Bestorming Congres: de verontwaardiging van de elite is belachelijk

In de mainstream media houdt men nu een wedstrijd wie het meest geschokt kan zijn om de bestorming van het Congres in Washington. Het geheel is bij hen totaal onbegrijpelijk en is te wijten aan het feit dat Trump en “rechts” zulke slechte mensen zijn. Het is een belachelijke, geschiedenisloze interpretatie van wat er is gebeurd, zo belachelijk dat waarschijnlijk slechts weinigen van degenen die het opvoeren het zelf serieus nemen.

Weinigen van u hebben gemist dat de massale demonstraties ter ondersteuning van Donald Trump werden gevolgd door kleinere groepen die het Capitool bestormden. Veel Westerse politici hebben sindsdien het Amerikaanse linksliberale establishment symbolisch gesteund. Zelfs stemmen die soms als minder politiek correct worden bestempeld, hebben min of meer duidelijk hun loyaliteit aan het Amerikaanse establishment laten blijken.

Voor een buitenstaander die verder kijkt dan het nieuws dat door het establishment voorgekauwd wordt, is het duidelijk dat de Amerikaanse presidentsverkiezingen werden gekenmerkt door verkiezingsmanipulatie. De media, Facebook, Twitter en anderen kwamen actief tussenbeide om het nieuws dat Trump ten goede kon komen het zwijgen op te leggen, dit in een dusdanige mate dat het de verkiezingsuitslag beïnvloedde. Er zijn tekenen dat de verkiezing ook grote elementen van bedrog bevatte.

Een studie vermeld dat drie van de vier Amerikanen gelooft dat er sprake was van verkiezingsfraude, 40 procent gelooft dat het zo omvangrijk was dat het de verkiezingsuitslag beïnvloedde. Vooral Republikeinen en Trump-kiezers zijn ervan overtuigd dat verkiezingsfraude de verkiezingen heeft beslist, dit is ongeveer 80 procent. Het feit dat het establishment heeft geweigerd om de zorgen van deze kiezers nader te onderzoeken, garandeert een diepe legitimiteitscrisis. Maar de weigering om hun vermoedens van verkiezingsfraude serieus te nemen is in feite niets nieuws, het Amerikaanse establishment is al even ongeïnteresseerd in het serieus nemen van hun opvattingen over immigratie, de opioïdencrisis, de BLM-rellen en het buitenlands beleid.

Kortom, men kan op twee manieren reageren op de bestorming van het Capitool. De ene is wat nu de mainstream media vult, waar men in gespeelde verontwaardiging en shock met elkaar wedijvert. Het geheel is bij hen totaal onbegrijpelijk en het is allemaal te wijten aan het feit dat Trump en “rechts” zulke slechte mensen zijn. Het is een belachelijke, geschiedenisloze interpretatie van wat er is gebeurd, zo belachelijk dat waarschijnlijk slechts weinigen van degenen die het opvoeren het zelf serieus nemen. Maar dit gebeuren is slechts een onderdeel van een machtsspel. De eigen linksliberale sympathisanten moeten in een staat van triomfantelijke verontwaardiging worden gehouden, terwijl meer genuanceerde beoordelaars moeten worden geïntimideerd om te zwijgen over eventuele verdenkingen van verkiezingsfraude en dergelijke. We kunnen hier zonder overdrijving spreken over het establishment en zijn gebrekkige informatie-sympathisanten.

De tweede mogelijke reactie is om te proberen te begrijpen wat er vanuit een politiek en historisch perspectief heeft plaatsgevonden. We kunnen dan constateren dat machtige elites vaak hysterisch reageren op uitdagers en critici, waarbij ze ervoor kiezen om het gedrag van critici te interpreteren als een teken van morele of mentale tekortkomingen. Wat er momenteel in de Verenigde Staten en in het hele Westen gebeurt, is in feite een conflict tussen volkeren en elites. Delen van het volk, de bovengenoemde gebrekkige informatie kiezers, zijn zich er tot nu toe niet altijd van bewust, maar langzaam maar zeker ontdekken ze ook wat er aan de hand is.

Decennialang hebben de elites het sociale contract met het volk dat ze zouden vertegenwoordigen discreet opgezegd, ongeacht of de elites in kwestie dan actief zijn in partijen, grote bedrijven, de media, de overheid of de universiteiten. De meest opvallende uiting hiervan is dat ze ons demografisch vervangen door immigratiebeleid, maar in het algemeen merken we hoe ze handelen om zichzelf ontoegankelijk te maken voor de wil van het volk. Parallel daaraan hebben ze ideologieën geadopteerd die hand in hand gaan met degenen die de legitieme belangen van de westerse volkeren willen neutraliseren en verdoemen. “Antiracisme”, “witte dominantie” en dergelijke zijn daar slechts enkele voorbeelden van.

Het kost tijd om je mentaal aan te passen aan een nieuwe realiteit, maar geleidelijk aan hebben zowel de kiezers als de theoretici ontdekt wat er aan de hand is. Denkers als Michael Lind hebben waardevolle analyses geschreven van wat Lind de “nieuwe klassenstrijd” tussen de globalistische elite en het gewone volk noemde. In zijn postuum gepubliceerde meesterwerk Leviathan & Its Enemies volgde Samuel Francis hoe groeiende delen van het volk zich bewust werden van het conflict, gekozen vertegenwoordigers die hen vaak verraadden maar stap voor stap hun positie naar voren schoven. De verkiezing van Donald Trump vond plaats na Franciscus’ dood in 2005, maar past goed in zijn denkmodel. Wat er gebeurde was dat een lid van de elite overging naar het volk. Men kan discussiëren over hoe reëel het geheel was, het beleid van Trump bevatte verschillende teleurstellingen, maar symbolisch was het van cruciaal belang. De vaak hysterische oppositie tegen Trump bevestigt dit, deze mensen konden het niet aan dat gewone mensen een president kozen die niet loyaal was aan de elite.

Als we het vanuit een historisch perspectief bekijken, krijgt het, kortom, existentiële dimensies, dan gaat het om “winnen of verliezen”. Veel gewone Amerikanen hebben het gevoel dat de elite bezig is hen tot een minderheid in hun historische vaderland te maken, terwijl tegelijkertijd de vrijheid van meningsuiting en vele andere vrijheden worden ontmanteld. De steun van de elite voor de gewelddadige rellen in 2020, toen BLM en de Amerikaanse Antifa in verschillende grote steden amok maakten, droeg niet bij aan het gevoel van de gewone Amerikanen te leven in een land dat wordt gekenmerkt door vrijheid, veiligheid en rechtvaardigheid. Dat bijna de helft, 45 procent, van de Republikeinse kiezers, die ook van mening zijn dat de verkiezing door verkiezingsfraude is beslist, de bestorming van het Capitool steunt, is dan ook niet verwonderlijk. Hun ervaring is dat ze hun land, hun vrijheid en hun democratie voor hun ogen verliezen. En het is geen bijzonder vergezochte ervaring, zeker niet met een elite die voortdurend beschuldigingen van “witte voorrechten” tegen hen uitspreekt.

Degenen die denken dat Trump en de bestorming van het Capitool een korte afwijkende episode was, zullen daarom teleurgesteld worden. Het zal nooit meer naar normaal terugkeren. De verkiezing van Trump, een lid van de elite die gedeeltelijk de kant van het volk koos, was een historische gebeurtenis die niet ongedaan kan worden gemaakt. Ook de verkiezingsfraude was zo’n historische gebeurtenis, net als de symbolisch belangrijke bestorming van het Capitool. We kunnen nu verwachten dat de elite de onderdrukking en repressie tegen het volk en hun uitingen van ontevredenheid opvoert, maar we moeten ons er ook van bewust zijn dat zowel het volk als de elite in de Verenigde Staten conclusies hebben getrokken uit het vermogen van Trump om massale demonstraties te mobiliseren. In een tijdperk waarin het establishment alles controleert, van Facebook tot de media, zijn de straten en de verkiezingen enkele van de weinige arena’s, samen met de vrije media, die door het volk worden gedomineerd. Daarom niet in de laatste de bezorgdheid dat de meer schaduwrijke delen van het establishment nu de methoden verfijnen om alle toekomstige verkiezingen te winnen door middel van elektronisch stemmen door te voeren.

Dit is hoe dan ook een lang historisch proces en niemand mag te snel opgeven. Trump kan dan wel worden geneutraliseerd, de mensen die hij vertegenwoordigde en het conflict tussen het volk en elites zal daarvoor niet verdwijnen. Er zullen nieuwe methoden worden ontwikkeld, nieuwe fronten worden geopend, nieuwe allianties worden gevormd. Ongeacht wat de persoon Trump heeft bereikt, heeft het symbool Trump het establishment bang gemaakt door hen te herinneren aan twee zeer verontrustende realiteiten voor hen. Ten eerste, wat kan er gebeuren als delen van de elites van kant veranderen. Ten tweede, het volk kan nog steeds enorme protesten mobiliseren. Het is mogelijk dat het deze keer niet helemaal tot stand is gekomen. Misschien was Trump niet de optimale vertegenwoordiger, misschien was hij te vroeg of te geïsoleerd. Maar het conflict is nog lang niet voorbij.

2020 in de achteruitkijkspiegel – het masker valt