De deuger en de schurk: hoe linkse logica impliciet de slachting en onderwerping van blanken oplegt

Het is een slimme regel gebaseerd op een merkwaardig taalkundig toeval: “Je moet oesters alleen eten in maanden waarvan de naam een ‘r’ bevat.” Het taalkundige toeval is dat, op het noordelijk halfrond, de namen met een “r” alle koele en koude maanden omvatten waarin oesters het veiligst gegeten konden worden. Een soortgelijke eenvoudige regel beheerst nu de politiek en cultuur in het hele Westen. Het gaat als volgt: “Blanken zijn volwaardige burgers met volledige wettelijke en sociale rechten. Behalve in maanden waarvan de naam een klinker bevat.”

Labour verraadt zijn eigen

Dat is de regel geweest in Rotherham, Rochdale, Telford en vele andere Britse steden waar, decennium na decennium, blanke vrouwen en meisjes ten prooi zijn gevallen aan moslimverkrachters, niet alleen met de medeplichtigheid van de autoriteiten, maar soms met de actieve hulp: “De politie ging naar een huis waar een vader buiten de vrijlating eiste van zijn dochter, die binnen was met een groep Britse Pakistaanse volwassenen. Agenten vonden het 14-jarige meisje, dat gedrogeerd was, onder een bed. De vader en zijn dochter werden gearresteerd voor respectievelijk racistische intimidatie en mishandeling. De politie vertrok en liet drie mannen achter in het huis met nog twee meisjes,” schrijft Tobias Langdon.

De politie paste de simpele regel “Geen rechten voor blanken in maanden met een klinker” toe. Ja, onder normale omstandigheden zouden ze hun plicht gedaan hebben door de blanke meisjes te redden en de niet-blanke mannen te arresteren. Maar de maand had een klinker, dus dat konden ze niet. Dat gebeurde tenslotte in Rotherham en niemand in de Labourraad zou hen bekritiseren omdat ze hun werk niet deden. De Labourpartij werd opgericht om op te komen voor de blanke arbeidersklasse en beweert overtuigd feministisch te zijn, maar ze heeft haar grondbeginselen al lang geleden losgelaten en haar feminisme aangepast aan de moderne tijd. Ja, Pakistaanse mannen pleegden – en plegen – afschuwelijk misbruik tegen vrouwen uit de arbeidersklasse, maar de mannen zijn niet-blank en de vrouwen zijn blank, dus geldt er een nieuwe linkse regel. Die luidt als volgt: “Preek gelijkheid, praktiseer hiërarchie.”

De mystiek van minderheidsverering

De Labourpartij en andere mainstream linkse partijen beweren te geloven in de volledige gelijkheid van alle mensen, maar in feite hanteren ze een hiërarchie waarin niet-blanken bovenaan staan en blanken onderaan. In het verleden hebben linkse partijen die hiërarchie gerechtvaardigd door te beweren dat niet-blanken deugdzame minderheden zijn die onderdrukt worden door de schurkachtige blanke meerderheid. Maar in de toekomst zullen ze de rassenhiërarchie rechtvaardigen door niet-blanken af te schilderen als de deugdzame meerderheid en blanken als de schurkenminderheid. Daarom gebruiken linkse mensen nu steeds vaker de term “mondiale meerderheid” om naar niet-blanken te verwijzen, zoals ik al aangaf in mijn artikel “Globo-Mojo”. Maar één ding zal niet veranderen: het bijgeloof en de pseudo-mystiek die centraal staan in de linkse verering van niet-blanken. Neem nu een recent artikel in de Guardian, waarin een klein detail uit de Britse geschiedenis wordt behandeld alsof het van enorme betekenis en belang is:

De eerste zwarte stemmer van Groot-Brittannië was in 1749, 25 jaar eerder dan gedacht, en runde een pub.

Het is een ontdekking die ons begrip van de Britse geschiedenis verandert – en het komt voort uit slechts één woord. Tot nu toe werd gedacht dat de eerste zwarte stemmer in Groot-Brittannië de componist Charles Ignatius Sancho was, de Britse abolitionist die als eigenaar van onroerend goed in Mayfair stemde in de Westminster-verkiezingen van 1774.

Maar een toevallige ontdekking in de British Library door Dr. Gillian Williamson, een historica die onderzoek doet naar huurders in Georgisch Londen, onthult dat een zwarte man 25 jaar eerder ook al stemde bij een verkiezing. De onthulling dat John London, huisbaas van een pub in de hoofdstad, in 1749 een stem uitbracht, werpt een nieuw licht op een tijdperk waarin de zwarte bevolking van Londen naar schatting 10.000 mensen telde en het democratische proces beperkt maar levendig was. (“(“Britain’s first black voter was in 1749, 25 years earlier than thought, and ran a pub,” The Guardian, 24 oktober 2024)

Wauw! In de zestiende eeuw woonden er zwarten in Londen! En een van hen runde een pub! En stemde! Nou, mijn reactie op deze wereldschokkende onthullingen kan in twee woorden worden samengevat: “Nou en?” Was Groot-Brittannië op enigerlei wijze afhankelijk van die zwarten? Plagieerde Isaac Newton het werk van een niet-erkend zwart genie voor de Principia Mathematica? Vertrouwde Christopher Wren op het werk van onbetaalde zwarte architecten en ingenieurs om de St Paul’s kathedraal te ontwerpen en te bouwen? Heeft Robert Hooke de zwarte uitvinding van de microscoop gestolen om zijn revolutionaire boek Micrographia te schrijven? Heeft William Herschel de zwarte uitvinding van de telescoop gestolen om een nieuwe planeet te ontdekken? In alle gevallen is het antwoord nee. Groot-Brittannië was op geen enkele manier afhankelijk van zijn zwarte inwoners en grote blanke presteerders als Newton, Wren, Hooke en Herschel hadden niets te danken aan de veel minder krachtige intelligentie van zwarten.

Het blanke genie Isaac Newton wordt op magische wijze raciaal dubbelzinnig voor de linkse tv.

Met andere woorden, dat ademloze artikel in de Guardian is even belachelijk als anti-historisch. Maar het bevat een zeer interessante en onthullende verklaring van de linkse historica die deze onbelangrijke ontdekking deed. Gillian Williamson vertelt het volgende over de zwarte pub-eigenaar John London:

“Ik vind het interessant dat hij de eerste bekende zwarte kiezer is – in sommige opzichten niet bijzonder, in andere opzichten uitzonderlijk. Het laat zien dat zwarte mensen niet alleen in laaggeschoold werk in de gig-economie werken, dat het niet uitzonderlijk is om zwart te zijn in Georgisch Londen. Je kunt zwarte mensen zien als altijd aanwezig. Als je cafébaas bent, weten de mensen wie je bent. De orde handhaven, vechtpartijen stoppen, al deze dingen moet je doen in Georgisch Londen. [Deze ontdekking helpt ons om iemand op een meer afgeronde manier te zien, als iemand met status.” (“Britain’s first black voter was in 1749, 25 years earlier than thought, and ran a pub,” The Guardian, 24 oktober 2024)

Linkse mensen vieren een “status” voor John London die afhankelijk was van seksisme en klassisme. Geen enkele vrouw kon in die tijd stemmen en de meeste mannen ook niet. Als de zwarte John London volledig en authentiek Brits was, betekent dit dan dat hij enige verantwoordelijkheid droeg voor dat seksisme en klassisme? En voor de nog afschuwelijker en weerzinwekkender zonden van slavernij en kolonialisme die Groot-Brittannië in die tijd beging? Natuurlijk niet. John London was zwart en daarom deugdzaam, niet schurkachtig. Zwarten en andere niet-blanken hebben binnen het linkse gedachtegoed dezelfde ontologische status als de Zoon van God binnen het christendom. Volgens christenen was Jezus volledig en authentiek mens, maar bleef hij onberispelijk van de zonden die alle andere mensen begingen. Volgens linkse mensen kunnen niet-blanken volledig en authentiek Brits of Amerikaans of Frans of Duits zijn en toch vrij van de zonden van blanken die tot die naties behoren.

Rechtvaardige omkering van weerzinwekkende regel

Merk verder op hoe Williamson beweert dat het feit dat John London een “pubbaas” is in het Georgische Groot-Brittannië betekent dat “je zwarte mensen kunt zien als altijd aanwezig… Dit is een pseudo-mystieke bewering die een magische status toekent aan het zwarte bestaan. De overvloed van zwartheid doet de tirannie van de tijd teniet. De aanwezigheid van welke zwarte dan ook op welk moment dan ook betekent dat zwarten gezien moeten worden als “altijd aanwezig” in de Britse geschiedenis. Het is een rechtvaardige omkering van een weerzinwekkende regel: de “één-druppel-regel” van racistisch blank Amerika, die stelde dat zelfs het kleinste spoor van zwarte afstamming betekende dat iemand zwart was in plaats van blank. Links past nu de één-seconde-regel toe, die stelt dat elke tijd die zwarten doorbrengen in een Westerse natie, hoe vluchtig en onbelangrijk ook, de Westerse geschiedenis verandert in Zwarte geschiedenis.

Wat mij betreft, ik geef niets om de eerste zwarte die stemde in Groot-Brittannië. Ik zou graag willen dat linkse mensen me iets gaven wat ze niet graag zouden geven: de naam van de eerste zwarte die een moord pleegde in Groot-Brittannië. Ik zou ook graag willen dat ze me de naam gaven van de eerste zwarte die verkrachting pleegde in Groot-Brittannië. Maar misschien was het dezelfde zwarte. Hoewel alle rassen verkrachting en moord kunnen plegen – en combineren – plegen sommige rassen deze misdaden veel vaker. Zwarten staan bovenaan de echte morele hiërarchie van schurkenstreken, net zoals ze bovenaan de neplinkse hiërarchie van deugdzaamheid staan. Met andere woorden, links draait de waarheid om en zet de werkelijkheid op zijn kop. In werkelijkheid plegen zwarten veel vaker misdaden en lijden ze vaker aan psychoses dan blanken. In de linkse fantasie zijn zwarten slachtoffers, geen schurken, en psychoses zijn kenmerkend voor blanken, niet voor zwarten. Daarom is de zwarte academicus Kehinde Andrews een woke-held in Groot-Brittannië vanwege zijn boek The Psychosis of Whiteness (2023), dat impliciet pleit voor het afslachten en onderwerpen van blanken. Kehinde gelooft immers dat rationele argumenten nutteloos zijn tegen de slechtheid van Witheid, zoals hij hier uitlegt:

Critical Whiteness studies heeft zich ontpopt als een academische discipline die de afgelopen twee decennia veel werk heeft voortgebracht en aandacht heeft geoogst. Centraal in dit project staat het idee dat als de processen van witheid aan het licht kunnen worden gebracht, er met ze kan worden geredeneerd en dat ze kunnen worden overwonnen door middel van een rationele dialoog. Dit artikel zal echter beargumenteren dat witheid een proces is dat geworteld is in de sociale structuur, een proces dat een vorm van psychose teweegbrengt die wordt omlijst door haar irrationaliteit, die elke rationele betrokkenheid te boven gaat. (“The Psychosis of Whiteness: The Celluloid Hallucinations of Amazing Grace and Belle,” Journal of Black Studies, Volume 47, Issue 5, July 2016)

Wat bedoelen wokers als Kehinde eigenlijk met “witheid”? Uiteindelijk kunnen ze alleen maar “wit bestaan” en “witte autonomie” bedoelen. Volgens Kehinde’s logica leiden die dingen onontkoombaar tot een “psychose” en zijn ze “voorbij elke rationele betrokkenheid” die de gruwelen zou kunnen verzachten die ze toebrengen aan deugdzame zwarten zoals hijzelf. Als dat zo is, zijn er maar twee oplossingen voor de “psychose van witheid”: Blanken moeten worden uitgeroeid of tot slaaf worden gemaakt. Als blanken worden uitgeroeid, zal hun psychose zich nooit meer manifesteren. Als de blanken tot slaven worden gemaakt, zal hun psychose zich nog steeds manifesteren, maar het zal niet langer in staat zijn om de deugdzame wereldmeerderheid van niet-blanken te schaden.

Linkse logica in actie: blanken kunnen nooit trots voelen, alleen schaamte.

Om voor de hand liggende redenen vermelden wokers als Kehinde geen slachting en onderwerping in hun kritiek op “witheid.” Ze willen Blanken niet waarschuwen voor wat ze heimelijk of onbewust van plan zijn. Maar de linkse logica is duidelijk: als blanken van nature schurken zijn en niet-blanken van nature deugen, dan is de enige manier om de deugers van de schurken te redden de schurken van hun bestaan of autonomie te beroven. Dode blanken zullen niet bijten en tot slaaf gemaakte blanken zullen niet vloeken. Dat is de dodelijke logica van krankzinnig links.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Juichen voor blanken uitroeing

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: