Wat zullen onze media en politici doen wanneer de overwinning van Rusland niet langer kan worden ontkend?

Wat zullen onze media en politici doen wanneer de overwinning van Rusland onmogelijk te ontkennen is? Hoe zullen onze media en politici reageren wanneer het onbetwistbaar wordt dat Rusland de oorlog zal winnen? De enige manier waarop ze kunnen reageren: door het te blijven ontkennen, schrijft Rainer Shea.

Er zal nooit een dag komen dat we op het nieuws horen dat “Rusland heeft gewonnen”. De president zal het nooit zeggen. De heersende klasse heeft te veel geïnvesteerd in het
narratief dat de nederlaag van Rusland aanstaande is, en als het publiek het tegendeel zou ontdekken, zou blijken hoe zinloos de oorlogsoffers zijn geweest. Dus wanneer de onvermijdelijkheid van Rusland’s overwinning objectief duidelijk wordt, zullen de media een nieuwe definitie van “overwinning” creëren en blijven zeggen dat Oekraïne kan winnen.

Het punt waarop elke eerlijke waarnemer zou oordelen dat Oekraïne heeft verloren, is volgens mij wanneer Rusland Kherson herovert en een grotere trend inzet om zijn territoriale verliezen van de afgelopen maanden terug te draaien. Territoriale controle is niet de bepalende factor in dit conflict, en daarom zijn de vermeende strategische overwinningen van Kiev in deze plaatsen hol. Territorium is niet het belangrijkste voor Rusland, omdat het echte doel is Oekraïne volledig te demilitariseren. Maar als Rusland al het oostelijke en zuidelijke land terugneemt dat het had vóór de bezetting door Oekraïne, zal dat een duidelijk teken zijn dat de Oekraïense troepen naar Russische tevredenheid zijn uitgeput.

Elke keer dat Kiev land heeft teruggewonnen, was dat een propaganda-“overwinning”, geen strategische. Rusland heeft land geruild voor tijd, door Oekraïne in deze plaatsen voorlopig te laten “winnen”, zodat Rusland zo lang kan vechten als nodig is om het demilitarisatieproces te voltooien. Deze plaatsen vormden in feite herhaaldelijk een risico voor Oekraïne, waardoor Kiev zijn eigenlijke militaire strategie moest opofferen voor verbintenissen om de controle over stukken grond te behouden.

Wanneer deze “pyrrusoverwinningen” teniet worden gedaan, zal Oekraïne een fatale achteruitgang van zijn militaire capaciteit laten zien, en zal het geconfronteerd worden met een PR-crisis. Het zal de gebieden zijn kwijtgeraakt waarop het zich baseerde om wereldwijd zijn kracht te zien. Het zal worden teruggedrongen in zijn gekrompen omvang, en zal niet langer in staat zijn zijn acht jaar durende beschietingen van de Donbass voort te zetten. De enige schade die Kiev en zijn marionetten Rusland nog zullen kunnen toebrengen, is puur terrorisme, in de trant van hun vernietiging van de Nordstream-pijpleiding of hun aanslag op de brug over de Straat van Kertsj. Zij zullen hun huurlingen, en de nazimilities die niet zijn uitgeschakeld, gebruiken om een voortdurende reeks assymetrische oorlogsacties uit te voeren.

Deze acties, die de vorm kunnen aannemen van bomaanslagen tot massaschietpartijen, zullen worden verkocht als vallend binnen de criteria van legale oorlogsvoering of als gepleegd door de Russen. Dat is hoe het narratief van de proxy-oorlog de explosies op pijpleidingen en bruggen hebben afgeschilderd. Deze terroristische aanvallen zullen zelf sterk beperkt zijn in hun capaciteit, aangezien Rusland al naadloos is overgegaan van een speciale militaire operatie naar een oorlog tegen terrorisme. De strijdkrachten die nodig zouden zijn om het conflict met succes te winnen met asymmetrische middelen, worden vernietigd door Russische drones en granaten.

Het Amerikaanse imperium blijft achter met een andere versie van Korea. Zoals nadat de DVK erin geslaagd is de poging van Washington om de neokoloniale dictatuur op het hele schiereiland op te leggen terug te slaan, zullen de VS alleen nog aanspraak kunnen maken op de “overwinning” met absurde rationalisaties. Het idee dat de VS hebben gewonnen in Korea is een dwaas verhaal, net als het idee dat de VS hebben gewonnen in Oekraïne. Washington zal de oorlog in Oekraïne technisch in stand houden, zoals het ook met de oorlog in Korea heeft gedaan. Het zal Kiev gebruiken om een onbepaalde, nutteloze provocatiecampagne tegen Rusland te voeren, zoals het Seoel heeft gebruikt tegen de DVK. De politieke situatie in Oekraïne begint zelfs steeds meer te lijken op die in Zuid-Korea in de aanloop naar en de nasleep van het Koreaanse conflict. Dit is een situatie waar geen democratische vrijheden bestaan, waar de regering anti-imperialisten vervolgt, en waar een paradigma van verplichte militaire dienst bestaat om een nooit eindigend conflict in stand te houden. (Hoewel Zuid-Korea zijn oude dictatuur heeft afgelegd, zijn de laatste twee kenmerken nog steeds aanwezig in het land).

Het verschil is dat Washington in Oekraïne een oorlog praktisch niet generaties lang in stand kan houden, zoals in Korea. Het Amerikaanse imperialisme stevent af op een onomkeerbaar kleiner wordend controlebereik, en de Oekraïense proxy-oorlog versnelt dit proces. Wanneer de dollar zijn status van reservevaluta verliest, zal de wereldwijde militaire aanwezigheid van de VS noodgedwongen inkrimpen. Wanneer de BRI voldoende perifere landen economisch onafhankelijk maakt, zal het imperium zijn economische basis van neokoloniale extractie verliezen. Dit alles bovenop de stagflatie en financiële ineenstorting die het land al doormaakt, wat de schade van de sancties nog zal verergeren.

De manier waarop het imperium zichzelf in stand heeft gehouden te midden van het verval dat het de afgelopen halve eeuw heeft meegemaakt, is door neoliberale bezuinigingen op te leggen. Maar geen enkele bezuiniging kan deze combinatie van crises goedmaken. En zelfs als de oorlog tegen de arbeidersklasse zover zou komen dat de Amerikaanse en Europese bevolking zich op hetzelfde niveau bevindt als die in de uitgebuite landen, zou dat het imperialisme überhaupt minder stabiel maken. Hoe meer het levensonderhoud van de kern-arbeidersklasse wordt opgeofferd, hoe meer risico er is voor een revolutie in de kern.

In deze situatie, waarin de imperialistische structuur alleen maar verder kan inkrimpen, is de prioriteit van de imperialistische propaganda te voorkomen dat de mensen in de kern daadwerkelijk in opstand komen. De psyche van Washington faalt in het hele Zuiden, omdat de steun voor de proxy-oorlog zich concentreert in de imperialistische landen. Meer dan ooit is het imperialisme afhankelijk van de sociale stabiliteit van de kern, en van het geloof in het pro-oorlog narratief onder de bevolking van de kern. Als dit evenwicht verloren gaat, gaan de instrumenten van Washington om de controle over de uitgebuite landen te behouden verloren. Om te voorkomen dat de structuur tijdens deze generatie volledig instort, moet het imperium de bevolking van de kern laten geloven in de mythen achter deze proxy-oorlog.

Zij moeten te horen blijven krijgen dat de acties van Rusland niet uitgelokt waren, dat Rusland achter de valse vlag wreedheden zit die Kiev heeft begaan, en dat de NAVO hoop heeft om Rusland te verslaan. Zelfs als de realiteit is dat Oekraïne zowel economisch als militair volledig is uitgehold, en niets meer is dan een lanceerbasis voor ondoeltreffende terroristische aanvallen.

Over een jaar zal Oekraïne er naar alle waarschijnlijkheid zo uitzien. En we zullen nog steeds te horen krijgen dat we ons moeten inzetten voor een langdurige inspanning tegen Rusland, hoe groot het risico ook is dat dit een derde wereldoorlog zal opleveren. Naarmate de ernst van het verlies van Washington in Oekraïne doordringt, zullen we worden afgeleid door nieuwe leugens. Deze narratieven zullen bedoeld zijn om steun te creëren voor interventie in Taiwan, meer pogingen tot kleurenrevolutie, nieuwe invasies van kwetsbare Midden-Amerikaanse landen, sancties tegen landen als Ethiopië, en voortdurende kosten van de economische oorlog tegen Rusland. Men zal ons vertellen dat China en Rusland zich schuldig maken aan agressiemisdrijven, dat de doelwitten van de sancties schuldig zijn aan mensenrechtenschendingen, en dat de verarmde landen Washington nodig hebben om hen te redden van de crises in de wereld. Al deze propaganda is een doorzichtige truc om een in verval geraakt systeem overeind te houden. Meer mensen moeten worden overgehaald om de misleidingen te herkennen en deel te nemen aan de proletarische revolutie.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Oekraïense TV roept op tot genocide op Russische kinderen – Citeert top nazi Eichmann

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: