Transhumanisme en AI: een ideologie van de dood

Vrienden, laat me jullie voorstellen aan Yuval Noah Harari, een man boordevol grote ideeën. Hij verklaarde tijdens de covid-crisis: “Covid is kritisch omdat dit is wat mensen overtuigt om totale biometrische surveillance te accepteren, te legitimeren. Als we deze epidemie willen stoppen, moeten we niet alleen mensen monitoren, maar ook wat er onder hun huid gebeurt.” In een 60 Minutes interview met Anderson Cooper herhaalde Harari dit idee: “Wat we tot nu toe hebben gezien is dat bedrijven en overheden gegevens verzamelen over waar we heen gaan, wie we ontmoeten, welke films we bekijken. De volgende fase is de surveillance onder onze huid.” Hij vertelde ook aan India Today, toen hij commentaar gaf op de veranderingen die door de bevolking tijdens de covid werden geaccepteerd:

We zien nu massasurveillancesystemen ontstaan, zelfs in democratische landen die ze eerder afwezen, en we zien ook een verandering in de aard van de surveillance. Voorheen was surveillance vooral boven de huid; nu willen we het onder de huid… Regeringen willen niet alleen weten waar we heen gaan of wie we ontmoeten. Ze willen weten wat er onder onze huid gebeurt: wat is onze lichaamstemperatuur; wat is onze bloeddruk; wat is onze medische toestand? schrijft Aaron Kheriaty.

Harari is duidelijk een man die… onder je huid wil kruipen. Misschien slaagt hij daar wel in. In een ander recent interview is hij filosofisch: “Nu ontwikkelen mensen nog grotere krachten dan ooit tevoren. We krijgen echt goddelijke krachten om te creëren en te vernietigen. We zijn mensen echt aan het opwaarderen tot goden. We krijgen bijvoorbeeld de macht om het menselijk leven te re-engineeren.” Zoals Kierkegaard ooit over Hegel zei als hij het over het Absolute heeft, klinkt het alsof Harari in een ballon omhoog gaat als hij het over de toekomst heeft.

Vergeef me, maar een paar laatste klompjes van professor Harari maken het beeld van zijn filosofie en zijn verheven hoop en dromen compleet: “Mensen zijn nu hackbare dieren. Weet je, het hele idee dat mensen een ziel of geest hebben, en dat ze een vrije wil hebben en dat niemand weet wat er in mij gebeurt, dus wat ik ook kies, bij de verkiezingen of in de supermarkt, dat is mijn vrije wil – dat is voorbij.”^[i] Harari legt uit dat je om mensen te hacken veel rekenkracht en veel biometrische gegevens nodig hebt, wat tot voor kort niet mogelijk was met de komst van AI. Over honderd jaar, stelt hij, zullen mensen terugkijken en de Covid-crisis identificeren als het moment “waarop een nieuw bewakingsregime het overnam, vooral bewaking onder de huid – wat volgens mij de belangrijkste ontwikkeling van de 21e eeuw is, namelijk dit vermogen om mensen te hacken.”

Mensen maken zich terecht zorgen dat hun iPhone of Alexa “afluisterapparatuur” voor surveillance is geworden, en inderdaad kan de microfoon worden ingeschakeld, zelfs als het apparaat is uitgeschakeld. Maar stel je een draagbaar of implanteerbaar apparaat voor dat van moment tot moment je hartslag, bloeddruk en huidgeleiding volgt en die biometrische informatie uploadt naar de cloud. Iedereen met toegang tot die gegevens zou precies kunnen weten wat je emotionele reactie is op elke uitspraak die je doet terwijl je naar een presidentieel debat kijkt. Ze zouden je gedachten en gevoelens kunnen peilen over elke kandidaat, over elk onderwerp dat wordt besproken, zelfs als je nooit een woord hebt gesproken.

Ik kan nog wel even doorgaan met meer citaten van professor Harari over het hacken van het menselijk lichaam, maar je begrijpt het al. Op dit punt ben je misschien geneigd om Harari af te doen als niets meer dan een oververhitte, door science fiction geobsedeerde dorpsatheïst. Na jarenlang sciencefictionromans te hebben gelezen, zweeft de ballon van zijn verbeelding nu voortdurend ergens boven de ether. Waarom zouden we acht slaan op de prognoses en voorspellingen van deze man?

Het blijkt dat Harari professor Geschiedenis is aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem. Van zijn bestsellers zijn wereldwijd meer dan 20 miljoen exemplaren verkocht, wat niet weinig is. Belangrijker nog, hij is een van de lievelingen van het World Economic Forum en een belangrijke architect van hun agenda. In 2018 werd zijn lezing op het WEF, “Will the Future Be Human?”, ingeklemd tussen toespraken van de Duitse bondskanselier Angela Merkel en de Franse president Emmanuel Macron. Hij speelt dus in de zandbak met de grote honden.

In zijn WEF-lezing legde Harari uit dat we in de komende generaties zullen “leren hoe we lichamen en hersenen en geesten kunnen bouwen”, zodat dit “de belangrijkste producten van de economie van de 21e eeuw worden: geen textiel en voertuigen en wapens, maar lichamen en hersenen en geesten.”^[ii] De weinige meesters van de economie, legt hij uit, zullen de mensen zijn die gegevens bezitten en controleren: “Vandaag de dag zijn gegevens het belangrijkste bezit ter wereld,” in tegenstelling tot de oudheid toen land het belangrijkste bezit was, of het industriële tijdperk toen machines het belangrijkst waren. WEF-koning Klaus Schwab sloot zich aan bij de ideeën van Harari toen hij uitlegde: “Een van de kenmerken van de Vierde Industriële Revolutie is dat het niet verandert wat we doen; het verandert ons,” door middel van genbewerking en andere biotechnologische gereedschappen die onder onze huid opereren.^[iii]

Zelfs de dromerige Harari geeft toe dat deze ontwikkelingen een aantal potentiële gevaren met zich meebrengen: “Als te veel gegevens in te weinig handen worden geconcentreerd, zal de mensheid niet in klassen maar in twee verschillende soorten uiteenvallen.” Dat zou, naar men aanneemt, geen goede zaak zijn. Maar al met al is hij meer dan bereid om deze risico’s te nemen en door te gaan met deze agenda. Om eerlijk te zijn, Harari pleit niet voor een toekomstige totalitaire staat of heerschappij door almachtige bedrijven, maar hoopt ons te waarschuwen voor de komende gevaren.

In een uitzonderlijk naïef voorstel gelooft Harari echter dat de voor de hand liggende problemen van een tirannieke bioveiligheidsstaat kunnen worden opgelost met meer surveillance, door burgers simpelweg de overheid te laten surveilleren: “Draai het om,” zei hij tijdens een lezing op het Athens Democracy Forum, ”Surveilleer de regeringen meer. Ik bedoel, technologie kan altijd twee kanten op. Als zij ons kunnen surveilleren, kunnen wij hen surveilleren.”^[iv] Dit voorstel is – om er geen doekjes om te winden – ongelooflijk dom. Zoals de meesten van ons op de kleuterschool hebben geleerd, maken twee verkeerde dingen nog geen goed.

Het WEF zorgde een paar jaar geleden voor opschudding door op hun website de slogan “Je zult niets bezitten. En je zult gelukkig zijn.” Hoewel de pagina later werd verwijderd, bleef de onuitwisbare indruk achter: het gaf een duidelijke en eenvoudige beschrijving van de toekomst die Davos Man voor ogen heeft. Zoals de deskundigen van het WEF voorspellen, zullen we ons in de laatste fase van deze ontwikkeling bevinden in een economie die alleen uit huur en abonnementen bestaat, waarin niets echt van ons is. Stel je de Uberisering van alles voor.

Om een idee te krijgen van deze toekomst, stel je de wereld voor als een groot magazijn van Amazon: een mandarijnse kaste van digitale virtuozen zal de lakens uitdelen vanachter beeldschermen en de massa’s daaronder aansturen met behulp van steeds verfijndere algoritmische specificiteit. De profetische Aldous Huxley voorzag deze Brave New World in zijn roman uit 1932. Deze veranderingen zullen niet alleen onze politieke, economische en medische instellingen en structuren op de proef stellen; ze zullen ook onze opvattingen over wat het betekent om mens te zijn op de proef stellen. Dit is precies wat de voorstanders toejuichen, zoals we zo dadelijk zullen zien.

Corporatistische arrangementen van publiek-private partnerschappen, die de macht van de staat en het bedrijfsleven samenvoegen, zijn zeer geschikt voor het uitvoeren van de noodzakelijke convergentie van bestaande en opkomende gebieden. Deze biologisch-digitale convergentie die het WEF en zijn leden voor ogen hebben, zal een combinatie zijn van big data, kunstmatige intelligentie, machinaal leren, genetica, nanotechnologie en robotica. Schwab noemt dit de Vierde Industriële Revolutie, die zal volgen op en voortbouwen op de eerste drie – mechanisch, elektrisch en digitaal. De transhumanisten – die we zo meteen zullen ontmoeten – dromen al minstens enkele decennia van precies zo’n samensmelting van de fysieke, digitale en biologische werelden. Nu staat hun visioen echter op het punt om werkelijkheid te worden.

Controlemechanismen

De volgende stappen in het hacken van mensen zal bestaan uit pogingen om digitale ID’s in te voeren – waartegen we ons krachtig moeten verzetten – gekoppeld aan vingerafdrukken en andere biometrische gegevens zoals irisscans of gezichtsidentificatie, demografische informatie, medische dossiers, gegevens over onderwijs, reizen, financiële transacties en bankrekeningen. Deze zullen worden gecombineerd met digitale munteenheden van de centrale bank, waardoor overheden controle krijgen over al je financiële transacties, met de mogelijkheid om je van de markt te weren als je niet voldoet aan de richtlijnen van de overheid.

Het gebruik van biometrie voor alledaagse transacties routiniseert deze technologieën. We conditioneren kinderen om biometrische verificatie als vanzelfsprekend te accepteren. Gezichtsidentificatie wordt nu bijvoorbeeld in verschillende schooldistricten gebruikt om leerlingen sneller door de lunchrijen op school te loodsen. Tot voor kort werden biometrische gegevens zoals vingerafdrukken alleen gebruikt voor hoogbeveiligde doeleinden – bijvoorbeeld om iemand van een misdaad te beschuldigen of om een belangrijk document te notariëren. Vandaag de dag zorgt routinematige biometrische verificatie voor repetitieve activiteiten, van mobiele telefoons tot lunchlijnen, ervoor dat jonge mensen gewend raken aan het idee dat hun lichaam gereedschap is dat wordt gebruikt bij transacties. We instrumentaliseren het lichaam op onbewuste en subtiele, maar niettemin krachtige manieren.

Degenen met economische belangen in het creëren van markten voor hun producten (of het nu vaccins zijn, digitale surveillance hardware en software, of geoogste data) zullen doorgaan met het inzetten van beloningen en stokken van toegang tot medische zorg en andere diensten om de acceptatie van digitale ID’s in onderontwikkelde landen te forceren. In ontwikkelde landen zullen ze in eerste instantie een fluwelen handschoen gebruiken en digitale ID’s verkopen als gemaks- en tijdbesparende maatregelen die voor velen moeilijk af te slaan zijn, zoals het overslaan van lange rijen voor de TSA-beveiliging op vliegvelden. De privacyrisico’s, waaronder de mogelijkheid van voortdurende bewaking en het verzamelen van gegevens, zullen naar de achtergrond verdwijnen als je op het punt staat je vlucht te missen als je niet vooraan in de rij kunt gaan staan.

Tenzij we collectief weigeren deel te nemen aan dit nieuwe sociale experiment, zullen digitale ID’s – gekoppeld aan demografische, financiële, locatie-, bewegings- en biometrische privégegevens – mechanismen worden voor het verzamelen van gegevens in bulk en het volgen van bevolkingsgroepen over de hele wereld. We moeten ons hiertegen verzetten – ook door af te zien van de nieuwe gezichtsscans bij TSA controleposten op vliegvelden, wat we nog steeds legaal kunnen doen.

Eenmaal volledig gerealiseerd, zal dit bewakingssysteem ongekende controlemechanismen bieden, waardoor het regime in stand kan worden gehouden tegen elke vorm van verzet. Deze technocratische droom zou het meest onbuigzame autoritaire systeem verankeren dat de wereld ooit gekend heeft – in die zin dat het zichzelf kan handhaven tegen elke vorm van verzet door monopolistische technologische en economische macht. Het onderdrukken van afwijkende meningen zal voor een groot deel gebeuren via de financiële controles van het systeem, vooral als we digitale valuta van de Centrale Bank gaan gebruiken. Probeer je te verzetten of buiten de strikte regels van het systeem te treden en de deuren naar de markten zullen simpelweg sluiten. Dit betekent dat als dit systeem eenmaal is ingevoerd, het bijna onmogelijk kan blijken om het omver te werpen.

Eugenetica met microgolven

Harari – die ik aan het begin van dit gesprek uitgebreid heb geciteerd – is een van de prominentere leden van een nieuwe groep academici, activisten en “visionairs” die zichzelf transhumanisten noemen. Deze mensen willen technologie niet gebruiken om de leefomgeving te veranderen, maar om de menselijke natuur zelf fundamenteel te veranderen. Het doel is om mensen te “upgraden” of te “verbeteren.” Dit is zowel mogelijk als wenselijk, zoals Harari uitlegt, omdat alle organismen – of het nu mensen, amoebes, bananen of virussen zijn – in wezen slechts “biologische algoritmen” zijn. Dit is de oude materialistische, sociaal-darwinistische ideologie met een turbo en techno-upgrade met de gereedschappen van genbewerking, nanotechnologie, robotica en geavanceerde geneesmiddelen. Transhumanisme is eugenetica op de magnetron. Er is niets nieuws onder de zon.

De eugenetici van de 20e eeuw noemden gehandicapten “nutteloze eters.” Harari heeft deze retoriek meerdere malen herhaald en heeft zich afgevraagd wat er in de toekomst moet gebeuren met mensen die door AI gemedieerde verbeteringen zullen weigeren – mensen die hij “nutteloze mensen” noemt. “De grootste vraag in de economie en politiek in de komende decennia,” voorspelt hij, “zal zijn wat te doen met al deze nutteloze mensen?”^[v] Hij gaat verder met uit te leggen, ”Het probleem is meer verveling, wat te doen met hen en hoe zullen ze een gevoel van betekenis vinden in het leven als ze in principe betekenisloos, waardeloos zijn.”

Harari suggereert één mogelijke oplossing voor het probleem van wat te doen met nutteloze mensen: “Mijn beste gok op dit moment is een combinatie van drugs en computerspelletjes.” Nou, daar hebben we in ieder geval een voorsprong op, een feit dat niet aan Harari’s aandacht ontsnapt: “Je ziet steeds meer mensen die steeds meer tijd besteden, of hun tijd oplossen met drugs en computerspelletjes, zowel legale drugs als illegale drugs,” legt hij uit. Dit is waar Harari voorspelt dat degenen die weigeren gehackt te worden voor AI-verbetering zichzelf zullen vinden.^[vi]

Het was niet de eerste keer dat ik in aanraking kwam met de transhumanistische beweging. Enkele jaren geleden sprak ik in een panel op Stanford University gesponsord door het Zephyr Institute over het onderwerp transhumanisme. Ik bekritiseerde het idee van “menselijke verbetering,” het gebruik van biomedische technologie, niet om zieken te genezen maar om gezonde mensen “beter dan gezond” te maken, d.w.z. groter, sneller, sterker, slimmer, enz. Het evenement werd goed bezocht door verschillende studenten van de Transhumanist Club op Stanford.

We hadden een hartelijke discussie en ik vond het leuk om na de lezing met deze studenten te praten. Ik hoorde dat het symbool van hun studentengroep H+ (“humanity-plus”) was. Het waren buitengewoon slimme, ambitieuze en serieuze jonge mannen en vrouwen – typisch Stanford-studenten. Sommigen hadden naast hun Scientific American ook hun Plato gelezen. Ze wilden oprecht de wereld verbeteren. Misschien zaten er een paar autoritaire types tussen, maar ik had niet de indruk dat ze geïnteresseerd waren in het faciliteren van wereldheerschappij door oligarchische corporatistische regimes die gemachtigd waren om mensen te hacken.

Toch kreeg ik de indruk dat ze de implicaties niet begrepen van de axioma’s die ze hadden aanvaard. We kunnen onze eerste principes kiezen, onze basispremissen, maar dan moeten we ze volgen tot hun logische conclusies; anders misleiden we onszelf. Deze Stanford-studenten waren geen buitenbeentjes, maar representatief voor de plaatselijke cultuur: het transhumanisme is enorm invloedrijk in Silicon Valley en vormt de verbeelding van veel van de invloedrijkste tech-elites. Voorstanders zijn onder andere de filosoof Nick Bostrom van de Universiteit van Oxford, geneticus George Church van Harvard, wijlen natuurkundige Stephen Hawking, Google-ingenieur Ray Kurzweil en andere notabelen.

De transhumanistische droom

Terugkerend naar Harari’s toespraak in 2018 op het WEF, geeft hij toe dat de controle over gegevens niet alleen menselijke elites in staat zou kunnen stellen om digitale dictaturen te bouwen, maar stelt hij ook dat het hacken van mensen iets nog radicalers zou kunnen faciliteren: “Elites zouden de macht kunnen krijgen om de toekomst van het leven zelf te re-engineeren”. Met zijn Davos-publiek opgewarmd gaat hij dan over tot een crescendo: “Dit zal niet alleen de grootste revolutie in de geschiedenis van de mensheid zijn, het zal de grootste revolutie in de biologie zijn sinds het begin van het leven vier miljard jaar geleden.”

Wat natuurlijk nogal wat is. Want miljarden jaren lang is er niets fundamenteels veranderd aan de basisregels van het levensspel, zoals hij uitlegt: “Al het leven gedurende vier miljard jaar – dinosaurussen, amoeben, tomaten, mensen – al het leven was onderworpen aan de wetten van natuurlijke selectie en aan de wetten van de organische biochemie.” Maar nu niet meer: dit alles staat op het punt te veranderen, zoals hij uitlegt:

De wetenschap vervangt evolutie door natuurlijke selectie door evolutie door intelligent ontwerp – niet het intelligente ontwerp van een of andere god boven de wolk, maar ons intelligente ontwerp, en het ontwerp van onze wolken: de IBM wolk, de Microsoft wolk – dit zijn de nieuwe drijvende krachten van de evolutie. Tegelijkertijd kan de wetenschap het leven in staat stellen – nadat het vier miljard jaar lang beperkt was tot het beperkte domein van organische verbindingen – kan de wetenschap het leven in staat stellen om uit te breken naar het anorganische domein.

De openingszin hier sluit perfect aan bij de oorspronkelijke definitie van eugenetica van de man die de term aan het eind van de 19e eeuw bedacht, Sir Francis Galton, de neef van Charles Darwin: “Wat de natuur blind, langzaam en meedogenloos doet [evolutie door natuurlijke selectie], kan de mens voorzienig, snel en vriendelijk doen [evolutie door ons eigen – of door de wolk – intelligent ontwerp].” Maar waar heeft Harari het over in die laatste zin – het leven dat uitbreekt in het anorganische domein?

Vanaf het begin van de moderne computertijd is het een transhumanistische droom geweest dat we op een dag de informatie-inhoud van onze hersenen, of onze ziel (als je in zielen gelooft), kunnen uploaden naar een soort massief computersysteem, of digitale wolk, of andere technologische opslagplaats die enorme hoeveelheden gegevens kan opslaan. In deze materialistische kijk op de mens hebben we dan geen behoefte meer aan ons menselijk lichaam, dat ons uiteindelijk toch altijd in de steek laat. Door deze sterfelijke spiraal af te werpen – dit organische stof dat altijd terugkeert tot stof – zullen we de technologische middelen vinden om… nou ja, voor altijd te leven. Voor altijd leven in de digitale wolk of de mainframe computer in de hemel is de eschatologie van de transhumanisten: verlossing door digitale technologie.

Dit project is natuurlijk fysiek (en metafysisch) onmogelijk omdat de mens een onlosmakelijke eenheid is van lichaam en ziel – niet een geest in een machine, niet slechts een stukje software dat kan worden overgezet op een ander stukje hardware. Maar laat dat nu even buiten beschouwing; kijk in plaats daarvan naar wat deze eschatologische droom ons vertelt over de transhumanistische beweging. Deze verbeeldingsvolle fantasieën zijn duidelijk veel verder gegaan dan het domein van de wetenschap. Transhumanisme is duidelijk een religie– om precies te zijn, een bepaald soort neognostische religie. Het trekt vandaag de dag aanhangers aan – waaronder goed opgeleide, rijke, machtige, cultureel invloedrijke aanhangers – omdat het onvervulde, diep religieuze aspiraties en verlangens aanboort. Het is een surrogaatreligie voor een seculier tijdperk.

Die afschuwelijke kracht

Ik kan het belang voor onze tijd van C.S. Lewis’ boek The Abolition of Man niet genoeg benadrukken . Lewis merkte ooit op dat zijn dystopische roman, That Hideous Strength, het derde deel in zijn “ruimtetrilogie”, The Abolition of Man in fictieve vorm was. Degenen die geleerd hebben van Huxley’s Brave New World en Orwell’s Nineteen Eighty-Four zouden er goed aan doen om ook That Hideous Strength te lezen, een ondergewaardeerd deel in het dystopische fictiegenre. In 1945 voorzag Lewis Yuval Harari en zijn transhumanistische geestverwanten aan de horizon. Hij satireerde hun ideologie op briljante wijze in het romanpersonage Filostrato, een oprechte maar diep misleide Italiaanse wetenschapper.

In het verhaal neemt een groep technocraten een bucolisch universiteitsstadje in Engeland over – denk aan Oxford of Cambridge – en gaat meteen aan de slag om dingen te transformeren volgens hun visie op de toekomst. De hoofdpersoon van de roman, Mark Studdock, wordt gerekruteerd van de universiteit naar het nieuwe instituut van de technocraten. Mark wil vooral deel uitmaken van de progressieve groep, de “binnenste ring” die het volgende grote project aanstuurt. De eerste dagen bij het N.I.C.E (National Institute for Coordinated Experiments) probeert hij er tevergeefs achter te komen wat zijn nieuwe functie precies inhoudt.

Uiteindelijk komt hij erachter dat hij voornamelijk is aangenomen om propaganda te schrijven waarin de activiteiten van het instituut aan het publiek worden uitgelegd. Enigszins ontmoedigd – hij is tenslotte een wetenschapper in de sociale wetenschappen en geen journalist – gaat hij op een dag lunchen met Filostrato, een lid van de binnenste kring van het N.I.C.E., en komt hij meer te weten over het wereldbeeld van deze wetenschapper.

Het toeval wil dat Filostrato net opdracht heeft gegeven om een aantal beukenbomen op het terrein van het instituut om te hakken en te vervangen door bomen van aluminium. Iemand aan tafel vraagt natuurlijk waarom en merkt op dat hij de beuken wel mooi vond. “Oh, ja, ja,” antwoordt Filostrato. “De mooie bomen, de tuinbomen. Maar niet de wilden. Ik zet de roos in mijn tuin, maar niet de braam. De bosboom is onkruid.” Filostrato legt uit dat hij ooit een metalen boom in Perzië heeft gezien, “zo natuurlijk dat hij zou misleiden”, waarvan hij gelooft dat hij geperfectioneerd zou kunnen worden. Zijn gesprekspartner werpt tegen dat een boom van metaal nauwelijks hetzelfde zou zijn als een echte boom. Maar de wetenschapper laat zich niet afschrikken en legt uit waarom de kunstboom superieur is:

“Maar denk eens aan de voordelen! Je raakt hem beu op de ene plek: twee werkmannen dragen hem ergens anders heen: waar je maar wilt. Hij gaat nooit dood. Geen bladeren die vallen, geen takjes, geen vogels die nesten bouwen, geen viezigheid en rommel.”

“Ik denk dat één of twee, als curiositeit, best amusant kunnen zijn.”

“Waarom één of twee? Op dit moment, dat geef ik toe, moeten we bossen hebben, voor de atmosfeer. Binnenkort vinden we een chemisch substituut. En waarom dan nog natuurlijke bomen? Ik voorzie niets anders dan de kunstboom over de hele aarde. In feite maken we de planeet schoon.”

Op de vraag of hij bedoelt dat er helemaal geen vegetatie zou zijn, antwoordt Filostrato: “Precies. Je scheert je gezicht: zelfs, op de Engelse manier, scheer je hem elke dag. Op een dag scheren we de planeet.” Iemand vraagt zich af wat de vogels ervan zullen vinden, maar ook voor hen heeft Filostrato een plan: “Ik zou ook geen vogels hebben. Op de kunstboom zou ik de kunstvogels allemaal laten zingen als je binnen op een schakelaar drukt. Als je genoeg hebt van het gezang zet je ze uit. Denk nog eens aan de verbetering. Geen rondslingerende veren, geen nesten, geen eieren, geen vuil.”

Mark antwoordt dat dit klinkt als het afschaffen van vrijwel al het organische leven. “En waarom niet?” countert Filostrato. “Het is eenvoudige hygiëne.” En dan, in navolging van de retoriek van Yuval Harari, horen we Filostrato’s hoogdravende toespraak, die niet zou misstaan hebben op de jaarlijkse bijeenkomst van het World Economic Forum in Davos:

“Luister, mijn vrienden. Als je een of ander rot ding oppakt en er organisch leven overheen ziet kruipen, zeg je dan niet: ‘Oh, het afschuwelijke ding. Het leeft,’ en laat je het dan vallen? … En jullie, vooral jullie Engelsen, zijn jullie niet vijandig tegenover elk organisch leven behalve dat van jezelf op je eigen lichaam? In plaats van het toe te staan hebben jullie het dagelijkse bad uitgevonden …. En wat noemen jullie vuil? Is het niet juist het organische? Mineralen zijn schoon vuil. Maar het echte vuil is wat afkomstig is van organismen – zweet, spuug, uitscheidingen. Is jullie hele idee van zuiverheid niet één groot voorbeeld? Het onzuivere en het organische zijn inwisselbare begrippen …. We zijn tenslotte zelf organismen.”

“Ik geef het toe… In ons heeft organisch leven Geest voortgebracht. Het heeft zijn werk gedaan. Daarna willen we er niets meer van weten. We willen niet dat de wereld nog langer bedekt is met organisch leven, zoals wat jullie de blauwe schimmel noemen – alles ontspruitend en ontluikend en broedend en rottend. We moeten er vanaf. Beetje bij beetje, natuurlijk. Langzaam leren we hoe. Leren om onze hersenen met steeds minder lichaam te laten leven: leren om onze lichamen rechtstreeks met chemicaliën op te bouwen, ze niet langer vol te proppen met dode bruten en onkruid. Leren hoe we onszelf kunnen voortplanten zonder copulatie.”^[vii]

Iemand interrumpeert dat dit laatste deel niet echt leuk klinkt, maar Filostrato antwoordt: “Mijn vriend, je hebt de Fun, zoals jij het noemt, al gescheiden van de vruchtbaarheid. Het plezier zelf begint te verdwijnen…. De natuur zelf begint het anachronisme weg te gooien. Wanneer ze het heeft weggegooid, wordt echte beschaving mogelijk.” Houd in gedachten dat dit tientallen jaren voor de uitvinding van in-vitrofertilisatie en andere geassisteerde voortplantingstechnologieën werd geschreven, evenals de seksuele revolutie die de orale anticonceptiepil algemeen aanvaardde. Zoals Lewis aan het einde van de roman onthult, wordt het N.I.C.E. echter niet bestuurd door briljante wetenschappers, maar staat het uiteindelijk onder controle van demonische krachten.

Zowel in het echte personage Harari als in het fictieve personage Filostrato vinden we mannen die het idee omarmen, ja zelfs toejuichen, dat mensen het rommelige organische leven achter zich kunnen laten en ons lichamelijke bestaan op de een of andere manier kunnen overbrengen naar steriele anorganische materie. We komen in beide personages het soort man tegen dat de hele aarde wil bleken met ontsmettingsmiddel. Werden we niet, misschien een beetje te ver, in de richting van Filostrato’s droom geduwd tijdens de covid, toen we probeerden onze leefomgeving volledig te desinfecteren en te ontsmetten en al onze communicatie over te brengen naar het digitale domein? Zijn we niet ook in deze richting opgeschoven door meer wakkere uren door te brengen, gekluisterd aan schermen in een virtuele wereld dan in interactie met mensen in de echte wereld, terwijl massa’s gedragsgegevens worden onttrokken aan onze elke toetsaanslag en klik voor voorspellende analyse door AI?

Organische materie leeft, terwijl anorganische materie dood is. Ik kan alleen maar concluderen dat de droom van de transhumanisten uiteindelijk een filosofie van de dood is. Maar we moeten toegeven dat het een invloedrijke filosofie is geworden onder veel van de huidige elites. Op de een of andere manier zijn we allemaal verleid door het verkeerde idee dat we door massaal gecoördineerde waakzaamheid en de toepassing van technologie onze leefomgeving zouden kunnen ontdoen van ziekteverwekkers en onze wereld helemaal schoon zouden kunnen schrobben – en misschien zelfs de dood zouden kunnen tegenhouden.

Zoals de Italiaanse filosoof Augusto Del Noce al aangaf, bereiken filosofieën die uitgaan van onjuiste premissen niet alleen hun doel niet, maar produceren ze uiteindelijk onvermijdelijk precies het tegenovergestelde van wat ze beogen. Transhumanisme streeft naar superieure intelligentie, bovenmenselijke kracht en een oneindig leven. Maar omdat het is gebaseerd op een volledig verkeerd idee van wat het betekent om mens te zijn, zullen we, als we de transhumanistische droom roekeloos omarmen, in plaats daarvan terechtkomen in een nachtmerrie-dystopie van domheid, zwakte en dood.

^[i] This entire video montage of interview clips is available at  https://twitter.com/FMnews_/status/1515446659294982144

^[ii] https://youtu.be/hL9uk4hKyg4

^[iii] https://rumble.com/vufrgx-tranhumanism-klaus-schwab-and-dr.-yuval-noah-harari-explain-the-great-reset.html

^[iv] Talk available at https://youtu.be/KlFMEeOer3E with these remarks at 24:05.

^[v] https://rumble.com/v10axoy-harari-useless-peoplereligious-ideas-from-silicon-valley-will-take-over-the.html

^[vi] “Advisor Yuval Harari Ponders How World Will Deal With ‘Useless People’,” Miami Standard, April 18, 2022. https://miamistandard.news/2022/04/18/wef-advisor-yuval-harari-ponders-how-world-will-deal-with-useless-people/

^[vii] Lewis, C. S. That Hideous Strength. HarperCollins, pp. 169-170.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Hoe samenzweerders een samenleving conditioneren om tirannie te accepteren

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: