Wachten op de Oreshniks, terwijl het Istanboel kabuki “niet negatief” verloopt

Dat was de stemming in geïnformeerde kringen in Moskou – slechts enkele uren voor het hervatten van het Istanboel kabuki-theater over de “onderhandelingen” tussen Rusland en Oekraïne. Drie belangrijke punten.

1. De aanval op Russische strategische bommenwerpers – onderdeel van de nucleaire triade – was een gezamenlijke operatie van de VS en het Verenigd Koninkrijk. Met name MI6. De totale investering in technologie en de strategie werden verzorgd door deze inlichtingendiensten.
2. Het is volstrekt onduidelijk of Trump echt de leiding heeft – of niet. Dit werd mij ’s nachts bevestigd door een hooggeplaatste inlichtingenbron, die eraan toevoegde dat het Kremlin en de veiligheidsdiensten alle mogelijkheden actief onderzochten, met name wie het definitieve groene licht had gegeven.
3. Vrijwel algemene consensus onder de bevolking: laat de Oreshniks vrij. Plus golven van ballistische raketten.

Zoals te verwachten was, kwam en ging het Istanboel kabuki-theaterals een smakeloos spektakel, compleet met de Oekraïense delegatie in militaire uniformen en minister van Defensie Umarov die na de korte vergadering van 1 uur en 15 minuten tijdens een chaotische persconferentie niet eens middelmatig Engels kon spreken. Het Turkse ministerie van Buitenlandse Zaken beschreef het kabuki-theater op epische wijze als een “niet negatieve” afsluiting, schrijft Pepe Escobar.

Er werd niets strategisch of politiek substantieel besproken: alleen gevangenenruil. Bovendien was de stemming in Moskou aanvankelijk dat de Russische toponderhandelaar Medinsky een ultimatum had moeten stellen, geen memorandum. Dit werd, zoals te verwachten was, door de bedelaar van Banderastan geïnterpreteerd als een ultimatum, maar wat Medinsky de Oekraïners daadwerkelijk overhandigde was een de facto memorandum met een routekaart in drie delen, met twee opties voor de voorwaarden voor een staakt-het-vuren en 31 punten, waarvan een groot deel al maandenlang door Moskou in detail was uiteengezet.

Voorbeelden: de eerste optie voor een staakt-het-vuren zou een volledige terugtrekking van de Oekraïense strijdkrachten uit de DPR, LPR, Kherson en Zaporizhia binnen 30 dagen moeten zijn; internationale erkenning van de Krim, Donbass en Novorossiya als onderdeel van Rusland; neutraliteit van Oekraïne; het houden van verkiezingen in Oekraïne en vervolgens de ondertekening van een vredesverdrag – goedgekeurd door een juridisch bindende resolutie van de VN-Veiligheidsraad (cursivering van mij); en een verbod op de ontvangst en inzet van kernwapens.

Dat zal natuurlijk nooit worden aanvaard door de door terreur doordrenkte machtsstructuur in Kiev, de neonazistische groeperingen die deze controleren, en de diverse, versnipperde collectieve oorlogszuchtige aanhangers in het Westen. De SMO zal dus doorgaan. Mogelijk tot 2026. Samen met extra versies van het Istanboel-kabuki: de volgende zou eind juni moeten plaatsvinden.

De huidige kabuki vormt overigens de laatste kans voor Kiev om een zekere mate van – verdeelde – “soevereiniteit” te behouden. Zoals minister van Buitenlandse Zaken Lavrov herhaaldelijk heeft gezegd, zal alles uiteindelijk op het slagveld worden beslist.

Hoe het nieuwe START-verdrag te vernietigen

Nu de aanval op een tak van de strategische triade van Rusland, die de westerse propagandamedia in lagen en lagen van stratosferische hysterie heeft ondergedompeld.

Er is keer op keer uitgelegd waarom Rusland zijn strategische bommenwerpers onbeschermd op het asfalt heeft laten staan. Omdat dat een vereiste is van het New START-verdrag, dat in 2010 is ondertekend en tot februari volgend jaar is verlengd (wanneer het, gezien de recente gebeurtenissen, wel eens begraven zou kunnen worden).

Het nieuwe START-verdrag bepaalt dat strategische bommenwerpers zichtbaar moeten zijn voor “nationale technische verificatiemiddelen (NTM), zoals satellietbeelden, zodat de andere partij toezicht kan houden”. Hun status – nucleair bewapend of omgebouwd voor conventioneel gebruik – moet dus altijd verifieerbaar zijn. Er is geen kans op een “verrassende” eerste aanval.

Deze operatie heeft in haar eentje een einde gemaakt aan wat tot nu toe een behoorlijk relikwie uit de Koude Oorlog was, dat via een eenvoudig mechanisme het uitbreken van de Derde Wereldoorlog voorkwam. De roekeloosheid die hiermee gepaard gaat, is ongekend. Het is dan ook geen verrassing dat de hoogste machthebbers in Rusland – van het Kremlin tot de veiligheidsdiensten – koortsachtig bezig zijn om uit te zoeken of Trump hiervan op de hoogte was. En als dat niet het geval was, wie dan wel het definitieve groene licht heeft gegeven.

Geen wonder dat de hoogste echelons tot nu toe zwijgen.

Een veiligheidsbron vertelde mij dat het de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio was die Lavrov belde – en niet andersom – om zijn medeleven te betuigen met de terreuraanslag op de brug in Bryansk. Over de strategische bommenwerpers werd met geen woord gerept. Tegelijkertijd volgde de voormalige pelotonscommandant in Irak, die vervolgens Fox News-commentator werd en nu hoofd van het Pentagon is, de drone-aanvallen op de Russische bases in realtime.

Over de doeltreffendheid van dergelijke aanvallen – afgezien van de vrolijk door elkaar gehaalde oorlogspropaganda – zijn de schattingen tegenstrijdig. Volgens verschillende bronnen zouden drie strategische bommenwerpers van het type Tu-95MS – bekend als “The Bears” – zijn geraakt op de basis Belaya in Irkoetsk, waarvan één gedeeltelijk beschadigd, en zouden drie andere T-22M3’s zijn geraakt, waarvan twee onherstelbaar. Van de drie Tu-95MS’en lijkt de brand gelokaliseerd te zijn, zodat ze mogelijk gerepareerd kunnen worden.

Op de Olenya-basis in Moermansk zijn mogelijk nog vier Tu-95MS’en geraakt, plus één An-12.

Zoals het er nu uitziet, had Rusland tot dit weekend 58 Tu-95MS. Zelfs als vijf daarvan definitief verloren zijn, is dat minder dan 10% van hun vloot. En dan zijn de 19 Tu-160 en 55 Tu-22M3M nog niet eens meegerekend. Van de vijf bases die zouden worden aangevallen, was de aanval slechts op twee bases succesvol.

Deze verliezen, hoe pijnlijk ook, zullen geen invloed hebben op verdere aanvallen door de Russische luchtmacht.

Voorbeeld: het standaardwapen van een T-95MSM is de X-101-kruisraket. Maximaal 8 per missie. Bij recente aanvallen zijn niet meer dan 40 raketten tegelijkertijd gelanceerd. Dat betekent dat er slechts 6 Tu-95’s in actie waren. Rusland heeft dus in feite slechts 6 Tu-95MSM’s nodig om aanvallen uit te voeren die even intens zijn als in de afgelopen dagen en weken. Tu-160’s worden bovendien niet eens gebruikt voor de laatste aanvallen.

Evaluatie van de maximale strategie

Op het moment van schrijven is het onvermijdelijke verwoestende antwoord van Rusland nog steeds niet goedgekeurd. Dit is zo ernstig als het maar kan. Zelfs als het waar is dat de president van de VS niet op de hoogte was – en dat is wat het Kremlin en de veiligheidsdiensten absoluut zeker willen weten voordat ze de hel loslaten op Kiev – zullen de contouren duidelijk zijn van een NAVO-operatie – VS/VK – die rechtstreeks wordt geleid door de inlichtingendiensten CIA/MI6, waarbij Trump een plausibele ontkenning wordt aangeboden en Oekraïne het START-protocol op grote schaal schendt.

Als Trump toestemming zou hebben gegeven voor deze aanvallen, zou dit niets minder zijn dan een oorlogsverklaring van de Verenigde Staten aan Rusland. Het meest waarschijnlijke scenario blijft dus dat Trump wordt overrompeld door de neoconservatieven die zijn ingebed in bevoorrechte silo’s verspreid over de Beltway.

Net als de aanval op het Voronezh-M-vroegtijdige waarschuwingsradarsysteem in mei vorig jaar past een aanval op Russische strategische bommenwerpers in het scenario van het steeds verder provoceren van het Russische systeem om het uit te schakelen voorafgaand aan een eerste nucleaire aanval. Aspirant-Dr. Strangeloves koesteren dit scenario al decennialang in hun wildste dromen.

Zoals bronnen zorgvuldig hebben bevestigd, is de heersende interpretatie onder de hoogste machtskringen in Rusland dat het om eenPR-operatie gaat die een harde – mogelijk nucleaire – reactie van Rusland moet uitlokken, in combinatie met de terugtrekking van Moskou uit het Istanboel kabuki.

Tot nu toe is de Russische reactie vrij methodisch: totale stilte, een breed onderzoek en het doorlopen van de formaliteiten in Istanboel.

Toch lijdt het geen twijfel dat de – onvermijdelijke – reactie een maximale strategie zal vereisen. Als de reactie in overeenstemming is met de eigen, bijgewerkte nucleaire doctrine van Rusland, riskeert Moskou de bijna unanieme steun van het mondiale Zuiden te verliezen.

Als de reactie lauw is, zal de binnenlandse terugslag enorm zijn. Er bestaat een bijna universele consensus over “Laat de Oreshniks vrij”. De Russische publieke opinie is het ernstig beu om het doelwit te zijn van seriële terreuraanslagen. Het uur van de beslissing nadert.

Dat brengt ons bij het ultieme dilemma. De Russische machthebbers beraden zich over hoe ze het collectieve oorlogszuchtige Westen kunnen verslaan zonder een derde wereldoorlog te ontketenen. Geïnspireerd door China zou een oplossing kunnen liggen in een alliantie van een remix van Sun Tzu en Lao Tzu. Er moet een manier – of meerdere manieren – zijn om het vermogen en de wil van een strategieloze, nihilistische vijand om een eindeloze oorlog te voeren te vernietigen.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Operatie Spiderweb

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: