Wat is er enger dan een 33e graad Bilderberger?

Ik schrijf veel over samenzweringen. En je kunt geen samenzweringen hebben zonder samenzweerders. Maar ik ben ook geïnteresseerd in de pathologische persoonlijkheden die in elke gemeenschap bestaan, buiten de invloed van welke schimmige en snode organisatie dan ook. Vooral degenen die in alle opzichten “normaal” lijken. Tot.

Het geval van John List is beangstigender voor mij dan alle 9/11’s en JFK-moorden bij elkaar. List was een prima, vooraanstaand lid van de samenleving, een succesvolle accountant die in een landhuis in New Jersey woonde met zijn gezin, inclusief zijn bejaarde moeder. Hij was een toegewijde Lutheraan die ook zondagschool gaf. Nadat hij in 1971 zijn baan verloor, vertelde List dit niet aan zijn familie en deed alsof hij elke dag naar zijn werk ging. Hij begon geld af te romen van de bankrekening van zijn moeder om de hypotheek te betalen. Op 9 november schoot List abrupt zijn drie kinderen van 16, 15 en 13 jaar, zijn vrouw en zijn 85-jarige moeder dood. In een onbegrijpelijk gruwelijk detail was List naar de voetbalwedstrijd van zijn oudste zoon gegaan, juichte voor hem, reed hem naar huis en vermoordde hem toen. Hij liet een briefje achter voor zijn pastoor, bizar genoeg denkend dat hij het zou begrijpen. List verdween vervolgens achttien jaar lang, voordat hij werd gevonden via America’s Most Wanted, levend onder een andere identiteit, met een nieuwe vrouw, in Virginia, schrijft Donald Jeffries.

Een ander zeer gelovig persoon, Andrea Yates, pleegde de meest afschuwelijke moord waar ik ooit van gehoord heb. Yates worstelde zogenaamd met een “post partum depressie,” één van die chique kwalen die geen enkele moeder ooit had kunnen krijgen tot het eind van de twintigste eeuw. Ondanks deze vermeende ziekte die na het krijgen van een baby ontstaat, bleef Yates kinderen krijgen. Op 20 juni 2001 paradeerde ze haar vijf kleine kinderen één voor één in de badkuip, waar ze ze methodisch onder water hield tot ze stopten met ademen. Dit was geen geval waarbij ze doorsloeg; de laatste vocht voor zijn leven, maar ze was groter en verdronk hem ook. Daarna legde ze ze netjes op het bed. Net als List leek ze te geloven dat ze door hen te doden hun plaats in de hemel zeker stelden. Ik denk dat ze zich geen zorgen maakte over haar plaats. Haar man was bijna net zo gek, hij verdedigde zijn vrouw en deed opgewekt op de begrafenis. Yates werd niet schuldig bevonden wegens ontoerekeningsvatbaarheid.

Dus hoe kunnen de John Lists en Andrea Yates van deze wereld een normaal leven leiden, tientallen jaren lang voorkomen dat ze iemand vermoorden en dan plotseling door het lint gaan en hun naasten vermoorden? Is dit wat de ouderlingen bedoelden met iemand die bezeten is door een demon? Hoeveel voorvallen zijn er gebeurd waarbij een kind – bijna altijd een zoon – plotseling zijn ouders en broers en zussen vermoordt? Een veertienjarige jongeman uit Alabama belde in 2019 dronken de politie om te melden dat hij zijn ouders en drie zeer jonge broertjes en zusjes had vermoord. Hij had blijkbaar net ontdekt dat zijn moeder eigenlijk zijn stiefmoeder was. Lijkt een beetje een overdreven reactie. In 2024 bekende een zestienjarige in New Mexico, eveneens dronken, dat hij zijn familie had vermoord; beide ouders en twee broers en zussen. Ik veronderstel dat je dronken moet worden nadat je zo Satanisch bent geworden. Er zijn zoveel van dit soort gevallen. Als je dat weet, lopen zelfs de beste ouders een beetje de rillingen over de rug.

Echtgenoten hebben vrouwen vermoord en vrouwen hebben echtgenoten vermoord, na lange en uiterlijk zeer gelukkige huwelijken. Echtgenoten vermoorden elkaar om de meest belachelijke redenen, zoals een verzekeringspolis van 20.000 dollar. Om zichzelf vrij te maken om met iemand anders te trouwen. Waarom moet je moorden? De helft van alle huwelijken eindigt in een scheiding. Niemand zal je verstoten. En dit zijn alleen degenen die gepakt worden. Als je weet hoe dom het gemiddelde politiebureau en de lokale FBI zijn, moet je denken dat veel criminelen slim genoeg waren om ze te ontlopen. De sluipschutters in DC probeerden alles wat ze konden om de aandacht van de autoriteiten te krijgen, ze belden de tiplijn van de FBI maar werden opgehouden, ze waarschuwden ze zelfs voor een briefje dat ze op een plaats delict aan een boom hadden geplakt en dat de CSI-mensen – die zoals we allemaal weten van Hollywood-scenarioschrijvers onvergelijkbaar briljante detectives zijn – op de een of andere manier niet hadden opgemerkt. Ze bleven zoeken naar een spookachtig wit busje.

De sluipschutters in DC werden uiteindelijk in het nauw gedreven bij een wegrestaurant. Niet door de politie, maar door een alerte vrachtwagenchauffeur die erin slaagde hun voertuig ingesloten te houden terwijl hij de politie verwittigde. Die er zo lang over deden om te arriveren dat de sluipschutters bijna ontsnapten. Weet je nog dat ze Boston afsloten, als voorbode van “COVID,” om te zoeken naar de vermeende bommenlegger van Boston? De dader werd pas gepakt nadat een alerte huiseigenaar de Keystone Kops waarschuwde. Dus als een vrouw met een “post partum depressie,” of een ex-soldaat met “PTSD,” of misschien een rijke man met een “executive burnout,” getriggerd wordt om degenen die het dichtst bij hem staan te vermoorden, kun je niet veel verwachten van de autoriteiten. Zoveel zaken van vermiste personen blijven onopgelost, grotendeels door de incompetentie van degenen die ze moeten oplossen. Het is dus een goede tijd om een seriemoordenaar te zijn, of een schijnbaar aardig persoon die plotseling verandert in een gewelddadige, demente karikatuur.

Dus wat bezorgt je meer rillingen over je rug; onze leiders die occulte rituelen uitvoeren onder een reusachtige uil in Bohemian Grove, of een aardige, religieuze kerel die op een dag nauwgezet zijn hele familie vermoordt? Geheime jaarlijkse bijeenkomsten op Bilderberg, of een moeder die haar twee peuters vastgebonden in autostoeltjes achterlaat, terwijl ze de auto in het water duwt, zoals Susan Smith? De media waren er natuurlijk meer mee bezig dat ze een fictieve zwarte man de schuld gaf dan wat dan ook. Is Bill Gates angstaanjagender dan Andrea Yates? Met wie zou je liever vastzitten in een donker steegje: Henry Kissinger of Dennis Rader, de BTK-moordenaar? Rader had een gezin en leefde een heel normaal leven. Behalve dat hij om de zoveel tijd een willekeurig slachtoffer vermoordde. We weten dat Gates, George Soros en de Rothschilds slecht zijn. Maar zijn ze erger dan die collega in het volgende hokje, die door iedereen aardig werd gevonden totdat ze de lichamen in zijn achtertuin vonden?

Dat is echt beangstigend; diegenen onder ons die “wakker” zijn van alle corruptie weten zo ongeveer wel wie de slechteriken zijn. Maar hoe zit het met je rustige, bescheiden buurman die altijd beleefd groet? En dan op een dag het leven van al zijn dierbaren beëindigt? Herinner je je die man nog die jaren geleden Tylenol met vergif vermengde en daarbij verschillende mensen doodde? Dat is zeker een minder direct, maar misschien ook minder begrijpelijk soort kwaad. Of als die urban legends waar zijn, en sommige lachende, koekjes bakkende moeders echt appels met scheermesjes erin uitdeelden aan kinderen. Ik denk dat het oude radioprogramma dat de slogan “wie weet wat voor kwaad er schuilt in de harten van mensen?” gebruikte, wel wist wat het zei. Ik weet alleen dat er veel meer van dit soort psychopaten zijn dan bijvoorbeeld aardige miljonairs die in het geheim geld geven aan mensen in nood. Zoals John Beresford Tipton in The Millionaire.

Je zou denken dat de Illuminati- of hoe ze zichzelf ook noemen – geïnteresseerd zouden zijn in dit soort verknipte figuren. Misschien zijn ze zelfs bang voor zo’n tikkende tijdbom. Mijn vriend Victor Hugo Vaca beweert dat er in Baltimore een gerenommeerde chirurg is, die hij onverschrokken bij naam heeft genoemd, die een echte seriemoordenaar is. Dit is een meer verontrustende variant op alle patiënten die vermoord zijn door chirurgen die geen seriemoordenaars zijn. Of anesthesieverpleegkundigen zoals de moeder van Bill Clinton. Vermoedelijk doen ze het niet expres. Deze man wel. Dus wie weet hoeveel anderen er nog kunnen zijn? Ze hebben verpleegsters en andere ziekenhuismedewerkers opgepakt die slachtoffers hadden opgestapeld. Zij claimen “barmhartige” moorden, in tegenstelling tot de List-Yates types, die het toeschrijven aan hun zeer verwarde religieuze dogma. En dan was er nog Dr. Jack Kevorkian. Liefdevol bijgenaamd Dr. Dood door zijn collega-assistenten. Miljoenen zagen hem als een held.

Omdat wetshandhavers vaak hun man/vrouw of zij/hun niet krijgen, vraag ik me soms af of de man met een vreemde blik in de winkel, die zijn blik iets te lang vasthoudt, misschien een van deze moordenaars is die ermee weggekomen is. Er lopen er vast genoeg rond. Ik heb een behoorlijke fantasie. Dat is de romanschrijver in mij. Jack the Ripper is nooit gepakt, hoewel de meesten van ons die dat onderwerp bestudeerd hebben geloven dat dit kwam door een connectie met het Koninklijk Huis. Ik denk niet dat The Boston Strangler Albert DeSalvo was, en nadat hij in de gevangenis werd vermoord, zullen we het nooit weten. Of al die roekeloosheid die onbedoeld levens beëindigde. Mijn bejaarde schoonfamilie werd gedood door een doorrijder terwijl ze van de winkel naar huis liep. Doodslag, om beleefd te zijn. Ze hebben de dader nooit gevonden. Ik snap niet hoe je met zoiets op je geweten kunt leven. Gewoon wegrijden en doorgaan met je leven.

Zoveel individuen overschrijden de ultieme morele lijn in het zand, dat het duidelijk lijkt dat ze niet bang zijn om ooit veroordeeld te worden. Ik bedoel niet door ons uiterst gebrekkige aardse rechtssysteem. Ik bedoel door God. Sommige van de gruwelijkste moordenaars, zoals List of Yates, waren zogenaamd trouwe christenen. Ze kunnen toch niet echt in God geloofd hebben en patricide, matricide of hoe je het ook noemt als je je hele familie uit de weg ruimt? Het is net als de priesters die misdienaars molesteren. Denken ze nog steeds dat ze trouwe apostelen van Christus zijn als ze dat gedaan hebben? Ik zag een van die Investigation Discovery programma’s, waarin een bevriende getrouwde pastoor betrapt werd op een affaire met een veel jonger meisje. Ze werd zwanger en hij vermoordde haar. Wat moest een pastoor anders doen? Daarna ging hij gewoon door met zijn preken, anderen de les lezen. Ik denk dat hij haar lichaam in zijn tuin begroef en hielp zoeken naar de moordenaar. Deze echte psychopaten doen dat vaak; helpen zoeken naar de persoon die ze vermoord hebben. Wat kan dat verklaren?

Ik ben soms bang dat er een echte Kamer 101 bestaat, die in Orwells 1984 de plaats voorstelde waar ze je naartoe brachten en je confronteerden met je grootste angst. Ik denk dat Winston Smiths grootste angst ratten waren. Maar ik denk dat mijn grootste angst is om betrokken te zijn bij een van deze verbijsterende tragedies. Ik weet het niet, waren andere echtgenoten wiens vrouwen hen uiteindelijk vermoordden voor een vrij bescheiden verzekeringspolis naïever dan ik? Natuurlijk denk ik niet dat mijn vrouw ooit een complot zou smeden om mij te vermoorden, maar die andere echtgenoten (en echtgenotes) dachten daar waarschijnlijk ook anders over. Ik vraag me af wat die kinderen van List, of Andrea Yates’ jonge kinderen, dachten toen de persoon die ze het meest vertrouwden plotseling in een demon veranderde. Mijn vader was een bittere dronkaard die boos was op de wereld, maar ik kon me nooit voorstellen dat hij ons zou vermoorden. De ouders die wel zo’n afschuwelijke misdaad begingen lijken geen boze dronkaards te zijn geweest.

We hebben allemaal wel eens mensen ontmoet waarover we ons vragen stellen. In ons achterhoofd kunnen we ons voorstellen dat ze iemand hebben vermoord, of op een dag zullen vermoorden. Het zou ons niet verbazen als ze iets hebben gevonden zouden hebben bij het doorzoeken van hun huis. Ik zou waarschijnlijk wantrouwig zijn geweest tegenover John Wayne Gacy, maar ik heb clowns altijd al griezelig gevonden. Ted Bundy hield iedereen voor de gek. Het is niet zoals de superschurken die we allemaal kennen en waar we van houden. Ik kan gemakkelijk geloven dat Hillary Clinton bijvoorbeeld werd opgenomen terwijl ze een kind martelde op de nog steeds niet beschikbare laptop van Anthony Weiner. We weten dat er internationale kindersekshandel is, wat wijlen Dave McGowan de Pedofocratie noemde. Dus als je zo ver bent gegaan, om bange kinderen uit te buiten en te verkrachten, is het dan zo moeilijk om te accepteren dat je bereid zou zijn om ze te vermoorden? Snuff films zijn populair bij iemand. Oké, ik geef toe dat degenen die snuff films produceren en “casten” erger zijn dan de willekeurige tikkende tijdbommen.

Natuurlijk, gezien hoeveel er nep en gescript is in onze samenleving, is de verleiding groot om te denken dat tenminste sommige van deze gevallen nep zijn. Psyops. Crisisacteurs en zo. Ontworpen om een toch al gealarmeerd publiek te verontrusten. Vertrouw niemand! Keer je kinderen niet de rug toe! Dus ik zou niet verbaasd zijn. Maar voor dit artikel ga ik ervan uit dat ze maar al te echt waren en het onpeilbare slechtste in de mens vertegenwoordigen. Hoewel ik autoriteit en alle instellingen wantrouw, behoud ik op de een of andere manier enig vertrouwen in de gemiddelde mens. Ik neem ze op hun waarde. Misschien werp ik mezelf op als een perfect doelwit. Ik wil gewoon niet geloven dat zoveel ouders hun kinderen seksueel kunnen misbruiken, laat staan vermoorden. Ik wil niet accepteren dat kinderen diegenen die hen op de wereld hebben gezet zomaar van de wereld kunnen halen. Dat alles past niet echt in mijn vertrouwde kleine dimensie van samenzweringen en corruptie. Of toch wel?

Nu ik al zo’n vijftig jaar in deze konijnenholen ronddool, vraag ik me natuurlijk af of ten minste enkele van deze bizarre gevallen geen deel uitmaakten van een uitloper van een MK-ULTRA-achtig mind control-programma. Misschien is er een afdeling, ondergebracht bij USAID of een andere nog niet gecontroleerde overheidsinstelling, waar een soort Operatie Kill Family bestaat. We weten dat ze zeker niet van het kerngezin houden. Het is niet zo vergezocht om te geloven dat deze verraderlijke krachten Manchurian Candidate-achtige programma’s zouden gebruiken om deze tikkende tijdbommen op te winden en af te laten gaan. Een ander soort angstporno. Het houdt de John Douglas types aan het werk. Onthoud altijd, orde uit chaos. Dat is net zo logisch als “normale” mensen die plotseling in monsters veranderen. En het zorgt ervoor dat Gedachte Criminelen zoals ik tijdelijk afgeleid raken; schrijven, praten, piekeren en speculeren over het onderwerp in passende paranoïde stijl.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

MK-Ultra: Gedragsverandering door drugs en marteling

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: