Wat gebeurde er werkelijk op 7 oktober?

Twee weken na de uitbraakaanval van Hamas op Israël op 7 oktober begint zich nu een duidelijker beeld af te tekenen van wat er is gebeurd – wie er is omgekomen en wie er is gedood.

In plaats van de massamoord op burgers die Israël beweert, blijkt uit onvolledige cijfers van de Hebreeuwse krant Haaretz dat bijna de helft van de Israëli’s die die dag gedood werden, in feite strijders waren – soldaten of politieagenten, schrijven Robert Inlakesh & Sharmine Narwani.

In de tussentijd hebben twee weken van berichten in de westerse media dat Hamas naar verluidt ongeveer 1400 Israëlische burgers heeft gedood tijdens de militaire aanval van 7 oktober, de gemoederen verhit en het klimaat geschapen voor Israëls ongebreidelde vernietiging van de Gazastrook en haar burgerbevolking.

Berichten over het Israëlische dodental zijn gefilterd en zodanig vormgegeven dat ze suggereren dat er die dag een grootschalige slachting onder de burgerbevolking heeft plaatsgevonden, met baby’s, kinderen en vrouwen als belangrijkste doelwitten van een terreuraanval.

Gedetailleerde statistieken over het aantal slachtoffers die door het Israëlische dagblad Haaretz zijn vrijgegeven, schetsen nu een heel ander beeld. Vanaf 23 oktober heeft het nieuwsagentschap informatie vrijgegeven over 683 Israëli’s die gedood werden tijdens het offensief onder leiding van Hamas, inclusief hun namen en de locaties waar ze op 7 oktober omkwamen.

Hiervan is van 331 slachtoffers – of 48,4 procent – bevestigd dat het soldaten en politieagenten zijn, waaronder veel vrouwen. Nog eens 13 worden beschreven als leden van de reddingsdienst, en de resterende 339 worden ogenschijnlijk beschouwd als burgers.

Hoewel deze lijst niet volledig is en slechts ongeveer de helft van het door Israël opgegeven dodental vertegenwoordigt, wordt bijna de helft van de doden in de strijd duidelijk geïdentificeerd als Israëlische strijders.

Er zijn tot nu toe ook geen geregistreerde doden onder kinderen jonger dan drie jaar, wat vraagtekens zet bij het Israëlische narratief dat baby’s het doelwit waren van Palestijnse verzetsstrijders. Van de in totaal 683 slachtoffers die tot nu toe gemeld zijn, waren er zeven tussen de 4 en 7 jaar oud, en negen tussen de 10 en 17 jaar oud. De overige 667 slachtoffers lijken volwassenen te zijn.

De aantallen en het aandeel Palestijnse burgers en kinderen onder degenen die de afgelopen twee weken door Israëlische bombardementen zijn gedood – meer dan 5.791 doden, waaronder 2.360 kinderen en 1.292 vrouwen, en meer dan 18.000 gewonden – zijn veel hoger dan al deze Israëlische cijfers van de gebeurtenissen van 7 oktober.

De scène opnieuw bekijken

De gedurfde militaire operatie onder leiding van Hamas, met de codenaam Al-Aqsa Flood, begon met een dramatische inval bij zonsopgang om ongeveer 6:30 uur (Palestijnse tijd) op 7 oktober. Dit ging gepaard met een kakofonie van sirenes die de stilte van het bezette Jeruzalem verbrak en het begin aangaf van wat een buitengewone gebeurtenis werd in de 75-jarige geschiedenis van de bezettingsstaat.

Volgens de woordvoerder van de gewapende vleugel van Hamas, de Al-Qassam Brigades, staken ongeveer 1.500 Palestijnse strijders de formidabele scheidingsmuur tussen Gaza en Israël over.

Deze uitbraak bleef echter niet beperkt tot Hamas-troepen alleen; talrijke gewapende strijders van andere facties zoals de Palestijnse Islamitische Jihad (PIJ) doorbraken later de wapenstilstandslijn, samen met enkele Palestijnen die niet aangesloten waren bij een georganiseerde militie.

Toen duidelijk werd dat dit geen gewone verzetsoperatie was, werden de social media al snel overspoeld met honderden video’s, waarvan de meeste door The Cradle zijn bekeken, waarop dode Israëlische troepen en kolonisten te zien zijn, felle vuurgevechten tussen verschillende partijen, en Israëli’s die gevangen worden genomen in Gaza.

Deze video’s werden ofwel gemaakt met de telefoons van Israëli’s, of werden vrijgegeven door Palestijnse strijders die hun eigen operatie filmden. Pas uren later kwamen er meer gruwelijke en ronduit dubieuze beschuldigingen aan het licht.

Ongefundeerde beschuldigingen van “Hamas-wreedheden”

Aviva Klompas, een voormalige speechschrijfster voor de Israëlische missie bij de VN, was de eerste Israëlische van naam die de bewering verspreidde dat er meldingen waren van “Israëlische meisjes die verkracht werden en hun lichamen die door de straat werden gesleept“.

Ze plaatste dit op X om 21:18 PM (Palestijnse tijd), op 7 oktober, hoewel een opiniestuk dat Klompa publiceerde bij Newsweek om 12:28 AM (Palestijnse tijd), op 8 oktober, geen melding maakte van enig seksueel geweld.

Klompas is ook de medeoprichter van Boundless Israel, een “denktank” die werkt “om het onderwijs over Israël nieuw leven in te blazen en moedige collectieve actie te ondernemen om Jodenhaat te bestrijden”. Een “onverbloemd zionistische” liefdadigheidsgroep die werkt aan het promoten van Israëlische narratieven op sociale media.

Het enige geval dat werd aangehaald als bewijs van verkrachting was dat van een jonge Duits-Israëlische vrouw met de naam Shani Louk, die met haar gezicht achter in een pick-uptruck werd gefilmd en waarvan algemeen werd aangenomen dat ze dood was.

Het was onduidelijk of de strijders die samen met Louk in het voertuig op weg naar Gaza gefilmd waren, leden van Hamas waren, aangezien ze niet de uniformen of insignes droegen van de Al-Qassam troepen die herkenbaar zijn in andere Hamas video’s – sommigen droegen zelfs gewone burgerkleding en sandalen.

Later beweerde haar moeder bewijs te hebben dat haar dochter nog in leven was, maar een ernstige hoofdwond had opgelopen. Dit klopt met de informatie die Hamas vrijgaf dat Louk voor haar verwondingen werd behandeld in een niet nader genoemd ziekenhuis in Gaza.

Wat de zaken nog ingewikkelder maakt, is dat op de dag dat deze beschuldigingen van verkrachting opkwamen, de Israëli’s geen toegang hadden tot deze informatie. Hun strijdkrachten waren veel, zo niet de meeste, door het verzet bevrijde gebieden nog niet binnengetrokken en waren nog steeds op meerdere fronten in gewapende gevechten met hen verwikkeld.

Desondanks gingen deze verkrachtingsclaims een eigen leven leiden, waarbij zelfs de Amerikaanse president Joe Biden dagen later tijdens een toespraak beweerde dat Israëlische vrouwen “verkracht, aangerand en als trofeeën tentoongesteld werden” door Hamasstrijders. Het is belangrijk om op te merken dat het artikel van The Forward op 11 oktober meldde dat het Israëlische leger erkende dat het op dat moment geen bewijs had voor dergelijke beschuldigingen.

Toen het leger later zijn eigen beschuldigingen van onthoofdingen, voetamputaties en verkrachtingen uitte, wees Reuters erop dat “de militairen die toezicht hielden op het identificatieproces geen forensisch bewijs in de vorm van foto’s of medische dossiers overlegden.” Tot op heden is er geen geloofwaardig bewijs van deze wreedheden geleverd.

Andere schandalige beweringen, zoals het verhaal dat Hamas “40 baby’s onthoofdde“, haalden de krantenkoppen en de voorpagina’s van talloze westerse nieuwsmedia. Zelfs Biden beweerde “bevestigde foto’s gezien te hebben van terroristen die baby’s onthoofden“. De beweringen gaan terug op de Israëlische kolonist en reservesoldaat David Ben Zion, die eerder aanzette tot gewelddadige rellen tegen Palestijnen en opriep om de stad Huwara op de Westelijke Jordaanoever weg te vagen. Er werd nooit bewijs geleverd om deze beweringen te ondersteunen en het Witte Huis zelf bevestigde later dat Joe Biden dergelijke foto’s nooit had gezien.

Het plan van Hamas

Er is weinig tot geen geloofwaardig bewijs dat Palestijnse strijders een plan hadden om op 7 oktober ongewapende Israëlische burgers te doden of te verwonden, of dat ze dat opzettelijk wilden. Uit de beschikbare beelden blijkt dat ze vooral in gevecht waren met gewapende Israëlische troepen, waarbij honderden bezettingssoldaten om het leven kwamen. Zoals woordvoerder Abu Obeida van de Qassam Brigades op 12 oktober duidelijk maakte:

Abu Obeida en andere verzetsfunctionarissen beweren dat het andere hoofddoel van hun operatie was om Israëlische gevangenen te nemen die ze konden ruilen voor de ongeveer 5.300 Palestijnse gevangenen die in Israëlische detentiecentra worden vastgehouden, waaronder veel vrouwen en kinderen.

Saleh Al-Arouri, plaatsvervangend hoofd van het politieke bureau van Hamas, benadrukte in een interview na de operatie: “We hebben een groot en kwalitatief aantal en hoge officieren. Het enige wat we nu kunnen zeggen is dat de vrijheid van onze gevangenen voor de deur staat.”

Beide partijen spelen dit spel: sinds het begin van zijn militaire aanval op Gaza heeft Israël meer dan 1.200 Palestijnen opgepakt en gevangen gezet op de bezette Westelijke Jordaanoever. Tot nu toe zijn er 38 deals voor gevangenenruil gesloten tussen de verzetsgroepen en Tel Aviv – deals waar de Israëli’s zich vaak tot het laatste moment tegen verzetten.

Terwijl dit soort getuigenissen naar buiten druppelen, komen er berichten naar buiten dat de Israëlische autoriteiten de mishandeling, marteling en zelfs moord van Palestijnse gevangenen in hun hechtenis hebben opgevoerd – een schending van de Conventies van Genève, die ironisch genoeg door een niet-statelijke actor als Hamas naar de letter lijken te worden nageleefd.

Met betrekking tot de gebeurtenissen van 7 oktober zijn er zeker enkele video’s waarop mogelijk ongewapende Israëli’s te zien zijn, die gedood worden in hun voertuigen of bij ingangen van faciliteiten, zodat Palestijnse troepen toegang konden krijgen.

Er zijn ook video’s waarop te zien is hoe strijders schietpartijen houden met gewapende Israëlische troepen, waartussen ongewapende Israëli’s dekking zoeken, naast video’s van strijders die op huizen schieten en granaten gooien naar versterkte gebieden. Ooggetuigenverklaringen suggereren ook dat er granaten in schuilkelders werden gegooid, maar door wie is onduidelijk.

Zelfs op het Israëlische “vredesfeest”, dat wordt genoemd als de dodelijkste aanval van Palestijnse strijders tijdens hun operatie, doken video’s op die leken te laten zien hoe Israëlische troepen het vuur openden door een menigte ongewapende burgers heen, in de richting van doelen waarvan zij dachten dat het Hamasleden waren. ABC News meldde ook dat een Israëlische tank op weg was naar de plaats van het festival.

Een Israëlisch bloedbad in Kibboets Be’eri?

In haar verslag over de gebeurtenissen in Be’eri Kibbutz, fotografeerde ABC News stukken artilleriegranaten die leken op Israëlische munitie buiten een gebombardeerd huis. De verslaggever, David Muir, vermeldde dat Hamas-strijders, bedekt met plastic zakken, werden gevonden in de nasleep.

Bovendien tonen video’s van de scène huizen die lijken te zijn getroffen door munitie die Hamas-strijders niet in hun bezit hadden. Muir meldde dat ongeveer 14 mensen gegijzeld werden in een gebouw door Palestijnse strijders.

Een Hebreeuws artikel in Haaretz, gepubliceerd op 20 oktober, dat alleen in het Engels verschijnt in een must-read Mondoweiss artikel, schetst een heel ander verhaal van wat er die dag in Be’eri gebeurde. Een inwoner van de Kibboets die niet thuis was – en wiens partner gedood werd in de strijd – onthult verbluffende nieuwe details:

Foto’s van de vernietiging in Be’eri bevestigen zijn verhaal. Alleen de zware munitie van het Israëlische leger zou woonhuizen op deze manier hebben kunnen verwoesten.

Gedragingen van Hamas: Bewijs versus beschuldigingen

Yasmin Porat, een overlevende van Kibboets Be’eri, zei in een interview voor een Israëlisch radioprogramma, gepresenteerd door de staatsomroep Kan, dat de Israëlische strijdkrachten “iedereen uitschakelden, inclusief de gijzelaars,” en verklaarde verder dat “er zeer, zeer zwaar kruisvuur was” en dat er zelfs tankbeschietingen waren.

Porat had de Nova rave bijgewoond en getuigde van de menselijke behandeling tijdens verschillende interviews die ze gaf aan Israëlische media. Ze legde uit dat toen ze gevangen werd gehouden, de Hamas-strijders “ons bewaakten” en haar in het Hebreeuws vertelden: “Kijk goed naar me, we gaan je niet vermoorden. We willen je naar Gaza brengen. We gaan je niet vermoorden. Dus wees kalm, je gaat niet dood.” Ze voegde er ook het volgende aan toe:

Steeds vaker getuigen Israëlische ooggetuigen en overlevenden van het bloedvergieten, tot afschuw van sommige Israëlische functionarissen en nieuwszenders, dat ze goed behandeld werden door Palestijnse strijders. Op 24 oktober betreurde de Israëlische staatszender Kan het dat de gevangene Yocheved Lifshitz, die de dag ervoor door Hamas was vrijgelaten, live in de uitzending verklaringen mocht afleggen.

Toen ze werd overgedragen aan tussenpersonen van het Rode Kruis, werd de oudere Israëlische gevangene op camera betrapt toen ze zich omdraaide om in de hand van haar Hamas-gijzelnemer te knijpen bij haar laatste afscheid. De live-uitzending van Lifshitz, waarin ze sprak over haar twee weken durende beproeving, “vermenselijkte” haar Hamas-gevangenen nog meer toen ze vertelde over haar dagelijkse leven met de strijders:

Meer vragen dan antwoorden

Het is essentieel om te erkennen dat in veel verslagen van westerse journalisten ter plaatse, de meeste informatie over de acties van Hamasstrijders afkomstig is van het Israëlische leger – een actieve deelnemer aan het conflict.

Opkomend bewijsmateriaal wijst er nu op dat er een grote waarschijnlijkheid is, vooral door de omvang van de schade aan de infrastructuur, dat Israëlische militairen opzettelijk gevangenen hebben gedood, op verkeerde doelen hebben geschoten, of Israëli’s voor Palestijnen hebben aangezien tijdens hun vuurgevechten. Als de enige bron van informatie voor een serieuze claim het Israëlische leger is, dan moet er rekening mee worden gehouden dat zij reden hebben om gevallen van eigen vuur te verbergen.

Israëlisch eigen vuur was welig tierend, zelfs in de dagen die volgden, van een leger met heel weinig echte gevechtservaring. In de stad Ashkelon (Askalan) schoten Israëlische soldaten op 8 oktober een man dood van wie ze dachten dat het een Hamas-strijder was, en schreeuwden beledigingen naar het lichaam, maar beseften later dat ze een mede-Israëliër hadden geëxecuteerd. Dit is slechts één van de drie voorbeelden van vriendelijk vuur op één dag, waarbij Israëli’s door hun eigen troepen werden gedood.

In de mist van de oorlog hebben de partijen in het conflict verschillende perspectieven op wat er tijdens de eerste inval en de nasleep ervan gebeurde. Het wordt niet betwist dat Palestijnse gewapende groepen aanzienlijke verliezen hebben toegebracht aan het Israëlische leger, maar over al het andere zal de komende weken en maanden nog veel gedebatteerd worden.

Er is dringend behoefte aan een onafhankelijk, onpartijdig, internationaal onderzoek, dat toegang heeft tot informatie van alle partijen die bij het conflict betrokken zijn. Noch de Israëli’s noch de Amerikanen zullen hiermee instemmen, wat er al op wijst dat Tel Aviv veel te verbergen heeft.

Ondertussen ondergaan Palestijnse burgers in Gaza voortdurende, willekeurige aanvallen met de meest geavanceerde zware wapens die er bestaan, en leven ze onder de aanhoudende dreiging van gedwongen en mogelijk onomkeerbare verplaatsing. Deze Israëlische luchtaanval werd alleen mogelijk gemaakt door de stroom van ongefundeerde “Hamas gruweldaden” verhalen die de media op en na 7 oktober begonnen te verspreiden.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

ISRAËL CONFLICT DOSSIER

Israël goed, Rusland slecht – Ursula von der Leyen definieert wat “daden van pure terreur” zijn

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: