Bijna vier weken na de aanval van Hamas op Israël heeft Rusland geen haast om het dilemma van de regering Biden over de ineenstorting van de veiligheid in het Midden-Oosten uit te buiten. De westerse media waren unaniem van mening dat Rusland in de coulissen stond te wachten om de kans te grijpen zodra de VS zijn ogen van de bal haalde in Oekraïne. Zoiets is echter niet gebeurd, schrijft M.K. Bhadrakumar.
De oorlog in Oekraïne draait op de automatische piloot. Het kompas is ingesteld, de dobbelstenen zijn geworpen en de calculus is stabiel met betrekking tot de strategische doelen die president Vladimir Poetin in februari vorig jaar heeft gesteld. Rusland voelt dat het de overhand heeft gekregen in de oorlog en dat het onomkeerbaar is.
Het Oekraïense tegenoffensief is mislukt en de gevechten zijn momenteel beperkt tot twee sectoren van de frontlinie, nu de Russische strijdkrachten de veiligheid van de Donetsk-regio versterken en proberen de controle terug te krijgen over gebieden in het noorden in de grensgebieden van de Donbass- en de Kharkov-regio, waaruit ze zich afgelopen september en oktober om tactische redenen hadden teruggetrokken.
Toch is Moskou niet begonnen met zijn grote offensief, zoals velen hadden voorspeld. Een plausibele verklaring is dat Moskou de maalstroom in het Midden-Oosten in de gaten houdt. Moskou is vooral gevoelig voor een eventuele uitbreiding naar Syrië.
Met het oog op de formidabele Amerikaanse marineopbouw in het oostelijk deel van de Middellandse Zee met de inzet van twee vliegdekschepen, heeft president Vladimir Poetin bekendgemaakt dat Russische straaljagers uitgerust met hypersonische Kinzhal-raketten in het luchtruim boven de Zwarte Zee rondvliegen. Deze raketten kunnen doelen op 1000 km afstand raken met een snelheid van Mach 9, die door geen enkel bestaand raketafweersysteem kunnen worden onderschept. Het volstaat om te zeggen dat de oorlog in Oekraïne een uitputtingsslag blijft.
Vreemd genoeg voerde Rusland woensdag een gesimuleerde nucleaire aanval uit tijdens een oefening onder toezicht van Poetin, enkele uren nadat het Russische parlement had gestemd voor het intrekken van de ratificatie door het land van het wereldwijde verdrag voor een verbod op kernproeven (CTBT). De oefening moet worden gezien in de bredere context van wereldwijde strategische stabiliteit. In een verklaring van het Kremlin stond: “Het doel van de trainingsoefening was om de mate van paraatheid van militaire commando-organen te controleren, evenals de vaardigheid van het leiderschap en operationeel personeel in het managen van de troepen (strijdkrachten) onder hun commando.” Alles komt echter samen in deze buitengewone tijden.
Op het meest voor de hand liggende niveau is het Palestijns-Israëlische conflict een manifestatie van de groeiende onevenwichtigheid in het bestaande systeem van internationale betrekkingen. Er ontstaan nieuwe oorlogen; reeds lang bestaande conflicten muteren (bv. Nagorno-Karabach). Vorige week noemde Pakistan Palestina en Kasjmir de onafgemaakte zaken van de VN in het postkoloniale tijdperk. Noord-Korea en Iran zijn brandhaarden waarvoor geen militaire oplossing bestaat.
In de komende maanden zal Washington Israël ongetwijfeld militair en diplomatiek blijven steunen, maar een maandenlange Israëlische operatie in Gaza zal een versnippering van Amerikaanse middelen betekenen die op andere plaatsen nodig zouden kunnen zijn. Het conflict in Gaza onderstreept de noodzaak voor een herbezinning op de opvattingen van de VS over wereldwijde hegemonie. Het blijft een feit dat de VS, ondanks hun zelfbenoemde status als “onmisbare natie” (Madeline Albright) en als hoedster van de “op regels gebaseerde orde,” er niet in slaagden de laatste uitbarsting van conflicten in het Midden-Oosten te voorkomen.
Daarom kan het laatste Amerikaanse voorstel voor een systematische hervatting van de strategische dialoog met Rusland worden gezien als een teken van positief denken. Het zal niemand verbazen dat Moskou een bestudeerde onverschilligheid ten opzichte van het Amerikaanse voorstel aan de dag heeft gelegd. Maar dat hoeft niet te worden opgevat als het laatste woord. Historisch gezien bracht de Sovjet-Amerikaanse strategische dialoog alle belangrijke kwesties en de meeste minder belangrijke kwesties die van invloed zijn op de internationale veiligheid op de agenda.
De grote vraag is daarom de timing van het Amerikaanse voorstel. Tegen de achtergrond van de naderende stormen in het Midden-Oosten probeert de regering Biden waarschijnlijk de gemoederen te bedaren door gesprekken met Rusland voor te stellen over het mondiale strategische evenwicht, aangezien de vangrails in wapenbeheersing niet langer bestaan. Dit is één ding.
In elk geval zou de “neutraliteit” van Rusland in een conflict in het Midden-Oosten ook een overweging kunnen zijn. Evenzo begrijpen westerse leiders dat de oorlog tegen Rusland zo goed als verloren is – hoewel ze dat niet openlijk zullen toegeven – en dat betrokkenheid met Rusland nodig is.
Nogmaals, hoewel de VS Israël aanzienlijke militaire en diplomatieke steun heeft gegeven en het land blijft beïnvloeden om het conflict niet te laten escaleren, zijn er variabelen in de situatie en elke grote brand in het Midden-Oosten zal een enorme concentratie van materiële en financiële middelen vergen die zelfs voor een supermacht beperkt zijn, aangezien er ook andere onopgeloste problemen in de wereld zijn.
De vertrouwensbreuk in de Russisch-Amerikaanse banden schaadt de belangen van de VS. Fundamenteel moet ook worden begrepen dat wat Moskou zelfs nu nog zoekt, na bijna 20 maanden strijd met de NAVO en de VS in de slagvelden van Oekraïne, een duurzame verbintenis met Washington is en de bereidheid om tegemoet te komen aan wederzijdse belangen.
Rusland gedraagt zich van zijn kant als een verantwoordelijke mogendheid met betrekking tot de crisis in Gaza. Er is geen enkel bewijs dat Rusland heeft gehandeld als een “spelbederver”. Integendeel, Moskou heeft zijn geloofsbrieven geprojecteerd als een potentiële vredestichter die goede betrekkingen onderhoudt met alle belangrijke spelers – Israël, Hamas, Iran en andere regionale staten.
De recente opmerkingen van president Biden over de situatie in Gaza brengen het standpunt van de VS dicht bij dat van Rusland. Biden las het volgende voor uit een voorbereide tekst tijdens een gezamenlijke persconferentie met premier Anthony Albanese van Australië:
“Israël heeft het recht en, zou ik willen toevoegen, de verantwoordelijkheid om te reageren op de slachting van hun volk. En we zullen ervoor zorgen dat Israël heeft wat het nodig heeft om zich tegen deze terroristen te verdedigen. Dat is een garantie…
Maar dat vermindert niet de noodzaak voor – om te opereren en zich aan te passen aan het oorlogsrecht voor Israël – het moet alles doen wat in zijn macht ligt – Israël moet alles doen wat in zijn macht ligt, hoe moeilijk het ook is, om onschuldige burgers te beschermen. En het is moeilijk. Ik wil ook even vooruitkijken naar de toekomst die we nastreven.
Israëli’s en Palestijnen verdienen het om naast elkaar te leven in veiligheid, waardigheid en vrede. En er is geen weg terug naar de status quo van 6 oktober. Dat betekent dat Hamas Israël niet langer kan terroriseren en Palestijnse burgers niet langer als menselijk schild kan gebruiken.
Het betekent ook dat als deze crisis voorbij is, er een visie moet zijn op wat er daarna komt. En in onze ogen moet dat een tweestatenoplossing zijn.”
Poetin had dit niet anders kunnen verwoorden. Er heerst een gevoel van verwachting in Moskou dat de VS en hun bondgenoten in de opkomende omstandigheden op het gebied van regionale veiligheid “hun ideeën om Rusland in het Oekraïne-conflict koste wat het kost te verslaan zullen heroverwegen” – zoals een denktanker van het establishment vorige week schreef in de door het Kremlin gefinancierde RT.
Vertrouwen ontbreekt, concludeerde hij, “compromissen zonder de volledige inachtneming van Russische belangen” zijn moeilijk te bereiken, maar “een cruciale fase in de (wereld)orde … krijgt voor onze ogen vorm.”
…Moskou heeft zijn geloofsbrieven geprojecteerd als een potentiële vredestichter die goede betrekkingen onderhoudt met alle belangrijke spelers – Israël, Hamas, Iran en andere regionale staten…
Het is Rusland die voor echte stabiliteit zorgt in de toekomst.
Het is zeker niet amerika die de regels bepaalt.
Deze criminele organisaties hebben juist zichzelf buiten gebruik gesteld door alle leugens en bedrog.
Weg met de hegemonie van deze criminelen, lang leve de waarheid.
het witte huis wankelt, en Poetin zal naar verwachting de volgende amerikaanse verkiezingen gebruiken om zijn grootste doel te bereiken…Nato/Nazi’s slagarm te maken voor de veiligheid en zekerheid om hedendaagse Rusland tevreden te houden..ook daar zijn verkiezingen…♥️🇷🇺🌹💪
De amerikanen liggen op hun reet, de russen lachen om die mafketels/droeftoeters.
hebben nu in feite de vrije hand in oekrinaziland….
Het blok china/iran en rusland…met ondersteuning van diverse anderen is een te harde noot voor de schaapjes in europa en de hyena,s in amerika….
Mark Rutte gaat nog net op tijd voor de Nederlandse verkiezingen F16’s naar Roemenië sturen voor de oorlog tegen Rusland, zodat hijzelf hoofd van de NAVO kan worden en Nederland als belangrijkste aanvoerder naar de Derde Wereldoorlog voorgoed met dezelfde reputatie opgescheept zit als Nazi-Duitsland.
Wat kwam ik zojuist tegen: het Sportpaleis in Antwerpen (capaciteit ruim 23.000 personen) is geopend op 11.09.1933.
Beste Mensen
De Bijbel zegt het ook
Wie echt zoek
Zal ook echt vinden
Waar die naar op zoek is
In dit geval
De Derde wereld oorlog ….
Daar hebben we het hier niet over …
Immers ..
Die is al lang en breed begonnen met de oorlog in de UDSSR tussen Rusland en UkkiePukkie Oekieopdoekie land
Hier word aan gehaald de voltallige totale vernietiging van Mama Aarde via de ALL Aliens intrede in de enige dieren van Mama Aarde die begiftigd vergiftigd bezeten zijn door het Ego ik
Via De ZOMBIE mensen vergift geprikten onder leiding van hun Bazen
De Geld WOLVEN
Want
Mensen spreken niet meer
Die zijn hersen lam gemaakt dus …
DE NEP JODEN & CHRISTENEN ZIJN IS-LAM ISLAM
De drie in èèn ONHEIL scheppers
Dank U