Wij weinigen, wij gelukkigen, wij band of brothers

Zich weigeren te laten infecteren door de verschillende geestesvirussen van de samenleving kan een isolerende zaak zijn. Het is veel gemakkelijker om aan te haken bij elk voorbij galopperend Current Thing: het gebeurt maar zelden dat het volgen van de verstikkende orthodoxie een sociale prijs heeft, schrijft Frederick Edward.

Als eeuwige tegendraadsheid – niet met opzet, maar gewoon omdat ik zo in elkaar zit – heb ik mij in de loop der jaren bijna voortdurend in de positie bevonden dat ik een standpunt moest verdedigen dat mij als een sociale paria afschilderde. Als fervent Brexiteer (nog voor die term bestond) aan de universiteit, met een kneuzige aanhang voor het libertarisme (tot mijn snelle ontgoocheling toen ik met de realiteit geconfronteerd werd), maakte mij dat niet bepaald tot de coolste kat op de campus. Dat zijn mijn excuses, in ieder geval.

Het aantal mensen dat bereid is zijn nek uit te steken en moderne ketterijen te verkondigen is zorgwekkend klein. Maar klein is mooi. Robert Jay Nock, de Amerikaanse libertaire (zij weer!) denker, schreef in 1936 een artikel dat de geest versterkt van iedereen die verontrust is over de tsunami van krankzinnigheid die zoveel op zijn weg heeft weggevaagd en die de beschaving zoals wij die kennen dreigt uit te roeien.

In Jesaja’s Job schetst Nock de onmogelijkheid om de massa’s te hervormen die vastzitten aan hun misleide overtuigingen. In plaats daarvan moeten wij ons richten op “het Overblijfsel” – die ene op de honderd, of zelfs die ene op de duizend, die wijsheid en waarheid kan ontdekken te midden van vergankelijke dogma’s.

In het stuk van Nock krijgt de profeet Jesaja van God het bevel om te gaan prediken van de naderende toorn:

“Zeg hun wat een waardeloos lot zij zijn,” zegt Hij. “Zeg hun wat er verkeerd is, en waarom, en wat er zal gebeuren, tenzij zij zich bekeren en rechtop gaan staan. Neem geen blad voor de mond.

Maar, waarschuwt de Heer hem, de massa en de gevestigde intelligentsia zullen geen acht slaan op zijn waarschuwingen. Dit voorbehoud brengt Jesaja ertoe een voor de hand liggende vraag te stellen: als het toch gedoemd is te mislukken, waarom dan nog moeite doen?

“Ach,” zei de Heer, “u begrijpt het punt niet. Er is daar een Overblijfsel, waarvan gij niets weet. Zij zijn duister, ongeorganiseerd, onarticuleus, ieder schuurt mee zo goed hij kan. Zij moeten bemoedigd en geschraagd worden, want als alles helemaal naar de knoppen is, zijn zij het die terug zullen komen en een nieuwe samenleving zullen opbouwen; en intussen zal uw prediking hen geruststellen en laten volhouden. Het is uw taak om voor het Overblijfsel te zorgen, dus ga nu weg en begin er aan.

Ergerlijk genoeg mist het zich inzetten voor het Overblijfsel veel van de grootsheid en de aantrekkingskracht van het zich toeleggen op de massa. Ook de belonende voordelen zijn veel schaarser. Bovendien kan het soms een vruchteloze taak lijken. Zij die zich niet willen schikken naar de huidige orthodoxie, liggen verborgen en steken zelden hun kop boven het maaiveld uit, omdat zij anders de toorn van een van de vele miniatuurtirannen van de samenleving over zich afroepen.

Velen zullen worden afgeschrikt om zich in de strijd te begeven, vanwege de omvang van de taak. Het bouwwerk van onwaarheid en leugens lijkt zo onoverkomelijk, dat de meesten hun handen al opgooien voordat zij in de ring stappen: elke media, elke internationale organisatie, elke binnenlandse instantie – zij dansen allemaal naar hetzelfde vermoeiende pijpendeuntje.

Omdat ons probleem structureel van aard is, zijn velen geneigd structurele oplossingen aan te dragen. Het enige minpuntje is natuurlijk dat zij evenveel kans hebben om uitgevoerd te worden als ISIS om voorvechters van de LGBT-rechten te worden. Omdat zij hun grootse visioenen voor altijd zien mislukken, gooien zij hun handen wanhopig in de lucht.

Wanneer de omvang van het probleem te groot is om te bevatten, moeten wij onze energie heroriënteren. Om in kracht en aantal te groeien moeten wij het soort mensen worden dat respect verdient, dat het waard is nagevolgd te worden. Dat betekent zelfverbetering en het aanwenden van introspectieve energie; het verhogen van onze lichamelijke, emotionele en geestelijke gezondheid om ons robuust genoeg te maken om de onophoudelijke kritiek aan te kunnen.

Het komt voort uit die Petersoniaanse bezwering: ruim uw kamer op. Wij gaan er al te gemakkelijk van uit dat deze orde gericht is tegen onze tegenstanders – degenen die de wereld willen herschrijven, maar die de grondslagen van hun eigen bestaan niet op bevredigende wijze kunnen structureren; die misleid geloven dat zij uitwendige orde kunnen scheppen ondanks hun inwendige chaos.

Veel beter is het dat wij het op onszelf toepassen. De krijsende maniakken wiens sluipende totalitarisme onze moderne tijd is gaan bepalen, kunnen het best worden bestreden door oprechte, principiële oppositie. Het zal misschien tijd kosten, en het zal de meest opportunisten, die zich aan het establishment vastklampen in de hoop op persoonlijke vooruitgang, niet voor zich winnen, maar het zal, als het moment daar is, de basis leggen waarop uit de brokstukken iets kan worden geschapen.

En zo zijn wij hier, het Overblijfsel: zij die immuun zijn voor de schadelijke idioterie die door de ether en door bijna elke publieke figuur wordt rondgebazuind. De waanzin die wij zien zal verergeren en een crescendo bereiken voordat het gewicht van de tegenstrijdigheden en het verwarde denken het bouwwerk doet instorten. Maar als het eenmaal zover is, zijn wij het die terug zullen komen en een nieuwe samenleving zullen opbouwen.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Nieuwe studie brengt mainstream media in paniek: Ongevaccineerden hebben nauwelijks ernstig covid ziekteverloop

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: