime Amerikaanse inlichtingenrapporten over het conflict tussen Rusland en Oekraïne van eind februari en begin maart van dit jaar gefotografeerd en allemaal op internet gezet.

Ja, dat is illegaal, maar dan nog, deze kat is ver uit de zak.

De datadump vond meer dan zes weken geleden plaats. Het gestolen materiaal stond een tijdje op een obscure website, en ging uiteindelijk viraal op het Telegramkanaal. De mainstream media pikte het op, waaronder The New York Times, die een lange, diepe geschiedenis heeft als doorgeefluik van gestolen, illegaal verkregen geheim materiaal.

Nou, als de New York Times er voorpaginanieuws over kan schrijven, kan ik hier ook mijn mening geven. Eerste amendement en zo.

Volgens meer dan een paar insiders – nogmaals, het staat in de kranten – zijn de documenten te goed gemaakt om vals te zijn. Dat wil zeggen, het uitgelekte materiaal gebruikt allemaal de juiste formaten, termen en symbolen, tot aan de lettergrootte en het lettertype toe.

En dit niveau van technische precisie is iets dat alleen mensen van binnenuit na jarenlange ervaring echt begrijpen.

Ondertussen heeft de Amerikaanse regering gereageerd als een gebrande kat. Het ministerie van Defensie en het ministerie van Justitie hebben bijvoorbeeld razendsnel een grootschalig onderzoek aangekondigd, en ik twijfel er geen seconde aan dat ze het serieus menen. Ze hebben de vermeende lekker al gearresteerd.

Een voorraad super-duper, hoogstaand spul is vrijgekomen. En het is niet zozeer de specifieke informatie in de gestolen goederen. Dat is belangrijk en zal ik hieronder bespreken. Maar het is ook de institutionele verlegenheid van Amerikaanse regeringsmensen die in die New York Times artikelen lezen over hun geheime beraadslagingen in oorlogstijd.

Dit zijn de nieuwe Pentagon Papers. Dus, ja… mensen zijn woedend.

Ik ben niet verbaasd dat ze het lek hebben geïdentificeerd. Het feit is dat contraspionagemensen zo cynisch zijn als de pest, zo slim en zo hard als een spijker. Ze verdenken iedereen ervan een verrader te zijn en dat wil je.

Ik heb dit lang geleden aan het werk gezien in een paar spionagezaken, toen ik diende bij de staf van de Chief of Naval Operations (lang verhaal, niet nu).

Oké, tot zover; laten we inhoudelijk worden. Lees verder om de essentie van deze gelekte documenten te begrijpen. Laten we zeggen dat het geen rooskleurig beeld schetst voor Oekraïne.

Het schrijven staat op de muur

Een grote verrassing in de geheime documenten is dat er zo weinig echte verrassingen zijn. Er zit geen smoking gun in de lekken, geen “grote onthulling” zoals de datum, het aanvalsplan en de organisatie- en uitrustingstabel van het langverwachte Oekraïense lente-tegenoffensief dat de Russen de Zee van Azov in zal drijven. Maar daar gaan deze documenten in ieder geval niet over.

De uitgelekte documenten zijn in feite dagelijkse briefings voor Amerikaanse medewerkers die werken in wat J-3 (Operations), J-4 (Logistics) en J-5 (Strategy, Plans & Policy) wordt genoemd. De informatie dateert van eind februari en begin maart, dus het is al twee maanden oud, en achterhaald door de gebeurtenissen.

Maar gedateerd of niet, de documenten geven een gedetailleerd overzicht van de dagelijkse informatie uit het strijdtoneel, zoals positiekaarten, troepenaantallen, slachtoffers, lijsten met wapens en ramingen van voorraden met de nadruk op munitie. In termen van inlichtingenwerk is er weinig twijfel dat Russische analisten de Amerikaanse cijfers vergelijken met wat de Russen toen wisten, gewoon om te zien waar en hoe de dingen overeenkomen of afwijken.

Het belang van de documenten is echter dat ze bevestigen wat veel mensen al vermoedden, zo niet de Russen, die de basiscijfers zeker al kennen. En een specifiek punt dat überhaupt niet schokkend is, is dat Oekraïne snel door zijn munitie heen raakt, namelijk door zijn luchtdoelraketten en artillerierondes. Houd die gedachte vast.

Sta mij toe om twee jaar studie aan het Naval War College te distilleren in twee korte zinnen:

1) Legers voeren veldslagen uit, maar energie, industrie en logistiek winnen oorlogen.

2) Moderne oorlog is een industriële oorlog, zeker als er grote landen bij betrokken zijn.

Zoals we de afgelopen 14 maanden hebben gezien, is het conflict in Oekraïne een wrede strijd die mensen, uitrusting en voorraden in een razend tempo verslindt. We hebben het over bijna een miljard afgevuurde kogels, miljoenen artilleriegranaten, tienduizenden vernietigde voertuigen, honderden neergeschoten vliegtuigen en menselijke slachtoffers van meer dan zes-cijfers doden en gewonden. Het is daar een landschap van bloedvergieten.

In een oorlog valt de kritische factor van menselijke moed natuurlijk niet te ontkennen. Of de behoefte aan grote aantallen goed getrainde, gemotiveerde, fysiek fitte mensen die bereid zijn om voorbij de bestandslijn op te rukken naar het gezicht van hun tegenstander. Zoals Napoleon zogenaamd zei: “God staat aan de kant van het leger met de meeste bataljons”.

Maar in de moderne oorlog is het leger dat zegeviert ook het leger met voldoende brandstof, uitrusting, munitie en een systeem van logistiek en organisatie dat ontworpen is om de andere partij volledig te vernietigen. Of zoals wijlen – en eminent – oorlogscorrespondent Hanson Baldwin van The New York Times ooit opmerkte: “God begunstigt de natie met de meeste fabrieken.”

Dat brengt ons terug bij die uitgelekte documenten, die vertellen dat de Russische strijdkrachten in elk opzicht een absoluut, overweldigend materieel voordeel hebben op de strijdkrachten van Oekraïne.

Zonder in technisch onkruid te vervallen, denk aan luchtdoelraketten. Die zijn belangrijk om de vliegtuigen van de ander uit je luchtruim te houden, zodat er geen bommenwerpers binnenkomen die je achtergebieden aan gort blazen.

Tot dusver heeft Oekraïne in het conflict vooral zijn oude systemen uit het Sovjettijdperk (BUK en S-300) gebruikt om Russische vliegtuigen min of meer op afstand te houden. Niet altijd, om zeker te zijn; maar over het algemeen hebben de Russen hun bommenwerpers in het Russische luchtruim gehouden. Oké, goed voor Oekraïne.

Maar volgens die uitgelekte documenten zal Oekraïne begin mei geen raketten meer hebben. Daarna zal de Russische luchtmacht van haar huidige positie van lokale superioriteit hier en daar overgaan naar een nieuwe positie van dominante luchtcontrole, zo niet suprematie. En dit betekent dat achterliggende gebieden in Oekraïne zullen worden onderworpen aan Russische luchtbombardementen op een nog niet eerder vertoond niveau.

Een belangrijke conclusie uit de uitgelekte Amerikaanse documenten is dus dat Oekraïne op het punt staat de controle over zijn luchtruim te verliezen. En landen die hun eigen luchtruim niet controleren, winnen geen oorlogen.

Of denk aan artilleriegranaten. Deze zijn uiteraard van cruciaal belang voor beide partijen in de huidige militaire operatie in Oekraïne, waar de artillerie (opnieuw!) heeft aangetoond waarom zij de “koning van het slagveld”, zo niet de “god van de oorlog” wordt genoemd.

Oekraïne heeft lang geleden het grootste deel van zijn oude voorraad artilleriegranaten uit het Sovjettijdperk (bijv. 152 mm en andere) opgebruikt, en vervolgens andere voorraden opgebruikt van landen die overtollige granaten uit het Sovjettijdperk in hun munitiebunkers hadden liggen. In dit opzicht zit Oekraïne überhaupt zonder munitie voor een groot aantal van zijn kanonnen.

Maar vroeg in het conflict begonnen de VS, het Verenigd Koninkrijk en andere NAVO-landen Oekraïne te voorzien van andere soorten artillerie en munitie, zoals 155mm-kanonnen en granaten. En een tijdje werkte dit voor Oekraïne, ondanks de dagelijkse gevechtsverliezen. Maar volgens de uitgelekte Amerikaanse documenten zit Oekraïne nu ook zonder 155mm.

Begin maart vuurde Oekraïne bijvoorbeeld minder dan 1.000 granaten (155 mm) per dag af, met een totale reservevoorraad van minder dan 10.000 granaten; een schijntje. In wezen schraapt Oekraïne het onderste uit de kan. Voor alle duidelijkheid: Oekraïne heeft bijna geen 155mm-munitie meer.

Volgens die uitgelekte Amerikaanse documenten vuurden de Russen begin maart meer dan 20.000 artillerierondes per dag af en maakten ze enorme verliezen aan Oekraïense troepen. Nieuwsberichten beweren dat ongeveer 90% van de Oekraïense gevechtsslachtoffers te wijten is aan Russische artillerie, in plaats van aan gevechten van dichtbij.

Nogmaals, net als bij luchtdoelraketten winnen landen die de andere partij niet met veel artillerie kunnen bestoken geen oorlogen.

U ziet het punt hier, toch? De moderne oorlog is een industriële oorlog. En we zouden nog veel meer voorbeelden kunnen noemen van producten op industriële schaal die nodig zijn om oorlog te voeren; hier zijn er maar een paar: Rusland heeft voldoende brandstof en aanverwante energievoorraden; Oekraïne niet.

Rusland produceert grote hoeveelheden munitie uit een enorm chemisch en fabriekssysteem, dat nu op oorlogsniveau draait; Oekraïne doet dat niet en is afhankelijk van leveringen (in feite donaties) van munitie uit snel uitgeputte NAVO-voorraden.

Rusland heeft honderden frontlijngevechtsvliegtuigen en een volledig ontwikkelde lucht- en ruimtevaartindustrie, terwijl Oekraïne slechts een handvol gevechtsvliegtuigen heeft en nauwelijks gevechtsschade kan herstellen, laat staan verliezen kan vervangen.

Rusland beschikt over een groot aantal drones en kruisraketten, tot aan zijn onstuitbare hypersonische systemen; Oekraïne kan zich nauwelijks verdedigen. Ik kan nog wel even doorgaan, maar u krijgt het idee. Dit conflict tussen Rusland en Oekraïne is een energie- en industrieoorlog, en Rusland heeft genoeg energie en oorlogsindustrie om te blijven vechten en te zegevieren.

Ondertussen hebben noch de VS, noch de NAVO-landen voldoende militair-industriële basis om te evenaren wat Rusland op routinebasis kan inzetten. En na een jaar lang opslagplaatsen te hebben geleegd en voorraden naar Oekraïne te hebben doorgesluisd, heeft de NAVO – vooral de VS – kritieke reservevoorraden uitgeput. Bovendien is er geen vooruitzicht op aanvulling op korte termijn voor veel artikelen zoals Javelin, Stinger, 155mm, HIMARS-raketten en nog veel meer.

Nu heeft iemand net genoeg geheim materiaal uitgelekt om het publiek te informeren over de precaire situatie in Oekraïne, met alle gevaren van dien voor de VS en de NAVO als het dak instort.

Zeker, veel militaire deskundigen wisten dit al, maar het publiek niet omdat dit geen deel uitmaakte van het heersende politieke narratief.

Niemand minder dan The New York Times pikte de bal bij wijze van spreken op en ging ermee aan de haal. En misschien kan de daaropvolgende discussie de publieke opinie in de VS/NAVO doen verschuiven over hoe lang nog een oorlog moet worden gesteund waarvan de uitkomst al vaststaat.

Maar de tijd dringt. Vroeg of laat zullen de gebeurtenissen op het terrein in Oekraïne – en misschien in de buurlanden – zich op hun eigen manier ontvouwen, op basis van vuurkracht, gevechten en de kinetiek van de oorlog, waarbij Rusland in veel gevallen duidelijk de overhand heeft. Beide partijen hebben mensen op belangrijke plaatsen die daadwerkelijk hebben gesproken over een nucleaire aanval.

Dit tijdige lek is een kritische waarschuwing.

Luistert er iemand? Want aan de andere kant van deze puinhoop zullen we allemaal in een heel andere wereld leven.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Executie van Russische krijgsgevangen door Oekraïense strijders op 30 maart (VIDEO 21+)

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: