Pixabay

Iedereen heeft het over DNA/RNA-vaccins. Kunnen zij onze eigen genetische codes veranderen? De vaccinlobby zegt “Nooit!” Ik, echter – zwoegend onder het gewicht van een doctoraat in virologie – zou in plaats daarvan Gilbert en Sullivan citeren: “Wel, bijna nooit”.

De meeste mensen weten niet veel over DNA of RNA, dus ik zal beginnen met een scheikundige verhandeling van 30 seconden. DNA en RNA zijn beide polymeren, lange strengen (in dit geval zeer lange strengen) die zijn samengesteld uit schijnbaar eindeloze herhalingen van een enkele chemische bouwsteen, een nucleotide genaamd, schrijft Dr. Ken Biegeleisen, (M.D., Ph.D.)

De resulterende structuur wordt vaak vergeleken met een parelsnoer, of met de sporten van een zeer, zeer lange ladder. Eén enkele menselijke cel bevat ongeveer 6 miljard nucleotide-bouwstenen in zijn chromosomen.

In de onderstaande afbeelding is de DNA-basisbouwsteen links te zien, en de RNA-bouwsteen rechts. Kijk maar eens of u het verschil kunt zien of niet:

Ziet u niet veel verschil? Dat komt omdat er niet veel verschil is. De rode asterisk (*) geeft het belangrijkste verschil aan. RNA heeft een extra “O” (de afkorting voor een zuurstofatoom). Dat is het wel zo’n beetje.

Virussen hebben geen eigen leven. Ze kunnen alleen groeien in gastheercellen, zoals, bijvoorbeeld, uw cellen. Om u te infecteren, moet een virus een “receptor” op uw celoppervlak herkennen. Als – en alleen als – het virus zo’n receptor kan herkennen, dan heeft het zijn eigen slimme manier om zich aan die receptor te hechten en zijn DNA (of RNA – virussen kunnen beide hebben) uw cellen binnen te smokkelen.

Eenmaal binnen reproduceert het DNA (of RNA) viruschromosoom zichzelf, waarbij het honderden of duizenden exacte kopieën maakt. Deze worden vervolgens omgevormd tot complete virusdeeltjes door ze te bedekken met een beschermende eiwitmantel. Vervolgens wordt de cel opengebroken en verspreiden de nieuwe nakomelingsvirussen zich, waarbij zij honderden of duizenden andere cellen infecteren.

Het is gemakkelijk te begrijpen hoe een virale infectie zich als een lopend vuurtje in uw lichaam kan verspreiden.

Hoewel de chemische verschillen tussen DNA en RNA betrekkelijk klein zijn, is de cel slim genoeg om die kleine verschillen onmiddellijk te herkennen en dienovereenkomstig te handelen.

DNA wordt in onze cellen gerepliceerd door middel van een enzym dat ‘DNA-polymerase’ wordt genoemd. RNA zal normaal gesproken echter niet door onze cellen worden gerepliceerd, omdat dat simpelweg niet de manier is waarop de dingen werken. Dus hoe reproduceert het RNA-virus zich?

Sommige RNA-virussen hebben een enzym dat “‘reverse transcriptase” wordt genoemd, dat elke nieuwe virale levenscyclus begint met het omzetten van het RNA-chromosoom van het virus in DNA. Deze DNA-kopie kan vervolgens worden gerepliceerd door het op DNA-polymerase gebaseerde systeem van de cel zelf.

Maar andere RNA-virussen, waaronder het Covid-19 coronavirus, brengen hun eigen speciale voortplantingsenzym genaamd ‘RNA-polymerase’ binnen, dat in staat is rechtstreeks talrijke kopieën van het eigen RNA-chromosoom van het virus te produceren zonder enige hulp van het inheemse DNA-polymerase systeem van de cel.

Laten we het nu even hebben over de wijziging van onze genetische code. De interactie tussen een virus en de gastheercel wordt over het algemeen ingedeeld in een van de twee verschillende soorten interacties.

Historisch gezien was het eerste type interactie (ontdekt aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw) wat we nu, achteraf gezien, een “productieve infectie” noemen. Hierbij reproduceert en doodt het virus de cel, waarbij de vele nakomelingen vrijkomen zoals hierboven beschreven.

Pas in de latere jaren van de 20e eeuw werd duidelijk dat er een tweede soort interactie bestaat, die heel anders van aard is en bekend staat als een “transformerende” interactie (ook wel een “latente” infectie genoemd). Bij een transformerende interactie is er in het geheel geen virusgroei. In plaats daarvan gebruikt het enkele chromosoom van het virus zijn kist met genetische trucs om zich in een van de 46 chromosomen van de gastheercel te nestelen. Daar verblijft het virale DNA, soms voor altijd.

Bij sommige soorten, zoals herpesvirussen, blijft het viruschromosoom gewoon in het gastheerchromosoom zitten en lijkt het niets te doen – tenzij en totdat een of andere stimulus het chromosoom weer naar buiten doet komen en begint te groeien. Dit veroorzaakt een “koortslip” op de lippen (herpesvirus type 1) of de genitaliën (herpesvirus type 2).

In een groot aantal publicaties is aangetoond dat veel – misschien wel de meeste – mensen in hun zenuwstelsel cellen hebben die in stilte latente herpesvirusinfecties herbergen, ook al zal de meerderheid van de mensen nooit een koortslip krijgen. Het is bekend dat herpes type I, in latente toestand, verblijft in het ganglion trigeminus, in de schedel nabij het ruggenmerg. Het wordt verondersteld volkomen onschadelijk te zijn in deze latente toestand.

  Waarom ik niet geloof dat er ooit een Covid-virus is geweest

Andere virussen zijn in latente toestand echter niet onschadelijk. Een goed voorbeeld is SV-40, een DNA-virus waarvan bekend is dat het bij veel zoogdiersoorten kanker kan veroorzaken. SV-40 infecteert cellen, maar het groeit meestal niet. In plaats daarvan voegt het zijn eigen chromosoom in een van de chromosomen van de cel in (een proces dat “integratie” wordt genoemd), en vanaf die nieuwe basis verandert het de cel van een normale cel, die onderworpen is aan normale vormen van groeibeperking, in een kwaadaardige cel die geen van de groeibeperkingen van het gastheerorganisme in acht neemt, en daardoor kanker veroorzaakt. Deze verandering, van normaal naar kankerachtig, wordt een “kwaadaardige transformatie” genoemd.

Maar de term “transformatie” impliceert niet automatisch kwaadaardigheid. Hoewel een “transformatie” op een aantal manieren schadelijk kan zijn (en niet alleen beperkt tot kanker), kan zij in andere gevallen volkomen onbeduidend zijn (voor zover het oog kan zien). In bijzondere gevallen kan het zelfs gunstig zijn.

Vreemd genoeg staat zelfs nu – 68 jaar na de publicatie van de “Watson-Crick double-helix“-structuur voor DNA – de droom om ziekten te genezen via menselijke genetische re-engineering, waarbij gebruik wordt gemaakt van op maat gemaakte virussen, nog steeds in de kinderschoenen.

Aan de andere kant zijn bepaalde dubieuze vormen van haastig opgezette menselijke genetische experimenten, mogelijk gemaakt door “uitvoeringsbesluiten” en vergemakkelijkt door het “versneld” omzeilen van veiligheidsprotocollen, alarmerend gemeengoed geworden.

Kan een vaccin op basis van DNA een menselijke cel “veranderen” in iets genetisch anders?

Met dit alles in gedachten kunnen we nu de vraag stellen of een op DNA gebaseerd vaccin een menselijke cel al dan niet kan “veranderen” in iets genetisch anders.

Dit is geen geringe vraag, want als het antwoord “ja” is, en als de transformatie schadelijk blijkt te zijn, dan kan die schade worden doorgegeven aan elke volgende generatie – voor altijd.

Van 1972-1978, was ik een M.D. – Ph.D. student aan de New York University School of Medicine. Ons lab behandelde een vraag die in die tijd actueel was: Bij “productieve infecties”, waarbij een virus zich in cellen vermenigvuldigt en deze uiteindelijk vernietigt, zou er dan toch sprake kunnen zijn van integratie van viraal DNA in de chromosomen van de gastheercel?

Wij stelden die vraag omdat het op dat moment in de virologische geschiedenis overduidelijk was geworden dat veel verschillende soorten virussen veel verschillende soorten cellen in kwaadaardige kankercellen konden veranderen. Wanneer deze cellen in dierlijke gastheren werden getransplanteerd, zouden zij kankergezwellen vormen die het dier snel zouden doden.

Dit soort door virussen gestuurde kwaadaardige transformatie begon altijd met de invoeging (d.w.z. integratie) van viraal DNA in de chromosomen van de gastheercellen. (Ja, ik heb het over datgene waarvan de vaccinbedrijven ons “verzekeren” dat het niet zal volgen op vaccinatie met hun “fast-tracked” nieuwe producten).

Wanneer deze virale genen zich eenmaal in de chromosomen van de gastheercel hebben genesteld, zijn zij in staat de controle over het metabolisme van de cel over te nemen en het voor hun eigen doeleinden te misbruiken.

De vraag die virologen zich in de jaren 70 stelden was dus deze: Is het inbrengen van virale genen in de chromosomen van de gastheercel een proces dat alleen wordt geassocieerd met kankertransformaties? Of kan de invoeging van virale genen in de chromosomen van de gastheercel bij elke soort virusinfectie plaatsvinden, of het nu gaat om een “productieve” infectie die tot virusvermenigvuldiging en celdood leidt, of om een “transformerende” infectie waarbij helemaal geen sprake is van virusvermenigvuldiging?

Wij onderzochten deze vraag door de infectie van zoogdiercellen door herpesvirussen te bestuderen. Uiteindelijk hebben wij drie artikelen gepubliceerd, alle in toonaangevende virologische tijdschriften. Deze artikelen, hieronder opgesomd, zijn zeer moeilijk leesbaar voor wie niet vertrouwd is met het eigenaardige jargon van het vakgebied. Maar voor degenen die geïnteresseerd zijn, zijn hier de drie referenties:

  1. Rush MJ & Biegeleisen K. Association of Herpes simplex virus DNA with host chromosomal DNA during productive infection. Virology, 69:246-257 (1976). https://doi.org/10.1016/0042-6822(76)90211-7.
  2. Rush MJ, Yanagi K & Biegeleisen K. Further studies on the association of Herpes simplex virus DNA and host DNA during productive infection. Virology, 83:221-225 (1977). DOI: 10.1016/0042-6822(77)90227-6.
  3. Yanagi K; Rush MG; Biegeleisen K. Integration of herpes simplex virus type 1 DNA into the DNA of growth-arrested BHK-21 cells. Journal Of General Virology, 44(3):657-667 (1979). DOI: 10.1099/0022-1317-44-3-657.
  Verschrikkelijke nieuwe aandoening gelinkt aan COVID-vaccins

Het eerste artikel bewees dat herpesvirusgenen geïntegreerd zijn in chromosomen van gastcellen, maar liet enkele belangrijke vragen onbeantwoord betreffende de fysisch-chemische aard van de koppeling tussen viraal en gastheer-DNA.

Bij het derde artikel was echter alle redelijke twijfel over de integratie van viraal DNA in gastheerchromosomen weggenomen.

Een ander onderzoek dat ongeveer in dezelfde tijd werd uitgevoerd, in het laboratorium van W. Munyon, leidde tot dezelfde conclusie. Munyon en zijn medewerkers bestudeerden een enzym dat “thymidine kinase” wordt genoemd. Wat dat enzym doet is niet van belang voor deze beschouwing. Wat telt is dat het gen voor het enzym normaal gevonden wordt in menselijke chromosomen, en ook in herpesvirus chromosomen.

Munyon en zijn team hadden een gemuteerde stam cellen waar het thymidine kinase gen ontbrak. Zij infecteerden deze cellen met een herpesvirus dat bestraald was, waardoor het niet meer in staat was zich te vermenigvuldigen en de cellen te doden.

Maar het virus bracht niettemin zijn eigen thymidine kinase gen naar binnen. Na infectie werd aangetoond dat de cellen plotseling dat enzym hadden verworven, ook al waren het mutanten die er geen van zichzelf hadden. Omdat het virus bestraald was, doodde het de cellen niet, die in het laboratorium bleven groeien.

Acht maanden later – dat is honderden generaties – produceerden de nakomelingen van die cellen nog steeds thymidine kinase!

Dus als een DNA-vaccinbedrijf beweert dat hun vaccin ervoor zorgt dat mijn cellen tijdelijk corona-piekproteïne produceren, maar mijn cellen niet permanent op een andere manier ’transformeren’, wat moet ik dan denken?

Of misschien, mag ik niet denken?

Tot dusver hebben we het alleen gehad over herpesvirus. Het nieuwe Johnson & Johnson-vaccin gebruikt ‘reproductief incompetent’ genetisch gemanipuleerd adenovirus als drager voor het corona-piekproteïne.

Moeten we ons zorgen maken? Onverwachte integratie van virale genen is toch alleen eigen aan het herpesvirus, en niet aan het adenovirus?

Helaas is dat niet het geval. Wat ik me niet realiseerde, in de tijd dat ik mijn eigen Ph.D. onderzoek deed naar het herpesvirus, was dat andere laboratoria hetzelfde soort onderzoek deden naar het adenovirus. Hier is een voorbeeld van dat werk:

Schick J, Baczko K, Fanning E, Groneberg J, Burgert H, & Doerfler W (1975). Intracellular forms of adenovirus DNA: Integrated form of Adenovirus DNA appears early in productive infection. Proc Nat Acad Sci USA, 73(4):1043-1047. DOI: 10.1073/pnas.73.4.1043. PMID: 1063388. PMCID: PMC430196.

Net als het coronavirus zijn er tientallen adenovirustypen bekend, waarvan de meeste worden geclassificeerd als “verkoudheidsvirussen”. Maar sommige adenovirussen veroorzaken veel ernstiger ziekten, waaronder kanker.

In de jaren 70 stelden de adenovirus-onderzoekers dezelfde vragen als de herpesvirus-onderzoekers. En ze kwamen met dezelfde antwoorden: Bij “productieve infectie”, waarbij het adenovirus verondersteld werd de cel alleen te repliceren en te vernietigen, was er inderdaad sprake van verregaande integratie van virale genen in de chromosomen van de gastheercel – ook al was er geen duidelijke biologische reden waarom het virus dat zou doen.

Geen garanties, ondanks wat vaccinmakers zeggen

Het lijkt erop dat bij veel, misschien wel de meeste virusinfecties, integratie van viraal DNA in de gastheercellen een zeer reële mogelijkheid is. Wanneer dit gebeurt, is er absoluut geen manier om te “garanderen” dat de genetische code van de gastheercel niet zal worden herschreven.

De vraag rijst dan: als dit het geval is, waarom “verzekeren” vaccinproducenten ons dan dat hun marginaal geteste producten genetisch “veilig” zijn?

Ik stel drie mogelijke verklaringen voor, die alle even laakbaar zijn:

  1. Het kan zijn dat de wetenschappers in deze bedrijven gewoon de geschiedenis van dit gebied niet kennen. Wat kan men zeggen? “Zij die niet leren van de geschiedenis zijn gedoemd deze te herhalen”.
  2. Het kan zijn dat alles wat in de industrie niet leidt tot een verbetering van het kwartaalresultaat, een groot risico loopt genegeerd te worden.
  3. Het kan zijn dat een nieuw vaccin “veilig” noemen in de farmaceutische wereld weinig meer betekent dan dat het bedrijf over de juridische middelen beschikt om eventuele aansprakelijkheidsclaims af te handelen.

Welke van deze drie mogelijke verklaringen is de juiste? Of zijn het ze alle drie?

In ieder geval weet u nu waarom ik het vaccin van Johnson & Johnson niet zal nemen.

Hoe zit het met RNA-vaccins?

We hebben het over DNA-vaccins gehad. Hoe zit het met RNA-vaccins, zoals Pfizer en Moderna?

  Engeland gaat mondkapjesregels afschaffen na onthulling van enorme economische impact

Hoewel ik geen persoonlijke ervaring heb met het werken in het laboratorium aan de genetische transformatie van menselijke cellen door RNA-virussen, is het gepast om kort commentaar te geven op dat onderwerp voordat ik afsluit.

Van de RNA-vaccins wordt door hun promotors beweerd dat zij genetisch “veilig” zijn omdat RNA niet rechtstreeks in de menselijke chromosomen kan worden opgenomen.

Is dat waar? Ja. Maar maakt dat ze “veilig”? Misschien niet.

Wat de vaccinbedrijven vergeten te vertellen is dat onze cellen zelf verschillende soorten “reverse transcriptase” hebben, die het RNA van het vaccin mogelijk kunnen omzetten in DNA.

In december 2020 plaatste een team van onderzoekers van Harvard en MIT (Zhang et al) een artikel op de door het Cold Spring Harbor Laboratory gehoste bioRxiv preprint server waaruit blijkt dat, naar alle waarschijnlijkheid, de incorporatie van coronavirus spike protein genen, in de chromosomen van geïnfecteerde cellen, inderdaad plaatsvindt, en wordt gemedieerd door het zogenaamde “LINE-1” type van menselijke reverse transcriptase. (Voor meer over de Harvard-MIT studie en de implicaties ervan, lees dit artikel “Kunnen mRNA-vaccins het DNA permanent veranderen? Recente wetenschap suggereert dat ze dat kunnen” dat eerder door Frontnieuws is gepubliceerd.)

Voor alle duidelijkheid: het ging hier niet om een vaccinstudie, maar om een studie waarbij cellen opzettelijk werden geïnfecteerd met een volledig, niet-geïnactiveerd virus, zoals dat ook in de natuur voorkomt, en wat blijkbaar toch kan resulteren in genetische transformatie van de cellen.

Dit, zo suggereren de auteurs, kan de verklaring zijn voor de nu vaak waargenomen “positiviteit” van de Covid-19 test bij mensen die duidelijk niet ziek zijn. Dat wil zeggen dat de lichamen van deze mensen voortdurend corona spike proteïne produceren, afkomstig van de virale genen die permanent in hun genetische codes zijn opgenomen.

Ter verdediging van de op genetica gebaseerde vaccinatielobby zou men kunnen zeggen dat, aangezien infectie met een volledig, functioneel coronavirus duidelijk in staat lijkt de menselijke genetische code te transformeren, waardoor onze cellen voor altijd het virale spike-eiwit produceren, het daarom enigszins gerechtvaardigd zou kunnen zijn deze natuurlijke transformatie na te bootsen via een onnatuurlijk RNA-vaccin.

Bij de veroordeling van die lobby kunnen wij echter niet voorbijgaan aan de kennelijk ongegronde verzekering van vaccinproducenten dat wijziging van onze genetische code “niet zal gebeuren”. Een dergelijke verklaring doet twijfel rijzen over (a) hun bekwaamheid op hun eigen gebied, en (b) hun bereidheid om de consequenties van hun eigen daden te aanvaarden.

Bovendien is reverse transcriptase een bekend middel voor normale menselijke chromosoom-tot-chromosoom genmobiliteit, een fascinerend proces waarvan de studie teruggaat tot het pionierswerk van Barbara McClintock in de jaren 1930. Het is dus al meer dan een eeuw bekend dat de effecten van het verplaatsen van genen sterk afhangen van waar ze worden verplaatst, en van wat er precies wordt verplaatst.

In het geval van het huidige coronaproteïne-gen dat door een vaccin wordt overgedragen, heeft niemand enig idee waar het in ons genoom terecht zal komen, of wat het zal doen als het daar terechtkomt.

Er bestaat een coronavaccin, Novavax, dat helemaal geen genetisch materiaal bevat (d.w.z. geen DNA of RNA), maar uitsluitend bestaat uit het corona spike protein. Van alle beschikbare vaccins is dit het vaccin dat het minst waarschijnlijk genetische schade zal toebrengen aan de mens. Maar bijna niemand krijgt het, omdat het in de meeste landen niet verkrijgbaar is. Waarom niet?

Er zijn ook ten minste twee coronavaccins (Sinopharm, Sinovac) die zijn gemaakt van volledig geïnactiveerd virus, naar analogie van de poliovaccins uit de 20e eeuw. Dit is een beproefde vorm van technologie, maar ook deze vaccins worden bij zeer weinig mensen toegediend.

In plaats daarvan worden we allemaal onder druk gezet om haastig voorbereide genetische vaccins te nemen, die waarschijnlijk onze erfelijkheid voorgoed zullen veranderen. Is hier een reden voor, anders dan ontelbare miljarden dollars aan uitzonderlijke winsten?

Ik ben van mening dat het enorme en nauwelijks bestudeerde wereldwijde genetische experiment dat op dit moment bij de mens wordt uitgevoerd, het biologische equivalent is van een dronken bestuurder die ongestraft met 100 km per uur over de snelweg rijdt – ’s nachts zonder koplampen – omdat hij zegt dat hij “de weg kent”.

De meeste verstandige mensen zijn op hun hoede voor “GMO-genetisch gemodificeerd organisme”, zelfs in voedsel. Gaan we nu onszelf genetisch modificeren? Waarom? Wat voor waanzin is dit?

COVID-19 VACCIN DOSSIER

The Telegraph: Covid’s “derde golf” zal een massale dood zien onder de GEVACCINEERDEN

Vorig artikelStudie van Tel Aviv Universiteit: Coronavirusvariant treft gevaccineerde mensen 8 keer meer dan ongevaccineerde
Volgend artikelDoor de mainstream media doodgezwegen: Covid-19 uitbraken met ernstige ziekteverlopen en sterfgevallen ondanks volledige vaccinatie
Frontnieuws
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, zogenaamde celebrity influencers of politici.

8 REACTIES

  1. Er is geen noemenswaardig risico bij Covid. Er is ook geen oversterfte, dus ook geen epidemie of pandemie
    Dus alleen een gek en een dwaas laten zich “vaccineren”.

    Geeft wel te denken dat het ëxperiment”dec. 2023 afgelopen is….dan zijn de meeste dood?

    Net als met de Spaanse griep: de gevaccineerden en muilkorfdragers gaan het eerste de pijp uit.

  2. Een virus is dus niet wat we hebben leren geloven dat het zou zijn. Het is geen levend organisme. Waar komt dan die genoemde slimheid vandaan? Hoe kan een hoopje dode eiwitten over intelligentie beschikken? Het geeft misschien des te meer aan dat virologie inderdaad geen wetenschap is, zoals Pierre Capel stelt, meer eerder een soort religie waarbij de aanhangers van dat geloof elkaar bestoken met allerlei tegenstrijdige “kennis” (een gokspel?). Waar denken mensen toch mee bezig te zijn en waar sta je daarin dan als “gewone” burger? …

  3. De uitleg over RNA en DNA hier klopt wel (ook ik ben een moleculair bioloog.) Maar er is een REDEN waarom die spuit de hele mensheid in moet. Dat heeft te maken met het doelwit van het enzym waar die mRNA voor codeert. Zoek dit maar uit, en word verlicht. Het heeft niets te maken met de corona griep. De acute aandoening waar mensen door verwoest worden heeft niets te maken met de corona griep, die is echt. Maar het is hoogstwaarschijnlijk een kunstmatig (technologisch) aangebrachte aandoening, met de bedoeling om mensen genoeg angst aan te jagen om de spuit te nemen. Deze aandoening wordt bewust strategisch onder het corona griep hoedje geplaatst zodat iedereen met een snuffelende neus verdacht wordt een moordende besmettingshaard van deze dodelijke aandoening te zijn. De rest van het verhaal ken je. Verder gaat het om geld troggelen en dommekudde controle zodat er aan het gemeengoed van onze Aarde en luchtruim ongestraft doorgeplunderd kan worden. (Vergis je niet, want “global warming” is ook een knettergekke leugen.)

  4. Graag wil ik uw nieuwsbrieven ontvangen en op uw mailinglijst worden geplaatst. Mag ik af en toe ook een artikel van uw site overnemen voor publicatie in als onze 43 regionale digitale magazines en onze landelijke versie? Zie voor info onze website.
    Vriendelijke groeten,
    Jos de Jong

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in