Juichen voor blanken uitroeing

Als je op Google afbeeldingen zoekt naar “Kaukasisch”, zie je een paar foto’s van echte Kaukasiërs, afgewisseld met veel foto’s van niet-blanken. Dit is vergelijkbaar met het zoeken naar “Gelukkige blanke vrouw”. Doe het. Je zult verrast zijn door de afbeeldingen die je te zien krijgt. Misschien wel helemaal niet. Dit is nu het verwachte “nieuwe normaal”, schrijft Donald Jeffries.

Ik heb me nooit opgegeven als kruisvaarder voor de rechten van blanken. Ik klink niet graag als een Witte Nationalist, wat dat ook moge zijn. Maar iemand moet het doen. Van alle gigantische olifanten die door het afbrokkelende landschap van het Westen 2.0 trekken, is er geen één groter of plichtsgetrouwer genegeerd dan de Grote Vervanging van Blanke mensen. Alleen niet-blanke mensen, zoals Vivek Ramaswamy onlangs, hebben de moed om het onderwerp in het openbaar ter sprake te brengen. En alleen deze geselecteerde niet-blanken lijkt het iets te kunnen schelen dat het gebeurt. De “woke” blanken zijn dolblij met dit vooruitzicht. De “conservatieve” MAGA types lijken het ook prima te vinden. Voormalig House Speaker Kevin McCarthy gaf toe dat de Democraten Partij zich concentreerde op het aantrekken van niet-blanken voordat hij werd afgezet.

Nu ben ik onmiskenbaar blank. Dat is een feit. “Wetenschap”, als je wilt. Ik had er niets mee te maken. Ik heb niet gewild dat ik als blanke geboren werd, net zo min als ik gewild heb dat ik alleen maar 1,80 m lang zou worden. Niemand van ons heeft controle over onze etniciteit, dus het is belachelijk dat iemand er trots op is. Maar omgekeerd is het net zo belachelijk om je ervoor te schamen. Mag ik een “Ik ben blank en ik ben er niet trots op en ik schaam me er niet voor” mantra beginnen? Maar dankzij een decennialange propagandacampagne die niet kan worden ontkend, schaamt de overgrote meerderheid van de huidige blanken zich. Omdat ze geboren zijn zoals ze zijn. Ze hebben een collectief schuldgevoel dat de wereld nog nooit heeft gezien, voor echte, overdreven en ingebeelde misstanden, begaan door sommige blanken van vorige generaties.

Ik heb mijn stamboom zo goed mogelijk onderzocht, gezien de beschikbare middelen. Geen van mijn voorouders was in de positie om slaven te bezitten, zelfs als ze dat hadden gewild. Ik weet zeker dat ze naar de maatstaven van vandaag allemaal hopeloos “racistisch” waren, net als meer dan 99 procent van de blanken die in de achttiende en negentiende eeuw leefden. Daarentegen zijn de huidige Chinezen bijvoorbeeld uitgesproken racistisch naar alle maatstaven. Er hangen letterlijk borden op bedrijven in China waarop staat dat zwarten niet worden toegelaten. Het is vreemd dat de Social Justice Warriors zich hier zo weinig van aantrekken. Hollywood, waarin China een groot belang heeft, is niet van plan om het onderwerp aan te snijden. Nee, laten we ons in plaats daarvan richten op borden zoals die vroeger in Amerika bestonden.

De jonge blanken van vandaag, vooral degenen die hardnekkig vasthouden aan hun mannelijke geboorte-identiteit en zijn/hun geslachtvoornaamwoorden, zijn in wezen tweederangsburgers. Behalve natuurlijk degenen die uit families komen met veel geld. Maar zelfs dan moeten ze het spel meespelen, terwijl ze de bedrijfsladder omhoog beklimmen die de overgrote meerderheid van hun jonge blanke leeftijdsgenoten is ontnomen. Ze moeten altijd eerbiedig zijn tegenover niet-blanken, vooral zwarten. Ze mogen nooit refereren aan ras, tenzij het is om schuldgevoelens uit te drukken over hun blankheid, of het eens zijn met het officiële narratief dat “gemarginaliseerde” personen “van kleur” degenen zijn die te maken hebben met obstakels en discriminatie. Ze moeten de denkbeeldige demon van “White Supremacy” erkennen.

Het is een spel dat we moeten spelen om te overleven in deze Orwelliaanse dystopie. Kanaliseer alle echte anti-blanke mentaliteit, die elk bedrijf en elke overheidsinstelling domineert, in een Hollywood-achtig “racisme” dat gericht is tegen alle niet-blanken, vooral de zwarten, door de kwaadaardige, onzichtbare “White Supremacists”. Ze zijn als de “White Hats” van QAnon. Ze zijn machtig en wachten hun tijd af. Maar onaangetast en onzichtbaar voor iedereen. En dan te bedenken dat veel van deze gelovigen in de “White Supremacist” hobgoblin de spot drijven met gelovigen in God. Ze spotten met “jullie gigantische magische man in de hemel”. De schepping zelf bewijst een Schepper. Wat bewijst precies “White Privilege”?

De meeste blanke ouders waren niet in beweging gekomen toen de verfoeilijke “kritische rassentheorie” op zoveel scholen werd ingevoerd. Wat voor hersenspoeling moet iemand hebben ondergaan om toe te kijken hoe hun dierbare kleuter wordt uitgescholden door autoritaire figuren omdat hij geboren is met een speciaal “voorrecht” en vervolgens gedwongen wordt om zich schuldig te voelen over iets dat ze niet eens kunnen begrijpen, laat staan dat ze er verantwoordelijk voor zijn? Een paar woedende ouders gingen de confrontatie aan met hun tirannieke schooldirecties, maar andere ouders zaten daar onderdanig toe te kijken hoe ze door onze dappere politieagenten uit de vergaderingen werden begeleid. Als een kind op zo’n jonge leeftijd al zo geïndoctrineerd wordt, hoe moeilijk zal het dan zijn om hem te deprogrammeren? Haar? Het? Per slot van rekening zullen jonge kinderen gevraagd worden om hun gekozen geslachtsnaam bekend te maken.

In 2008 werden er voor het eerst in onze geschiedenis meer niet-blanke dan blanke geboorten geregistreerd. Blanken planten zich al jaren voort onder het vervangingsniveau om te overleven. De gemiddelde blanke vrouw krijgt 1,7 kinderen tijdens haar leven, vergeleken met 2,2 voor Latijns-Amerikaanse vrouwen. De vervangingsratio, die het aantal kinderen bepaalt dat nodig is voor het voortbestaan van de soort, is 2,1. In 2022 kregen blanke vrouwen 55.000 minder baby’s dan het jaar daarvoor, terwijl Latijns-Amerikaanse vrouwen er 50.000 meer kregen. Reken maar uit. Het is geen ingewikkelde trend. De laatste statistieken laten zien dat blanken nu iets meer dan 57 procent van de Amerikaanse bevolking uitmaken. Hispanics zijn gegroeid tot bijna 19 procent. Zwarten zitten rond de 12 procent. Maar ze kunnen zich troosten met het feit dat ze enorm oververtegenwoordigd zijn in de mainstream media.

In 1960 was bijna 90 procent van de Amerikanen blank. Er waren heel, heel weinig niet-blanke immigranten uit andere landen. Hispanics, een politieke slogan die pas over twintig jaar of langer zou worden uitgevonden, waren onbekend. In Londen, een van de grote culturele centra van de Kaukasische beschaving, is de bevolking de afgelopen vijftig jaar steeds meer niet-blank geworden. Als je mensen als Nigel Farage mag geloven, zijn blanken nu een minderheid in Londen. Gelukkig verzekeren die altijd handige “factcheckers” ons dat dit “verkeerde informatie” is. Ik weet het niet, ik ben er nooit geweest en ik ben niet bereid om daarheen te verhuizen om dat uit te zoeken. Ik weet wel dat hun media de onze weerspiegelen, met een verbazingwekkende oververtegenwoordiging van niet-blanken, vooral zwarten.

Dus hoe is dit allemaal gebeurd? Hoe werkt een “Grote Vervanging” precies? Het zou onmogelijk zijn zonder de medewerking van degenen die vervangen worden. Vooral blanke vrouwen werden geconditioneerd om te denken dat moederschap, vooral in combinatie met huishoudelijk werk, iets was om te vermijden. De enorme toename van losbandige seks en de beschikbaarheid van abortussen. Het kanaliseren van het moederinstinct naar dieren. Feminisme creëerde de “carrièrevrouw” wiens werk, niet haar gezin, haar topprioriteit was. Mannen genoten ervan dat ze de eerste generatie waren die de mogelijkheid had om meerdere sekspartners te hebben. Ik kende maar weinig mannen van mijn generatie die niet voor minstens één, zo niet meer abortussen betaalden. Met grote opluchting.

Tegelijkertijd werd het blanke kerngezin in films en op televisie gekleineerd en gedemoniseerd. Acteurs die volwassen kinderen speelden, werden getoond als verstoten door hun ouders en ze vreesden de incidentele interactie met hen. We gingen in korte tijd van Ward Cleaver naar Al Bundy. Disfunctioneren was de norm in deze producties en het zou geen verrassing moeten zijn dat degenen die opgroeiden met deze propaganda dit in het echte leven begonnen uit te leven. Het leven imiteert kunst. Letterlijk elk gezin dat ik nu ken zit vol disfunctioneren. Als je het respect voor het kerngezin verliest, is er weinig reden om kinderen te willen, die de basis vormen van de gezinseenheid.

Ik ben hier zelf ook een beetje aan ten prooi gevallen. Ik hou van kinderen en wilde het liefst een groot gezin. Maar ik beperkte me tot de toenmalige “nieuwe norm” van twee kinderen. Als blanke boomer was ik geconditioneerd om “verantwoord” te denken. Kinderen kosten veel. Kunnen we ons die echt veroorloven? Hoeveel blanke stellen hebben zich deze vraag niet gesteld? Als een blanke vrouw zwanger wordt van een blanke man, wordt dat vaak als slecht nieuws beschouwd, vooral als ze niet getrouwd zijn. Ze overwegen de opties en kiezen vaak voor abortus. Niet-blanken, vooral Hispanics, beschouwen een zwangerschap net zo vaak als goed nieuws. Ze zien de baby als een zegen. De ultieme zegen. Hun religieuze geloof, dat meestal katholiek is, is sterker dan de boodschap van de massamedia.

Mijn zeer grote familie zit vol met blanke vrouwen van middelbare leeftijd zonder kinderen. Ik heb veel blanke familieleden horen verkondigen dat ze geen kinderen wilden. Vergeet niet dat ze bijna allemaal katholiek zijn opgevoed, waar grote gezinnen heel gewoon waren. Ik begrijp deze denkwijze niet, maar mijn libertarische impuls is om te zeggen: prima, dat is jouw beslissing. Maar het probleem is dat deze beslissing niet op natuurlijke wijze tot stand kwam, tenminste in de overgrote meerderheid van de gevallen. Ze werden gehersenspoeld, gepropageerd, om zo te denken. Het is een onnatuurlijke manier van denken. En geen enkel ander ras denkt zo. Natuurlijk, omdat zoveel blanken de programmering accepteerden, begonnen de geboortecijfers van blanken te dalen. Dat was de basis voor de Grote Vervanging.

De Grote Vervanging begon in de sportwereld. Als sportfanaat zag ik dit met eigen ogen. Ik zag hoe blanke coaches de voorkeur gaven aan zwarte spelers die niet vaardiger waren dan hun blanke concurrenten en vaak lelijke eigenschappen hadden die hen minder waardevol maakten. Gebrek aan impulscontrole, wat resulteerde in domme straffen of overtredingen. Egoïsme, vooral in sporten als basketbal. Zichzelf op de eerste plaats zetten boven het team. Het is niet zo dat sport in de jaren 60 nog niet volledig geïntegreerd was. Zelfs toen waren zwarten oververtegenwoordigd, vooral in basketbal. Maar vandaag de dag worden de NFL en de NBA volledig gedomineerd door zwarte spelers, van wie de meerderheid positieve actieprojecten zijn. Ze zijn helemaal niet gekwalificeerd voor hun positie. Het zijn vervangers.

Vervangers, natuurlijk, voor de blanke atleten die vroeger echt goed professionele sport konden spelen. Wat is er met al die jongens gebeurd? Sinds wanneer kunnen blanken geen running back, wide receiver en defensive back meer spelen in de NFL? Ik woon in de buitenwijken van DC. Een van de grootste voetballegendes hier is John Riggins, de grote running back van het team dat vroeger bekend stond als de Redskins. Ik heb een paar van wat ik noem dronken blanke fans gevraagd wat ze denken dat er zou gebeuren als Riggins vandaag de dag van school zou komen. “Je weet dat ze hem geen running back zouden laten zijn, toch?” herinner ik ze er zachtjes aan. “Ze zouden hem dwingen om dikker te worden en te blokken voor de echte atleten.” Meestal reageren ze met een starende blik en veranderen ze van onderwerp.

Als iemand die veel aan sport heeft gedaan, voel ik me enigszins gekwalificeerd om te zeggen dat de meeste zwarte footbal- en basketbalspelers gewoon niet zo geweldig zijn. Ze zijn niet magisch snel. Ze kunnen niet magisch hoog springen. Maar ze zien er wel zo uit. Ze zijn niet blank en dat is wat telt. Dit is tenslotte de Grote Vervanging. Zonder grote blanke atletische rolmodellen is het veel gemakkelijker om het gevoel van eigenwaarde van jonge blanke mannen neer te slaan. Degenen die getraind zijn om zichzelf lachend te denigreren als “witte jongens”. Bij honkbal is de situatie een beetje anders. Het lijkt wel of ze geen zwarten meer aan het honkballen krijgen. Maar als ze dat doen, hebben ze een veel betere kans om de Major Leagues te halen. Anders importeren ze alle vervangers uit Latino landen, vooral uit de Dominicaanse Republiek.

Terwijl Hispanics de Major League Baseball overnemen, wordt mijn oude bedrijfstak, de informatietechnologie, overgenomen door werknemers met een H-1B visum, voornamelijk uit India. Ik was een van de laatste blanken die nog overeind stond toen ze me in 2018 zonder waarschuwing ontsloegen omdat ik een gehandicapte collega had geholpen. Als je vrijwel elke overheidsinstantie belt, krijg je een zwarte vrouw aan de lijn (als er al iemand opneemt), die steevast een opvallend “Ebonics”-accent heeft en een norse “Pardon!”-houding. Probeer maar eens productieve hulp van ze te krijgen. Maar ze verdienen waarschijnlijk meer dan jij. En ze hebben zeker betere voordelen en pensioenen. Het is erg moeilijk voor de gemiddelde blanke om een baan bij de overheid te krijgen.

Over Indianen gesproken, ze domineren de callcenters voor bedrijven net zo grondig als zwarte vrouwen de telefoonvertegenwoordigers bij de overheid domineren. De accenten zijn frustrerend om mee om te gaan, hoewel ik erken dat ze waarschijnlijk beter Engels spreken dan de gemiddelde Murricaan. Iraniërs bezitten elke tapijtwinkel. Pakistani en andere niet-blanken zijn de gezichten van elke buurtwinkel. Dus waar werken alle blanken tegenwoordig? We zijn tenslotte nog niet uitgestorven. We zijn al lang een bedreigde diersoort. Het lijkt niemand iets te kunnen schelen. Het is niet alsof we een obscuur knaagdier of een gewelddadig roofdier zijn.

De entertainmentwereld, vooral de muziekindustrie, wordt volledig gedomineerd door zwarten. En nogmaals, met slechts 12 procent van de bevolking is er gewoon niet zoveel talent. Kijk maar naar de Grammy Awards. Het is niet te onderscheiden van een BET awardshow. Deze artiesten zijn geen Chuck Berry, Louis Armstrong, Marvin Gaye of Smokey Robinson. Het zijn Affirmative Action vervangers. Disproportionele aanwezigheid van zwarten is nu volop te zien in films en televisieshows. In reclamespots, in elk formaat, zijn bijna alleen niet-blanken en koppels van gemengde rassen te zien. Een vreemdeling van een andere wereld die naar onze media kijkt, zou denken dat blanken een minderheid vormen. En we gaan die kant op.

Zelfs de meest gerechtigde van alle soorten, de hot blanke vrouw, ligt nu onder vuur. Aantrekkelijke blanke vrouwen waren lange tijd dominant in de samenleving, vooral in de pop-cultuur, maar worden nu ook vervangen. De “vet-acceptatie” beweging heeft van fysieke aantrekkelijkheid gewoon een ander deel van “White privilege” gemaakt. Dus nu hebben we lingerie- en badpakmodellen met overgewicht. En een onevenredig groot aantal van hen is niet blank. Dat komt overeen met het toenemende aantal fitte actrices, zangeressen en woordvoerders die nu niet blank zijn. Als ze besluiten om zeer rijke blanke mannen die met blanke “trofeevrouwen” trouwen als “racisten” te bestempelen, dan is het afgelopen met de hot blanke meiden. Ik ben niet de enige die zegt dat de goed uitziende blanke vrouw het kroonjuweel van de menselijke beschaving is. Maar ik denk dat het “seksistisch” is om dat te zeggen. En “racistisch”.

Ik zag vandaag een tweet van een zelfbenoemde MAGA-dame, die op de een of andere manier meer dan 100.000 volgers heeft. Dat zijn 95.000 volgers meer dan ik. Ik ben jaloers, denk ik. Maar ik zou nooit iets schrijven over verontwaardiging omdat iemand kritiek heeft op mijn familie van gemengd ras. Het probleem is dat de foto die ze postte duidelijk van een blank gezin is. Haar man en kinderen zagen er blank uit. Dus de tweet sloeg nergens op. Hoe dan ook, ze was toch virtueel aan het signaleren en net als de meeste rechtse mensen wil ze niets te maken hebben met de Grote Vervangingstheorie. Als we meer Herschel Walker-types kunnen krijgen om de Republikeinen te diversifiëren, kijk dan maar uit! We willen een grote tent!

Er is niemand aan de rechterkant, zelfs niet in de alternatieve media, die erop wijst hoe succesvol de Grote Vervanging is geweest. Tucker Carlson heeft het een paar keer genoemd, maar Alex Jones niet. Zoals opgemerkt, terwijl Vivek Ramaswamy het ter sprake bracht, staat geen enkele blanke publieke figuur op het punt om het te doen. Ik denk niet dat de grote “racist” Donald Trump het woord “blank” heeft genoemd tijdens zijn vier jaar in functie. De gouden dagen van emotionele tweets, gebroken beloften en geredde zwarte rappers. Nogmaals, je hoeft niet trots te zijn op je huidskleur om je bezorgdheid te uiten over je geleidelijke vernietiging. Ik ben geen “hater”, maar ik heb wel een hekel aan de toekomst die wordt opgebouwd voor mijn kinderen en mijn kleinkinderen, als ik het geluk heb ze te hebben.

Als iemand stenen naar je huis zou gooien of je gazon zou vernielen, zou je hem dan proberen tegen te houden? Zelfs als ze niet blank waren? Zou je contact opnemen met de politie? Als je zag dat een groter kind jouw kind fysiek aanviel, zou je dan ingrijpen? Zou je proberen je eigen vlees en bloed te beschermen? Welnu, door niet te protesteren tegen de “kritische rassentheorie” of tegen de overduidelijke discriminatie van hun kinderen in de georganiseerde sport, hebben blanke ouders zich onttrokken aan hun basisverantwoordelijkheden in het leven. Als de meerderheid van de blanke ouders zou klagen over alle voor de hand liggende oneerlijkheid, zou dat misschien resultaten opleveren. Net zoals wanneer de meerderheid van de blanke werknemers zou klagen over de duidelijke bevoordeling van niet-blanken, vooral zwarten, op het werk.

Maar de overgrote meerderheid van de blanke ouders zwijgt, zoals ze dat al heel lang doen. Ze hebben alle rampzalige, anti-blanke boodschappen uit Hollywood in stilte opgevangen. Ze juichten zwarte atleten toe, waarvan sommigen zich schuldig maakten aan gewelddadige misdaden tegen vrouwen, maar daar niet voor werden gestraft, omdat ze topposities kregen in plaats van de bekwamere blanken. Ze accepteerden positieve discriminatie. Ze drongen genoeg aan tegen het gedwongen busvervoer van studenten om het te stoppen. Ze stelden geen vragen bij de toenemende prevalentie van paren met gemengde gezichten in advertenties, of bij de niet-aflatende anti-blanke man afbeeldingen in alle vormen van media. Blanke mannen werden en worden afgeschilderd als zwak, zacht en gewetenloos. Wat ze in werkelijkheid voor een groot deel ook zijn geworden. Nogmaals, het leven imiteert de kunst.

De meeste blanken geloofden in de belachelijke mantra dat “zwarten dit land hebben gebouwd”. Zelfs de grootste White Supremacist van allemaal, Donald Trump, maakte deze bewering publiekelijk. Nee, dat deden ze absoluut niet. Als slaven mochten ze geen geschoolde beroepen leren. Blanken, voornamelijk etnische Engelsen en Duitsers, hebben dit land gebouwd. In goede en slechte tijden. Zelfs nadat de slaven waren bevrijd, waren het blanken zoals mijn overgrootvader James Sullivan, die als timmerman aan het Washington Monument werkte, die dit land opbouwden. Blanken lieten absurde beweringen over zwarte uitvinders mainstream worden, wat resulteerde in absurde “Black Studies” universitaire cursussen. Een zwarte heeft de kam niet uitgevonden aan het eind van de 19e eeuw. Ik zag de kam van Pocahontas jaren geleden in het Smithsonian.

Omdat blanken zich onderdanig opstelden tegenover zulke dodelijke desinformatie, voelen grote bedrijven zoals Disney zich nu zeker om een remake van Sneeuwwitje te produceren met een onaangename actrice die niet blank is in de hoofdrol. Het personage werd letterlijk zo genoemd vanwege haar ultrawitte huid. Het is dus Sneeuwwitje. De Kleine Zeemeermin is nu zwart. Cleopatra ook. Een blanke mannelijke Engelse koning werd in een Netflix-film “gezwart” tot een zwarte vrouw. En hoewel al deze “wokee” gedrochten tonnen geld verliezen, lijken degenen die ze maken zich er niets van aan te trekken. Zoals ik al aangaf in mijn boek Survival of the Richest, staan hier andere, machtigere agenda’s op het spel. Winsten doen er niet toe als het systeem volledig gemanipuleerd is.

Gilbert Arenas, voormalig speler van de Washington Wizards, reageerde op de meest recente gewelddadige uitbarsting van zwarte NBA-speler Draymont Green tegen de blanke NBA-speler Jusuf Nurkic door te verklaren: “Eén voor één afrekenen met die Europeanen… Doe je ding!”. Het is heel gemakkelijk te voorspellen dat er totaal geen verontwaardiging zal zijn over deze verachtelijke uitspraak. Stel je een gepensioneerde blanke atleet voor die bepleit dat blanke spelers “afrekenen” met Afro-Amerikanen. De vijandigheid die schijnbaar alle zwarte beroemdheden voelen voor hun blanke concurrenten gaat ver terug in de tijd. En het is nooit goed aangepakt door een blanke autoriteit. Het zal dus blijven gebeuren en alleen maar extremer worden. Op een dag zal ik dat boek over sport schrijven en de laagste score voor sociale kredietwaardigheid in de wereldgeschiedenis halen.

Ik geef zwarte mensen niet de schuld van deze situatie. Zij hebben de anti-blanke immigratiewet van 1965 niet aangenomen. Zij hebben Affirmative Action niet ontwikkeld. Zij bedachten geen beleid zoals “rassennormering”, waardoor decennialang minder gekwalificeerde zwarte sollicitanten politie, brandweer en andere goed betaalde overheidsbanen kregen in plaats van blanken die hoger scoorden op de vereiste tests. Ze hebben de Orwelliaanse term “haatzaaien” niet populair gemaakt. Ze klaagden misschien over wat “racistische” blanken zeiden bij het uiten van hun mening op social media, maar het waren blanke gezagsdragers die hen “uitspraken”. Elke keer weer. Als we aan “Karens” denken, denken we aan “woke” blanke vrouwen die het gedrag van andere blanken willen controleren. Zwarten zouden eigenlijk veel meer voordeel uit de situatie kunnen halen.

Ik maak het voorbehoud dat ik altijd maak als ik over ras schrijf. Ik denk immers dat ik zowat de enige blanke Amerikaan ben die het vanuit dit perspectief bekijkt. Ik heb geen hekel aan zwarte mensen. Ik heb in de loop der jaren met honderden van hen gewerkt en omgegaan. In sommige opzichten mocht ik de meesten van hen meer dan ik de meeste blanken mocht. Maar ze worden gewoon niet aan dezelfde normen gehouden als alle anderen. Als je de wetten, de regels en de gedragsverwachtingen niet gelijk toepast op iedereen, dan zijn ze zinloos. Niemand zou ze moeten respecteren. Zeker in deze donkere fase van Amerika 2.0 zou geen enkele blanke er ook maar enig respect voor moeten hebben. Dit is uitsluitend de schuld van de blanke leiders en ik geef de gemiddelde blanke de schuld omdat hij niet verontwaardigd is en dit niet aan de kaak stelt.

Bij elke culturele kwestie hebben blanken “verloren”. Ze hebben toegegeven aan onzin over verbazingwekkende zwarte uitvinders, verbazingwekkende zwarte soldaten uit de Burgeroorlog, verbazingwekkende zwarte vrouwelijke NASA-wetenschappers. Ze hebben de dubbelzinnigheid geaccepteerd dat zwarten krachtige beschavingen hebben gecreëerd en ook alles van betekenis hebben bijgedragen aan het “opbouwen” van Amerika, ondanks het feit dat ze altijd werden onderdrukt door de kwaadaardige White Supremacists. Ze mochten niets doen en toch bereikten ze ongekende prestaties. Dit is de basis van “Black Studies”, of ik denk dat het nu “African American Studies” heet. Hoe dan ook, het staat net zo vol feitelijke informatie als een nieuwsuitzending van CNN. En degenen die zo’n belachelijke studie hebben afgerond, hebben nu machtsposities. Hoe verwacht je dat een van henblanke mensen behandelt?

Het is goed om te herhalen dat dit allemaal gebeurde terwijl blanken de meeste macht in dit land in handen hadden. Op elk moment hadden ze de waanzin kunnen stoppen. Ze hadden zwarten aan dezelfde normen kunnen en moeten houden als alle anderen. Is het “racistisch” om te eisen dat alle mensen aan dezelfde normen worden gehouden? Ben ik een “hater” omdat ik voor eerlijkheid ben? Gelijkheid onder de wet? Gelijkheid op de werkplek? Maar elke blanke werkgever, als die ergens zou bestaan, die probeert om eerlijkheid en gelijkheid af te dwingen, zou zichzelf op straat terugvinden met de eerste luide “excuseer me!”-reactie. “Dat is racistisch!” geldt veel meer in Amerika 2.0 dan “dat is oneerlijk!”. Niet dat veel blanken nog de moeite nemen om te wijzen op oneerlijkheid.

In Zuid-Afrika gaf voor het eerst in de geschiedenis van de wereld een mensenras vrijwillig de macht over aan een ander mensenras. Wat de realiteit van de Apartheid ook was, toen de zwarten eenmaal de macht hadden, lijken ze wraak te hebben genomen op de gemiddelde blanke Zuid-Afrikaan. Er komen gruwelverhalen over verkrachting en moord uit Zuid-Afrika. Ik weet niet hoe geloofwaardig die zijn. Maar in Amerika hebben de blanken ook effectief hun macht afgestaan. Niet letterlijk; onze leiders hebben nog steeds voornamelijk blanke gezichten. Maar ze vertegenwoordigen de gemiddelde Blanke net zo min als het African National Congress dat doet. Alles wat ze doen vermindert de eigenwaarde van blanken.

Of het nu je zeer rijke blanke “vertegenwoordiger” in het Congres is, je lokale blanke schoolbestuurslid of de bemoeizuchtige “Karen” in je blok, Amerika zit vol met zelfhatende blanken. Die anti-blanke retoriek spuien, alsof ze door marionettensnoeren worden geleid. Die niet lijken te beseffen dat ze zelf blank zijn. Op een dag zal een Don Jeffries-type hun gebrabbel beantwoorden met: “Je beseft toch dat je blank bent? Betrek je jezelf bij deze algemene veroordeling van een heel volk? Jullie kinderen? Je ouders?” Maar tot nu toe heeft niemand dat gedaan. In plaats daarvan knikken ze instemmend als iets anders als “racistisch” wordt bestempeld. Pleisters. Vogels. Slaap. Als alles racistisch is, is niets dat. Op dit punt is het woord betekenisloos.

Vladimir Poetin begon enkele jaren geleden Russen aan te sporen om meer baby’s te krijgen. Hij was toen de enige blanke leider die openlijk sprak over de vernietiging van de Kaukasiërs. Nu zegt de president van Hongarije, een vrouw nota bene, Katalin Novak: “We moeten het stichten van een gezin aantrekkelijk maken voor de volgende generatie.” Ze zetten genereuze belastingopties op, zodat burgers profiteren van het krijgen van baby’s. Hoe meer ze er hebben, hoe meer ze krijgen. Hoe meer ze krijgen, hoe meer ze profiteren. Hadden onze eigen waardeloze leiders veertig jaar geleden maar zoiets voorgesteld. Dan zouden er een heleboel oproerkraaiende Jeffries rondlopen. Is dit een van de redenen waarom Poetin zo gedemoniseerd wordt? Kijk er ook niet naar uit dat Novak mainstream populariteitswedstrijden gaat winnen.

Blanke mensen moeten ophouden bang te zijn om hun mening te geven over rassen. Waarom zouden zwarten en niet-blanken in dit opzicht het monopolie hebben? Er is nooit een “dialoog”, het is altijd een scheldkanonnade van een student in Afrikaanse studies, met bemoedigende knikjes van verachtelijke blanke uitverkopers. Het is niet verkeerd om te geven om degenen die het meest op je lijken, zelfs als ze blank zijn. Niet “van kleur”, ook al is blank een kleur. Het is je plicht als ouder om je kinderen te beschermen tegen het stempel “privileges” te hebben die ze beslist niet hebben. Wijs erop dat “diversiteit” niet minder blanken betekent.

In de tijd die het kostte om dit artikel te schrijven, zagen we hoe de niet-blanke burgemeester van Boston, Michelle Wu, werd ontmaskerd voor het plannen van een kerstfeest, uitsluitend voor “gekleurde gekozenen”. Ongeacht de onhandige, Amerika 2.0 fraseologie, betekende dit dat blanken niet werden toegelaten. Ieren hoeven niet te komen. Als je verontwaardigde verontwaardiging verwachtte van onze volgzame media of van een blanke leider ergens, dan heb je de afgelopen vijftig jaar niet goed opgelet. Wu bood niet de standaard verontschuldiging aan die elke blanke die schuldig is aan een schending van het “Woke” dogma doet. Snel en zo coulant mogelijk. En wordt nog steeds afgezegd. Wu zette haar hakken in het zand en het feest ging door zoals gepland. Wu is natuurlijk getrouwd met een blanke. Je zult hier niets meer over horen. Google blokkeert al zoekopdrachten hierover. Het zijn alleen blanken. We hebben vastgesteld dat hun levens er niet toe doen.

Sterker nog, de weinige moedige blanken die nog over zijn in dit vervallen land werden zelf gecanceld omdat ze de zinnige mantra “All Lives Matter” hadden gepost. De reactie van onze elite met een blanke meerderheid is dat, nee, dat eigenlijk niet zo is. Black Lives Matter aanhangers braken standbeelden af en staken in de zomer van 2020 steden door het hele land in brand. Terwijl de lieve “racist” Donald Trump president was. Er werd niets gedaan, door Trump of een andere blanke. De politie, waarvan bekend is dat ze dove zwervers in de rug schiet, trok zich terug. Sommigen knielden naast de relschoppers. Als dat je niet vertelt wat er aan de hand is, dan weet ik het ook niet meer. We zijn getuige van een genetische apocalyps. Er is een reële kans dat je vervolgd kunt worden voor het noemen van de Grote Vervanging.

Of ras is belangrijk of niet. Je kunt niet één ras aanmoedigen om absurd opgeblazen ego’s te hebben over hun huidskleur, terwijl je de huidskleur van een ander ras vernedert en straft als ze ook maar een poging doen om zich te verdedigen. Sommige rassen zijn niet gelijker dan andere. Dit is Animal Farm niet. We moeten allemaal beoordeeld worden op de inhoud van ons karakter, zoals Martin Luther King (die vandaag de dag zou worden aangevallen als een White Supremacist) ooit zei. Ik haat het om over ras te praten. Maar het is hun favoriete onderwerp. En omdat niemand van ons erover wilde praten, staan we op het punt van uitsterven. Dat is iets waar we ons allemaal zorgen over moeten maken en niet bang voor moeten zijn. Sommige soorten hebben deze kans nooit gehad. Laten we geen wolharige mammoeten of dodo vogels zijn.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OMVOLKING DOSSIER

Het Coudenhove-Kalergi plan – De volkerenmoord op de volkeren van Europa

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: