Trump moet niet met nieuwe sancties dreigen wanneer hij met president Poetin praat

De VS heeft verschillende signalen afgegeven dat het Rusland met nieuwe sancties zal belasten als de oorlog niet snel wordt beëindigd. Dat zou een enorme vergissing zijn, die de strijd voor de rest van het jaar zou bestendigen en Europa opzadelen met een enorme rekening en politieke onrust die het zich niet kan veroorloven. Trump moet Poetin niet met sancties dreigen wanneer zij elkaar op maandag 19 mei ontmoeten.

In de aanloop naar de bilaterale vredesbesprekingen tussen Rusland en Oekraïne, die vorige week eindelijk in Istanboel hebben plaatsgevonden, hebben zowel de EU als het Verenigd Koninkrijk nieuwe sancties tegen Rusland ingesteld. Op 9 mei, toen Rusland de Dag van de Overwinning vierde, legde Groot-Brittannië sancties op aan de schaduwvloot van Rusland en de EU volgde met haar 17e pakket sancties tegen Rusland op 14 mei, de dag voor de start van de besprekingen in Istanboel. Zowel het Verenigd Koninkrijk als de EU hebben met verdere sancties gedreigd als Rusland niet instemt met een volledig en onvoorwaardelijk staakt-het-vuren in Oekraïne, en hebben samen met Zelensky de VS actief aangespoord om dit voorbeeld te volgen, wat tot nu toe niet is gebeurd. De Amerikanen spreken echter steeds vaker over de mogelijkheid van nieuwe, ingrijpende sancties tegen Rusland: dit zou een enorme vergissing zijn, schrijft Ian Proud.

Het opleggen van sancties aan een land voordat de vredesbesprekingen zijn begonnen, of terwijl deze nog gaande zijn, is al een slechte zaak. Het is heel duidelijk dat de Oekraïners, Europeanen en Britten hopen dat nieuwe sancties Rusland onder druk zullen zetten om in te stemmen met voorwaarden die gunstiger zijn voor de Oekraïense kant. Dat wil zeggen dat Oekraïne niet hoeft terug te keren naar de Istanboel 1-verbintenis om een permanent neutrale status aan te nemen. De westerse mainstream media bombarderen hun intellectueel gedegradeerde lezers met de laatste persberichten dat Oekraïne niet hoeft terug te keren naar de tekst van Istanboel 1 als uitgangspunt voor de onderhandelingen.

Maar er is een probleem. Om deze strategie te laten slagen, moeten de sancties werken.

Zoals ik al eerder heb aangegeven, hebben sancties tegen Russische energie niet alleen sinds 2022, maar al sinds 2014 slechts een beperkt effect gehad. Niets aan het verloop van de sancties sinds februari 2014 wijst erop dat nieuwe sancties nu wel zullen werken.

De laatste ronde van sancties van het Verenigd Koninkrijk en de EU was bedoeld om meer druk uit te oefenen op de handhaving van de G7-olieprijsplafond van 60 dollar, die voor het eerst werd opgelegd in december 2022. Sinds het begin van de oorlog is dat beleid mislukt.

Tussen 2021 en 2024 daalde de totale hoeveelheid geëxporteerde Russische olie met slechts 0,2 miljoen vaten per dag, ofwel 2,6 %. Na een topjaar voor de belastinginkomsten in 2022 als gevolg van de kelderende roebel en de torenhoge energieprijzen, boekte Rusland in 2023 en 2024 een overschot op de lopende rekening van respectievelijk 49,4 miljard dollar en 62,3 miljard dollar. Dit was te danken aan de nog steeds sterke goederenexport van respectievelijk 425 miljard dollar en 433 miljard dollar.

Er zijn verschillende redenen waarom de olieprijslimiet niet heeft gewerkt, waarvan de belangrijkste is dat Rusland 3 miljoen vaten per dag, ongeveer 39,5% van de totale olie-export, heeft omgeleid naar India (1,9 mbd), Turkije (0,6 mbd) en China (0,5 mbd). Turkije en India hebben de export van geraffineerde brandstoffen naar Europa opgevoerd, waardoor Russische olie via een achterdeur naar Europa kon worden geëxporteerd. De tweede reden waarom de olieprijsplafond niet werkte, is de vertraging van bijna tien maanden tussen het begin van de oorlog en het instellen van de limiet, waardoor Rusland de tijd had om zich aan te passen voordat er strafmaatregelen werden opgelegd. In deze periode daalden de olieprijzen ook scherp van het hoogtepunt van 120 dollar in de zomer van 2022 tot ongeveer 80 dollar toen de maatregel werd ingesteld: de G7 heeft de kans gemist om maximale schade toe te brengen; dit versterkt mijn standpunt dat coalities niet snel en daadkrachtig kunnen optreden.

Vandaag ligt de prijs van Russische Oeral-olie onder het G7-plafond van 60 dollar, wat betekent dat elke geregistreerde rederij deze olie zonder sancties kan vervoeren, waardoor de Britse en Europese sancties in ieder geval zinloos zijn.

Laten we duidelijk zijn: het is geen nieuw fenomeen dat westerse landen sancties tegen Rusland opleggen die niet werken. Zoals ik al vele malen heb aangegeven, heeft het overgrote deel (92 %) van de mensen tegen wie het Verenigd Koninkrijk een bevriezing van tegoeden en een reisverbod heeft ingesteld, nooit tegoeden in het Verenigd Koninkrijk gehad of hierheen gereisd. Voor bedrijven is dat slechts 23 %. Hetzelfde geldt ongetwijfeld voor de sancties van de EU en de VS, die grotendeels dezelfde lijst van personen en bedrijven omvatten, aangezien we allemaal dezelfde lijsten met mogelijke sancties delen en vergelijken. Sancties tegen de financiële sector hebben geleid tot een ingrijpende herstructurering van de Russische financiële sector. Sancties op energie en producten voor tweeërlei gebruik hebben geleid tot zelfvoorziening op het gebied van technologieproductie, via Rosnet, Gazprom en RosTec: deze bedrijven hebben meer geïnvesteerd in onderzoek en ontwikkeling voor de productie van onderdelen en deze onderdelen ingekocht op alternatieve markten, met name China.

Met meer dan 20.000 sancties die tot nu toe zijn opgelegd, heeft de Russische economie zich opmerkelijk robuust getoond en vinden de belangrijkste exportsectoren nog steeds manieren om vergelijkbare volumes over de hele wereld te leveren. Ik hoop dat beleidsmakers in Londen, Brussel en Washington zich op een gegeven moment zullen afvragen of dit beleid wel werkt. We zijn al lang voorbij het punt van afnemende marginale opbrengsten. Ik vrees echter dat ze hun kop in het zand steken of misschien wel in een andere, donkerdere plek.

Terugkomend op het telefoongesprek tussen Trump en Poetin op maandag 19 mei, zou je je kunnen afvragen: “Wat maakt het uit als hij nog een paar sancties oplegt als die toch geen effect hebben?”

Poetin zou nieuwe sancties van de VS zien als een complete ommezwaai, die elk ontluikend vertrouwen in Trump en elk geloof in de verklaarde intenties van Amerika om de oorlog in Oekraïne te beëindigen, teniet zou doen.

Het is mij duidelijk dat verdere Amerikaanse sancties tegen Rusland elke kans op een staakt-het-vuren in Oekraïne de kop zouden indrukken, nu Rusland nog steeds de overhand heeft. Rusland heeft sinds het staakt-het-vuren op de Dag van de Overwinning het tempo van zijn opmars opgevoerd en lijkt elke dag nieuwe rode blokken aan de strijdkaart toe te voegen. Bij het huidige tempo van de opmars lijkt het realistisch te verwachten dat Rusland, zelfs zonder een catastrofale ineenstorting van Oekraïne, de rest van het jaar het resterende grondgebied in Donetsk en Loehansk zal veroveren. Daarbij zullen ze de zwaar versterkte steden Pokrovsk, Kramatorsk en Sloviansk moeten innemen, in wat waarschijnlijk brute en uitputtende gevechten zullen worden waarbij nog eens vele duizenden mensen aan beide kanten zullen omkomen.

Bovendien zou een langdurige oorlog Europa alleen maar meer verplichten om de oorlogsinspanningen van Oekraïne te financieren, terwijl het alleen maar kan verliezen. Oekraïne besteedt in 2025 meer dan 26 % van zijn bbp aan defensie en 67,5 % van zijn begrotingsuitgaven gaat naar defensie en veiligheid, waardoor er een begrotingstekort van 42 miljard dollar moet worden gedicht. Amerika onder Trump gaat dit gat niet opvullen. En aangezien Oekraïne is afgesneden van de internationale kredietmarkten, wordt dat gat door Europa gevuld.

Daar is geen geld voor.

Europa heeft noch het politieke kapitaal, noch de middelen om een verloren oorlog in Oekraïne met enorme kosten voort te zetten zonder enorme binnenlandse politieke terugslag in de eigen landen.

Ondanks de misschien begrijpelijke angst van Europese leiders om te falen en te worden gezien als mislukkelingen in Oekraïne, is het voortzetten van de oorlog op zijn best een cynisch gebaar van zelfbehoud, dat hun uiteindelijke politieke ondergang alleen maar verder uit de weg duwt.

Helaas hebben we dit al zo vaak meegemaakt. Al sinds het Minsk II-akkoord dringt Oekraïne aan op steeds meer sancties tegen Rusland, die alleen maar hebben geleid tot meer wrok en een verscherping van het conflict. Europese leiders hebben te veel geïnvesteerd in Zelensky en zijn egoïstische eisen, die vooral gericht zijn op het behoud van zijn macht. Hij is hard op weg om het wapen te worden dat de Europese elites in het hoofd schiet.

Als Trump echt als vredestichter wil worden gezien, moet hij vermijden te doen wat alle andere westerse leiders vóór hem, inclusief Sleepy Joe, hebben gedaan, en de verleiding weerstaan om nog meer sancties op te leggen. In plaats daarvan moet hij president Poetin blijven aansporen om de bilaterale vredesbesprekingen, die vorige week eindelijk in Istanboel zijn hervat, voort te zetten. Hij moet ook de eurocraten en Zelensky duidelijk maken dat zij compromissen moeten sluiten in plaats van steeds weer dezelfde oude, mislukte recepten voor te schrijven.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Zelensky betrapt op hot mic terwijl hij Trump VP J.D. Vance een ‘Bitch’ noemt?

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: