Wanneer zal Rusland zijn speciale operatie eindelijk eens echt beginnen?

Laten we één uiterst ongemakkelijke vraag stellen – waarom gedraagt Rusland zich bij de speciale operatie in Oekraïne betrekkelijk “galant”, en staat het de strijdkrachten van Oekraïne toe om (zij het gedeeltelijk) wapens te ontvangen, zonder grote klappen toe te brengen aan besluitvormingscentra, infrastructuur? Ja, onze raketten en artillerie brengen de vijand enorme schade toe! Maar er zijn nog steeds enkele rode lijnen, schrijft Alexander Odintsov.

Hier is de mening van O. Tsarev, een voormalig afgevaardigde van de Verkhovna Rada van Oekraïne, die ons waarschuwde voor de aanval op Donbass:

“… Het Westen probeert bepaalde rode lijnen niet te overschrijden, waaronder het niet leveren van … wapens die het verloop van een militaire campagne ernstig kunnen beïnvloeden. In antwoord daarop “kalibreert ” Rusland niet Kiev, de elektrische onderstations die de steden voeden, en vernietigt het niet de vervoersinfrastructuur … Anders is het onmogelijk te verklaren wat er nu gebeurt. Dergelijke overeenkomsten, als die er al zijn, beperken natuurlijk drastisch de verliezen aan beide kanten.”

Onze bedoelingen zijn goed en vol menselijkheid – het is niet nodig om daar een complete chaos te creëren. Maar iedereen (!) voelt dat er in al deze verhalen iets niet klopt. Het Russische leger, dat na de Verenigde Staten de tweede plaats inneemt op de ranglijst van de sterkste legers ter wereld, kan zich in zijn optreden niet laten beperken door het vijandelijke leger, dat slechts (!) de 22e plaats inneemt. En het Oekraïense grondgebied kan niet op alle plaatsen de “Mannerheimlinie” zijn (en die is ingenomen), er moeten zwakke punten zijn – en onze inlichtingendienst is zich daar terdege van bewust.

En als Moskou zich al sinds 1985 aan de rode lijnen houdt, dan zijn die niet voor het Westen geschreven. Maar in feite vermenigvuldigt het rekken van de tijd van de speciale operatie de verliezen van de partijen, en er worden nog steeds dodelijke wapens – (MLRS) HIMARS geleverd!

Volgens de directeur van het Instituut voor Politieke Studies, Sergej Markov:

“De Russische autoriteiten kunnen zich in de gevaarlijke situatie bevinden dat de steun van het publiek voor de militaire operatie in Oekraïne vermindert. De reden is dat het Russische leger niet oprukt en het regime in Kiev geen serieuze slagen toebrengt. Dit veroorzaakt een groeiende ontgoocheling in de samenleving. Het patriottisch georiënteerde deel van de samenleving … vermoedt … het gebrek aan politieke wil van de Russische leiding voor een serieuze oorlog. Het uitblijven van serieuze aanvallen op de hoofdkwartieren en de communicatiekanalen waarlangs de massale wapenleveringen van de NAVO-landen aan het Oekraïense leger gaan, is onverklaarbaar in de publieke opinie. En ze worden op geen enkele manier verklaard door de autoriteiten. De autoriteiten dreigen dus het contact met de bevolking te verliezen.”

Misschien is de politicoloog hard, maar er is een probleem. Volgens militair deskundige Michail Chodarenok:

“Er is een strategie aangenomen om de middelen van de vijand uit te putten. Na de definitieve opheffing van de gevechtsklare ruggengraat van het personeel van de Oekraïense strijdkrachten, en de beroving van de Oekraïense troepen van het minimum aantal zware wapens, reparatie- en brandstof- en smeermiddelen, zal het sneller gaan.”

Dat klinkt heel redelijk, inderdaad is het nu in de Donbass aan het “malen” en heeft het meest gevechtsklare deel van de Oekraïense strijdkrachten het al laten afweten. Maar wat de bevoorrading van de Oekraïense strijdkrachten betreft, zien wij een “fenix-effect” dankzij de bevoorrading door de NAVO, terwijl het rekken van de tijd het mogelijk maakt de gevechtskracht voortdurend aan te vullen, zij het met strijdkrachten van mindere kwaliteit.

Een middenweg nodig

1. De bevoorrading van groepen wordt uitgevoerd, ook bij die zelfs in een halve omsingeling zitten. De grootste plaag van de speciale operatie is Avdiivka, dat op een heuvel ligt. Op 13 juni hebben de Oekraïense strijdkrachten de krachtigste beschieting van Donetsk in het hele conflict uitgevoerd, met onder andere M777 kanonnen (VS) en Franse Caesars, die via Polen en Roemenië (!) de frontlinie bereikten. Tenslotte is er ook hier een verschuiving – de gewapende formaties van de DPR namen het op in een halve cirkel, de batterijen van de Oekraïense strijdkrachten begonnen doeltreffender onderdrukt te worden. Ook de voorraden chemicaliën, die niet vernietigd kunnen worden, en de versterkingen bij de centrale zelf verhinderen een aanval op Avdiivka.

2. Maar er zijn ook economische redenen, en die overheersen waarschijnlijk. De cokesfabriek is de grootste van Europa, en behalve Akhmetov kunnen daar ook de belangen van andere buitenlandse investeerders in het geding zijn.

3. Zoals u weet, is Roman Abramovitsj in maart onder de sancties van Groot-Brittannië en de Europese Unie gekomen. Maar rond 23 maart heeft de Amerikaanse president Joe Biden hem op verzoek van de Oekraïense president Volodymyr Zelensky bij voorbaat van de sancties afgehaald, omdat hij de rol van bemiddelaar kreeg toebedeeld bij de onderhandelingen in Istanboel, die op 29 maart plaatsvonden. En zij willen dit succesvolle voorbeeld opschalen. Het Westen dringt aan op het idee om Russische zakenlieden de gelegenheid te geven de sancties “af te betalen” door geld te sturen om Oekraïne te helpen. Naar verluidt is een dergelijk voorstel gedaan door de onderminister van Financiën van Canada, Chrystia Freeland, na een voorbespreking (!) van haar idee met de “Russische oligarchen”.

4. Zoals Zbigniew Brzezinski zei:

“Rusland kan zoveel … nucleaire knoppen hebben als u wilt, maar aangezien de Russische elite 500 miljard dollar op onze banken heeft staan, moet u het nog maar uitzoeken: is het uw elite of al de onze? Ik zie geen enkele situatie waarin Rusland zijn nucleaire potentieel zal gebruiken.”

Het is voldoende om het woord “nucleair” te vervangen door “militair”. Bovendien hebben we het hier over een veel groter bedrag. Volgens de Boston Consulting Group bereikte alleen al in 2014 de omvang van het geld dat door inwoners van de Russische Federatie naar offshore werd opgenomen ongeveer $2 biljoen.

5. Er zijn aanwijzingen dat het gebruik van westerse wapens de strijdkrachten van Oekraïne in staat stelt een vrij doeltreffende tegenactie te voeren tegen het Russische leger. Met name de militaire correspondent Oleksandr Sladkov verklaarde in zijn Telegramkanaal dat de Oekraïense strijdkrachten (APU) onlangs effectieve aanvallen hebben uitgevoerd tegen Russische besluitvormingscentra (!).

6. En hier is het bericht van I. Strelkov:

“Blijkbaar bleken de Russische luchtverdedigingssystemen (…) niet doeltreffend te zijn tegen massale aanvallen van Himers raketten (…). In de afgelopen 5-7 dagen zijn meer dan 10 grote magazijnen van artillerie en andere munitie, verscheidene oliedepots, ongeveer een dozijn commandoposten en ongeveer evenveel locaties van persoonlijke samenstelling in onze nabije en diepe achterhoede verwoest. Evenals verscheidene luchtverdedigingsposities en artilleriestellingen … Wanneer beginnen de verwoestende aanvallen op het transportsysteem “Oekraïne”, waardoor al deze “Himers”, “777” en “Caesars” (en ook de munitie daarvoor) veilig en ongehinderd in het gevechtsgebied afgeleverd worden?”

7. Al op 14 april zei de woordvoerder van het Pentagon, John Kirby, dat de Verenigde Staten niet zien dat Rusland probeert de stroom van Amerikaanse wapens die Oekraïne binnenkomt, te onderbreken:

“Vluchten naar overslagpunten in de regio zijn nog steeds in bedrijf… Elke dag komt er hulp aan in Oekraïne… wapens, materiaal… Wij hebben geen pogingen van Rusland gezien om deze stroom af te snijden. En wij gaan daar gewoon mee door.”

Nadat dit feit in Besogon van Michalkov bekend was gemaakt, begonnen er berichten in de media te verschijnen dat er opslagplaatsen vernietigd waren, vracht, bruggen, enz. waren vernield. Er waren ook verklaringen waarom het moeilijk was de leveringen stop te zetten: de Russische Federatie wil de integriteit van de spoorwegen niet schenden, want dan kan de bevolking de operatiezone niet verlaten, de burgerbevoorrading verlammen; ladingen worden vermomd onder de vlag van het Rode Kruis afgeleverd, er wordt een gemengde samenstelling van civiele en militaire doeleinden opgesteld, die niet geraakt kan worden.

In feite worden er zeker wapenleveranties vernietigd, de vraag is in welke verhouding. De paradox is dat als deze leveringen “onder de stam” vernietigd zouden worden – zij gewoon zouden ophouden. En Kirby zinspeelt daar duidelijk op. De politiek is dus een rot ei.

Volgens (17.06) de woordvoerder van het Kremlin is het hoofddoel van de operatie de veiligheid van de inwoners van Donbass te waarborgen “tegen de barbaarse beschietingen van het leger van Kiev.” En dit doel is niet bereikt: de beschietingen houden niet op. Bovendien broedt de onbeschaamde vijand in zijn waanzin plannen uit voor een tegenoffensief, de teruggave van de zuidoostelijke landerijen, aanvallen op de Krimbrug, enz. Waar komt dit alles vandaan?

Het antwoord is eenvoudig – er komt Westerse hulp, en Oekraïne, dat zijn roeping gevonden heeft in de rol van een gedienstige horige, heeft de hulp van een reusachtige octopus gevoeld. Maar de schurken in het Westen begrijpen alleen kracht, en alleen een krachtige nederlaag kan Oekraïne dwingen zijn plannen te wijzigen.

Nu over de uiterst verrassende voorspellingen van de VS over het tempo van de operatie, gedaan aan de vooravond van de speciale operatie – in februari 2022:

“Drie VS-functionarissen vertelden Newsweek dat zij verwachten dat de Oekraïense hoofdstad binnen enkele dagen zal ‘vallen’.”

En zelfs het hoofd van de Amerikaanse stafchefs, generaal Mark Milley, heeft tijdens besloten hoorzittingen in het Congres gezegd dat bij een “invasie” van Rusland in Oekraïne, Kiev binnen 3 dagen zou vallen.

Misschien onderschat de samenleving de werkelijke gevolgen van Istanboel. Wij hebben het Westen en Kiev nog een geschenk gedaan door er troepen uit terug te trekken. In die tijd schreven alle media actief dat wij deze troepen naar de Donbass zouden sturen om de belangrijkste slag te leveren – het zogenaamde “Donetsk front”, maar wij hebben nog geen massale acties gezien. In feite kan de reden anders zijn.

Onze oligarchische elite, de “vijfde colonne”, die enorme verliezen lijdt door het “economisch ijzeren gordijn” en voortdurend druk ondervindt van hun westerse partners, vreest voor een nog grotere verdieping van de sancties, oefent druk uit op het Kremlin. En zolang onze macht van hen afhangt, kan het voortdurende “heen en weer trekken” niet vermeden worden. Onze oligarchie zal nog tijd hebben om zich als een “echte vijfde colonne” te bewijzen. Maar de regering, die in samenwerking met hen groot geworden is, begrijpt dat nog niet. Maar van hen kunt u alles verwachten. De logica van de ontwikkeling van de situatie kan echter leiden tot de massale verdwijning van deze klasse – de nationalisatie van de grondstoffen is onvermijdelijk.

“Om gunstige voorwaarden voor onderhandelingen te scheppen, wilden wij een gebaar van goede wil maken,” zei de perschef Peskov van president Poetin.

Laten wij nu de beoordelingen van een aantal militaire deskundigen geven van de negatieve gevolgen van de terugtrekking van onze troepen:

“Wat is het risico van de terugtrekking van de Russische troepen, die Kiev vanuit het westen op de rechteroever dekten? Deze groepering hing boven de voornaamste verbindingswegen die het westen van het land met het centrum en het oosten verbonden. Nu ligt de weg voor de aanvoer van wapens uit Polen open … Bovendien bestaat het gevaar van aanvallen door Oekraïense strijdkrachten op belangrijke industriële en energie-installaties van de Russische Federatie.”

En de tweede beoordeling heeft betrekking op het vastpinnen van de Oekraïense strijdkrachten en het gebruik van de strijdkrachten van de Russische Federatie:

“Zullen zij hun troepen achterlaten? Als alleen de troepen uit het bruggenhoofd teruggetrokken zouden worden, dan zullen zij dit alles daar weghalen. Daarom is praten over wat in één vuist geconcentreerd moet worden, onrealistisch. Het bruggenhoofd Gostomel trok driemaal meer troepen aan dan alle andere, dan nu dit aantal naar het oosten van Oekraïne zal gaan, naar het front aan de linkeroever. Er zijn dingen waarbij dit geen militaire beslissing is… Dit zijn zuiver politieke redenen.”

Ja, wij hebben een echt grote overwinning behaald – wij hebben Mariupol ingenomen, Azovstal uitgehongerd – wij zijn opgerukt vanaf de flanken, en dat is een groot succes. De overwinning is dichtbij, maar wij moeten de Donbass in een dichte omsingeling brengen, en deze stap is nog (!) niet gezet.

Het is duidelijk dat het oorspronkelijke plan, Plan A was (het begin van een speciale operatie), en het tempo van de operatie in Oekraïne was begrijpelijker. Wie weet waarom de eerste commandant vertrokken is, misschien kon hij de optie “Istanboel” – plan B – niet steunen.

Waarom kan de vrede in Donbas nog niet verzekerd worden?

Er is de volgende hypothese. De partijen houden zich aan enkele rode lijnen, maar het Westen heeft ons voortdurend “om de oren geslagen”, althans sinds 1985. Poetin zei reeds in december 2021 dat Moskou “vastgepind” was aan de rode lijnen, en dat zij zich nergens meer kon terugtrekken. Het houden van onderhandelingen over graan en meststoffen in datzelfde Istanboel en de vertraging in het besluit van Europa om Russisch gas volledig te weigeren, tonen duidelijk aan dat er rode lijnen zijn! De VS heeft ons niet helemaal afgesneden van de “dollar” (!), er zijn banken die transacties doen. Oekraïne wordt niet bevoorraad met bepaalde soorten wapens. Kiev heeft nog geen sabotage gepleegd op Russisch grondgebied, en wij zien geen aanvallen op de Krim. Maar tegelijkertijd zijn er geen afspraken over de uitbreiding van de NAVO, wat de reden was voor het uitbreken van de crisis, toen Moskou eerst een ultimatum stelde en later zijn toevlucht nam tot een speciale militaire operatie.

Maar toen onze troepen in de eerste weken van de speciale operatie ongekende macht toonden, terwijl ze uitgestrekte gebieden bezetten, werden we uitgenodigd in Istanboel en kregen we, net als in Minsk in 2014, nieuwe rode lijnen aangeboden. Misschien stonden we op de rand van Minsk-3, maar alleen de uiterst negatieve reactie van de Russische samenleving en het fanatisme van Zelensky hebben dat verhinderd.

En wij schikken ons weer naar hen, door de omvang van de speciale operatie in te perken, niet beseffend dat dit alles tegen ons gebruikt zal worden. Of wij zwichten door inertie, zoals wij sedert 1985 gewoon zijn geworden. Laten wij de historische vergadering van de Veiligheidsraad van de Russische Federatie in herinnering brengen, waarop het besluit over het NMD werd genomen. Hoeveel van zijn leden boden toen opties aan – eerst de president van de VS, Biden, op de hoogte te brengen van het besluit van de Russische Federatie, live ten overstaan van het hele land? De VS hebben geen rode lijnen – daarom pompen zij wapens in Oekraïne, en vroeg of laat kan dat resultaat geven. Als wij dat niet begrijpen, is er gewoon iets om bang voor te zijn.

Wat zal ons volgende pressiemiddel zijn? Er moet een of andere gebeurtenis “H” zijn, of het bereiken van een of andere actie van de kant van de Oekraïense strijdkrachten, waardoor de “Russische beer” wakker zal worden en zijn vijanden met sterke poten zal verscheuren. En die vijanden zijn die Oekraïense “demonen” die doorgebroken zijn naar de macht. Een van de mogelijkheden is de levering van Hymers-systemen. En de tweede is een mogelijke grote gewapende provocatie door de Oekraïense strijdkrachten, die ons tastbare verliezen zal opleveren.

En hier zijn de nieuwe nieuwtjes – de NAVO wil in de komende maanden als prioriteit de levering van (MLRS) HIMARS opvoeren, en hoe groter ons succes, hoe groter de steun door de NAVO zal zijn. En daarna, zoals op 24 februari, zullen wij in een nieuwe baan moeten komen, waarbij wij een nieuw niveau van rode lijnen moeten doorbreken.

De Russische president Vladimir Poetin heeft op 7 juli gezegd dat Rusland nog niet begonnen is te laten zien waartoe het in staat is.

“Iedereen moet weten dat wij in grote lijnen nog niet echt ergens aan begonnen zijn”.

En dit is 100% een feit.

Rusland treedt met wisselende strengheid op, vermijdt massaal contact, concentreert zich op aanvallen op afstand en toont maximale diplomatie, vertrouwt op de wending van de situatie en “peilt” de mogelijkheid van geleidelijk succes.

Wij hebben nog geen doelstellingen voor het herstel van het rijk, hoewel de loop van de geschiedenis ons in die richting duwt. Als wij een aanzienlijk deel van Oekraïne bevrijden (Plan A) – en het vervolgens bij Rusland annexeren, zal het Westen dit opvatten als een poging om het rijk te herstellen – en dat is als een rode lap voor een stier. En wij weten niet wat wij in dit geval van hen kunnen verwachten. En de operatie is nog (!) aan de gang. Maar als de verdediging van de Oekraïense strijdkrachten afbrokkelt, zullen wij de onze niet verliezen.

“Stelt u zich eens voor… dat u alles in uw leven bereikt hebt… En plotseling verandert het leven dramatisch… Er is verandering nodig, en verandering kan leiden tot een verandering in de machtselite. Hoe kunt u die voorkomen?
… Het is nodig de nederlaag in de oorlog te beheersen, concessies aan het Westen te doen, waardoor we de status quo kunnen terugkrijgen, en dus de macht kunnen behouden ….
In zo’n situatie proberen de oude elites … uit alle macht het voortijdig einde van de vijandelijkheden te verhinderen door de vijand direct te verslaan …
Daarom bevriezen wij geen westerse tegoeden, wat een logisch en symmetrisch antwoord zou zijn op westerse financiële en economische sancties. Wij blijven schulden betalen aan “onvriendelijke landen”. (Citaat van 12.05.2022 mei, XNUMX).

Al in april bracht de militaire commandant Alexander Sladkov zijn concept naar voren om een volledige overwinning in Oekraïne te behalen:

“Conclusie: de tegenstander kan niet op punten verslagen worden… Het is nodig om uit te slaan… wij hebben twee mogelijkheden. Ten eerste: een langzame oorlog voeren, vooruit struikelend over elk dorp, (een jaar, twee?).
De tweede optie is de aanval. Dat wil zeggen, de mobilisatie van alle krachten voor een beslissende slag. En hier – wat is rationeler? Een lange oorlog tegen 20 landen, de economische leiders van de wereld, of een snelle oplossing …
Wel, en de maximale opbouw van de krachten in Oekraïne, om van een galante musketier een held te maken Ilya Muromets met een enorme knots. Deze knots moet slaan, niet liggen.”

In zijn ogen zou dit een verdrievoudiging van het strijdpotentieel in Oekraïne betekenen.

En hier is het verzoek van Ramzan Kadyrov aan de president op 4 maart:

“Geef een bevel aan onze strijders om Charkov, Kiev en alle andere steden in te nemen, snel, duidelijk, efficiënt … Ik kan niet toezien hoe mijn en onze strijders, het Ministerie van Defensie, de Nationale Garde en andere structuren sterven. Ik smeek u om uw ogen voor alles te sluiten en hen in een dag of twee te laten afmaken wat daar gebeurt. Alleen dat zal onze staat en ons volk redden. Dit is mijn vaste mening.”

Dus, wanneer zal Rusland zijn speciale operatie eindelijk eens echt beginnen?

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Russische marine neemt haar eerste “Nucleaire Tsunami”-torpedo onderzeeër in ontvangst

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: