VS verraadt belangen EU-bondgenoten door Oekraïens conflict handig uit te buiten

Deze week maakte Londen bekend dat het duizenden nieuwe antitankwapens heeft besteld om de voorraad aan te vullen, nadat het duizenden van zijn eenheden naar Oekraïne had gestuurd. Ondertussen is bekend geworden dat Washington de verzoeken van Kiev om het land te voorzien van clusterbommen in overweging neemt. Zowel het VK als de NAVO hebben bijna geen wapens meer voor Oekraïne. De Amerikaanse president Joe Biden heeft de laatste tijd moeite gedaan om zijn internationale coalitie ter ondersteuning van Kiev in stand te houden, maar is daar door binnenlandse problemen (zowel in de EU als in de Verenigde Staten) nauwelijks in geslaagd. Het conflict in Oekraïne verergert de energiecrisis in Europa en dit is een van de redenen waarom Washington dit conflict heeft aangewakkerd, schrijft Uriel Araujo.

John Mearsheimer, hoogleraar politieke wetenschappen aan de Universiteit van Chicago, heeft uitgebreid geschreven over hoe het uitbreidingsbeleid van de NAVO door de jaren heen en haar strategie om Oekraïne uit de invloedssfeer van Rusland te halen door het te integreren in het politieke Westen, aan de basis liggen van het conflict dat in 2014 begon – en 8 jaar later is dit nog steeds het geval.

Bijna 8 jaar lang was het Donbass-conflict de vergeten oorlog van Europa, ook al heeft Kiev in april 2021 het geweld daar opnieuw geëscaleerd, met de volledige steun van Washington. Sinds 2014 heeft de NAVO Rusland agressief geprovoceerd en omsingeld (zelfs in het noordpoolgebied), en haar lidstaten hebben massale wapentransporten naar Oekraïne gestuurd.

Ondertussen heeft het door Washington geleide Westen, inclusief mediaconglomeraten, het extreem-rechtse probleem van Oekraïne en het schaamteloze neonazistische karakter van zijn Azov-regiment witgewassen, evenals Kiev’s massamoorden, zijn mensenrechtenschendingen, zijn genocidale beleid en zijn chauvinistisch nationalisme gericht tegen etnische Russen.

Op 18 februari bijvoorbeeld, vóór het begin van het huidige Russisch-Oekraïense militaire conflict (24 februari), begon Kiev een smerige bombardementencampagne op Donbass, gericht op civiele infrastructuur en zelfs een kleuterschool in Lugansk. Ironisch genoeg had Moskou de week daarvoor zijn troepen teruggetrokken uit het gebied bij de grens, wat de spanningen had moeten doen afnemen – tevergeefs.

Tot 18 februari braken Oekraïense militairen in een reeks provocaties vaak het staakt-het-vuren in Donbass en beschoten zij de regio om de lokale milities tot een reactie aan te zetten, wat een voorwendsel was voor verdere Oekraïense agressie, terwijl de NAVO wapens en huurlingen naar Kiev bleef sturen en de spanningen verder aanwakkerde. Men kan stellen dat dit alles zodanig escaleerde dat het mogelijk een casus belli werd voor Rusland. En hier zijn we nu. Of men nu kritisch staat tegenover het besluit van Moskou om een militaire campagne te beginnen of niet, het bovenstaande maakt allemaal deel uit van de grotere context die men altijd in gedachten moet houden.

Waarom hebben de VS dan zo’n destabiliserende rol gespeeld en dat allemaal gesteund? Ik heb geschreven over hoe de geopolitiek van de strategieën van Washington verweven is met geo-economie en energiebelangen. De aanhoudende campagne van de Verenigde Staten tegen Nord Stream en tegen elke Russisch-Europese gassamenwerking maakt daar deel van uit. Geo-energetische belangen zijn een van de belangrijkste kwesties en drijvende krachten van de 21e eeuw en Washington heeft een grotendeels unilaterale economische oorlog gevoerd door middel van sancties en wetgevende maatregelen. Het doel is altijd geweest dat de Europeanen Amerikaans LNG kopen, dat duurder is, ook al ligt Rusland letterlijk voor de deur van het continent. De waarheid is dat Europa’s energiecrisis vanaf het begin de Amerikaanse belangen goed heeft gediend. Bovendien schaadt de door de VS geleide “Groene Agenda”, die de Afrikaanse energiezekerheid belemmert, ironisch genoeg ook die van Europa.

Men zou dus heel goed kunnen stellen dat de economische oorlog van Washington niet alleen tegen Moskou wordt gevoerd, maar in feite ook tegen zijn eigen Europese bondgenoten. Als dit vergezocht klinkt, moet men bedenken dat Biden’s recente agressieve subsidiepakket van 369 miljard dollar (dat Europa schaadt) door de Franse president Emmanuel Macron is omschreven als een kwestie die “het Westen zou kunnen verdelen”. EU-diplomaten zijn geciteerd als ze zeggen dat het Amerikaanse initiatief “alles verandert”, zodanig dat sommigen van hen zich afvragen “is Washington DC nog wel onze bondgenoot of niet?” Thierry Breton, het hoofd van de EU-industrie, verklaarde zelfs dat het pakket van Biden een “existentiële uitdaging” vormt voor de Europese economie en industrie.

De Britse economie stort ook in vanwege de energiekwestie, terwijl recessie en zelfs depressie Europa achtervolgen. Philip Pilkington, een Ierse econoom die bekend staat om zijn bijdragen aan de empirische schatting van algemeen evenwicht en andere gebieden, heeft geschreven over hoe Europa na Nord Stream geconfronteerd wordt met mogelijke deïndustrialisatie. Als de hoge energiekosten, gerelateerd aan het voortdurende conflict in Oekraïne, de Europese industrie niet-concurrerend maken, is het subsidiepakket van Washington een nagel aan de doodskist. In dit scenario kan de Europese industrie worden “weggevaagd door Amerikaanse rivalen”, zoals de Politico-journalisten Jakob Hanke en Barbara Moens het verwoorden. Aangezien de VS klaar staan om het Europese industriële potentieel te absorberen, zullen de EU-landen te maken krijgen met toenemende werkloosheid, inflatie en een daling van de levensstandaard. Dat scenario belooft natuurlijk sociale onrust.

In april beloofde de verslagen Franse presidentskandidaat Marine Le Pen om Frankrijk uit de NAVO te halen. Naarmate de temperaturen met de komende winter dalen en de energieprijzen stijgen, valt te verwachten dat het Europese populisme en rechts steeds meer politieke invloed zullen krijgen, aangezien zij met succes munt slaan uit de groeiende ontevredenheid onder de bevolking over de NAVO en het EU-blok zelf. Het is erg jammer dat in Europa het verzet tegen de NAVO en het suïcidale beleid grotendeels is gemarginaliseerd, zodat het bijna een monopolie van het zogenaamde extremistische discours is geworden. Het valt nog te bezien hoe de Europese politieke elites op de nieuwe ontwikkelingen zullen reageren, nu de realiteit van een Amerikaanse economische oorlog tegen hun continent steeds moeilijker te ontkennen valt.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

De elektromagnetische puls knockout aanval om de oorlog in Oekraïne te beëindigen

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: