Vorige week bracht waarnemend onderminister van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Staten Victoria Nuland haar derde bezoek aan Niger in de afgelopen twee jaar.
Deze keer was Nuland in het Afrikaanse land om te reageren op de militaire staatsgreep van 26 juli, waarbij de grondwettelijk verkozen president Mohamed Bazoum werd afgezet door een groep militaire officieren die opereerden onder de paraplu van de nieuw gevormde Nationale Raad voor de Bescherming van het Vaderland, geleid door de commandant van de presidentiële garde, generaal Abdourahmane Tchiani, die zichzelf vervolgens uitriep tot het nieuwe staatshoofd, schrijft Scott Ritter.
Nuland wilde een ontmoeting met de afgezette president Bazoum en de leider van de nieuwe militaire regering, generaal Tchiani. Beide werden haar geweigerd, en in plaats daarvan hield ze een zeer gespannen dialoog met de militaire chef van Tchiani, generaal Moussa Salaou Barmou, die aan het hoofd stond van een delegatie van mindere officieren. Nuland noemde de gesprekken met Barmou “openhartig” en “moeilijk”. Wat ze echter niet deed, was het beestje bij de naam noemen: ze weigerde de Nigeriaanse staatsgreep als een staatsgreep te bestempelen, maar behandelde het eerder als een tijdelijk binnenlands politiek ongelukje dat, met een beetje druk van de VS uit de juiste bron, overwonnen kon worden.
De redenering achter het Amerikaanse spelletje van semantiek is dat, volgens de wet, als de VS de Nigeriaanse staatsgreep als een staatsgreep erkent, ze alle militaire interacties tussen een troepenmacht van ongeveer 1100 Amerikaanse militairen die momenteel in Niger gestationeerd zijn en hun Nigeriaanse militaire tegenhangers moeten stopzetten, evenals alle andere vormen van door de VS gefinancierde hulp. De wet in kwestie, bekend als Sectie 7008 (van Public Law 117-328, Division K), stelt specifiek dat geen fondsen die door het Congres zijn toegewezen ter ondersteuning van State, Foreign Operations and Related Programs (SFOPS) “mogen worden aangewend of uitgegeven om rechtstreeks bijstand te financieren aan de regering van een land waarvan het naar behoren verkozen regeringshoofd door een militaire staatsgreep of decreet is afgezet”.
Tijdens haar twee uur durende besprekingen met de Tchiani-regeringsdelegatie maakte Nuland duidelijk dat de betrekkingen met de VS momenteel weliswaar waren opgeschort, maar niet permanent waren stopgezet. In een videopersconferentie na afloop van de ontmoeting benadrukte Nuland de gevolgen van het falen om president Bazoum aan de macht te brengen met generaal Barmou, een Nigeriaanse officier van de speciale strijdkrachten die was opgeleid aan Amerikaanse militaire scholen en veel contact had gehad met Amerikaanse militaire trainers in Niger. Barmou’s persoonlijke ervaring met het Amerikaanse leger is in veel opzichten de verpersoonlijking van een relatie die vandaag de dag de basis vormt van Amerika’s militaire aanwezigheid en missie in West-Afrika.
De VS, Frankrijk en andere Europese partners zijn samen met hun West-Afrikaanse partners al jaren bezig met een campagne om islamitisch extremisme in de Sahel-regio van Afrika te bestrijden. Niger, dat twee grote Amerikaanse bases heeft, één buiten de Nigeriaanse hoofdstad Niamey, bekend als Base 101, en een tweede, Air Base 201, in Agadez – een stad aan de zuidelijke rand van de Sahara. Beide bases ondersteunen Amerikaanse inlichtingen-, surveillance- en verkenningsoperaties (ISR) die worden uitgevoerd door MQ-9 Reaper drones en gevechtsvliegtuigen die worden gevlogen door een Joint Special Operations Aviation Detachment, evenals andere militaire operaties van de VS, waaronder militair luchttransport en trainingsdetachmenten voor speciale troepen (Frankrijk heeft ook een aanzienlijke militaire aanwezigheid in Niger, meer dan 1000, en er zijn nog enkele honderden andere militairen uit verschillende landen van de Europese Unie (EU).
Met de ineenstorting van de militaire aanwezigheid van de VS, Frankrijk, de EU en de Verenigde Naties in buurland Mali, en in de nasleep van een militaire staatsgreep in Tsjaad, is Niger het laatst overgebleven bastion van de door de VS geleide antiterroristische inspanning in de Sahel. Als de VS de betrekkingen met Niger zou verbreken vanwege de staatsgreep, zouden er geen Westers georiënteerde antiterrorisme-inspanningen overblijven om de dreiging van het terrorisme van Al Qaeda en Islamitische Staat in de regio tegen te gaan.
Vanuit het oogpunt van Washington is de grootste dreiging die zou uitgaan van een onderbreking van de militaire bijstand tussen de VS en Niger niet de mogelijke verspreiding van door islamitische fundamentalisten geïnspireerd terrorisme, maar eerder de Russische invloed, vooral in de vorm van militaire veiligheidssteun die zou worden verleend door de Wagner Group, een particulier militair bedrijf waarvan de Afrikaanse activiteiten in overeenstemming lijken te zijn met de doelstellingen van het Russische buitenlandse beleid (noch het Kremlin, noch de regering van Tchiani heeft commentaar gegeven op de berichten over de activiteiten van Wagner in Niger).
Voorafgaand aan de Russisch-Afrikaanse top van vorige maand, had Prigozhin een ontmoeting met Wagner-troepen die naar Wit-Rusland waren verhuisd in de nasleep van de mislukte opstand van 23-24 juni – die resulteerde in het stopzetten van Wagner-operaties in Donbass – waarbij hij het belang benadrukte dat Afrika zou spelen in toekomstige Wagner-activiteiten. Er is melding gemaakt van de aanwezigheid van Wagner in verschillende Afrikaanse landen, waaronder de Centraal-Afrikaanse Republiek, Libië en Mali. Naar verluidt hebben leden van de hogere leiding van de Nigeriaanse coup een ontmoeting gehad met Wagner-functionarissen in Mali, om de veiligheidssamenwerking tussen Wagner en Niger te bespreken. Tijdens haar ontmoeting met de Nigeriaanse coupregering noemde Victoria Nuland de mogelijke inzet van Wagner in Niger een zorgwekkende ontwikkeling en gaf ze aan dat ze haar Nigeriaanse tegenhangers op het hart drukte dat Wagner een schadelijke rol speelt in de veiligheid van Afrika. De gemelde ontmoeting tussen Wagner en vertegenwoordigers van Niger geeft aan dat de boodschap van Nuland niet aansloeg bij haar Nigeriaanse gastheren.
De VS lijken zich voor een dilemma te zien geplaatst: ze proberen een evenwicht te vinden tussen de wens om betrekkingen te onderhouden met een natie waarvan de regering niet legaal Amerikaanse hulp kan ontvangen, en de gevolgen die het verbreken van de betrekkingen tussen de VS en Niger met zich mee zou brengen, zoals vereist door artikel 7008. Er is een optie die noch Nuland noch haar baas, minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken, al hebben genoemd. Begin 2003 heeft het Amerikaanse Congres Sectie 7008 zodanig gewijzigd dat de minister van Buitenlandse Zaken een ontheffing kan aanvragen op grond van de “nationale veiligheidsbelangen van de Verenigde Staten”.
Er zijn twee grote obstakels voor de VS als het op zo’n ontheffing aankomt. Ten eerste heeft de VS veel politiek kapitaal gestoken in pogingen om president Bazoum weer aan de macht te krijgen – nu terugdraaien zou het soort knieval voor Realpolitik zijn dat de regering Biden niet graag doet. Ten tweede is het zo dat Niger, nu het zijn opties voor de toekomst heeft geëvalueerd, misschien niet langer geïnteresseerd is in het onderhouden van de nauwe betrekkingen die het vroeger met de VS onderhield. Niger heeft, net als Mali, Burkina Faso en Guinee, de mantel van zijn postkoloniale relatie met Frankrijk afgeworpen, een relatie die nauw verbonden was met het Amerikaanse nationale veiligheidsbeleid in West-Afrika en de Sahel. De klok tikt voor het lot van de betrekkingen tussen de VS en Niger, en er lijkt weinig te zijn wat Victoria Nuland of welke Amerikaanse functionaris dan ook kan doen om de uitkomst te veranderen.
Heerlijk toch het westen Buiten..met stukjes en beetjes… er is gezaaid en er zal geoogst worden…hoelang het ook duurt
Scott Ritter gaat er vanuit dat er in het witte huis rationeel over gedacht en besloten wordt, met beleid.
Laat dat nu net het probleem zijn met de huidige usa-maffia-junta; de redelijkheid en het gezonde verstand zijn totaal verdwenen. Je kan dus alles verwachten in Niger, en het zal mij niet verbazen als Tchiani spontaan dood neervalt door de ziekte van ‘plots’ en er een brede invasiemacht naar toe wordt verscheept: “bringing democracy”.
“Ten tweede is het zo dat Niger, nu het zijn opties voor de toekomst heeft geëvalueerd, misschien niet langer geïnteresseerd is in het onderhouden van de nauwe betrekkingen die het vroeger met de VS onderhield.”
en ook deze: “Democratie betekende immers dat het land leiders zou hebben die de belangen van hun eigen bevolking hoger inschatten dan die van grote buitenlandse economische belangen. “
Het is nooit een echte Democratie geweest, het is een Demoncreatie.
dat bedoel ik: echte democratie houdt in de de belangen van de eigen bevolking…
Ik denk dat de VS zowat overal en in ALLE aspecten, zowel economisch/sociaal/ financieel én militair ‘gevangen zit in dilemma’s’ …..daarom ook is WO3 onvermijdeijk geworden ..wanna bet ? Hou je dus vast aan ‘je bretellen’ , wat de toekomst betreft !
Een kat (usa) in het nauw kan heel rare sprongen doen. De tijd zal het laten zien wat die deep State van plan is. Maar de honger naar nog meer dollars en nog meer macht zal heel moeilijk te temmen zijn.