Scholz’ groene fantasieregering stort in – Het bewijs dat de klimaatmanie Duitsland ruïneert

Mensen, het gebeurt weer. Duitsland – de economische motor van Europa, het land van ingenieurs en precisie – is plat op zijn gezicht gevallen. Waarom? Omdat zijn leiders een klimaatdroom najagen met meer gaten dan een Zwitserse kaas. De coalitie van kanselier Olaf Scholz is net geïmplodeerd en de reden daarvoor is even simpel als duidelijk: de waanzin van het klimaatbeleid komt samen met de fiscale realiteit.

De Duitse regering werd groen. Ze werd groen als een boomkikker, terwijl ze logica en verantwoording uit het raam gooide. Scholz schopte zijn minister van Financiën, Christian Lindner, eruit omdat hij zijn werk durfde te doen – de boeken in balans houden en de groene hersenschim benoemen voor wat hij is. Dus nu ligt de regering in puin, en dat komt allemaal door de uitzinnige klimaatkruisvaarders, schrijft Charles Rotter.

Dit is wat er is gebeurd.

Scholz’ coalitie: Een treinramp die staat te gebeuren

Scholz zat in een driepartijencoalitie die bestond uit zijn centrumlinkse Sociaal-Democratische Partij (SPD), de milieu-zeloten Groenen en de Vrije Democratische Partij (FDP) van Lindner, die probeert te voorkomen dat de Duitse economie in een neerwaartse spiraal terechtkomt. De alliantie was niet bepaald gebouwd op een rotsvast fundament; het was een monster van Frankenstein van klimaatobsessieven, sociale verkwisters en een paar mensen die nog konden rekenen.

Scholz en zijn groene vrienden wilden een Duitsland dat draaide op zonneschijn, eenhoorns en de vage hoop dat zonnepanelen op magische wijze 24 uur per dag, 7 dagen per week stroom zouden opwekken. Lindner? Hij is een zakenman die zich realiseerde dat het betalen voor deze onzin de Duitse industrie zou treffen, de energieprijzen de stratosfeer in zou jagen en de gemiddelde Duitser met een elektriciteitsrekening zou opzadelen waar hij een fatsoenlijke tweedehands auto van zou kunnen kopen.

Dus probeerde Lindner als minister van Financiën een halt toe te roepen aan deze op hol geslagen trein van groene uitgaven. Hij verdedigde de Duitse “schuldrem”-wet – ja, je hoort het goed, ze hebben echt een wet om te voorkomen dat de overheid gek doet met de creditcard. Maar de Groenen wilden het niet horen. Hun klimaatambities waren “niet onderhandelbaar,” wat betekende dat Lindner weg moest. Scholz, altijd een genie, gaf Lindner de laars en boem – de coalitie stortte in, net zoals elk kaartenhuis gebouwd op wensdenken uiteindelijk doet.

De Groene Agenda: over hoe slecht praten we?

Hier is een realiteitscheck voor de mensen die het groene evangelie promoten: Duitsland zit in een lastig parket omdat zijn zogenoemde “energietransitie”, of Energiewende in hun hoogdravende Duits, een flop is. De Groenen zaten in de bestuurdersstoel en duwden Duitsland van betrouwbare energiebronnen zoals kolen en kernenergie naar duurzame energiebronnen die gewoon niet aan de vraag kunnen voldoen.

1. Onbetrouwbare stroom: Het Duitse elektriciteitsnet wiebelt rond als een kleuter op stelten. Windenergie en zonne-energie werken alleen als moeder natuur daar zin in heeft, en wat denk je? De winter komt eraan. Terwijl duurzame energie hapert, is Duitsland gedwongen om kolen uit Polen en kernenergie uit Frankrijk te importeren, wat erg vreemd is aangezien de Groenen beide opties weg willen hebben. Een beetje ironisch, vind je niet?
2. De prijzen rijzen de pan uit: De energieprijzen rijzen de pan uit, maar dat komt ervan als je goedkope, betrouwbare energie inruilt voor prijzige, onbetrouwbare groene dromen. De gemiddelde burger in Duitsland krijgt het zwaar te verduren door de hogere rekeningen, en de industrie? Laten we zeggen dat fabrikanten sneller willen verhuizen dan een student op weg naar Cancún voor de voorjaarsvakantie. Veel succes met het zijn van Europa’s “economische motor” als fabrieken beginnen te vluchten naar plaatsen die het licht kunnen laten branden zonder failliet te gaan.
3. Sociale gevolgen: Deze groene fantasie treft de Duitse arbeidersklasse het hardst. De welgestelde mensen die het niet erg vinden om uit te geven aan “milieuvriendelijke” gadgets doen het goed. Maar gezinnen met lagere inkomens moeten meer betalen om warm te blijven. En het antwoord van de Groenen? Meer belastingen, meer uitgaven, meer pijn voor mensen die het zich het minst kunnen veroorloven – allemaal in naam van “de planeet redden.” Als je denkt dat ze nu al boos zijn, wacht dan maar tot de winter aanbreekt wanneer ze driedubbel moeten betalen voor verwarming.

Europa merkt het – is dit het begin van het einde van de groene Utopie?

De val van de regering-Scholz is niet alleen een Duits probleem; het is een knipperend rood waarschuwingslicht voor Europa als geheel. Brussel heeft iedereen soortgelijke klimaatdoelstellingen door de strot geduwd. Ze praten graag over een groen Europa dat “koolstofneutraal” en “duurzaam” zal zijn, maar als puntje bij paaltje komt, willen ze jou de prijs laten betalen terwijl zij deugdzaamheidspunten verzamelen. Duitsland stond model voor deze fantasie, maar nu? Het is het waarschuwingsverhaal.

1. Het eigen coalitieprobleem van de EU: Met de ineenstorting van Duitsland kijken de Europese leiders hiernaar en vragen zich misschien – heel misschien – af of het de moeite waard is om hun economieën af te breken voor CO2-doelen. Ze zijn uitgegaan van dezelfde onwerkbare aannames als de coalitie van Scholz. Landen als Frankrijk, Italië en Polen zullen zich moeten afvragen of ze klaar zijn om met het schip ten onder te gaan of om vraagtekens te zetten bij het blinde klimaatfanatisme van de EU.
2. Economische zelfbeschadiging: De economische problemen van Duitsland zullen zich waarschijnlijk uitbreiden, vooral met belangrijke industrieën die worstelen onder het gewicht van de energiekosten. Hoe meer de EU inzet op de groene agenda, hoe sneller Europa zijn concurrentievoordeel verliest. Het is een slecht teken als je grote “klimaatleider” kolenenergie importeert omdat hij alles wat echt werkt de rug heeft toegekeerd.
3. De opkomst van rechts: In Duitsland en in heel Europa likt populistisch rechts zijn lippen af bij deze puinhoop. De mensen zijn ziek van politici die groene dromen prediken terwijl de gewone mensen voor de kosten opdraaien. De oppositiepartijen – vooral die aan de rechterkant van de SPD – hebben nu een gouden kans om mee te liften op de golf van publieke ontevredenheid. Nu het “groene wonder” van Duitsland een fata morgana blijkt te zijn, is het slechts een kwestie van tijd voordat de mensen leiders met een greintje gezond verstand zullen eisen.

De kern van de zaak: de ineenstorting van Duitsland is een realiteitscontrole

De val van de regering-Scholz is een schoolvoorbeeld van wat er gebeurt als idealisme de plaats inneemt van logica. Duitsland ging helemaal voor een klimaatbeleid dat de realiteit negeert en gewone mensen straft, en nu betalen ze ervoor. Zonder de fiscale gezond verstand van Lindner gooide de regering-Scholz de deuren open voor grenzeloze uitgaven voor onbewezen groen beleid. En wat kregen ze? Een failliete coalitie, een economie in de problemen en een energiesector die op instorten staat.

Het is tijd om te stoppen met doen alsof het gooien van geld naar zonnepanelen en windmolens een vervanging is voor een stabiel energiebeleid. Duitsland heeft dat net bewezen en Europa kan maar beter opletten. De groene agenda van Scholz klonk misschien als de weg vooruit, maar nu zien we waar het echt toe leidt – tot hogere kosten, boze burgers en een regering die aan flarden ligt.

Als we hier iets van kunnen leren, dan is het wel dat energiebeleid gebaseerd moet zijn op realiteit. Misschien herinnert Duitsland zich de volgende keer dat een economie draait op betrouwbare energie en evenwichtige begrotingen – niet op wensdenken en politieke poses.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

De heersende klasse beweert dat een nucleaire oorlog niet erger is dan klimaatverandering

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: