Wat de kledingstijl zegt over het verval van Amerika en het Westen

Als je wilt zien waar een groot deel van het Westerse volk in is veranderd, hoef je niet verder te kijken dan de website “People of Walmart“. Hierop zijn de obsceen onbetamelijke kleren te zien die mensen dragen als ze bij Walmart winkelen. De site is hysterisch en deprimerend tegelijk. Hoewel de spot wordt gedreven met slonzige Walmart shoppers, is de waarheid dat grote aantallen westerlingen zich overal zo kleden. Het is soms moeilijk om een onderscheid te maken tussen een slonzige maar werkende persoon en een dakloze zwerver. Sommigen noemen het “hobo-chic”, schrijft Rockaboatus.

Het is in Amerika heel gewoon geworden om iemand met een hoodie, achterlijke baseballpet, gescheurde jeans, een “wife-beater” of een flodderige pyjama naar de supermarkt, het DMV of de bioscoop te zien gaan. De meeste mensen merken het waarschijnlijk niet eens meer omdat het een vast onderdeel is geworden van wat mensen dragen. Bij het plaatselijke gerechtsgebouw waar ik woon, moest een groot bord worden geplaatst om bezoekers eraan te herinneren schoenen te dragen en dat tank-tops niet zijn toegestaan. Het lijkt erop dat Amerikanen er genoegen mee nemen zich te kleden als complete sloebers. Ze kunnen de moeite niet nemen om gepaste en vormvaste kleding te dragen. Komiek Bill Mahr had gelijk toen hij in 2013 in zijn Real Time show zei dat Amerikanen pas gelukkig zullen zijn als ze in een luier kunnen gaan winkelen!

Let wel, ik ben niet tegen het dragen van vrijetijdskleding. Maar er is een tijd en plaats voor alles. Weinig mensen lijken dat te begrijpen. Volgens sommigen is de oorsprong van onze slordige kleedgewoonten begonnen toen bedrijven “casual Friday’s” gingen invoeren, wat veranderde in casual Monday-thru-Friday.

Veel te veel vrouwen zien er niet alleen slonzig uit, maar ze kleden zich vaak op de meest onbetamelijke manieren – zoals spandex die zo strak zit dat je hun hele bilspleet kunt zien, de vorm van hun grote schaamlippen, inclusief golvende cellulitis zodat iedereen het kan zien. Elke basisregel van mode en kledingcoördinatie wordt geschonden.

Velen van hen kleden zich zo, ook al zijn ze zwaarlijvig. Je zou denken dat ze natuurlijk hun omvang willen verbergen en zo min mogelijk aandacht op hun vetrollen willen vestigen. Maar nee, ze blijven kleren dragen die dat alleen maar accentueren. Velen van hen zijn zelfs trots op hun dikke lijf. Ze gaan door het lint als iemand het waagt hen te “fat shamen”. Wij worden geacht het niet op te merken en het volkomen aanvaardbaar te vinden.

Kijk ook hoeveel make-up er op hun gezichten zit, vooral bij onze jongere vrouwen. Er lijkt weinig begrip te bestaan voor het feit dat minder soms meer is. Make-up, zoals ik het begrijp, moet de natuurlijke schoonheid van een vrouw versterken in plaats van haar eruit te laten zien als iemand heel anders als ze het eraf haalt. De mannen die geschokt waren toen ze hun vriendin zonder make-up zagen, weten precies wat ik bedoel. De huidige trend onder jonge vrouwen om enorme nepwimpers aan te brengen heeft een absurd niveau bereikt.

Is het u ook opgevallen hoe seksueel en provocerend onze jonge vrouwen zich kleden? Ze laten niets aan de verbeelding over. Ze tatoeëren zichzelf als een oude barhoer, piercen hun neus en andere lichaamsdelen, en klagen vervolgens als mannen naar hen kijken of zich te opzichtig naar hen gedragen. Ze kleden zich op een manier die narcistisch schreeuwt: “Hé iedereen, kijk naar mij!” – en veroordelen vervolgens zelfingenomen iedereen die dat durft aan te zien. Er is ook niets bescheiden of sierlijks aan deze meiden. Ze zijn luidruchtig, grof en bezitten blijkbaar net zoveel testosteron als de gemiddelde man op wie ze neerkijken. Ze hebben geen zelfbewustzijn. Ze denken dat de wereld van henzelf is, maar ze hebben weinig reden om dat te doen.

Ik vermoed dat dit voor een groot deel te wijten is aan onze nationale neergang, die tot uiting komt in de manier waarop mensen zich kleden. Maar een deel ervan moet te wijten zijn aan de schuld van hun eigen moeders, die hen niet hebben geleerd en gemodelleerd hoe zij zich in het openbaar moeten gedragen, vooral hoe zij zich passend moeten kleden voor elke gelegenheid. Zoals zoveel Amerikaanse vaders hun rol als leiders in het gezin hebben laten varen, zo hebben ook moeders verzuimd hun dochters te onderwijzen en te begeleiden in wat het betekent om een vrouw te zijn. De tijd dat onze vrouwen bekend stonden om hun vrouwelijkheid, zachtheid en beleefdheid is voorbij. Het hele idee van “stijlvol” en “waardig” gedrag lijkt te zijn verdwenen.

Blanken zijn gezwicht voor de vernederende modetrends van zwarten

Wat ik vooral verontrustend vind, is hoeveel jonge blanke mannen en vrouwen de modetrends van zwarten volgen. Blanke mannen die hun pet achterstevoren dragen lijkt misschien iets kleins om over te klagen. Misschien, maar zelfs in zoiets schijnbaar onbeduidends als dit, blijkt de mate van invloed die de zwarte “cultuur” heeft gehad op onze manier van leven.

Blanke mannen deden dit soort dingen niet tot eind jaren 80 of begin jaren 90, toen zwarte “rap”-muziek het land in zijn greep kreeg. Sindsdien is het bergafwaarts gegaan. De achterlijke baseballpet die populair is bij zwarte mannen is volgens mij tekenend voor hen als volk. Alles wat ze doen is achterlijk. Ze zijn grotendeels niet bereid zich aan te passen aan de normen van de blanke beschaving, en dat blijkt uit hun houding, soms op de kleinste manier. Dit zijn subtiele daden van verzet van zwarten, een soort “Fuck you!” aan de blanke man en een verklaring dat “wij anders zijn dan jullie!”. En dat zijn ze inderdaad, maar niet op de superieure manier die zij zich voorstellen.

Blanke mannen die hun broek laten “afzakken” als gettogangsters laten zien hoezeer blanke Amerikanen onder de macht en invloed van zwarten zijn gekomen, zoals versterkt en gepromoot door onze links-liberale media. Ik verwacht dat jonge zwarte mannen hun broek “afzakken” omdat het een indicatie is van hun lagere intelligentieniveau. Zwarte gemeenschappen in Amerika moeten in feite openbare “anti-saggin” campagnes opzetten om hun jonge zwarte mannen aan te sporen hun broeken niet meer zo laag te dragen. Welke andere raciale groep op deze planeet dan zwarten moet grote billboards en openbare aankondigingen plaatsen om hun jonge mannen te vertellen dat ze hun broek moeten optrekken?

Weinig blanken weten dat de “afzakkende” broekmode zijn oorsprong vindt in de Amerikaanse gevangenissen, waar zwarte mannen die openstaan voor anale seks van andere gevangenen hun broek onder hun billen lieten zakken. Het is nog maar een graadmeter die laat zien hoe volkomen disfunctioneel zwarten in Amerika zijn. Dus, wanneer jonge blanke mannen dezelfde rioolmode volgen als jonge zwarte mannen, is dat een duidelijke indicatie van hoe ver blanken in Amerika zijn gevallen.

Onze jonge blanke vrouwen imiteren eveneens de tribale dansen van zwarten die openlijk seksueel van aard zijn (“twerking”). De huidige trend onder blanke meisjes met getto-invloed om te proberen reusachtige billen te kweken (à la Kim Kardashian) om jonge zwarte bokken aan te trekken, laat zien hoe diep ons volk is gezonken.

Vorige generaties blanken hadden meer zelfrespect

Dit alles staat in schril contrast met eerdere generaties blanke Amerikanen. Denk aan de jaren 1950 toen Amerika, volgens sommige waarnemers, op zijn hoogtepunt was wat betreft nationale eenheid, beschaafdheid en moraal. Mensen verkleedden zich toen als ze gingen winkelen of zelfs naar de supermarkt gingen, hoe vreemd dat in onze oren ook mag klinken. Het was niet zeldzaam om bij een professionele honkbalwedstrijd mannen in pak en vrouwen in een jurk op de tribune te zien zitten. Dit waren openbare evenementen, en zij kleedden zich daarnaar.

Dat was niet omdat ze snobs waren en zichzelf beter vonden dan anderen. Het was eerder omdat zij respect hadden voor zichzelf en de mensen om hen heen. Zij leefden in een homogene samenleving met veel vertrouwen. Er was een gemeenschappelijke consensus onder de meeste Amerikanen over goed en kwaad, een liefde voor hun land en landgenoten, en zij handhaafden deze nationale eenheid in alles wat zij deden. Ze waren ongetwijfeld verre van perfect, maar ze hadden een mate van beschaving en zelfrespect die de huidige generatie grotendeels mist.

Weinig Amerikanen in onze tijd lijken zich hiermee te kunnen vereenzelvigen. Wij zijn een sterk verdeelde natie (als we al een “natie” kunnen worden genoemd?) en er is bijna nergens consensus over. Wij zijn tot op het bot individualistisch geworden en geven alleen om wat het beste is voor mij en de mijne. De raciale en culturele veranderingen die zich in de jaren zestig voordeden – grotendeels georkestreerd en gefinancierd door revolutionaire Joden die zich niet verbonden voelden met het erfgoed van Amerikanen – zorgden ervoor dat de volgende generatie en die daarna gekenmerkt zouden worden door raciale verdeeldheid, het verval van het gezin, totale demoralisatie van de blanke meerderheid en toenemende instabiliteit.

Tot overmaat van ramp zijn de Amerikanen zwaar beïnvloed door het nihilisme en het cultureel marxisme, dat de grondslagen van traditie en schoonheid aanvalt. Is het een wonder dat onze jongeren die in de ban komen van het linkse gedachtegoed, inclusief de meer recente “woke”-beweging, al snel veranderen in de meest weerzinwekkende personen? Het is een ziekte van de geest en de ziel, en die uit zich in de manier waarop zij zich naar buiten toe aan de wereld presenteren.

De waanzin van tatoeages

Denk ook aan de populariteit van tatoeages onder Amerikanen, die epische proporties heeft aangenomen. In naam van de “kunst” tatoeëren enorme aantallen mensen hun hele armen (“mouwen”), hun hele nek en gezicht, en elk lichaamsdeel dat blootgesteld wordt. Dit alles, zo wordt ons verteld, is een uitdrukking van iemands individualiteit en uniciteit. Het onderscheidt hen van anderen.

In werkelijkheid laat het alleen maar zien dat al deze mensen volgzame schapen zijn met weinig echte individualiteit. Ze zijn verslaafd aan geestdodende trends, ook al denken ze dat ze zich onderscheiden van de massa. Serieus, hoe origineel is een “Tribal band” tatoeage als bijna iedereen er een heeft? Ik weet zeker dat als zij dachten dat het dragen van een watermeloenschil op hun hoofd populair was en hen aandacht zou geven, zij dat ook zouden doen.

Het zou één ding zijn als de tatoeages het resultaat waren van moed en overleven. Maar de meeste tatoeages waarmee Amerikanen zichzelf bekladden hebben weinig betekenis of betekenis. Ze doen het omdat ze er “cool” uitzien en door anderen worden opgemerkt, wat eigenlijk hun achterliggende bedoeling is.

Wanneer u een jonge vrouw volledig “getatoeëerd” ziet, weet dan dat zij vrijwel zeker de spreekwoordelijke “aandachtshoer” is. Niemand doet dit soort dingen met opzet, tenzij zij willen dat mensen hen opmerken en aanstaren. Elke man met ook maar een greintje intelligentie doet er goed aan zich van dit soort vrouwen af te keren en weg te rennen.

De volgende analogie kan ons helpen de volslagen hersenloosheid te zien van onze vrouwen die zichzelf tatoeëren als Bantoestammen. Heeft u wel eens een Ferrari of Lamborghini sportwagen gezien met bumperstickers? Natuurlijk niet! Dat komt omdat deze fijn afgestelde auto’s van zichzelf al prachtige kunstwerken zijn. Er is niets meer nodig om ze mooier te maken of meer op te laten vallen. Een bumpersticker erop plakken zou de auto’s een enorme afbreuk doen. Dat zou volkomen ongepast zijn.

Aan de andere kant zou iemand het misschien niet erg vinden om bumperstickers te plakken op zijn Toyota Celica sedan of zijn Ram diesel truck, omdat dit geen kunstwerken zijn en de kwaliteit van deze voertuigen niet op één lijn staat met een Ferrari of Lamborghini. Daarmee wil ik niet zeggen dat Toyota en Ram geen goede voertuigen zijn, maar alleen dat hun kwaliteit veel minder is dan die van fijn afgestelde en dure sportwagens als een Ferrari Testarossa, Porsche Carrera GT of een Lamborghini Veneno.

Uit deze nuchtere analogie blijkt dat het merendeel van onze Westerse vrouwen zichzelf ziet als louter Toyota’s (of erger!), wat verklaart waarom ze zo graag hun lichaam opsmukken en bekladden. Met andere woorden, de vrouw die zichzelf tatoeëert op de manier die ik heb beschreven, heeft waarschijnlijk een zeer laag zelfbeeld. Zeker, ze kan hoogdravende uitspraken over zichzelf doen (dat doen ze altijd), maar ik vermoed dat de meeste van deze vrouwen “vaderproblemen” hebben en een reeks psychologische stoornissen.

Wat zo verontrustend is, is dat blanke vrouwen door een groot deel van de wereld worden gezien als de norm voor schoonheid. Waarom doen zovelen van hen dan moeite om zichzelf opzettelijk veel minder aantrekkelijk te maken? Ik kan het maar aan één ding toeschrijven – ze zijn in de ban van een giftige en zelfhatende linkse ideologie. Wanneer een vrouw opzettelijk het grootste deel van haar door God gegeven lange haar afknipt, datzelfde haar in felle neonkleuren kleurt, zichzelf bekladt met meerdere onzinnige tatoeages, haar neus doorboort en zich kleedt op de meest banale manier die men zich kan voorstellen, is dat een duidelijke aanwijzing dat haar geest en ziel niet in orde zijn.

Is het een wonder dat zoveel mannen zich wenden tot de veel vrouwelijkere, slankere en minder grove Aziatische en Russische vrouwen? Ik steun dit soort dingen niet per se, omdat ik wil dat blanken trouwen en gezinnen stichten onder hun eigen soort (Russen zijn prima). Maar ik begrijp waarom het gebeurt. Amerikaanse vrouwen hebben zichzelf langzaam van de datingmarkt verdreven door hun houding, gedrag, overgewicht en bijtende aard. Ze hebben zich zo erg laten misleiden door ultra-feministische en trans-retoriek dat ze onuitstaanbaar zijn geworden.

Mensen zijn ingesteld op oordelen

Sommigen zijn beledigd door dit soort persoonlijke oordelen over anderen. Wij worden geacht een beleefde samenleving te zijn die niet oordeelt, toch? Fout! We oordelen allemaal, en de meesten van ons oordelen snel als ze andere mensen voor het eerst ontmoeten. Iedereen die u vertelt dat hij anderen niet beoordeelt, is een leugenaar en deugt niet.

De waarheid is dat wij hard wired zijn om anderen te beoordelen. Het is gewoon een kwestie van patronen herkennen, leren van fouten uit het verleden en een op realiteit gebaseerd onderscheidingsvermogen, waar we geacht worden beter in te worden naarmate we ouder worden. Veel mensen doen dat niet, en zijn op 72-jarige leeftijd net zo goedgelovig als op 22-jarige leeftijd. Dit is de waarde van vele ervaringen, zowel goede als slechte, in het leven. Het maakt ons wijzer en voorzichtiger in alles wat we doen – althans dat wordt verondersteld.

Hoe het begrijpen van criminele profielen ons helpt mensen te lezen

Toen ik politieagent was, werd ons ingeprent dat we niet moesten “profileren op basis van ras”. Dat is terecht, want we willen echt niet dat agenten mensen op de weg aanhouden om geen andere reden dan hun huidskleur. Maar dit hoeft agenten er niet van te weerhouden een legitieme overtreding van de verkeersregels te herkennen en vast te stellen om criminele gangsters op de weg tegen te houden. Het zou de wijkagent die verdachte activiteiten herkent niet mogen tegenhouden, zelfs als de personen minderheden zijn. Waarom? Omdat agenten criminele profielen opstellen, wat volkomen legaal is. Dit is iets heel anders dan raciale profilering. De meeste mensen begrijpen dit niet, en zien crimineel profileren ten onrechte als niet anders dan raciaal profileren.

Criminele profilering is gebaseerd op herhaalde en waarneembare patronen. Met andere woorden, wanneer gangsters of andere criminele types bepaalde soorten kleding dragen, met name kleuren zoals blauw en rood, past dat in een bepaald crimineel profiel dat de agent waarschuwt. Het geeft de agent belangrijke informatie. Op basis daarvan kan de agent een waarschijnlijke oorzaak of redelijke verdenking vinden om de bestuurder aan te houden en aan te spreken. Dit leidt vaak tot de aanhouding van criminelen die een aanhoudingsbevel hebben, ook voor reclasseringsovertredingen, waardoor ze onmiddellijk in de gevangenis belanden.

Het opstellen van criminele profielen is gebaseerd op de miljoenen contacten die agenten in het hele land de afgelopen decennia hebben gehad met bendeleden en geharde criminelen. Zoals velen weten, werd dit oorspronkelijk jaren eerder ontwikkeld door de FBI. Zij boden een kader om de criminele geest beter te begrijpen, inclusief kenmerkende patronen die ons helpen hen te identificeren. Sommige van deze indicatoren blijken uit de manier waarop criminelen zich kleden.

Maar meer dan dat, de patronen waar ik naar verwijs zijn aangeboren in de mens. Ze maken deel uit van ons interne afweersysteem dat ons helpt te overleven. Veel mensen negeren helaas de signalen die ons lichaam ons geeft of weigeren hun vaardigheden in patroonherkenning te ontwikkelen en aan te scherpen.

Latijns-Amerikaanse bendeleden (“cholos”) en zwarte bendeleden (“crips” en “bloods”) kleden zich op een bepaalde manier die zich onderscheidt van de rest van de samenleving. Dit zijn duidelijke indicatoren dat deze persoon meer dan waarschijnlijk een criminele misdadiger is waar een agent best aandacht aan besteedt of een waarschijnlijke oorzaak vindt die een aanhouding of zelfs een consensuele ontmoeting. rechtvaardigt. Nogmaals, het gaat erom herhaalbare patronen te herkennen, en vervolgens een oordeel te vellen over de verzamelde informatie.

Een deel van het begrip van dit alles is de erkenning dat niemand zijn dagelijkse kleding aantrekt zonder erover na te denken. Niets ervan is toevallig. Ja, er zijn mensen die weinig nadenken over wat ze dragen, maar dat betekent niet dat het ze niet zou kunnen schelen als ze zich zouden kleden als een clown of een verfomfaaide zwerver. De meesten van ons kleden zich op een bepaalde manier omdat we ons zo aan anderen willen voordoen. Onze kleding is dus een weerspiegeling van onszelf en van wat we willen dat anderen van ons denken. Wanneer een bendelid zich dus op een misdadige manier kleedt, of wie dan ook, stuurt hij een boodschap. Zij geven een signaal af aan anderen. Zij portretteren zichzelf en geven hun waarden en wereldbeeld weer (hoe gering ook).

De meeste mensen staan er niet bij stil, maar dit is wat er gebeurt. Een medewerker van een grote stadsbank zou er bijvoorbeeld niet aan denken cowboylaarzen en een cowboyhoed te dragen naar zijn werk. Hij zou ook geen pyjama naar kantoor dragen. Hij weet dat hij een beeld heeft dat hij wil uitstralen, een beeld dat past bij zijn beroep en het beleid van zijn bedrijf.

Wanneer mensen zich kleden als sloebers is dat een kijkje in hun kleine wereld. Het vertelt ons iets over hen (hoewel niet alles, natuurlijk). Het is misschien alleen maar suggestief, maar het geeft toch enig inzicht in de persoon. Het kan ons vertellen dat hij of zij lui of economisch arm is. Het kan ook de neerwaartse spiraal weergeven van de samenleving waarvan zij deel uitmaken. Het kan een indicator zijn van hun narcisme. Het kan wijzen op een erosie van het fatsoen in die samenleving, een soort nationaal verval.

Dat is allemaal mogelijk, hoewel ik geneigd ben te denken dat het in het algemeen een indicatie is van de val van het Westen. Zou u deze mensen in ons leger willen? Een bedrijf leiden? Hoe kan het ook anders, op zo’n grote schaal, als je de huidige generatie vergelijkt met vorige generaties? Niets van dit alles gebeurde in een vacuüm. Niets ervan was toevallig. Er zijn goede redenen om aan te nemen dat het gepland was, hoe samenzweerderig het voor sommigen ook mag klinken.

Na tientallen jaren van dagelijkse en intense liberaal-linkse indoctrinatie door de media en bijna elke overheidsinstantie, hoe kan dit geen invloed hebben op de manier waarop wij ons kleden en gedragen? Vanaf de basisschool worden Westerse kinderen stapsgewijs gepropageerd om op een bepaalde manier te denken en te handelen. Hun hele wereldbeeld wordt gemanipuleerd om de wereld om hen heen te interpreteren op een manier die overeenkomt met een linkse en corrosieve denkwijze. Dit gaat door wanneer onze kinderen naar de middelbare school gaan. Het laatste proces van indoctrinatie vindt plaats als ze naar de universiteit gaan. Zoals de volgzame en kinderlijke “Eloi” in The Time Machine (1960), drinken zij naïef uit de giftige bron van liberale en marxistische retoriek die hun professoren hen aanleren. Ze zijn er tevreden mee. Ze trekken het niet in twijfel. Het duurt niet lang voordat diezelfde jonge blanke studenten hun ras en hun land beginnen te haten en de spot drijven met alles wat goed en mooi is. En dit uit zich weer in de manier waarop zij zich kleden en aan anderen presenteren. Hedendaags links vernietigt en verpest dus alles wat op zijn pad komt. Het kan niet anders, want dat is de aard van het beestje.

We kunnen er ook zeker van zijn dat hoe verdorvener onze samenleving wordt, hoe absurder en waanzinniger onze modetrends zullen zijn. Welke jonge blanke vrouw in de jaren vijftig zou zich willen kleden zoals onze vrouwen dat nu doen? Welke jonge blanke man in de jaren vijftig zou de laagste mode en vernederende praktijken van zwarten willen navolgen? Ik vermoed dat er maar heel weinig of geen zijn geweest.

De tijden zijn veranderd, en niet ten goede. Wij voelen al tientallen jaren de gevolgen van de rampzalige sociale en politieke veranderingen die zich vanaf de jaren zestig hebben voorgedaan. Men kan de neerwaartse ontwikkeling zien door simpelweg de kledingnormen van elk nieuw decennium te observeren. De huidige trends geven helaas aan dat het alleen maar erger zal worden.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

GREAT RESET DOSSIER

Heeft de rottende Westerse samenleving nog hoop op reanimatie en overleving?

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: