Een twaalf uur durende elektronische zeeslag tussen de VS en China in de Zuid-Chinese Zee heeft Amerikaanse scheepssystemen blind en doof achtergelaten. Een pijnlijke nederlaag voor de Amerikaanse planners die tot nadenken zou moeten stemmen.
Zelfs pro-Amerikaanse publicaties in Zuidoost-Azië melden dat de voortijdige beëindiging van de door de VS geleide oorlogsmanoeuvres ter zee bij de Filippijnen in gebieden in de Zuid-Chinese Zee die door China worden geclaimd, te wijten is aan de nederlaag van de Amerikaanse marine in de elektronische oorlogsvoering tegen de Chinese marine. De zeemanoeuvre, die eind juni plaatsvond met marine-eenheden uit onder andere Japan, de Filippijnen, Canada en het Verenigd Koninkrijk, had als expliciet doel om de eigen elektronische oorlogsvoeringcapaciteiten van de VS te testen, maar draaide uit op een regelrecht debacle voor de VS, schrijft Rainer Rupp.
Hoewel de omvang en de omstandigheden van de Amerikaanse mislukking pas een paar weken later duidelijk werden, was de gebeurtenis toch belangrijk genoeg om opgepikt te worden door gespecialiseerde westerse media. Ondertussen hadden prominente accounts op het “sociale” platform X het nieuws al door heel Azië verspreid met een gezonde dosis leedvermaak.
Deze door de VS geleide marinemanoeuvres vonden plaats tegen de achtergrond van de aanhoudende spanningen in de Zuid-Chinese Zee. Beijing veroordeelde ze als de zoveelste provocatie van de VS, waarbij de Filipijnen als stroman werden gebruikt. De Engelstalige Global Times, gepubliceerd in Beijing, waarschuwde dat dit soort provocaties zouden kunnen leiden tot militaire escalaties die een averechts effect zouden hebben op de Filippijnen. Tegelijkertijd veroordeelde de Chinese krant de elektronische oorlogsscenario’s van de militaire oefening omdat ze de spanningen verder zouden opvoeren.
Een andere bron, de Amerikaanse website Defense News, benadrukte dat de Filippijnen in het bijzonder hadden aangedrongen op de noodzaak om hun militaire capaciteiten op het gebied van maritieme bevoorradingslogistiek en elektronische oorlogsvoering te verbeteren.
Het meest uitgebreide en gedetailleerde verslag van de elektronische oorlogsvoering tussen China en de VS aan de rand van de Zuid-Chinese Zee werd geleverd door de website CMGM. Volgens deze website was dit de eerste keer in de wereldgeschiedenis dat er een urenlange zeeslag tussen de VS en China plaatsvond in de Zuid-Chinese Zee zonder dat er ook maar één schot werd gelost, maar uiteindelijk waren de Chinezen de blinkende overwinnaars terwijl de VS zich blind en doof terugtrok.
Tijdens deze zeer intensieve fase van de elektronische oorlogsvoering vielen ook alle elektronische signalen boven het noorden van de Filippijnen twaalf uur lang volledig uit, wat wereldwijd veel aandacht en discussie opriep onder experts. Volgens het Taiwanese Taichung News leidde de mysterieuze strijd er zelfs toe dat gepensioneerde generaals op Taiwan kritiek uitten op de verouderde elektronische oorlogsapparatuur van de Amerikaanse strijdkrachten, die een generatie achterloopt op die van China.
In moderne oorlogsvoering op zee staat het verlies van communicatie- en navigatiemogelijkheden gelijk aan het verlies van zicht en gehoor. Geconfronteerd met een dergelijk scenario werden de VS gedwongen zich terug te trekken om zware verliezen en de vernietiging van de reputatie van de zogenaamd “onoverwinnelijke” Amerikaanse vloot te voorkomen, aldus CMGM.
De slag, die de terugtrekking van de Amerikaanse vloot van de noordkust van de Filippijnen markeerde, werd pas drie weken later bekend nadat een kort bericht was gepubliceerd op het officiële account van het Chinese Southern Command op de Chinese korte berichtendienst Weibo. “Dikke rook diep in de blauwe zee, goede nacht”; zo luidde het mysterieuze bericht. In de daaropvolgende drie weken werden de puzzelstukjes stukje bij beetje in elkaar gelegd en konden de gebeurtenissen min of meer gereconstrueerd worden, wat de afgelopen dagen ook tot actieve discussies heeft geleid onder militaire experts in het Westen.
Volgens de reconstructie begint het verhaal met een klein maar hevig conflict tussen schepen van de Filipijnen en China op het onbewoonde Ren’ai Reef in de Zuid-Chinese Zee, dat door beide partijen wordt geclaimd. De Filipijnen voelden zich oneerlijk behandeld door China. Dit bood de grootste pestkop in de regio een welkome gelegenheid om in te grijpen. De VS maakten van deze gelegenheid gebruik om gezamenlijke marineoefeningen te organiseren met in totaal 29 landen in de Zuid-Chinese Zee om “eenheid” en “kracht” tegen China te demonstreren. Maar het Pentagon had ook een verborgen agenda.
Het Amerikaanse leger wilde van deze gelegenheid gebruik maken om nieuw ontwikkelde anti-onderzeebootwapens op de zeebodem te plaatsen om de bewegingen van Chinese strategische kernonderzeeërs te bespioneren en de strategische ruimte waarin China zich kan bewegen verder te beperken. China reageerde snel en resoluut. Toen een Amerikaans P-8A anti-onderzeebootpatrouillevliegtuig in het geheim geavanceerde bewakingsapparatuur in de Zuid-Chinese Zee dropte, werd dit snel ontdekt door het Volksbevrijdingsleger.
De Chinese kustwacht startte onmiddellijk een bergingsoperatie die dagen of weken zou aanslepen. Het Amerikaanse leger raakte in paniek, omdat het verlies van deze apparatuur aanzienlijke schade zou toebrengen aan het Amerikaanse leger. De technologie, die vanuit Amerikaans oogpunt zeer geavanceerd was, mocht onder geen beding in handen vallen van het Volksbevrijdingsleger. Dit leidde tot een felle confrontatie die uiteindelijk uitmondde in de elektronische zeeslag om deze Amerikaanse bewakingsapparatuur op de zeebodem.
De VS zette haastig een gezamenlijke vloot met enkele vazallen in om de Chinese kustwachtschepen te onderscheppen. Met de opkomst van het Chinese vliegdekschip Shandong hadden de VS de slechtste kaarten. Om dit recht te zetten, zette het onmiddellijk Growler-Y en RC-135 vliegtuigen in, die speciaal zijn uitgerust voor elektronische oorlogsvoering op zee, om de door de VS geleide marinegroep te beschermen tegen ernstige intimidatie door het Chinese vliegdekschip.
In reactie hierop zette China vliegtuigen in die gespecialiseerd zijn in het tegenwerken van de Amerikaanse vliegtuigen voor elektronische oorlogsvoering (EW). Daarnaast werd een veelbelovend marineproject, het 815A elektronisch verkenningsschip aan Chinese zijde ingezet.
Aanvankelijk gebruikten de VS hun EW-vliegtuigen om de controlesystemen van de Chinese marine lam te leggen met krachtige elektronische stoorzenders. Maar de Chinese strijdkrachten trokken zich niet terug; het Chinese EW-vliegtuig Y-9 en het EW-schip 815A reageerden snel en namen deel aan de felle elektronische offensieve en defensieve operaties boven de Zuid-Chinese Zee. Het resultaat voor de VS was slecht – alle elektronische signalen boven de noordelijke Filippijnen werden uitgeschakeld. Satelliettelefoons, GPS-navigatie, televisiesignalen – er heerste twaalf uur lang complete elektronische stilte in de regio.
Deze operatie heeft wereldwijd de aandacht getrokken, niet alleen omdat het de groeiende mogelijkheden van de Chinese elektronische oorlogsvoering belicht en de implicaties daarvan voor moderne marineoperaties, maar ook omdat het ongetwijfeld een herziening van de Amerikaanse oorlogsplannen tegen China vereist.
Het verhaal in de Zuid-Chinese Zee doet denken aan een soortgelijk incident in de Zwarte Zee in april 2014, toen de Amerikaanse destroyer Donald Cook op een Russisch Su-24 EW-vliegtuig stuitte, dat toen ook veel aandacht trok. Volgens berichten in de Russische media was de Su-24 naar verluidt uitgerust met een geavanceerd elektronisch oorlogsvoeringsysteem genaamd Chibiny. Dit had tijdelijk het “state-of-the-art Aegis anti-raket gevechtssysteem” van de Donald Cook uitgeschakeld, evenals de radar en eigen raketsystemen van het schip. Hierdoor werden de systemen van het schip onbruikbaar gemaakt en werd de destroyer effectief “verblind” en “doof”.
Het Russische vliegtuig zou meerdere keren in de buurt van de USS Donald Cook hebben gevlogen en een aanval hebben gesimuleerd, terwijl zijn EW-systeem de elektronische systemen van het schip lamlegde. Na deze gebeurtenis zou de destroyer een haven in Roemenië zijn binnengevaren. Sommige bronnen (Skeptics Stack Exchange en Lew Rockwell) beweerden zelfs dat de bemanning zo gedemoraliseerd was dat verschillende matrozen ontslag uit actieve dienst hadden aangevraagd.
Zoals te verwachten was, bestempelde het Pentagon de beweringen over een volledige systeemfout van het schip als overdreven of vals. Desalniettemin had het incident de aandacht gevestigd op de unieke capaciteiten van de Russische elektronische oorlogsvoeringssystemen en hun potentiële impact op de moderne oorlogvoering ter zee. Tegelijkertijd tonen de twee incidenten de kwetsbaarheid aan van complexe elektronische systemen in oorlogsschepen en het strategische belang van de verdere ontwikkeling van technologieën voor elektronische oorlogsvoering.
Het incident met de Amerikaanse destroyer in de Zwarte Zee was tien jaar geleden. In de wereld van elektronica is dat drie tot vier technologische generaties. Het moet een nachtmerrie zijn voor Amerikaanse oorlogsplanners om te bedenken waar de Russen, samen met de Chinezen, nu staan.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Rusland en China zijn nog niet eens begonnen met het opdraaien van de pijnknop
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Interessant artikel.
Electronic warfare en drones worden steeds overheersende.
[ p.s. Chip-plaatje lijkt op Mekka ? Bizar. ]
Ik zou wel willen weten of de Chinese marine uiteindelijk die elektronische bakens te pakken hebben gekregen. Het verhaal over de USS Donald Cook had ik jaren geleden al gelezen en ben benieuwd hoe die situatie nu is. Als de Amerikaanse marine geen technische vooruitgang heeft geboekt wordt het een slachting. Ik neem aan dat dit toch bekend moet zijn bij de Amerikanen. Dit zou ze toch een toontje lager moeten doen zingen.
Nog lager kan niet,
Ze zingen nu al vals..!!
hahaha !!!! The end of the American “dream” …
Time to wake up !
Tsjonge jonge, wat een gezeik is het toch de hele tijd. En dat allemaal dankzij het agressieve mannetjesdier onder de mens. Het vrouwtjesdier is eigenlijk alleen maar nodig om de vechterskudde aangevuld te houden. (Ook al wordt er tegenwoordig wel af en toe een speciale, goed ingefluisterde haaibaai neergezet, zgn om te laten zien dat de vrouwtjesdieren ook mee mogen doen.) Voor je begint te brullen, kijk effe naar de geschiedenis en naar de huidige tijd om te zien welke helft van het mensdier alles steeds maar bepaalt, en hoe.
De mannetjes dieren doen het, de vrouwtjes dieren stoken ze op.
De feiten weerspreken je. Nu het vrouwtjesdier mee mag doen op het hoogste niveau, zie je dat ze even agressief en meedogenloos zijn als het mannetjesdier. Madeleine Albright, Victoria Nuland, Baerbock, Hillary Clinton en “onze” eigen Ollongren hebben laten zien dat ze niet wakker liggen van een paar honderduizend onschuldige burgerslachtoffers. Het is zo’n beetje het achterhaalde, geemancipeerde jaren 70 standpunt wat lachwekkend begint te worden
Money = root of all evil !
Helaas betreft het inderdaad alleen maar agressie tegenwoordig, en niks anders. Dus ook wat betreft het vrouwtjesdier, die echter nog steed ingefluisterd wordt door het mannetjesdier om ingezet te worden voor de agressie (zie Hillary, zie Ardern, zie Baerbock, etc). En niet dat ik pro emancipatie ben, ook dat was een voorwendsel om de infra van de samenleving te verzieken. Je kent daar de gevolgen van. Sinds mensen heugenis is het mannetjesdier leidend geweest in hoe de toekomst zich ontwikkelt. En ja, er is geen twijfel over, sommige vrouwen stoken ze op, maar de meeste vrouwen vinden het wel best en bemoeien zich alleen met tasjes, nagels, haarsalon, auto’s, kindjes maken, mannetje gebonden houden, een opleiding in communicatie, en dat soort niet-essentiële zaken etc. Vandaar dat het gezegde is ‘de vrouw kwam uit de rib van de man’. Het is en blijft de mannelijke helft van het diersoort dat in charge is.
klopt niet…Alsof vrouwen een of ander onbaatzuchtig gen hebben.
Als vrouwen beslissingsbevoegdheid krijgen dan zijn ze geen haar beter dan mannen.
En dat wordt met positieve discriminatie de laatste jaren negatief duidelijk.
Ik mis trouwens van der Leyen in bovenstaand rijtje.
Dat zeg ik niet. Ik zeg alleen dat er actief gehandeld wordt door mannen, en passief door vrouwen. Ik suggereer niet dat vrouwen een onbaatzuchtige gen hebben, maar het is en blijft een ‘mannen wereld.’ De man is het machtigste dier op Aarde. De vrouwen die actief ingezet worden, doen inderdaad net zo hard mee aan de agressie, maar ze worden ingefluisterd door mannen – zie bijv Van de Lijken en haar Pharmer man die in de VS business doet. Sorry als het niet duidelijk was. Van de Lijken moet inderdaad ook in het lijstje. Bovenaan.
In een dictatuur is het veel makkelijker om wapens te ontwikkelen. Er hoeft er maar eentje te tekenen.
Hier moet er jaren over worden vergaderd, onderzoekscommissies ingesteld, milieu effect rapportages opgesteld, allerlei boe roepers worden gehoord, dan is er een nieuwe regering en begint het weer van voor af aan.
Het verbaasd mij niets.
En toch, onderschat de tegenstander nooit, totdat hij is verslagen.
De duivel speelt altijd een spelletje.