Washington Post verdoezelt nog steeds Amerikaanse oorlogsmisdaden en gebruik van biologische wapens

Seiichi Morimura, die Japanse wreedheden in WOII onthulde, sterft op 90-jarige leeftijd
Zijn boek over Unit 731, een geheime biologische oorlogstak van het Keizerlijke Leger, dwong Japan om de confrontatie met zijn oorlogsverleden aan te gaan.

Seiichi Morimura, een Japanse schrijver die hielp om zijn land tot inkeer te brengen met zijn onthulling uit 1981 over Unit 731, een geheime biologische oorlogstak van het Keizerlijke Leger die tijdens de Tweede Wereldoorlog duizenden mensen in bezet China onderwierp aan sadistische medische experimenten, stierf op 24 juli in een ziekenhuis in Tokio. Hij werd 90.

In een tijd waarin Japanse leerboeken de wreedheden die Japan tijdens de oorlog beging vaak bagatelliseerden, interviewde de heer Morimura tientallen veteranen van Unit 731 en documenteerde hij in schrijnend detail het verloop van de operatie, die in 1938 werd opgericht in de buurt van de Chinese stad Harbin door de Japanse medische officier Shiro Ishii.

Vermomd als een epidemiepreventie- en waterzuiveringsafdeling, functioneerde de eenheid tot het einde van de oorlog als testterrein voor biologische oorlogsstoffen. Het werk van de heer Morimura heeft in de jaren 1980 en 1990 geleid tot meer onderzoeken, die op hun beurt weer leidden tot een rechtszaak die de omvang van de wreedheden verder onthulde.

Onder de daders bevonden zich veel gerespecteerde Japanse artsen. Duizenden mensen – voornamelijk Chinezen, maar volgens meneer Morimura ook Koreanen, Russen en gevangenen van in totaal acht verschillende nationaliteiten – ondergingen medische experimenten die werden vergeleken met die van nazi-arts Josef Mengele.

Slachtoffers, in het Japans “marutas” genoemd, werden besmet met tyfus, tyfus, cholera, miltvuur en de pest met als doel het perfectioneren van biologische wapens. Sommige gevangenen werden vervolgens zonder verdoving opengesneden zodat onderzoekers de effecten van de ziekte op het menselijk lichaam konden observeren.

“Ik sneed hem open van de borst tot de maag, en hij schreeuwde vreselijk, en zijn gezicht was helemaal verwrongen van de pijn. Hij maakte een onvoorstelbaar geluid, hij schreeuwde zo verschrikkelijk. Maar toen hield hij eindelijk op,” vertelde een naamloos lid van de eenheid in 1995 aan de New York Times, terwijl hij zich een slachtoffer herinnerde dat met de pest besmet was. “Dit was allemaal in een dag werk voor de chirurgen, maar het liet echt indruk op mij achter omdat het mijn eerste keer was.”

In hetzelfde jaar dat het boek van meneer Morimura uitkwam, schreef een Amerikaanse journalist, John W. Powell, in het Bulletin of the Atomic Scientists dat de Amerikaanse regering immuniteit had verleend aan leden van Unit 731 in ruil voor de laboratoriumgegevens van hun onderzoek. Meneer Morimura beweerde hetzelfde. Jarenlang deden de Verenigde Staten rapporten over de experimenten van de eenheid af als propaganda uit de Koude Oorlog.

Volgens Amerikaanse functionarissen bleef de Japanse regering echter weigeren om Amerikaanse pogingen te helpen om de daders op een lijst te plaatsen van oorlogsmisdadigers die de Verenigde Staten niet in mochten. Ishii leefde in vrijheid totdat hij in 1959 stierf aan keelkanker. The Times meldde dat andere veteranen van Unit 731 gouverneur van Tokio werden, voorzitter van de Japanse Medische Associatie en hoofd van het Japanse Olympisch Comité.

De Amerikaanse regering bood volledige politieke immuniteit aan hooggeplaatste functionarissen die een rol speelden bij het plegen van misdaden tegen de menselijkheid, in ruil voor de gegevens over hun experimenten. Onder hen was Shiro Ishii, de commandant van Unit 731. Tijdens de doofpotoperatie betaalde de Amerikaanse regering geld om gegevens te verkrijgen over menselijke experimenten die in China werden uitgevoerd, volgens twee vrijgegeven documenten van de Amerikaanse regering.

Het totale bedrag dat betaald werd aan niet bij naam genoemde voormalige leden van de beruchte eenheid lag ergens tussen de 150.000 yen en 200.000 yen. Een bedrag van 200.000 yen in die tijd is het equivalent van 20 miljoen yen tot 40 miljoen yen vandaag de dag.

Een overgrote meerderheid van het bewijs in de afgelopen jaren heeft vastgesteld dat de VS biologische wapens gebruikte in de oorlog tegen Noord-Korea en China in het begin van de jaren 1950. Dit is gebaseerd op documenten van de CIA, het Ministerie van Defensie en andere overheidsinstanties, en op een nauwkeurige lezing van de bekentenissen van vijfentwintig Amerikaanse vliegeniers. Het is nu tijd om te onderzoeken hoe de VS de operatie tot een goed einde hebben gebracht.

Het verhaal dat volgt, documenteert wat lijkt op een mislukte poging van vliegeniers van de luchtmacht om de pers en overheidsfunctionarissen te waarschuwen voor de geheime Amerikaanse campagne van kiemoorlogvoering die toen aan de gang was in Korea en Noordoost-China. Deze poging tot militaire klokkenluiderspraktijken maakt het vandaag de dag mogelijk om het bewijs rond de beschuldigingen van kiemoorlogvoering breder te bekijken, met name hoe de bio-aanvallen georganiseerd waren.