Ondanks alle geluiden uit Washington integreren steeds meer landen hun toeleveringsketens met China. Zelfs de Britse minister van Buitenlandse Zaken maakt toenadering tot China, terwijl Zelensky woensdag een “lang en zinvol” telefoongesprek voerde met Xi Jinping. De positie van Washington, sancties en alle andere, valt uiteen, schrijft M.K. Bhadrakumar.
Het is nog te vroeg om te voorspellen wat er uit de toespraak van dinsdag in Mansion House van de Britse minister van Buitenlandse Zaken, James Cleverly, zal komen waarin hij het regeringsstandpunt over China uiteenzette. De Global Times gaf een voorzichtig onthaal.
Het is duidelijk dat Groot-Brittannië zich dringend een weg moet banen uit het schuttersputje waarin het zich bevond na de mislukking van de Five Eyes poging om de protesten in Hongkong aan te wakkeren. Groot-Brittannië kan niet ver achterblijven wanneer de algemene belangen van de Europese landen, die diepe wederzijds voordelige economische banden hebben met de op één na grootste economie ter wereld, zich manifesteren als terughoudendheid om te worden meegesleurd in de strijd tegen China. (Zie Frontnieuws Wie heeft er baat bij een eeuwige oorlog in Oekraïne?)
Dit gezegd zijnde, is de timing interessant. De toespraak van Cleverly kwam aan de vooravond van het telefoongesprek tussen de Chinese president Xi Jinping en de Oekraïense president Volodymyr Zelenskyy (op verzoek van laatstgenoemde). Vanuit zijn unieke positie op de trans-Atlantische as kan Groot-Brittannië trillingen waarnemen die van invloed zijn op de geopolitiek van de Indo-Pacific en het Oekraïne-conflict, die in zekere zin met elkaar verbonden zijn. Groot-Brittannië neemt zijn positie in.
De inhoud van gesprekken op topniveau wordt nooit openbaar gemaakt en de overgrote massa ligt onder water, zoals ijsbergen die van gletsjers afbreken. Maar de Chinese lezing van het gesprek van Xi-Zelensky op dinsdag ademt een positieve toon.
Xi prees de Chinees-Oekraïense betrekkingen als een “strategisch partnerschap dat de ontwikkeling en revitalisering van de twee landen stimuleert” en verwees vervolgens vleiend naar de persoonlijke rol van Zelensky. Xi verklaarde ook het consistente standpunt van China dat “wederzijds respect voor soevereiniteit en territoriale integriteit het politieke fundament is van de betrekkingen tussen China en Oekraïne”. Xi toonde zich bereid het strategisch partnerschap van beide landen te bevorderen met een langetermijnperspectief.
Met betrekking tot Oekraïne maakte Xi drie belangrijke opmerkingen: China’s “kernstandpunt is het faciliteren van vredesbesprekingen”, zoals verwoord in zijn standpunt van 24 februari; Beijing is van plan proactief te zijn; en dialoog en onderhandelingen zijn de enige weg vooruit.
Xi wees erop dat “rationeel denken en stemmen de laatste tijd toenemen” en dat Kiev “de kans moet grijpen en gunstige voorwaarden moet scheppen voor een politieke regeling”.
Xi hield zijn ogen op de bal gericht en liet misschien doorschemeren dat Zelenski nog steeds met een neuslengte kan winnen als alleen het riskante, zinloze idee van een “tegenoffensief”, waarvan Washington en Londen de kiem hebben gelegd, opzij wordt gezet.
Zelensky’s ontvankelijkheid aanvoelend, stelde Xi voor dat China “zich zal inspannen voor een spoedig staakt-het-vuren en herstel van de vrede”. China zal met name de speciale vertegenwoordiger van de Chinese regering voor Euraziatische zaken naar Oekraïne en andere landen sturen om met alle partijen diepgaand te communiceren over de politieke regeling van de Oekraïne-crisis.
Maar er werd geen tijdlijn genoemd. Niettemin heeft Xi een proactieve stap gezet. Wat zou de calculus kunnen zijn? Op het voor de hand liggende niveau heeft Xi net een reeks interacties gehad met Europese leiders die Beijing bezochten, wat hem ervan overtuigde dat “de Oekraïne-crisis zich op complexe manieren ontwikkelt met grote gevolgen voor het internationale landschap”, zoals hij Zelensky vertelde.
Ondertussen bleek uit de uitgelekte documenten van het Pentagon dat de verdeeldheid, het wantrouwen en de meningsverschillen tussen de VS, Europa en Oekraïne ernstig zijn en blijven toenemen. Aan de andere kant is Washington niet alleen het grootste obstakel voor een staakt-het-vuren en vredesbesprekingen, maar spoort het de westerse bondgenoten ook aan zich achter zijn Indo-Pacific-strategie te scharen om China in toom te houden.
Dit is waar de buitengewone uitbarsting van de Franse president Emmanuel Macron in zijn interview met Politico, aan boord van Cotam Unité (France’s Air Force One) terwijl hij terugkeerde uit China na ongeveer zes uur met Xi te hebben doorgebracht, een bepalend moment wordt.
Macrons hartstochtelijke oproep dat Europa moet vermijden “in een logica van blok tegen blok te vervallen” vond zeker weerklank in Zhongnanhai – namelijk Europa’s verlangen naar strategische autonomie; Europa’s knagende twijfels en vermoeidheid om een “vazal” te zijn; en Europa’s meervoudige uitdagingen op het gebied van sociaal bestuur en zijn prioriteit voor ontwikkeling en welvaart, waardoor het uiteindelijk geen andere keuze heeft dan Eurazië te omarmen met meer connectiviteit, bilaterale economische en handelsbetrekkingen met China te ontwikkelen en de banden met Rusland opnieuw aan te halen. Een lawine van Chinese commentaren volgde op de opmerkingen van Macron. (hier, hier, hier, hier, hier)
Een doorslaggevende factor was echter het recente uitlekken van geheime Amerikaanse en NAVO-documenten over het Oekraïense leger en het langverwachte “lente-tegenoffensief” van Kiev (waarnaar het Amerikaanse ministerie van Justitie inmiddels een onderzoek heeft ingesteld).
De documenten legden tal van nadelen en tekortkomingen van het Oekraïense leger bloot en gaven aanleiding tot Washingtons topgeheime beoordeling dat het Oekraïense leger na recente tegenslagen in zwaar weer verkeert. Er daalde inderdaad een sluier van onzekerheid en verlies van eigenwaarde neer op Kiev, dat steeds onzekerder wordt over de standvastigheid en betrouwbaarheid van de westerse steun.
Deze complexen werden nog verergerd door de uitgelekte berichten dat de VS “ook de hoogste militaire en politieke leiders van Oekraïne bespioneert, een weerspiegeling van de strijd die Washington voert om een duidelijk beeld te krijgen van de Oekraïense vechtstrategieën.” (New York Times) Tinten van Edward Snowden – zo behoudt de VS zijn hegemonie!
Niettemin heeft een redactioneel artikel in Global Times geschreven: “Naarmate de tijd verstrijkt, heeft de internationale gemeenschap een meer koele bezinning op dit hete conflict. Vooral de bereidheid tot onderhandelen onder alle partijen neemt toe, en in verschillende Europese landen klinken meer rationele stemmen. In zekere zin is de kans ontstaan om een politieke oplossing voor de crisis in Oekraïne te bevorderen.”
Xi vervolgde zijn gesprek met Zelensky snel door Li Hui, adjunct-directeur-generaal van de afdeling Eurazië van het ministerie van Buitenlandse Zaken, aan te wijzen als hoofd van China’s delegatie voor de oplossing van de crisis in Oekraïne. Het is een slimme beslissing.
Li Hui, een van China’s bekwaamste Euraziatische krachten, was eerder gedurende een buitengewoon lange periode van tien jaar (2009-2019) gezant bij het Kremlin. Hij is zeer vertrouwd met zowel de Oekraïense als de Russische situatie, begrijpt de psychologie van de Slavische volkeren en spreekt natuurlijk Russisch.
De benoeming van een speciale vertegenwoordiger betekent een serieuze poging om bemiddelingsfuncties te activeren en bruggen te bouwen. Maar er zijn enorme uitdagingen. Rusland verwelkomt alles wat het einde van het conflict in Oekraïne dichterbij kan brengen, maar het komt erop neer dat het nog steeds de doelstellingen van zijn speciale militaire operatie in Oekraïne moet bereiken.
Ook ziet Rusland geen bereidheid bij het Westen voor een vreedzame regeling. Daar is een goede basis voor, aangezien Washington volledig vertrouwt op een militaire oplossing en een totale overwinning.
Door China gesteunde onderhandelingen zullen een enorme klap zijn voor de Amerikaanse strategie in Oekraïne en als die aanslaat, zal dat de VS ook in de Indo-Pacific op achterstand zetten. Op korte termijn kan de druk op Zelensky dus alleen maar toenemen om het “tegenoffensief” in te zetten.
Hypersonische ondergrondse bunker killer raketten geven de westerse elite een heel ander perspectief ten aanzien van de gevolgen van oorlog, vrede lijkt opeens wel mogelijk.
Tsja, wanneer je als elite opeens risico’s loopt wordt alles anders.
Zou de interesse van de eu in de Oekraïne soms ‘energiewende’ motieven hebben
https://www.reuters.com/business/energy/eu-ukraine-sign-preliminary-deal-key-raw-materials-batteries-2021-07-12/
Vergeet niet dat Xi ook een gewetenloze dictator is. Misschien brengt hij vrede of zorgt hij voor rust. Hij heeft uiteraard een dubbele agenda.