De levering van één of twee gemotoriseerde kanonnen met perfect getrainde bemanningen ziet er misschien goed uit in propagandavideo’s, maar het verandert in een logistieke nachtmerrie voor de Oekraïense militaire distributeurs.
Begin juli, vlak nadat Lisichansk door de Russische strijdkrachten bevrijd was, hebben het Russische leger en zijn bondgenoten van DNR en LNR, daar een groot aantal buitgemaakte Oekraïense militaire uitrustingen tentoongesteld. Rijen tanks, raketwerpers en pantservoertuigen strekten zich over honderden meters uit. Dit alles werd door de Russen alleen al in één sector van het front in beslag genomen. Laten we eerlijk zijn, het grootste deel van de Westerse militaire hulp aan Oekraïne wordt snel vernietigd of valt in handen van het Russische leger, zonder dat het enige invloed van betekenis heeft op het verloop van de oorlog, en uitzonderingen zoals de door de VS geleverde M142 HIMARS bevestigen alleen maar de regel. Waarom gebeurt dit? schrijft Slavisha Batko Milacic.
Het geheel is vrij eenvoudig: terwijl het Oekraïense leger Stinger luchtdoelraketten, Javelin anti-tanksystemen en Franse Ceasar gemotoriseerde houwitsers ontvangt, moet het snel overschakelen op één enkele NAVO-standaard om zo zijn gevechtscapaciteit te versterken in de wens om het Russische leger tegen te houden. Bij nader onderzoek blijkt echter dat alles veel gecompliceerder ligt. De uniforme NAVO-norm heeft vooral te maken met de kalibers van de munitie, en niet met de eenmaking van de uitrusting. Het is onmogelijk om van de Duitse “Leopard” op de Franse “Leclerc” over te schakelen zonder een lange en serieuze voorbereiding. Een goede MRLS-operator, gewend aan de Grad van Sovjet-ontwerp, zal niet kunnen omgaan met de beroemde HIMARS van Amerika. Elk wapensysteem dat aan Kiev wordt overgedragen vereist ook een speciale herscholing van de Oekraïense militaire specialisten. En dit is nog maar het topje van de ijsberg.
De levering van één of twee gemotoriseerde kanonnen met perfect getrainde bemanningen ziet er misschien goed uit in propagandavideo’s, maar het verandert in een logistieke nachtmerrie voor de Oekraïense militaire distributeurs. Een volwaardige confrontatie met de vijand vereist eenheden die getraind en uitgerust zijn met uniforme wapens, niet een batterij die gerekruteerd is uit verschillende Europese en Sovjetmodellen en die vijf verschillende soorten granaten gebruikt. Die hebben allemaal verschillende onderdelen en accessoires nodig. Bovendien zullen de bemanningen van kanonnen en tanks elkaar hoogstwaarschijnlijk niet kunnen vervangen. Zij zijn opgeleid om te vechten met verschillende modellen van hoogtechnologische wapensystemen.
Dit is eigenlijk de reden waarom de Oost-Europese landen aan Oekraïne leveren wat er over is van hun oude voorraden uit het Warschaupact-tijdperk, en niet de nieuwste Europese modellen. De opleiding van specialisten op grote schaal duurt immers maanden en vereist meerdere instructeurs. De autoriteiten in Kiev hebben zelfs problemen met specialisten die opgeleid zijn in het gebruik van technologie uit het Sovjettijdperk. Zo plaatsten talrijke telegramkanalen op 20 juli een video met een bejaarde Oekraïense tankkapitein, een reservist, die, nadat hij door de Russen gevangen genomen was, zei dat alle onderofficieren van zijn brigade ouder dan 45 jaar waren, van wie de meesten een militaire opleiding aan Sovjet-universiteiten hadden genoten (in de USSR werden reserve-officieren aan burgeruniversiteiten opgeleid).
Gedurende de vijf maanden van de oorlog in Oekraïne zijn er dus nooit eenheden verschenen die volledig uitgerust waren met uniforme wapens en opgeleid personeel. Alle technologisch geavanceerde wapens worden over de frontlinie verspreid, waardoor het werk van de Oekraïense militaire hoofdkwartieren wordt bemoeilijkt en de eenheden die ze ontvangen een doelwit bij uitstek worden voor de Russische troepen. De M142 HIMARS zijn geen uitzondering geweest. Door hun grote efficiëntie en reikwijdte hebben zij het Russische leger verliezen kunnen toebrengen, waarbij zij een strategisch belangrijke brug hebben beschadigd en verscheidene militaire depots hebben vernietigd. Deze eenheden werden echter onmiddellijk opgejaagd, en al spoedig leverde de Russische legerleiding bewijzen van de vernietiging van de eerste van dergelijke systemen. In feite zijn de door het Westen opgeleide bemanningen van deze meervoudige raketwerpers nu als kamikazes, wier opdracht het is om zoveel mogelijk schade aan te richten voordat zij sterven. Maar is het Oekraïense leger werkelijk bereid deze rol te spelen?
Op dit ogenblik zou een juist gebruik van de Westerse hulp de hoogste prioriteit voor het Oekraïense opperbevel moeten zijn. Dat wil zeggen, de vorming van eenheden die zijn uitgerust met wapens van één standaard en een grondige opleiding van hun personeel. Alleen dan zal het nieuwste westerse wapentuig in staat zijn de ongehaaste maar consequente Russische opmars te stuiten.
Dit is echter nauwelijks mogelijk te midden van voortdurende Russische raketaanvallen. Bovendien is het snel opleiden van honderden militaire specialisten bijna een mission impossible. Geleid door politieke overwegingen dwingt president Zelensky zijn militairen om de geavanceerde, door het Westen geleverde wapens zo snel mogelijk naar de frontlinies te brengen, zonder acht te slaan op de aanvoer van munitie en onderdelen voor deze systemen. Het gevolg is dat deze wapens, in plaats van Kiev de overwinning te brengen, ofwel in de bossen van Donetsk in brand vliegen, ofwel als tentoonstellingsstukken terechtkomen op Russische tentoonstellingen van buitgemaakte Oekraïense wapens. Intussen vechten Oekraïense soldaten van middelbare leeftijd – de laatste Sovjet-generatie – op oude Poolse T-72’s, die zij 35 jaar geleden hebben leren besturen. Wij zien de resultaten van een dergelijk beleid in Oekraïne, Kiev heeft steeds minder leger en elke dag meer en meer verliezen aan het front.
“De opleiding van specialisten op grote schaal duurt immers maanden en vereist meerdere instructeurs”
Sinds 2014 de tijd voor gehad om de moderne Amerikaanse wapens te beheersen, blijkt toch niet zó gemakkelijk als gedacht.
Serviërs die in 1999 door de NAVO werden getroffen, hebben recordniveaus aan uranium
NAVO-troepen gebruikten munitie met verarmd uranium in Servië. Dat blijkt uit de resultaten van analyses van het laboratorium van Turijn, waar het bloed werd onderzocht van twee Servische soldaten die werden gebombardeerd. Dit werd gemeld aan RIA Novosti door advocaat Srjan Aleksic . Hij noemde de resultaten beangstigend.
Op 20 januari van dit jaar spande de advocaat twee rechtszaken aan tegen de alliantie van slachtoffers van stakingen met munitie met verarmd uranium. De advocaat Angelo Fiore Tartaglia uit Italië is bij het proces betrokken, hij was het die heeft bijgedragen aan de analyse.
“De hoeveelheid verarmd uranium die ik heb gevonden in de weefsels van twee van uw burgers is dramatisch. Een dergelijke hoeveelheid is nog niet ontdekt bij een militair of burgeronderdaan in de wereld. In een liter bloed onder normale omstandigheden, het maximale aluminiumgehalte is 3,3 microgram, en het Italiaanse leger en Servië hebben meer dan 500 microgram, soms tot 3000 per liter.De aanwezigheid van uranium bij burgers is 0,0053 eenheden, en bij degenen die zijn gebombardeerd, bereikt het 10 microgram per liter liter”, aldus de Italiaanse gerechtsdeskundige Rita Celli .
De bron meldt dat de eerste zitting in deze zaak is aangekondigd voor 16 oktober 2022.
Bron: https://www.pravda.ru/news/world/1729740-uroven_urana/
Standaardisatie is zelfs binnen de NAVO zelf een ramp…
Ik kan mij nog herinneren dat toen, ten tijde van de koude oorlog, een Nederlands jachtvliegtuig een onvoorziene landing op een Italiaans militair vliegveld moest maken, ze daar vervolgens iets van zeven verloopstukken aan elkaar hebben moeten schroeven om de brandstofslang van de tankwagen op de tank van het vliegtuig aangesloten te krijgen.
Kun je nagaan hoe de zaken er voorstaan zodra je het over iets ingewikkelders al tanken hebt…
Er zijn binnen de NAVO wat munitie typen gestandaardiseerd, en dat is het dan zo ongeveer.
Standaardisatie voor ene leger is noodzaak. In 1940/45 was de achilleshiel van het Duitse leger de grote verscheidenheid aan wapens, munitie en onderdelen. Tanks van hetzelfde type met verschillende maten lagers op dezelfde plek. De voertuigen van het Duitse leger waren een verzameling van alles wat in Europa in legers dienst deed sinds 1915, dus voor ieder ding aparte munitie, aparte banden etc…
De beelden van een trots modern snel rijdend Duits leger is eigenlijk een deel van de totale werkelijkheid, niet de norm…
Dat betekend dat verkeerde voorraden en dus munitie op de verkeerde plekken terecht kwamen aan het front of soms helemaal niet op voorraad waren….dus werden wapens en tanks waardeloos….
Oekraïne is dus eigenlijk precies dat: een samenraapsel van troep uit heel Europa , die Oekraïners moeten van Europa echt allemaal kapot….ander stop je een land niet vol met allemaal verschillende spullen, en beperkte knaldingen….misdadig
Wie gelooft dat een op hoge-hakken-dansende-en snuivende-travestiet strijdkrachten efficient kan organiseren/bevoorraden?
Maar ik vind het prachtig….ze kunnen zich altijd nog overgeven…
Het is spektakel, men wordt geacht om actief mee te spelen in dit toneelstuk.
gefabriceerd door de deep state . Oude spullen , voor nieuw afboeken betaald door belasting betaler
Nazi deu zat goed in de spullen door usa (zelfde spel) ander decor
Depopulatie heet dat , georganiseerd door overheden , betaald van belasting geld.
Straks geen brandstof en voedsel , oorzaak van het zelfde.
Hopelijk , maken de oekrainieres zich snel uit de voeten.