Covid-19 ontmantelt de holle geboden van het Europese liberalisme

Het liberalisme is gebaseerd op een reeks geboden. Zinnen als “diversiteit is onze kracht” worden door politici continue herhaald en nagepapegaaid door de pers, mantra’s, reeds lang nadat ze al geen zin meer hebben. Maar Covid-19 verandert dat allemaal.

Het liberalisme is een vloeiende ideologie, en de grondbeginselen ervan staan niet in grote verhandelingen of oprichtingsdocumenten. Er zijn geen stenen tabletten die haar geboden dragen, en burgers van liberale democratieën dragen niet hun ‘rode boekjes’ van de partij-orthodoxie bij zich, zoals de onderdanen van het communistische China dat ooit deden. Maar dat betekent niet dat deze leerstellingen niet bestaan, schrijft de Schotse journalist Graham Dockery op RT.

Nu het Covid-19 Coronavirus wereldwijd 437.200 (16-06-2016) mensen heeft gedood, is de prangende vraag hoe lang ze nog zullen blijven bestaan.

Het gebod:

Vrij verkeer en verblijf voor personen in de EU is de hoeksteen van het burgerschap van de Unie – EU-Parlement.

De werkelijkheid:

De Covid-19 pandemie heeft de ‘open grenzen ten koste van alles’ dogma in recordtijd afgeschaft.

Toen de EU-ministers van Volksgezondheid in april in Rome bijeenkwamen, waren zij het erover eens dat het sluiten van de grenzen van het continent “onevenredig en ondoeltreffend” zou zijn. Twee weken later, terwijl het virus uit Italië sijpelde, verklaarde de Franse president Emmanuel Macron “nationalisme” als de ware crisis, en verkondigde “het virus heeft geen paspoort”.

Het virus heeft misschien geen paspoort, maar mensen die het dragen wel. Nu, na de bijeenkomst in Rome, is het Schengengebied feitelijk opgehouden te bestaan. Bijna elk Europees land heeft zijn grenzen verzegeld, vluchten opgeschort en/of de toegang voor buitenlanders beperkt. Europa heeft China vervangen als het epicentrum van de pandemie, met de correcte beschuldiging voor de verspreiding van het virus aan de poreuze grenzen.

Open grenzen is een leuk idee als de business booming is en er geen mensen doodgaan. Maar in een echte crisis keren de leiders van het liberale westen terug naar het nationale eigenbelang.

Het gebod:

De moderne beschaving heeft haar specifieke basis gebaseerd op het principe van vrijheid, dat stelt dat de mens niet slechts een instrument is om door anderen te worden gebruikt, maar eerder een belangrijk autonoom levend wezen – Altiero Spinelli, Europese federalist.

De werkelijkheid:

Spinelli heeft een groot deel van zijn leven gewijd aan de Europese integratie en het concept van persoonlijke vrijheid, en  wordt regelmatig door de Europese leiders aangehaald. Maar Covid-19 heeft met de platitudes afgerekend.

Quarantaine is nu over het hele continent verplicht. Italianen die het isolement schenden kunnen een boete krijgen van ongeveer 200 euro of voor drie maanden de gevangenis in. Spanje heeft tientallen mensen gearresteerd en boetes tot 30.000 euro opgelegd, net als Frankrijk en Noorwegen. In het Verenigd Koninkrijk geeft een wetsvoorstel dat is aangenomen de regering nieuwe bevoegdheden om in naam van de volksgezondheid de persoonlijke vrijheid te beperken.

Volgens het wetsvoorstel krijgen de ambtenaren van de volksgezondheid de bevoegdheid om de detentie van “potentieel besmettelijke personen” voor controle te gelasten. Zelfs na het testen, staat het wetsvoorstel de staat toe om de verdachte drager voor een “noodzakelijke en evenredige” periode van tijd te dwingen te isoleren. Ook ouders moeten hun kinderen desgevraagd overleveren aan gezondheidswerkers, of worden met boetes geconfronteerd.

Een draconische onderdrukking werkte om het virus in China tegen te houden, maar onze leiders doen graag alsof ze de individuele vrijheid boven het welzijn van de staat stellen. Ze zeggen dat de regering sinds de Middeleeuwen vriendelijker en zachtaardiger is geworden. In werkelijkheid dwingen ze met harde hand en geven ze carte blanche aan hun agenten om op te treden als middeleeuwse syndici die de door de pest getroffen straten afgrendelen en de lockdown afdwingen op straffe van gevangenisstraf.

We zijn allemaal één grote Europese familie

Het gebod:

De Europese familie kan allesbehalve perfect zijn. Maar het is het beste wat we hebben om de landen van Europa rond dezelfde tafel te brengen – Jean-Claude Juncker, voormalig voorzitter van de Europese Commissie.

De realiteit:

De EU-leiders kozen in 2000 voor “Verenigd in diversiteit” als het motto van het blok, in een poging om wat vitalisme te brengen in de stugge bureaucratie die de Unie is. De aanhoudende pandemie heeft die zin net zo leeg bewezen als hij klinkt.

De macht van Brussel om in noodsituaties op het gebied van de volksgezondheid daadkrachtig op te treden is relatief onmachtig. Eerder, toen de Corona-gevallen in Italië in de duizenden liepen, heeft de regering in Rome een wanhopig pleidooi gehouden om via het mechanisme voor civiele bescherming van de Unie de medische benodigdheden en hulp te krijgen. Het ontbreekt Brussel echter aan de bevoegdheid om zijn leden te dwingen hieraan te voldoen, en geen enkele lidstaat heeft zich vrijwillig aangemeld.

De Duitse bondskanselier Angela Merkel beschreef haar beslissing om in 2015 meer dan een miljoen migranten op te nemen als een “humanitaire” beslissing en riep haar EU-buren op om de last te delen. Nu is de kameraadschap echter verdwenen. Met Covid-19 die Italië en Zwitserland teisterde, verbood de regering van Merkel de export van beschermingsmaskers. Frankrijk beperkte ook de stroom van beschermende uitrusting naar het buitenland, terwijl het blok als geheel de export van medische uitrusting buiten zijn grenzen verbood – zelfs naar gehoorzame klant-staten als Servië.

Alleen China, dat zelf door het virus werd gehamerd, stapte in om de leegte op te vullen en verscheepte vijf miljoen maskers naar Servië en een groep van 300 artsen naar Italië. Tot zover de Europese familie.

De Europese beschaving is de beste beschaving

Het gebod:

De hele mensheid … allemaal gelijk en onafhankelijk, mag niemand een ander schaden in zijn leven, gezondheid, vrijheid of bezittingen – John Locke, Engelse filosoof.

De realiteit:

Het idee van het sociale contract – dat burgers zich verenigen en zich gedragen voor het welzijn van de samenleving – is in het tijdperk van de Verlichting in Europa geboren. Sindsdien zien wij Europeanen onszelf graag als een beschaafdere groep dan onze hyper-individualistische Amerikaanse neven en nichten, of onze vrienden in het buitenland die door het autoritarisme tot orde worden gedwongen.

In werkelijkheid heeft Europa zeven decennia lang een ononderbroken vrede gekend. Onze beschaving is nog nooit op de proef gesteld. Nu, met een dodelijk virus voor onze deur, zijn sommigen van ons van de ene op de andere dag teruggekeerd naar een anarchistische “natuurlijke staat”.

Zonder rekening te houden met de woorden van Locke, om nog maar te zwijgen van de wet, zijn er meldingen van plunderingen opgedoken uit Frankrijk, Italië en het Verenigd Koninkrijk. In de supermarkten braken schermutselingen uit omdat het winkelend publiek in paniek voedsel en water in voorraad opsloeg, terwijl de golven van het winkelend publiek de planken kaal stripten, en niets overliet voor de ouderen en de gehandicapten.

In Groot-Brittannië zijn zelfs in voedselbanken – die essentiële benodigdheden voor de armsten en kwetsbaarsten in de samenleving opzij zetten – ingebroken.

Is dit het Europa van Locke, Hobbes en Rousseau? Blijkbaar niet.

Ben je klaar voor de economische ineenstorting?