Bevindingen over een illegale oorlog die het Westen enthousiast heeft gevoerd en verloren

Het internationaal recht is afgeschaft en nog nooit zijn gebeurtenissen zo opzettelijk verdraaid. Een mislukte aanval op Iran, een reactie van Teheran die Israël bijna de nek brak. De pijnlijke geboorteweeën van nieuwe politieke realiteiten – de oorlog tussen twee werelden.

Inleiding

De Amerikaanse president Trump doet wat hij wil, zijn mening verandert met het uur en zijn daden zijn in strijd met zowel het Amerikaanse als het internationale recht. We hebben al verslag gedaan van de Amerikaanse aanval op Iran in “Trump has decided and is attacking Iran – this will have consequences – for the whole world?” op 22 juni. Nu hebben we enkele nieuwe inzichten, schrijft Peter Hanseler.

In dit artikel kijken we naar de complete militaire en strategische mislukking van de aanvallen van Israël en de VS op Iran, de reactie van het aangevallen land die Israël op de rand van de afgrond bracht, het “staakt-het-vuren” en de redenen waarom Iran Israël van een mogelijke totale vernietiging heeft gespaard. Twaalf dagen waarin alles gebeurde.

Israël en de VS hebben gefaald

Regimeverandering mislukt – Iraanse bevolking verenigd

De oorlog tegen Iran, gezamenlijk gepland en aangesticht door de VS en Israël, is door beide partijen verloren. Zelfs niet-politieke tijdgenoten staan steeds meer versteld van de simplistische manier waarop het Westen, dat ooit de wereld domineerde, hele regio’s keer op keer in een nieuwe catastrofe manoeuvreert, elke menselijkheid mist bij het nastreven van zijn doelen en de regels die het zichzelf heeft opgelegd met voeten treedt. Vanuit welk perspectief je dit avontuur ook bekijkt, het had geen kans van slagen.

Reza Pahlevi als nieuwe sjah – een verwende snotaap op zoek naar geld

De oudste zoon van de laatste sjah verliet Iran begin 1979 met de familie van zijn vader. Met de gestolen miljarden kon de meervoudige universiteitsdrop-out een meer dan comfortabel leven leiden. Dit geld lijkt al jaren op te raken. Dat blijkt uit rechtszaken in de VS, waarin hij met werknemers en managers om geld vocht. Hij is dan ook blut en op zoek naar een nieuwe bron van inkomsten. Pahlevi heeft zijn hele leven in de VS doorgebracht, heeft zich nooit iets aangetrokken van het welzijn van zijn land en wordt nu door de VS, Groot-Brittannië en Israël als marionet gebruikt – met het vooruitzicht op veel geld.

Zijn vader was al als illegale marionet aan de macht gekomen. Het Iraanse volk had de liberale professor Mohammad Mossadegh democratisch gekozen. Nadat hij de macht van de Britse en Amerikaanse oliegiganten had ingeperkt om de gigantische olierijkdom aan zijn volk over te dragen, reageerden de Britten en Amerikanen prompt. Met de geheime operatie Ajax pleegden MI-6 en de CIA een staatsgreep tegen Mossadegh en installeerden ze de sjah als marionet. Hij maakte de democratische verworvenheden ongedaan en gaf de rijkdom terug aan de VS en Groot-Brittannië. De Amerikanen van hun kant dwongen de Britten uit de handel. Zaken zijn zaken. De sjah werd rijkelijk beloond voor deze hoerige dienst.

Een andere onsmakelijke stap: om de sjah aan de macht te houden, werd de Mossad ingehuurd om de beruchte geheime politie SAVAK op te richten voor de nieuwe meesters. Daarbij maakte zij gebruik van de steun van Gestapo- en SS-specialisten die in 1945 in Duitsland waren ontmanteld.

Tegen de achtergrond van deze geschiedenis probeert het Westen deze onsmakelijke marionet in Iran te installeren, in de onrealistische overtuiging dat het de Ajax-campagne kan herhalen. Zo mocht Pahlevi in Parijs een beroep doen op zijn volk – nota bene in het Engels. Ook is een toespraak voor het Britse parlement gepland. Met deze vuile trucs wordt de westerse bevolking aan de gewenste heerser gewend gemaakt. Het Iraanse volk heeft hier niets over te zeggen – althans, dat denken de westerse mogendheden.

De volgende foto toont de jonge sjah tijdens een bezoek aan Israël op 17 april 2023 met Benjamin Netanyahu en de Israëlische minister van Inlichtingen Gila Gamliel.

De perverse strategie van het Westen in één foto: Nadat de laatste democratische president samen met de vader van de toekomstige sjah werd afgezet, begint de gekloonde zoon aan een soortgelijk avontuur, nota bene in minne met Netanyahu, die enkele dagen geleden de weg naar een regimewisseling in Teheran wilde bombarderen, waarbij wetenschappers en militairen en ook veel burgers in Iran omkwamen. Mijn bronnen in Iran schudden alleen maar hun hoofd: niemand in Iran, jong of oud, zelfs degenen die de oude sjah mochten, wil deze kleine jongen.

Relatief weinig schade in Iran, maar veel doden

Iran is geografisch bijna net zo groot als West-Europa, 75 keer groter dan Israël en heeft tien keer zoveel inwoners als Israël. Het is dan ook logisch dat de schade in Iran bij de militaire schermutselingen met Israël relatief gering was in vergelijking met de Joodse staat, die qua oppervlakte erg klein is.

Het nucleaire programma werd letterlijk en figuurlijk slechts aan de oppervlakte geraakt, ingangen van ondergrondse objecten en bunkers werden vernietigd; symbolische schade. De overwinningsberichten van Trump zijn zo onnauwkeurig dat zelfs de Amerikaanse geheime diensten in hun verklaringen niet loyaal bleven aan hun opperste leider en meer geneigd waren tot de Iraanse visie op de zaken.

Het is moeilijk in te schatten in hoeverre de onthoofding van wetenschappers en militaire leiders de wetenschappelijke en militaire capaciteiten van Iran hebben verzwakt. In ieder geval hebben deze aanvallen precies het tegenovergestelde effect gehad op het Iraanse volk dan wat het Westen beoogde: het Iraanse volk staat nu eensgezind achter zijn leiders, inclusief de groep jongeren die de samenleving in eigen land gemoderniseerd wil zien. De aanval is dus niet alleen militair mislukt, maar ook op maatschappelijk vlak.

Israël op de rand van een ramp

Enorme schade – foto’s en verslaggeving verboden

Overzicht

Onze collega en vriend Larry Johnson van Sonar21 – een voormalig CIA-analist – heeft het volgende overzicht van de schade aan Israël samengesteld.

Tel Aviv

Als u een paar dagen geleden op X naar beelden van verwoesting had gezocht, had u gevonden wat u zocht. De volgende afbeelding van de volledige verwoesting van Tel Aviv (links) komt uit een video die we voor dit artikel wilden gebruiken. Het verbaast ons niet dat de video is verwijderd – wat overblijft is een screenshot. De foto links toont Tel Aviv en die rechts Berlijn in 1945. Afgezien van het feit dat de foto van Tel Aviv in kleur is en die van Berlijn in zwart-wit, is er geen verschil in de omvang van de verwoesting. Het verbaast ons niet dat de Israëlische autoriteiten het maken en verspreiden van foto’s van de verwoesting hebben verboden op straffe van meerdere jaren gevangenisstraf – zij het met bescheiden succes. Het behoeft geen betoog dat dergelijke foto’s niet in de westerse media te vinden zijn.

Israëlische defensiebedrijven

De Iraniërs hebben ook met succes Israëlische wapenbedrijven aangevallen. Het aangevallen staatsbedrijf “Rafael” is de kroonjuweel van de Israëlische wapenindustrie. Het productieprogramma varieert van antitankwapens tot kruisraketten, maritieme drones en belangrijke onderdelen van de “Iron Dome” en “David’s Sling”, de Israëlische strategische raketafweersystemen.

Rafael is internationaal actief en heeft ook een dochteronderneming in Duitsland, Dynamit Nobel Defence.

Infrastructuur

Het land heeft drie belangrijke havens: Haifa, Eilat en Ashdod. De Jemenitische Houthi’s hebben Eilat maanden geleden “gesloten” door de Straat van Bab-al-Mandab, de toegang vanuit de Golf van Aden tot de Rode Zee voor schepen op weg naar of vanuit Israël, te blokkeren. Sindsdien ligt de haven stil.

Sinds 13 juni 2025 zijn de havenfaciliteiten van Haifa zo zwaar verwoest door Iran als reactie op de Israëlische aanvallen op Iran dat deze grootste haven van Israël waarschijnlijk nog lange tijd slechts zeer beperkt bruikbaar zal zijn. Dit geldt ook voor de olieraffinaderij in het havengebied. Beide infrastructuurvoorzieningen zijn kernelementen van de Israëlische economie. Meer dan 30 procent van de buitenlandse handel van Israël verloopt via Haifa. Het aandeel van de raffinaderij in de Israëlische markt is waarschijnlijk nog hoger.

¤ De haven van Haifa vandaag

Maar ook Ashdod, de derde grote haven van Israël, werd zo zwaar getroffen dat Amerikaanse waarnemers ervan uitgaan dat deze slechts voor 40-50 procent effectief kan functioneren.

BREAKING: Rocket attack on Tel Aviv, hitting near Israel’s Ben Gurion Airport

Israeli media report explosions in Northern Israel & greater Tel Aviv, including impacts near Ben Gurion International Airport:

Numerous Hezbollah missiles hit and caused damage near Tel Aviv’s Ben… pic.twitter.com/Qo7WvvwIqr

— Patrick Henningsen (@21WIRE) November 6, 2024

¤ Ook de luchthaven Ben Gurion in Tel Aviv, een andere belangrijke toegangspoort tot de wereld, is grotendeels verwoest.

Maar de verwoesting trof – en dat verraste velen – ook de militaire infrastructuur. Israël heeft zijn gevechtsvliegtuigen vóór 13 juni 2025 naar een Britse basis op Cyprus verplaatst. Zonder deze optie zouden de dure vliegtuigen vrijwel zeker zijn vernietigd, evenals de militaire vliegvelden.

Iran spreekt van grote personeelsverliezen aan Israëlische zijde

Het Westen verspreidt ijverig hoeveel Iraanse wetenschappers en officieren zijn uitgeschakeld. De Israëli’s zwijgen over hun eigen verliezen. Iraanse bronnen melden het volgende: een Israëlische veiligheidswebsite was gehackt. Daar werd de volgende informatie over de verliezen van Israël verstrekt: 6 hoge generaals; 32 Mossad-agenten; 78 Shin Bet-medewerkers (binnenlandse inlichtingendienst); 27 marineofficieren; 198 luchtmachtofficieren; 462 soldaten. We hebben deze informatie niet kunnen verifiëren, maar ze lijkt niet onwaarschijnlijk.

40% van Tel Aviv is verwoest – Israël heeft geen munitie meer

Amerikaanse analisten zoals Douglas Macgregor gaan ervan uit dat 40% van Tel Aviv is verwoest. Verwoest, niet beschadigd. De bovenstaande foto’s laten het verschil zien tussen “beschadigd” en “verwoest”.

Het veelgeprezen “Iron Dome” van de Israëli’s heeft gefaald. Gezien de omvang van de schade is het niet vergezocht om dit wonderbaarlijke schild (Iron Dome) als “pathetisch” te omschrijven.

Bovendien is Israël leeggeschoten: betrouwbare bronnen hebben ons verteld dat de Israëli’s praktisch geen munitie meer hebben. In die 12 dagen van oorlog heeft Israël evenveel verdedigingsraketten gebruikt als de VS in twee jaar kan produceren. Het systeem werkt dus niet alleen niet zoals geadverteerd, maar kan door zijn productiecapaciteit ook niet duurzaam worden gebruikt.

Financieel onhoudbaar systeem

Als je kijkt naar de wapens die in dit systeem worden gebruikt, wordt het duidelijk dat de Iron Dome bij een daadwerkelijke aanval niet op een financieel houdbare manier kan worden ingezet. De Iron Dome bestaat uit verschillende onderdelen; we illustreren enkele voorbeelden.

Patriot – Amerikaans

Volgens Reuters kost het Patriot-systeem zonder raketten 400 miljoen dollar. De prijs per raket varieert van 3,4 tot 8 miljoen dollar, afhankelijk van de versie.

Thaad – Amerikaans

De kosten van een compleet Thaad-systeem (Thaad staat voor “Terminal High Altitude Area Defense”) worden geschat op ongeveer drie miljard dollar per systeem. Een systeem bestaat uit zes lanceerinrichtingen, een gevechtskit met 48 raketten, een radarsysteem en een commandovoertuig.

De kosten voor het hart van het systeem, de interceptieraketten, worden niet openbaar gemaakt. In Russische bronnen vonden we bijna fantastische cijfers: een raket kan tussen de 45 en 500 miljoen dollar kosten, afhankelijk van het ontwerp in de exportversie (bijvoorbeeld voor Saoedi-Arabië of Zuid-Korea). Eén raket.

Arrow – Israël

Naast de bovengenoemde “Thaad”- en ‘Patriot’-systemen heeft Israël vanwege de ontoereikende prestaties van het Patriot-systeem een eigen raket ontwikkeld, de “Arrow”. De kosten voor dit systeem bedroegen ongeveer 1,5 miljard dollar, één raket kost ongeveer 2 miljoen dollar.

Het is niet bekend hoeveel raketten van alle systemen tijdens deze 12 dagen zijn afgevuurd, maar het zijn er waarschijnlijk duizenden. Een langdurig conflict – afgezien van het feit dat de benodigde hoeveelheden raketten niet beschikbaar zijn en een zeer beperkte functionaliteit hebben – zal leiden tot het faillissement van Israël.

“Staakt het vuren”

Geen akkoord

De aankondiging van het einde van de vijandelijkheden tussen Israël en Iran kwam voor velen als een verrassing. Maar een gedetailleerde blik op de 12 dagen van de oorlog werpt licht op de vermeende duisternis. Hoe langer de wederzijdse bombardementen duurden, hoe zichtbaarder en tastbaarder het werd dat Israël aan kracht verloor, wat gezien de geografische en demografische omstandigheden niet verwonderlijk is. Iran is 75 keer zo groot en de schade is dus over een veel groter gebied verspreid; ook de bevolkingsfactor 10 speelt een rol. Iran daarentegen had na de onthoofding van de leiders in de eerste dagen zijn commandostructuren gereorganiseerd, wat eveneens zichtbaar en vooral pijnlijk voelbaar was voor Israël.

Het staakt-het-vuren dat de Amerikaanse president Trump in de nacht van 25 juni aankondigde, is geen officiële overeenkomst. De huidige rust is dus geen staakt-het-vuren, maar hoogstens een tijdelijke stilte van de wapens.

Wie heeft het staakt-het-vuren geïnitieerd – en waarom?

Volgens Larry Johnson kwam het verzoek om de vijandelijkheden te staken van Netanyahu. De redenen zijn eenvoudig en overtuigend: Israël kon niet langer wachten. De vernietiging van zelfs de meest gevoelige objecten is ongekend in de Israëlische geschiedenis.

Zal het “staakt-het-vuren” standhouden?

Deze vraag is relatief eenvoudig te beantwoorden op basis van het gedrag van Israël en de VS tot nu toe. Als Israël en de VS tot de conclusie komen dat ze hun doelen met een nieuwe aanval kunnen bereiken, zullen ze toeslaan. Wat Netanyahu en Trump vóór een dergelijke aanval zullen zeggen, is volstrekt irrelevant. We hebben in ons artikel “Diplomacy on his deathbed – from peace president to warmonger” al uitgelegd waarom de woorden van Donald Trump niets waard zijn.

Het feit dat Israël en de VS zich vóór de eerste aanval volledig hebben verkeken, zal ook irrelevant zijn in het besluitvormingsproces. Netanyahu moet blijven aanvallen, anders belandt hij in de gevangenis en zal Trump waarschijnlijk denken dat hij altijd moet winnen, omdat zijn karakter hem niet toestaat fouten toe te geven.

Deze onvoorspelbare factoren in combinatie met de westerse arrogantie zullen er waarschijnlijk toe leiden dat de oorlog voortduurt en dat het “staakt-het-vuren” slechts wordt geïnterpreteerd als een adempauze voor de Israëli’s. Ik hoop van harte dat ik het mis heb.

Israël mogelijk aan het einde van de rit

Israëlische vluchtelingen en binnenlandse ontheemden

Volgens de Times of Israel hebben na 7 oktober 2023 ongeveer een half miljoen Israëli’s het land verlaten. De krant verwijst naar officiële cijfers van de Israëlische Dienst voor Vestiging en Immigratie. Amerikaanse bronnen spreken zelfs van 1,5 miljoen, hoewel niet bekend is of deze mensen het land slechts tijdelijk of definitief hebben verlaten. Bij deze cijfers moeten nog de Israëlische ontheemden als gevolg van de gevechten met Hamas en Hezbollah worden opgeteld, waarvan het aantal volgens de “Jüdische Allgemeine Zeitung” in juli 2024 ongeveer 100.000 bedroeg.

Gezien de Iraanse reactie op de Israëlisch-Amerikaanse aanval op 13 juni 2025 kwam daar nog een groot aantal vluchtelingen bij. Nadat de Israëlische autoriteiten Israëlische burgers hadden verboden het land te verlaten, charterden velen gewoon boten om het land over zee te verlaten. We hebben geen officiële cijfers gevonden, maar er zijn onofficiële berichten dat nog eens 200.000 tot 250.000 Israëli’s hun land zouden hebben verlaten.

Vluchtelingenstromen zijn enerzijds een reactie op de huidige gebeurtenissen. Ze weerspiegelen echter ook politieke en sociale problemen en veroorzaken aanzienlijke economische en demografische problemen. Israël is hier niet van vrijgesteld. Van het veelgeprezen patriottisme is momenteel weinig te merken. Degenen die hun leiders vertrouwen, verlaten hun vaderland nooit.

Directe en indirecte gevolgen

De infrastructuur en de economie zijn blijvend beschadigd. Het is onmogelijk te voorspellen hoeveel tijd het land nodig zal hebben om zich te herstellen als het staakt-het-vuren standhoudt. De Israëlische economie heeft niet alleen sinds dit conflict te lijden, maar verkeerde in oktober 2023 al niet in de beste staat. In de afgelopen twee jaar – dat wil zeggen tot 13 juni 2025 – hebben al 1,5 miljoen Israëli’s het land verlaten – een ramp voor een bevolking van slechts 9 miljoen mensen. Als je daarbij bedenkt dat het vooral mensen zijn die zich vanwege hun financiële situatie kunnen veroorloven om het land te verlaten, is dit cijfer nog alarmerender, omdat goed opgeleide, welgestelde Israëli’s die essentieel zijn voor de wederopbouw nu ontbreken.

Een verdere indicatie van hoe rampzalig de situatie is, is het reisverbod dat door de Israëlische minister van Transport Miri Regev is ingesteld – een vergelijking met Oekraïne dringt zich op. De informatie is vaag, maar het uitreisverbod is van kracht, ook al zijn er geen details te vinden op de website van de Israëlische ambassade in Berlijn.

De demografische gevolgen van deze uittocht kunnen fataal zijn voor Israël. Het officiële Israël wil het land altijd afschilderen als een land van joden, waar de meerderheid van de inwoners joods is. Er wonen echter ook miljoenen Arabieren in het land. Hun geboortecijfer ligt aanzienlijk hoger dan dat van joodse Israëli’s. De vluchtelingenstromen na de oorlog en de demografische ontwikkeling zullen er vroeg of laat toe leiden dat er meer niet-joden (moslims, christenen) in het land wonen dan joden, wat de zionistische strategie onvermijdelijk absurd zal maken.

Bovendien is er op dit moment waarschijnlijk geen paspoort ter wereld dat minder aantrekkelijk is. De verliezers zullen degenen zijn die alleen een Israëlisch paspoort hebben. Het is ook moeilijk voor te stellen dat iemand naar dit beloofde land zal verhuizen. Wie wil er nu in een land wonen waar meer dan 50% van de bevolking voor genocide is?

In een volgend artikel zullen we ingaan op het genocidale karakter van de meerderheid van de Israëlische bevolking.

Waarom hebben de Iraniërs de aanvallen stopgezet?

Gezien de omstandigheden is dit een prangende vraag. Om hier enigszins duidelijkheid over te krijgen, moeten we verder kijken dan de regio.

Militaire fout?

Onze bronnen gaan ervan uit dat een voortzetting van de Iraanse aanvallen binnen enkele dagen of weken zou hebben geleid tot de ineenstorting of zelfs de ondergang van Israël. Vanuit puur militair oogpunt is dus een kans gemist om Israël op lange termijn uit te schakelen. Alle direct en indirect betrokkenen en getroffenen waren zich zeker bewust van een dergelijk scenario. Er moeten dan ook ernstige en zeer dwingende redenen zijn geweest waarom deze historische kans niet is aangegrepen of uitgesteld.

Geopolitieke overwegingen van China en Rusland

Iran heeft de vijandelijkheden waarschijnlijk opgeschort onder invloed van Rusland en China.

Bij het afwegen van alle belangen lijken de nadelen voor Rusland, China en uiteindelijk ook Iran, althans voorlopig, zwaarder te wegen dan de te verwachten voordelen.

De volgende overwegingen moeten als zodanig worden beoordeeld, aangezien wij geen inzicht hebben gekregen in het besluitvormingsproces van Rusland en China. Rusland en China laten ons in principe niet in hun kaarten kijken:

Ten eerste moet Rusland – dat altijd de-escalatie nastreeft – rekening houden met de belangen van Israëli’s van Russische afkomst. Met ongeveer 2 miljoen zijn zij een aanzienlijke groep.

Ten tweede zou een voortzetting van de vijandelijkheden Rusland zeer waarschijnlijk hebben gedwongen om zich meer te mengen vanwege het bestaande principeverdrag inzake strategische samenwerking, ook al wordt in het verdrag geen melding gemaakt van verplichte militaire steun in geval van oorlog. Het risico bestond dus dat Rusland de facto zou deelnemen aan de oorlog tegen een land waarvan de bevolking uitgebreide banden heeft met Rusland en waarvan een groot deel Russisch spreekt. Bovendien boekt Rusland grote militaire vooruitgang in Oekraïne en wil het zijn troepen niet verspreiden.

Ten derde moet worden gedacht aan het geduld dat Rusland tijdens de oorlog in Syrië heeft getoond jegens Israël, ondanks het verlies van materieel en vooral mensenlevens. Zo hebben Israëlische gevechtsvliegtuigen opzettelijk een onbewapend Russisch vliegtuig gebruikt als dekking tegen de Syrische luchtverdediging.

Ten vierde is het feit dat de betrokkenheid van de Mossad bij de Oekraïense drone-aanval op militaire vliegvelden in Rusland nog steeds niet officieel wordt vermeld in Rusland, hoewel veel Russische blogs erover berichten en de feiten weinig ruimte laten voor interpretatie gezien vergelijkbare aanvallen van de Israëli’s in Iran, een verdere aanwijzing voor de terughoudendheid van Rusland ten opzichte van Israël.

Ten vijfde zou een grootschalige oorlog in Iran ook economisch gezien op een ongelegen moment komen voor Rusland. De noord-zuidtransportcorridor van Sint-Petersburg via de Kaukasus en Iran naar India is bijna voltooid en is voor beide landen van groot belang.

Het belang van China ligt meer voor de hand. Het gaat hier vooral om economische redenen. Een oorlog in Iran zou de Chinese regering ernstig hebben gehinderd bij de realisatie van haar Belt and Road-project, waarin Iran een belangrijke rol speelt en een belangrijke schakel vormt in de verdere uitbreiding naar Afrika en Europa.

De Chinezen kopen ook veel aardgas en olie van Iran. Een escalatie zou de economische belangen van China ernstig hebben geschaad. Zo heeft de VS onmiddellijk na het begin van het staakt-het-vuren China contractueel toegestaan om zonder sancties olie en gas van Iran te kopen. Dit levert Iran inkomsten op en China planningszekerheid, als men al kan spreken van betrouwbaarheid en zekerheid in overeenkomsten met de regering-Trump. De huidige heropleving van berichten op sociale media vanuit het Witte Huis over 500% secundaire sancties tegen de handelspartners van Rusland spreekt boekdelen.

Een deel van het gas en de olie die China ontvangt, zal door Iran worden gebruikt – een andere overeenkomst die zeer snel na 25 juni 2025 werd bereikt – als betaling voor moderne Chinese gevechtsvliegtuigen. Voorheen stond China op contante betaling, wat de realisatie van het project lange tijd vertraagde.

Belang van de VS

Wij gaan ervan uit dat Iran, Rusland en China iets van de VS hebben gekregen in ruil voor een staakt-het-vuren: ten eerste staat de VS China toe om officieel gas en olie van Iran te kopen, zoals reeds beschreven. In ruil daarvoor lijkt de VS nu weer toegang te hebben gekregen tot zeldzame aardmetalen uit China. Dit is van het grootste belang voor de VS, met name voor de defensie-industrie. Zeldzame aardmetalen zijn voor de VS niet zeldzaam en de VS heeft ook aanzienlijke voorraden. De VS heeft echter niet de volledige productiecyclus van winning tot raffinage, terwijl China dat wel heeft.

Rusland heeft waarschijnlijk concessies van de VS gekregen met betrekking tot Oekraïne – de details zijn niet bekend, maar het nieuws over Oekraïne wijst daar zeker op.

Trump heeft al toegegeven dat Iran Israël hard heeft getroffen en de verantwoordelijken in het Witte Huis en het Pentagon zijn zich er terdege van bewust dat een voortzetting van de Iraanse aanvallen Israël volledig zou hebben vernietigd. Als gevolg daarvan zouden de VS nog meer gezichtsverlies hebben geleden dan nu al het geval is. Vanuit hun imperiale perspectief zouden zij gedwongen zijn geweest tot verdere militaire aanvallen op Iran, waarvoor de VS noch economisch, noch militair (gebrek aan munitie) voorbereid zijn. Een paar B2-bommenwerpers zouden niet voldoende zijn geweest, omdat Iran niet militair kan worden aangepakt met alleen bommen en raketten. Elke verdere aanval van de VS op Iran zou Iran op zijn beurt hebben gedwongen om de Amerikaanse bases in de Perzische Golf aan te vallen. En dan?

Het lijkt erop dat niet alleen Israël is uitgeschakeld, maar dat de Amerikanen ook gewoonweg niet genoeg munitie hebben. Drie redenen hiervoor: ten eerste heeft de VS drie jaar lang zijn voorraden leeggehaald voor Oekraïne, ondanks het uitblijven van successen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de VS onlangs heeft aangekondigd geen wapens meer aan Oekraïne te zullen leveren. Ten tweede levert de VS sinds 7 oktober 2023 enorme hoeveelheden munitie voor de genocide in Gaza. Ten derde zijn de productiecapaciteiten van de VS allesbehalve toereikend om aan de vraag te voldoen. Zoals hierboven vermeld, heeft Israël in de twaalf dagen van de oorlog met Iran evenveel luchtdoelraketten gebruikt als de VS in twee jaar kan produceren.

De behoefte is nu zo groot dat de productie van bijvoorbeeld Patriot-raketten ook in andere landen plaatsvindt. Duitsland zal bijvoorbeeld 1000 van deze raketten produceren. Er wordt echter niet vermeld hoe lang dit zal duren. In een rapport van 20 juli 2024 schrijft de Russische krant Kommersant, onder verwijzing naar het Amerikaanse ministerie van Defensie, over de verhoging van de jaarlijkse productie van raketten voor het Patriot-raketafweersysteem van 500 naar 750 stuks. Om de hier genoemde cijfers in context te plaatsen: om zich tegen één Iraanse raket te verdedigen, vuurde het Israëlische luchtverdedigingssysteem tot 25 van deze raketten op het doel af. Dit cijfer is extreem en zeker te wijten aan specifieke omstandigheden. Maar als vuistregel geldt: voor elke raket die aanvalt – en Iran heeft er duizenden – zijn er minstens twee onderscheppingsraketten.

Conclusie

De vernietiging van Israël is in volle gang. De wederopbouw van het gedeeltelijk verwoeste Israël (Tel Aviv, havens, luchthavens en wapenfabrieken) zal jaren duren, maar vereist dat het staakt-het-vuren standhoudt, wat volstrekt onzeker is aangezien de hoofdrolspelers zich zo onbetrouwbaar gedragen. Dit zal ertoe leiden dat de betrokken eigenaren in de huidige situatie geen geld zullen inleggen. Zou u een kantoorgebouw herbouwen als er een kans van 50 % bestaat dat het morgen weer wordt verwoest?

Het is zeer twijfelachtig of de Israëli’s die zijn gevlucht, in de nabije toekomst zullen terugkeren. Sinds oktober 2023 heeft Israël waarschijnlijk bijna een derde van zijn bevolking verloren, namelijk het deel dat goed opgeleid en welgesteld is en dus essentieel voor de wederopbouw. Het is ook mogelijk dat veel van degenen die het land hebben verlaten, niet tot de genocidale meerderheid van de bevolking behoren – nog een reden om niet terug te keren.

Er zijn geen aanwijzingen die ons in staat stellen de toekomst van dit conflict te voorspellen. Het is mogelijk dat de oorlog morgen weer uitbreekt – of niet. Wat we echter met zekerheid kunnen verwachten, is dat de oorlog tussen twee werelden, die we al in een reeks artikelen hebben beschreven, zal voortduren – mogelijk op een nieuwe locatie, maar hij zal bloedig blijven.

Het enige wat we met zekerheid kunnen zeggen, is dat noch de VS, noch Israël te vertrouwen zijn. Wat betreft betrouwbaarheid en respect voor het internationaal recht staan deze twee landen op één lijn met nazi-Duitsland.

---

---

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Het kwartje valt – De wereld is multipolair

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: