Met zijn boeren die in opstand komen, zijn economie die achteruitgaat en zijn traditionele partijen die in verval raken, zou je denken dat de Europese Unie thuis genoeg aan haar hoofd heeft. Toch houden haar door en door ontaarde elites ervan om groot te denken. En wat is er groter dan kernwapens? Zo zijn ze uiteindelijk gevallen voor een van de typische botte provocaties van Donald Trump. De voormalige – en waarschijnlijk toekomstige – Amerikaanse president heeft gewaarschuwd dat NAVO-leden die niet genoeg aan defensie uitgeven, tijdens zijn bewind niet op bescherming van de VS kunnen rekenen, schrijft Tarik Cyril Amar.
Heel verstandig – waarom blijven kwijnende maar nog steeds relatief rijke EU-staten zich gedragen als bedelaars op het gebied van defensie? – Het dreigement van Trump heeft tot verschillende voorspelbare inzinkingen geleid. Het Witte Huis sneerde schamper over de “ontstellende en ongehoorde” retoriek van een man die niet, zoals de huidige president Joe Biden, samen met Israël toezicht houdt op een genocide. Go figure, zoals ze in de VS zeggen. Aan de andere kant hebben veel Republikeinen demonstratieve onverschilligheid getoond, zo niet regelrechte instemming. En dat is zeker een weerspiegeling van wat veel gewone Amerikanen ook denken; dat wil zeggen, als ze überhaupt nadenken over Europa.
En alsof de Grote Enge Oranje Man nog niet genoeg schade had aangericht, kwam daarna het Pentagon, dat (min of meer) onthulde dat Rusland – dat beroemde benzinestation dat zijn met schoppen zwaaiende soldaten erop uit stuurt om Duitse wasmachines te veroveren – bezig is met de bouw van, zo niet een Death Star, dan toch minstens iets even sinisters daar in de ruimte: Spoetnik déjà vu helemaal opnieuw, zoals Amerika’s grootste filosoof gezegd zou kunnen hebben. En dat alles natuurlijk tegen een achtergrond van onophoudelijke NAVO-angstzaaierij, die er blijkbaar in geslaagd is om vooral de NAVO bang te maken.
Het is dan ook geen wonder dat binnen de EU-Europa de reacties op de hoon van Trump worden gekenmerkt door een ernstige verlatingsangst. Een van de symptomen daarvan is een oproep aan het blok – of Europa’s NAVO-leden; de kwestie is vaag – om een eigen kernmacht te verwerven. Op de een of andere manier heeft Christian Lindner, de Duitse minister van Financiën, tijd vrijgemaakt om de staatsbegroting te verkwanselen in een economie die zijn kabinetscollega, de kinderboekenschrijver en minister van economie Robert Habeck, net als “dramatisch slecht” heeft bestempeld, om een artikel te schrijven waarin hij Frankrijk (dat zijn kernwapens niet ondergeschikt maakt aan de NAVO) en Groot-Brittannië (dat niet eens meer in de EU zit) – twee kleine kernmachten – oproept om de nieuwe suikerooms voor veiligheid te worden door hun nucleaire paraplu over alle anderen uit te breiden.
Katarina Barley, de eeuwig friskijkende vicevoorzitter van het Europees Parlement en de belangrijkste EU-verkiezingskandidaat van de Duitse sociaaldemocraten – een partij die een zeer impopulaire regering leidt en in de peilingen bijna ten onder gaat – en Manfred Weber, hoofd van de conservatieve fractie in het Europees Parlement, hebben het wat algemener gehouden: Ze stellen simpelweg voor dat de EU op de een of andere manier haar eigen doemsdagwapens moet krijgen. Donald Tusk, die onlangs is herrezen als Polen’s EU-onderdanige onderkoning, heeft soortgelijke geluiden laten horen. Nou ja, wie maalt er om details, toch? Die houding van “on s’engage et puis on voit” is tenslotte een doorslaand succes gebleken in Oekraïne.
In werkelijkheid is dit geen probleem dat door Trump is veroorzaakt: Dat in een wereld met meer dan één kernmacht de Amerikaanse nucleaire paraplu boven elke andere plek dan de VS zelf fundamenteel onbetrouwbaar is – en alleen maar kan zijn – is natuurlijk een eeuwigdurend, structureel probleem. Degenen die realisme verkiezen boven wensdenken hebben dit altijd begrepen.
Henry Kissinger bijvoorbeeld, een sinistere maar soms brutaal openhartige beoefenaar van realpolitik, legde dit al in de jaren 1950 uit – misschien wel het meest beknopt in een televisie-interview in 1958 – iets meer dan een decennium na het begin van het nucleaire tijdperk. Als een cliënt in het buitenland zo ernstig of succesvol zou worden aangevallen dat alleen een Amerikaanse nucleaire aanval overblijft om te reageren, zou elke Amerikaanse president – welke verdragen er ook zijn gesloten of welke beloften er ook zijn gedaan – altijd voor een onmogelijke keuze komen te staan: De cliënt laten vallen of een vergeldingsaanval op Amerika zelf ondergaan. Het is waar dat er verschillende beleidsmaatregelen zijn bedacht om dit dilemma te verzachten (“beperkte” nucleaire oorlog, het delen van kernwapens of de middellangeafstandsraketten van de NAVO uit de jaren tachtig), maar in werkelijkheid kan het niet worden opgelost.
En toch zijn we er nu. Een EU die aan historisch geheugenverlies lijkt te lijden, produceert geklets over een zoektocht naar eigen kernwapens. Niet de kernwapens die toch al in het door de VS geallieerde Europa liggen, in de nationale arsenalen van Frankrijk, Groot-Brittannië en op Amerikaanse bases in vijf NAVO-landen, we zijn er dus tenminste al aan gewend, maar andere kernwapens, nieuwe kernwapens. Kernwapens waarvan de aanschaf, de politiek en de regels allemaal nog moeten worden uitgezocht. Wat kan er misgaan? Eigenlijk alles. Maar laten we iets gedetailleerder zijn.
Allereerst hebben de elites van de EU-Europa, zoals te verwachten was, onmiddellijk blijk gegeven van verdeeldheid en verwarring. Hoewel niemand de roep om kernwapens bedoelde als een uitdaging aan het adres van de VS, was het in wezen toch te veel voor de harde kern van de Atlantische compradors: De Duitse minister van defensie, Boris Pistorius, NAVO’s boegbeeld generaal-secretaris Jens Stoltenberg, en het hoofd van de defensiecommissie van het Duitse parlement – en “schertsend” “Volkssturm”-nostalgisch (geen grapje) – uber-havik Marie-Agnes Strack-Zimmermann krampten allemaal om het onbedoeld mild subversieve idee in te dammen dat Europa mogelijk zou kunnen proberen om zelf iets belangrijks te doen. Weg met die gedachte! Een huis dat zo verdeeld is tegen zichzelf is geen veilige plek om kernwapens te bezitten.
Ten tweede zijn kernwapens natuurlijk bedoeld voor extreme noodsituaties, als laatste redmiddel om afschrikking te dienen door de dreiging van we-nemen-je-met-ons-mee vergelding als alles toch al verloren is (het doel van het Britse en Franse arsenaal) of, in het beste geval, in een situatie van een dreigende, catastrofale nederlaag. Eén implicatie van dit feit is dat de beslissing om ze te gebruiken zou eindigen bij één persoon of een zeer compacte groep die zich in een bunker zou opsluiten. Wie zou dat zijn in het geval van de EU? Het hoofd van de Commissie, bijvoorbeeld? Iemand als Ursula von der Leyen, een zelfpromotiërende, kortzichtige en roekeloze machtshongerige zonder enige electorale legitimiteit, die eigenlijk de VS dient en niet Europa? Veel succes!
En hoe zou de EU het feit kunnen overwinnen dat zo’n uiteindelijke beslisser ook nationale loyaliteiten zou hebben: Een Est of een Pool misschien, uit staten die hun eigen riskante agenda’s en, eerlijk gezegd, nationale(re) complexen hebben? Of iemand uit Spanje of Griekenland misschien, uit landen die misschien grotendeels ontsnappen aan de directe gevolgen van een grootschalige strijd in Midden-Europa, en daarom geen verstandige reden zouden hebben om Madrid of Athene te laten verbranden om een laatste punt te maken over Letland of, inderdaad, Duitsland? Stel een commissie in (unanimiteitsregels of meerderheidsbesluitvorming over wanneer de allerlaatste rode knop moet worden ingedrukt?) en het enige wat je krijgt is een vermenigvuldiging van botsende en verdeelde loyaliteiten.
Ten derde, meer in het algemeen: kun je je voorstellen dat de huidige EU – of iets wat daaruit voortkomt – in het bezit is van massavernietigingswapens? Dat wil zeggen, een club van staten waarvan de meeste nu hardnekkig medeplichtig zijn (Internationaal Gerechtshof ten spijt) aan een voortdurende genocide in het Midden-Oosten (gepleegd door Israël tegen de Palestijnen), waarvan vele een pathologische obsessie hebben met kruistochten tegen Rusland, en waarvan geen enkele zelfs maar kan bevatten dat de grootste bedreiging voor hun soevereiniteit afkomstig is van hun “bondgenoten” in Washington.
En dat brengt ons bij het laatste en meest fundamentele probleem: dit hele debat over kernwapens voor Europa is gebaseerd op bizarre oogkleppen die verraden dat EU-Europa politiek gezien bij lange na niet volwassen genoeg is om zulke wapens te hebben (als een staat dat al is). Want als dat wel zo was, dan zouden haar strategen en politici eerlijk één simpel feit erkennen en bespreken: een nucleaire strijdkracht zou elke mogelijke levensgevaarlijke tegenstander moeten afschrikken, dus natuurlijk ook de VS. Toch zijn dit dezelfde leiders die eenvoudigweg hebben genegeerd dat de grootste oorlogsdaad, eco-terrorisme en vernieling van vitale infrastructuur tegen de EU – de vernietiging van de Nord Stream pijpleidingen – werd gelanceerd door Washington, hetzij hands-on of via proxies.
De EU is een groot blok van landen in een steeds instabielere en wetteloze wereld waar de steeds grotere verspreiding van kernwapens onvermijdelijk zal zijn. Hypothetisch gezien zou een dergelijke entiteit een kandidaat zijn om zulke wapens te bezitten. Maar in werkelijkheid mist de EU drie essentiële kwaliteiten om zelfs maar te overwegen ze te verwerven: De EU is veel te verdeeld, heeft geen serieus idee van haar eigen belangen los van die van de VS en staat daar zelfs lijnrecht tegenover, en mist een elite die op afstand vertrouwd zou kunnen worden met wapens die het einde van de wereld kunnen betekenen. Natuurlijk staat het daar niet alleen. Maar is één VS op planeet Aarde al niet erg genoeg?
Home2024februari22Benjamin Fulford: “Met een grote zet kunnen we nu de Satanisten VOOR ALTIJD afmaken.
Kijk op ” brekend nieuws ”.
Dank voor deze tip Inhetmeer. Ik was mij niet bewust dat de boeren juist op dit punt van vergiftiging van het graan uit de Oekraïne demonstreren. En de lage prijzen, dat was duidelijk. Nu verweist het artikel naar een Poolse krant, dat lees wat minder handig. REDACTIE: mocht hier meer over bekend worden zeer geïnteresseerd!!
💪…..
Ik volg deze man al jaren. Je kunt er van alles van vinden. Hij kijkt in grote lijn vanuit dezelfde intensie als wij hier, en heeft ingangen naar info die niemand anders heeft.
Wonderlijk fenomeen wel…… En succès.
de ‘satanisten’ lol…
als luciferiaan weet ik eerlijk gezegd niet of ik nu moet lachen of huilen om zoveel achterlijkheid……
het valt me op hoeveel paljassen het woord ‘satanist’ te pas en onpas misbruiken en opwerpen om het eigen falen te bedekken…..
ps…als luciferiaan ben ik pro putin, maar ook pro israël daar ik afga op REËLE FEITEN en niet op ‘emoties….en ik ken een palestijnse die dankzij het IDF palestina, door hamas geterroriseerd, heeft kunnen ontvluchten….mocht je die horen spreken (integenstelling tot wat je op mainstream media, je weet wel, diezelfde media die enerzijds liegen dat het niet te doen is, maar anderzijds opeens de waarheid spreken als het in je kraam past, je wijsmaakt…je zou nog aardig verschieten…
mvgr…
Een luciferiaan…….juist ja. Buiten de sneren om die je uitdeelt, zie ik in bovenstaande niets van zinnige info.
Kortom……. weet je wat je kunt?….troll?
WEF domineert…. We lose
dat allemaal omdat ze in hun zetel bleven liggen om tv te kijken en de leugens die eruit kwamen bleven geloven.
Een socialistisch konstrukt als de EU,
loopt altijd uit op een Politie-Staat,
op een totalitaire diktatuur,
op een militaristische vernietiger —
Stop insulting monkeys!; THEY will never get to the point of committing voluntary mass suicide…….until someone teaches them how to live like US.
(Read: “The Human Zoo” by Desmond Morris).