Een van de “grote mythen” die al maandenlang worden gebruikt om lockdowns en verregaande sluitingen van het dagelijks leven te rechtvaardigen, is de overbelasting van ziekenhuizen in deze zogenaamde pandemie, waarbij er steeds minder werkelijke slachtoffers zijn. Een echte pandemie zou gekenmerkt worden door een massale toename van het aantal ziekenhuisopnames, in alle leeftijdsgroepen en vooral door gevallen die oorzakelijk zijn getroffen door de pandemie. Het tegenovergestelde is het geval bij Corona.
Nu bewijst een opzienbarende studie, die vorige week op het portaal medRxiv werd gepubliceerd en waarover het nieuwsorgaan Sciencefiles bericht, dat Corona, in tegenstelling tot de officiële propaganda, niet tot een hogere, maar tot een lagere bezettingsgraad van de Duitse ziekenhuizen heeft geleid.
Grotere studie dan de microcensus van het Duitse Bundesamt für Statistik
De studie van de auteurs Andreas Bollmann, Sven Hohenstein, Vincent Pellissier, Sebastian König, Laura Ueberham, Gerhard Hendricks, Andreas Meier-Hellmann en Ralf Kuhlen onder de titel “Hospitalization for emergency-sensitive conditions in Germany during the COVID-19 pandemic. Insights from the German-wide Helios hospital network” is gebaseerd op een significant grotere statistische gegevenspool dan de berekeningen van Bundesamt für Statistik (Federaal Bureau voor Statistiek). Terwijl de autoriteiten zich baseren op de onderzoeken van de Duitse microcensus, die een steekproef van 1 procent van de totale bevolking evalueert, onderzoekt de nieuwe studie de situatie van de Helios-ziekenhuizen, die ongeveer 10 procent van de ziekenhuismarkt in Duitsland bestrijken.
20 procent minder ziekenhuisopnames
Uit een vergelijking van alle opnames van patiënten met een levensbedreigende ziekte in de klinieken van de Helios Groep tussen 2019 en het Corona-jaar 2020, telkens in de onderzochte periode van 1 januari tot 17 november, is gebleken dat op geen enkel moment in het verloop van de pandemie in 2020 meer patiënten met een levensbedreigende ziekte zijn opgenomen dan in het jaar daarvoor. Integendeel, in de periode van de “eerste golf” – van 12 maart tot 13 juni 2020 – is het aantal opgenomen patiënten met een levensbedreigende ziekte enorm gedaald: op dit eerste hoogtepunt van de Coronacrisis – precies in de drie maanden waarvoor paniekprofeten in publieke talkshows destijds een dreigende triage en tot 200.000 doden voorspelden – werden in 2020 32.807 patiënten als ziekenhuispatiënt opgenomen in Helios-ziekenhuizen. In dezelfde periode vorig jaar waren het er ongeveer 20% meer – 39.379 patiënten.
Sterke daling van de bezettingsgraad tot 2019
Wat Corona zelf betreft, is het beeld ook veel relaxter: gedurende de gehele periode van de eerste lockdown werden 286 Covid-19 patiënten opgenomen in de 80 klinieken van de Helios Groep; zo ongeveer het tegenovergestelde van de scenario’s die voor de burgers in heel Europa in het kader van een paniekscenario door politici met Bergamo-horrorbeelden en vertekende statistieken werden uitgespreid.
De echte verschrikking was niet Corona, maar de schadelijke gevolgen van de lockdown: de auteurs van de studie tonen nauwgezet aan dat in plaats van een toename van het aantal Coronagevallen, er integendeel een beangstigende afname was – bij behandeling van patiënten met andere levensbedreigende ziekten, zoals gevallen van diabetes, hartaanvallen en beroertes, algemene longziekten, acute darmziekten en -ontstekingen, nier- en leverfalen of hersenbloedingen. Hier wordt dus de vrees van acute patiënten bevestigd, dat zij geen adequate behandeling, of helemaal geen behandeling, kunnen verwachten in de zogenaamd overbelaste ziekenhuizen die zich zonder meer alleen op de aanpak van de pandemie richten. Met verwoestende gevolgen op lange en lange termijn, die ook weer te verwachten zijn bij toekomstige lockdowns, waar de standaardbehandeling in de klinieken weer afneemt en operaties, preventieve onderzoeken en therapieën weer worden opgeschort en uitgesteld.
De doden die het gevolg zijn van deze politiek veroorzaakte verkeerde ontwikkeling, zijn de ware lockdown-doden – en zij zullen pas na enige tijd merkbaar worden. Of de verantwoordelijke politici die hen op hun geweten hebben hiervoor ooit ter verantwoording zullen worden geroepen, is echter meer dan twijfelachtig.
