Poetin noemt de EU en haar lidstaten “kolonies” van de VS

Het is duidelijk dat Rusland zich eindelijk afkeert van het politieke Europa. Nu heeft Poetin ook duidelijke woorden gevonden en de EU en haar lidstaten omschreven als “kolonies” van de VS.

Tot nu toe is de Russische president uiterst diplomatiek geweest – althans tegenover de Europese staten. Ik heb hier talloze toespraken, optredens en openbare discussies met Poetin vertaald, en minstens de helft van mijn boek over Poetin bestaat uit uitgebreide citaten van Poetin, en daarom kunnen lezers zonder enige kennis van het Russisch het gemakkelijk nalezen. Poetin is veel uitgesprokener geweest tegenover de VS na zijn beroemde toespraak op de Veiligheidsconferentie van München in 2007, terwijl hij zich terughoudend heeft opgesteld tegenover de Europeanen, schrijft Thomas Röper.

De reden was dat Rusland heel goed weet dat de EU en haar lidstaten niet soeverein zijn, maar vazallen van de VS. In Rusland hoopte men echter tot het einde toe dat de Europese regeringen, wanneer het een kwestie was van zijn of niet-zijn, zich de werkelijke belangen van hun landen en volkeren zouden herinneren en afstand zouden doen van de VS, wanneer het om hun eigen voortbestaan ging.

Rusland’s vergeefse hoop

In het afgelopen jaar is het steeds voorspelbaarder geworden dat dit niet zal gebeuren, dat de EU en de regeringen van haar lidstaten met een wapperende vlag ten onder zullen gaan in plaats van zich te emanciperen van de VS. En zo is in het afgelopen jaar ook de Russische retoriek tegenover de Europese regeringen veranderd. Reeds in oktober 2021 vroeg het Russische Ministerie van Buitenlandse Zaken in de richting van Brussel: “waarover kun je met zulke mensen praten?” Deze ontwikkeling komt nu in een stroomversnelling, zoals de Russische minister van Buitenlandse Zaken Lavrov enkele dagen geleden in een persconferentie duidelijk heeft gemaakt.

Nu heeft ook de Russische president zijn eerdere terughoudendheid laten varen, althans een beetje. Op 9 juni beantwoordde Poetin vragen van jonge Russische ondernemers en wetenschappers. Het was een uiterst interessante discussie, maar helaas kan ik die niet helemaal vertalen, want ze duurde bijna twee uur.

In zijn inleiding sprak Poetin over de geopolitieke omstandigheden die thans heersen. Ik heb dit gedeelte vertaald, omdat Poetin daarin duidelijker was tegenover de Europeanen dan misschien ooit tevoren. Hij sprak over waarom de soevereiniteit van een staat belangrijk is en legde ook uit wat soevereiniteit eigenlijk betekent en hoe men die kan erkennen.

En daarmee was hij heel duidelijk tegenover de EU en haar lidstaten, want ook al zei hij dat hij geen voorbeelden zou geven, begrijpt iedereen wat hij bedoelde toen hij het had over “een land of een groep landen” die niet zelf soeverein kunnen beslissen, en dus per definitie kolonies zijn. Wie Poetin als de koloniale heerser van deze “groep landen” beschouwt, behoeft ook geen uitleg.

De leiders van Rusland nemen geen blad voor de mond meer

Het is waarschijnlijk geen toeval dat Poetin dit in zijn inleiding zei op dezelfde dag dat er een artikel van zijn perswoordvoerder over dit onderwerp verscheen, dat ik ook vertaald heb. Rusland laat momenteel overduidelijk blijken dat het de EU en haar leden heeft afgeschreven en hen niet langer serieus neemt als gespreks- of zelfs onderhandelingspartners, omdat ze toch niet hun eigen beslissingen kunnen nemen en overeenkomsten onder druk van hun overzeese koloniale meester verbreken, zie Nord Stream 2 en een lange lijst van andere kwesties.

In dit verband is het goed eraan te herinneren hoe de Russische minister van Buitenlandse Zaken het nog maar drie dagen eerder verwoordde in zijn persconferentie:

Duidelijker kan een diplomaat andere staten niet de middelvinger geven. Rusland heeft de EU en haar leden afgeschreven en wendt zich tot Azië.

Laten wij nu overgaan tot de verklaringen van Poetin van 9 juni. Ik heb het gedeelte van Poetins inleiding dat over de soevereiniteitskwestie ging vertaald, en als u het goed leest, vindt u in bijna elke zin een uithaal naar het beleid van de EU en haar lidstaten, die de suïcidale koers van de EU-Commissie gretig steunen en er in meegaan.

Poetin in de oorspronkelijke toespraak over de soevereiniteit van de staat

Begin van de vertaling:

Wij leven in een tijdperk van verandering, dat is voor iedereen duidelijk, iedereen begrijpt dat. Er vinden geopolitieke veranderingen plaats, maar ook wetenschappelijke en technologische veranderingen. De wereld verandert, en snel ook. Om aanspraak te kunnen maken op een leidersrol – ik heb het niet eens over een leidende rol in de wereld, maar een leidende rol in tenminste iets – moet een land, een volk, een etnische groep zijn soevereiniteit garanderen. Want er is niets tussen, geen staat ertussen: of een land is soeverein of het is een kolonie, ongeacht hoe u de kolonie noemt.

Ik ga nu geen voorbeelden geven om niemand van streek te maken, maar als een land, of een groep landen, niet in staat is soevereine besluiten te nemen, is het al een kolonie, zoals wij weten. En een kolonie heeft geen historisch perspectief, geen kans om te overleven in zo’n zware geopolitieke strijd. Zo is het altijd geweest – ik wil alleen dat dat begrepen wordt – zodat wij niet kijken naar wat er om ons heen en met ons gebeurt en dan met open mond zeggen: “Oh mijn hemel!” Zo is het altijd geweest, ziet u, en Rusland is altijd het speerpunt van de gebeurtenissen geweest.

Er waren perioden in de geschiedenis van ons land waarin wij een stap terug moesten doen, maar alleen om onze krachten te verzamelen en vooruit te gaan, om ons te concentreren en vooruit te gaan.

En soevereiniteit in de moderne zin – in principe is dat altijd zo geweest, maar vandaag is het bijzonder duidelijk – bestaat uit verschillende componenten.

Er is militaire soevereiniteit, en hier is het natuurlijk van belang om soevereine beslissingen te kunnen nemen in de binnenlandse en buitenlandse politiek om de veiligheid te waarborgen.

De tweede component is economische soevereiniteit: zich zo ontwikkelen dat de basisgebieden van de ontwikkeling, in termen van kritieke technologieën en datgene wat de levensvatbaarheid van de maatschappij en de staat verzekert, van niemand afhankelijk zijn.

In de moderne wereld zijn technologische soevereiniteit en, uiteraard, sociale soevereiniteit uiterst belangrijk. Wat bedoel ik daarmee? Het is het vermogen van een samenleving om zich te consolideren voor het oplossen van nationale problemen, het is het respect voor de eigen geschiedenis, de eigen cultuur, de eigen taal, voor de mensen die op een gemeenschappelijk grondgebied wonen. Deze consolidatie van de samenleving is een van de belangrijkste en meest fundamentele voorwaarden voor ontwikkeling. Als die consolidatie er niet is, valt alles uit elkaar.

Ik heb deze componenten van soevereiniteit genoemd – u kunt er meer noemen, dit zijn de hoofdzaken – en het is duidelijk dat ze allemaal met elkaar verband houden. Ik heb ze opgesomd: eerste, tweede, derde, vierde. U kunt ook de volgorde omkeren en beginnen met het laatste en dan verder gaan met een willekeurig punt. Waarom? Want het een kan niet zonder het ander. Hoe bereikt u externe veiligheid zonder, laten we zeggen, technologische capaciteiten, technologische soevereiniteit? Het is onmogelijk.

Zonder de mogelijkheden van onze wetenschap en industrie zouden wij nooit hypersonische wapens gehad hebben. Nooit! En weet u, het is pas wanneer u ermee geconfronteerd wordt, dat u het begrijpt. Toen wij de hypersonische wapens kregen, vroeg ik om een lijst van ontwikkelaars om ze prijzen te geven – ik heb u dat al eerder in het openbaar gezegd en ik zeg het nu weer – en zij brachten mij een dikke map. Ik begon het door te bladeren en er stonden geen namen in, maar bedrijven, ontwerpbureaus en onderzoekinstituten. Om eerlijk te zijn was zelfs ik verbaasd. Ik vroeg: “Wat heb je voor me meegebracht?” Hij zei dat als ik er ook maar één zou doorstrepen, de raketten niet ontwikkeld zouden zijn. Duizenden mensen hebben er aan gewerkt, ziet u? Duizenden! Het was toen dat ik mij bewust werd van de diepgang en het potentieel van onze defensie-industrie.

Hetzelfde geldt voor de economie in haar geheel. Als de economie hapert, niest en hoest, dan is het afgelopen. Welke consolidatie van de samenleving kan er dan zijn? En als er geen consolidatie is, dan is er helemaal niets.

Om dit alles doeltreffend te kunnen gebruiken, om dit alles te hebben en te gebruiken, moeten wij natuurlijk de basistaken oplossen – de demografische taak, dat is gezondheid, milieu, wetenschap, onderwijs, die zeer belangrijk is.

Weet u, ik sprak eens met de patriarch, we hadden het over onderwijs, en hij zei tegen mij: onderwijs is heel belangrijk, het is een sleutel, maar zonder opvoeding werkt niets, want je kunt iemand iets leren, maar hoe hij de vruchten van zijn kennis zal gebruiken – dat is de cruciale vraag.

Dit zijn uiterst belangrijke dingen: Wetenschap, onderwijs, gezondheidszorg, want zonder die dingen kunnen de demografische problemen niet opgelost worden, enzovoort. En cultuur? Als wij ons niet baseren op de fundamentele waarden van de nationale culturen van de volkeren van Rusland, zal er geen consolidatie van de samenleving zijn. Als er geen consolidatie is, zal alles in de eerste plaats uit elkaar vallen. En het feit dat wij ons zogezegd moeten verdedigen, ervoor moeten vechten – dat is duidelijk.

Einder van de vertaling

Copyright © 2022 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Poetin verklaart bevrijding van Donbas via VN Artikel 51 (Nederlands transcript)

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: