Buitengewone tijden: Biden ziet af van zijn verkiezingscampagne via een slank berichtje op zondagmiddag; hij trekt zich terug in een stilte die uiteindelijk wordt verbroken door een ‘lang afscheid’ dat wordt uitgesproken vanuit de Oval Office. Biden’s staf hoorde pas een minuut voordat zijn brief werd gepost van zijn terugtreding. Toen werd het internet platgelegd door CrowdStrike en gaf het hoofd van de Amerikaanse Secret Service een verslag van de moordaanslag op Trump dat beide zijden van het gangpad in het Congres verbijsterd achterliet over de ogenschijnlijke incompetentie – of over iets ‘ergers’.
Iedereen blijft verbijsterd achter, schrijft Alastair Crooke.
Alle informatiestromen in de media zijn besmet en er is geen ‘geloofwaardig iemand’ die kan uitleggen wat er aan de hand is. Voorlopig is het onmogelijk om ons te oriënteren. De media draait steeds meer om één ding: ‘Laat ons voor u denken. Laat ons jullie ogen en oren zijn. Maak van onze nieuwe woorden en zinnen jullie taal. De verklaringen en hypotheses die worden aangeboden lijken zo weinig overtuigend dat ze eerder een doelbewuste poging oproepen om het publiek te desoriënteren – en zijn greep op de werkelijkheid te verliezen”.
Desalniettemin, zelfs als de essentie van het interne Amerikaanse conflict wordt verhuld, is het sluier over de werking van de Deep State weggetrokken: Het is algemeen bekend dat Barack Obama achter het gordijn het plan had opgevat om Biden af te zetten. Pelosi was de ‘handhaver’ (“We kunnen dit [Biden’s afzetting] op de gemakkelijke manier doen – of op de ‘harde manier’”,waarschuwde Pelosi de Biden-kring).
Rod Blagojevich (die Obama al sinds 1995 kent) legt in de Wall Street Journal uit wat er aan de hand is:
“We [hij en Obama] zijn allebei opgegroeid in de politiek van Chicago. We begrijpen hoe het werkt – met de bazen boven de mensen. Obama heeft de lessen goed geleerd. En wat hij net met meneer Biden deed, is wat politieke bazen al sinds de brand van 1871 in Chicago doen – selecties die zich voordoen als verkiezingen. Obama en ik kennen dit soort politiek van Chicago beter dan wie dan ook. We zijn er allebei in opgegroeid en ik ben erdoor geruïneerd.”
“De Democratische bazen van vandaag zien er misschien anders uit dan de sigarenknippende man met de pinkring van weleer, maar ze opereren op dezelfde manier: in de schaduw van de achterkamertjes. Obama, Nancy Pelosi en de rijke donateurs – de elite uit Hollywood en Silicon Valley – zijn de nieuwe bazen van de Democratische Partij van vandaag. Zij maken de dienst uit. De kiezers, voor het grootste deel werkende mensen, zijn er om voorgelogen, gemanipuleerd en gecontroleerd te worden.”
“De hele tijd hebben Mr. Biden en de Democratische politici beweerd dat de presidentsrace van dit jaar gaat over het ‘redden van de democratie’. Ze zijn de grootste hypocrieten in de Amerikaanse politieke geschiedenis. Ze hebben met succes gemanoeuvreerd om hun naar behoren gekozen kandidaat voor het presidentschap te dumpen … [Biden’s] ongeschiktheid om zich vandaag herkiesbaar te stellen gebeurde niet zomaar. De Democraten hebben het lange tijd in de doofpot gestopt. [Maar na het presidentiële debat van juni konden Obama en de Democratische bazen zijn toestand niet langer verbergen. Het spel was uit en Joe moest gaan.”
“De Democratische Nationale Conventie in Chicago volgende maand biedt de perfecte achtergrond en plaats voor de heer Obama om de klus te klaren en zijn kandidaat te kiezen, niet de kandidaat van de kiezers. Democratie, nee. Chicago oorlogsbaas politiek, ja.”
Welnu, het lijkt erop dat Kamala Harris – die nooit een voorverkiezing heeft gewonnen – opnieuw op het punt staat om het voorverkiezingsproces te omzeilen door middel van georkestreerde bijval, waarvan het gerucht gaat dat deze is georkestreerd door de familie Clinton, terwijl de familie Obama (de Dons van de politieke maffia van Chicago) tegen haar zijn en stilletjes dampen.
Is het klaar? Wordt Kamala Harris de Democratische kanshebber?
Misschien wel – maar als er een grote internationale crisis uitbreekt – bijvoorbeeld in het Midden-Oosten of met Rusland – dan kan dat misschien veranderen.
Hoe dan?
Om te komen waar Harris ‘is’, ging ze “van een hard-on-crime aanklager als officier van justitie in Californië – naar uiterst links”, vertelden Californische afgevaardigden op de RNC aan The American Conservative:
“Zij en Gavin Newsom, bij het in kaart brengen van hun opkomst door de Democratische Partij van 2024, probeerden steeds naar uiterst links te gaan. Ze moesten het meest extreem zijn op het gebied van misdaad, abortus, DEI, de open grens, economisch beleid en belastingen op confiscatieniveau. Dat werkt echt niet goed in het grootste deel van het land.”
Harris heeft zich ook onderscheiden van het buitenlands beleid van Biden door expliciet meer sympathie te tonen voor de benarde situatie van de Palestijnen in Gaza.
De strategieën voor het buitenlands beleid van de VS worden echter niet in het openbaar besproken en worden door de heersende strata gezien als vitaal en van essentieel belang. Het electoraat zal niet te weten komen wat die verwikkelingen op structureel niveau zijn, omdat het om staatsgeheimen gaat. Desondanks steunt een groot deel van de Amerikaanse politiek op dit ‘minder onthulde’ fundament.
Zal Harris zich inzetten voor deze fundamenten van buitenlandse beleidsstructuren (zoals de Wolfowitz Doctrine)? Zal ze deze structuren afzwakken omdat ze wat Gaza betreft naar de progressieve vleugel van de Democratische Partij wil overhellen? Zal ze partijgebonden te werk gaan en het onpartijdige canon (dat al onder druk staat) doorbreken?
Negeer het witwasaspect van uitgaven voor buitenlands beleid. Waar het om gaat is dat het niemand is toegestaan om soft te worden in dit beleid en deze verdragen waar de ‘vrije wereld’ nu structureel van afhankelijk is, en dat al decennia lang is. Dat is het standpunt van de Deep State.
Het zal niet goed uitpakken in de VS als Harris ‘soft’ zou worden. Netanyahu’s toespraak tot het Congres toonde duidelijk aan dat de langdurige tweepartijenconsensus om Israël te steunen is uitgehold. Dit zal de grootheden van het buitenlands beleid zorgen baren.
“De enige lijm die de veerkracht van de Israëlische relatie in stand heeft gehouden, is tweepartijdigheid,” zei Aaron David Miller, een voormalig onderhandelaar voor het Midden-Oosten en adviseur van Republikeinse en Democratische regeringen. “Dat staat onder extreme druk.” Hij voegde eraan toe: “Als je een Republikeinse opvatting hebt en twee of drie Democratische opvattingen over wat het betekent om pro-Israël te zijn, zal de aard van de relatie veranderen”.
De heer Netanyahu was zich duidelijk terdege bewust van dit risico. Hij sloeg tijdens zijn toespraak een duidelijke tweepartijdige toon aan. En de toespraak was ongetwijfeld een meesterlijke vertoning van zijn gevoel voor de Amerikaanse politieke psyche. De toespraak raakte de juiste plekken en was zorgvuldig versmolten in een ‘State of the Union’ manier van spreken en structuur.
Natuurlijk waren er tegenstanders, maar Netanyahu greep het publiek met zijn “kruispunt van de geschiedenis” grootse thema dat de “As van het Kwaad” van Iran portretteerde die Amerika, Israël en hun Arabische bondgenoten confronteerde. En hij verstevigde zijn greep op een groot deel van het publiek door te beloven dat – samen – Amerika en Israël zouden zegevieren: “Als we samen staan gebeurt er iets heel eenvoudigs: Wij winnen, zij verliezen. En mijn vrienden,” beloofde hij, ‘We zullen winnen.’
Het was een herhaling van de ‘Israël is Amerika en Amerika is Israël’ meme.
De vragen over het buitenlands beleid met betrekking tot de kandidatuur van Harris zijn dus tweeledig: Ten eerste, zou Harris – als vermoedelijke presidentskandidaat – kunnen kiezen voor het afbreken, verzwakken of blootleggen van de lastendragende ‘gegevenheden’ van het buitenlands beleid in de ogen van de gevestigde orde?
En ten tweede, wat zou de houding van de panjandrums van de Deep State moeten zijn als er zich in de nabije toekomst een ernstige internationale crisis voordoet?
Dan zal er vast en zeker geroepen worden dat een ervaren buitenlandpoliticus aan het roer moet komen te staan – wat Harris niet is. Het zou rampspoed uitlokken als iemand zonder ervaring in buitenlands beleid bepaalde beleids’structuren’ waarop zoveel Amerikaans beleid steunt, zou neerhalen.
Wacht Obama dan op het moment om zijn definitieve keuze als het nieuwe boegbeeld van de partij te maken (zoals de deelnemers aan de GOP-conventie vermoeden), of is hij ervan overtuigd dat Harris niet zal zegevieren in november en wil hij als oudere staatsman van de partij liever de brokstukken van de partij oprapen – in de nasleep – en naar zijn hand zetten?
Voor alle duidelijkheid, een internationale crisis is precies datgene wat Netanyahu tijdens zijn bezoek aan Washington wil beginnen uit te bouwen. Natuurlijk zal Netanyahu’s ‘grote thema’ in stilte worden aangepakt, weg van het publieke oog. Speaker Mike Johnson belegt een besloten bijeenkomst met Netanyahu samen met enkele van de meest invloedrijke Republikeinse megadonoren en politieke machthebbers.
Netanyahu heeft verklaard dat 7 oktober zich heeft ontwikkeld tot een oorlog tegen Israël vanuit alle windstreken en dat Israël de steun en praktische hulp nodig heeft van de “vrije wereld” … “in een tijd waarin het gemener dan ooit wordt gedemoniseerd”.
Terwijl Hezbollah dagelijks wordt geconfronteerd door de IDF, is het duidelijk noch ontmanteld noch afgeschrikt. En dat dicteert dat Israël niet kan leven met ’terroristische legers’, die openlijk toegewijd zijn aan de vernietiging van Israël en gelegerd zijn aan en nabij zijn grenzen, klaagt Netanyahu.
Dit vormt ‘de dreigende crisis’: De op handen zijnde Israëlische militaire operatie in Libanon om Hezbollah terug te dringen van de grens. Naar verluidt hebben de VS al beperkte steun toegezegd voor dit militaire doel.
Maar Netanyahu houdt ook vol dat Israël de steun en praktische hulp van de ‘vrije wereld ‘ nodig heeft ‘om het regime in het hart van de existentiële dreiging – Iran – tegen te gaan’. Wat als Iran ingrijpt in Libanon als reactie op een massale Israëlische aanval? Netanyahu ziet dit als de ‘barbaren’ die voor de westerse beschaving komen – zowel voor Amerika als voor Israël.
De recente Israëlische aanval op de haven van Hodeida in Jemen kan – tenminste gedeeltelijk – worden gezien als een Israëlische teaserclip om de westerse wereld te laten zien dat Israël in staat is om tegenstanders op grote afstand (1600 km) te confronteren en daarbij zijn eigen mogelijkheden om tijdens de vlucht vliegtuigen bij te tanken voor een grote falanx te demonstreren. De aanval bracht zware schade toe aan de haven. De boodschap was duidelijk: als Israël dit kan doen in Jemen, kan het (theoretisch) ook Iran aanvallen.
Iran aanvallen is natuurlijk iets heel anders. En daarom zoekt Netanyahu steun bij de VS.
Er is een foto van Netanyahu en zijn vrouw aan boord van de Wing of Zion (het nieuwe Israëlische staatsvliegtuig) met een MAGA-achtige baseballpet op het bureau naast hem, alleen is hij blauw in plaats van rood en staan er twee woorden op: “Total Victory”.
“Total Victory‘ betekent duidelijk dat Israël ’samen met de VS wint in de confrontatie met de Iraanse as van het kwaad’: Is de VS aan boord? Of zijn de Amerikaanse kringen op het gebied van buitenlands beleid zo afgeleid door de buitengewone opvolgingsgebeurtenissen in de VS en Oekraïne dat de elites niet tegelijkertijd Bibi’s “kruispunt van de geschiedenis” kunnen bijwonen? We zullen zien.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Donald Trump: Ik zou je veel verhalen kunnen vertellen over Lady Gaga …
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Nope, ik heb net het stuk van Redacted gekeken. Daar hebben ze bewijs dat Obama overal achter zit. Hij heeft zelfs een huis in Washington gekocht. Dat heeft nog nooit een president gedaan na zijn periode, net zoals ze nu ooggetuigen hebben dat de chauffeur van Kenendy hem door het hoofd schoot ….
Ooit schreef een medereageerder/ster: politiek is van de duivel!!
De man of vrouw had gelijk, zo ontzettend gelijk.
Als de politiek ergens bij betrokken (en het maakt niet uit welk onderwerp) wordt, dan ontstaat er een vies, vuil, smerig spel. Het haantjes gedrag van de machtgeile psychopaten voert dan de boventoon ipv het gezonde verstand en het welzijn van de maatschappij en haar burgers.
Een onbetrouwbare, mensverachtende bende, dat is politiek. En helaas zitten die gasten ook in de Roverheden. Vandaar dat de Roverheden ook zo onbetrouwbaar zijn.
Dat risico bestaat natuurlijk wel, maar een moord of amputatie van would-be K.Harris als Presidente… bestaat dan zonder enige twijfel als ze uit de bocht moest gaan, evengoed betwijfel ik dat ze überhaupt als kandidaat zal gekozen worden…
de Amerikanen zouden beter heel die poppenkast het vuur opgooien.
Nee Kamila Harris word helemaal niks,haar ouders waren studenten van buiten Amerika en ze was daarvoor werkzaam in de prostitutie.Kijk naar de Simpsons.
In die aflevering zegt ze toch ook
dat Amerika failliet is.
Wat een vrijmetselaarsshow!
THIS HAPPENED ON LIVE TV! AMERICA IS IN SHOCK! THE WHOLE WORLD SAW IT! 😂
https://www.youtube.com/watch?v=pBaSdsAkM9U