Pepe Escobar: BRICS 11 – Strategische Tour de Force

De Chinese president Xi Jinping omschreef alle belangrijke beslissingen van de 15e BRICS-top in Zuid-Afrika als “historisch”. Dat kan als een understatement worden gezien.

Het zal tijd kosten voor het Mondiale Zuiden, of de Mondiale Meerderheid, of de “Mondiale Globe” (copyright president Loekasjenko), om nog maar te zwijgen van het verbijsterde collectieve Westen, om de enormiteit van de nieuwe strategische inzet volledig te begrijpen, schrijft Pepe Escobar.

President Poetin van zijn kant beschreef de onderhandelingen over BRICS-uitbreiding als vrij moeilijk. Inmiddels begint zich een vrij nauwkeurig beeld af te tekenen van wat er werkelijk aan die tafel in Johannesburg heeft plaatsgevonden.

India wilde 3 nieuwe leden. China wilde er wel 10. Uiteindelijk werd er een compromis bereikt, met 6 leden: Egypte, Iran, Saoedi-Arabië, Verenigde Arabische Emiraten (VAE), Argentinië en Ethiopië.

Vanaf nu zijn het dus BRICS 11. En dat is nog maar het begin. Vanaf het roulerende Russische voorzitterschap van BRICS op 1 januari 2024 zullen geleidelijk meer partners worden opgenomen, en er zal zeker een nieuwe ronde van volwaardige leden worden aangekondigd tijdens de BRICS 11 top in Kazan in oktober volgend jaar.

We kunnen dus binnenkort naar BRICS 20 gaan – op weg naar BRICS 40. De G7 glijdt praktisch gezien af naar de vergetelheid.

Maar eerst het belangrijkste. Aan die noodlottige tafel in Johannesburg steunde Rusland Egypte. China ging helemaal voor de magie van de Perzische Golf: Iran, VAE en de Saoedi’s. Natuurlijk: Iran en China zijn al diep verwikkeld in een strategisch partnerschap, en Riyad accepteert al betalingen voor energie in yuan.

Brazilië en China steunden Argentinië, de problematische buur van Brazilië, die het risico loopt dat zijn economie volledig wordt dollarized, en die ook een belangrijke leverancier van grondstoffen is voor Peking. Zuid-Afrika steunde Ethiopië. India voelde zich, om een reeks zeer complexe redenen, niet echt op zijn gemak met 3 Arabische/moslimleden (Saoedi-Arabië, VAE, Egypte). Rusland verzachtte de angsten van New Delhi.
Al het bovenstaande respecteert geografische principes en drukt zijn stempel op het idee dat BRICS het Mondiale Zuiden vertegenwoordigt. Maar het gaat veel verder dan dat en combineert sluwe strategie met no-nonsense realpolitik.

India was gerustgesteld omdat de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergey Lavrov, die in Johannesburg namens president Poetin onderhandelde en door New Delhi zeer gerespecteerd wordt, volledig begreep dat een nieuwe, gemeenschappelijke BRICS-valuta nog ver weg is. Waar het echt om gaat, op de korte en middellange termijn, is het uitbreiden van de handel binnen de BRICS in hun nationale valuta.

Dat werd benadrukt door Dilma Rousseff, president van de New Development Bank (NDB), in haar verslag aan de Zuid-Afrikaanse gastheren – zelfs toen de Braziliaanse president Lula nogmaals het belang benadrukte van het opzetten van een werkgroep om een BRICS-valuta te bespreken.

Lavrov begreep hoe New Delhi absoluut doodsbang is voor secundaire sancties door de VS, voor het geval haar BRICS-rol te ambitieus wordt. Premier Modi dekt zich in wezen in tussen BRICS en de volledig kunstmatige imperiale obsessie die besloten ligt in de terminologie “Indo-Pacific” – waarachter een hernieuwde inperking van China schuilgaat. De Straussiaanse neo-con psycho’s die de leiding hebben over het buitenlands beleid van de VS zijn al woedend omdat India ladingen afgeprijsde Russische olie koopt.

De steun van New Delhi voor een nieuwe BRICS-valuta zou in Washington worden geïnterpreteerd als een totale handelsoorlog – en er zouden sancties volgen. MbS van Saoedi-Arabië kan het daarentegen niets schelen: hij is een belangrijke energieproducent, geen consument zoals India, en een van zijn prioriteiten is om zijn belangrijkste energieklant, Peking, het hof te maken en de weg vrij te maken voor de petroyuan.

Er is maar één strategische zet voor nodig

Laten we nu eens kijken naar de strategische inzet. Voor alle praktische doeleinden, in Euraziatische termen, is BRICS 11 nu op weg om de baas te worden over de Arctische Zeeroute; de Internationale Noord-Zuid Transportcorridor (INSTC); de Oost-West Corridors van BRI; de Perzische Golf; de Rode Zee; en het Suezkanaal.

Dat combineert verschillende corridors over land met verschillende knooppunten van de Maritieme Zijderoutes. Bijna totale integratie in het Heartland en het Rimland. En dat alles met slechts één strategische zet op het geopolitieke/geo-economische schaakbord.

Veel meer dan een toename van het gezamenlijke BBP van BRICS 11 tot 36% van het wereldtotaal (dat al groter is dan dat van de G7), waarbij de groep nu 47% van de wereldbevolking omvat, is de geopolitieke en geo-economische doorbraak hoe BRICS 11 op het punt staat letterlijk de bank te breken op de fronten van de energie- en grondstoffenmarkten.

Door Iran, Saoedi-Arabië en de VAE op te nemen, schittert BRICS 11 onmiddellijk als een olie- en gasgrootmacht. Volgens InfoTEK controleert BRICS 11 nu 39% van de wereldwijde olie-export, 45,9% van de bewezen reserves en minstens 47,6% van alle wereldwijd geproduceerde olie.

Als de BRICS 11 mogelijk al in 2024 Venezuela, Algerije en Kazachstan als nieuwe leden toevoegt, zou het wel eens 90% van alle wereldwijd verhandelde olie en gas kunnen controleren.

Onvermijdelijk gevolg: transacties die in lokale valuta’s worden afgewikkeld, waarbij de Amerikaanse dollar wordt omzeild. En onvermijdelijke conclusie: de oliedollar in coma. Het Imperium van Chaos en Plunder zal zijn gratis lunchmenu verliezen: controle over de wereldwijde olieprijzen en middelen om “diplomatie” af te dwingen via een tsunami van unilaterale sancties.

Een directe BRICS 11-OPEC+ symbiose ligt al in het verschiet. OPEC+ wordt in feite geleid door Rusland en Saoedi-Arabië.

Er staat een grondschuddende geo-economische heroriëntatie voor de deur, die alles omvat van routes die door wereldwijde toeleveringsketens en nieuwe BRICS-wegen worden gebruikt, tot de progressieve interconnectie van BRI, de Saoedische Visie 2030 en de enorme havenuitbreiding in de VAE.

Door voor Ethiopië te kiezen, breidt BRICS haar Afrikaanse bereik uit op het gebied van mijnbouw, mineralen en metalen. Ethiopië is rijk aan goud, platina, tantaal, koper, niobium en biedt een enorm potentieel voor de exploratie van olie en aardgas. Saoedi-Arabië en de VAE zijn overigens ook betrokken bij mijnbouw.

Dit alles wijst op een snelle, geleidelijke integratie van Noord-Afrika en West-Azië.

Hoe diplomatie een lange weg gaat

De BRICS 11 Shock of the New, op het gebied van energie, is een scherp historisch tegenwicht voor de olieschok van 1973, waarna Riyad zich begon te wentelen in oliedollars. Nu is Saoedi-Arabië onder MbS bezig met een tektonische verschuiving, in het proces om strategisch op één lijn te komen met Rusland-China-India-Iran.

Een diplomatieke staatsgreep is niet eens genoeg om dit te beschrijven. Dit is de tweede fase van de door Rusland geïnitieerde en door China bekrachtigde toenadering tussen Riyad en Teheran, die onlangs in Peking werd bezegeld. De strategische leiders van Rusland en China, die geduldig synchroon werken, hebben de bal nooit uit het oog verloren.

Vergelijk het nu met de collectieve “strategieën” van het Westen, zoals het door de G7 opgelegde olieprijsplafond. In wezen legde de G7-“coalitie van bereidwilligen” zichzelf een prijsplafond op voor Russische ruwe olie die over zee werd geïmporteerd. Het resultaat is dat ze veel meer olieproducten moesten gaan kopen van Mondiale Zuiden landen, die het prijsplafond negeerden en hun aankoop van Russische ruwe olie naar behoren verhoogden.

Raad eens wie de top twee zijn: BRICS-leden China en India.

Na zich in verschillende stadia van ontkenning te hebben gewiegd, realiseert het collectieve Westen zich misschien – of misschien niet – dat het een dwaze droom is om te proberen het door het Westen geregeerde deel van de wereldeconomie “los te koppelen” van China, wat Washington ook uitspuwt.

BRICS 11 laat nu grafisch zien hoe het “Mondiale Zuiden/de Mondiale Meerderheid/de Mondiale Globe” meer dan ooit in de recente geschiedenis ongebonden is aan het Westen.

Trouwens, de voorzitter van de G77, de Cubaanse leider Diaz-Canel, was op de BRICS-top als vertegenwoordiger van de de-facto nieuwe Niet-Gebonden Beweging (NAM): de G77 omvat in feite niet minder dan 134 landen. De meeste daarvan zijn Afrikaans. Xi Jinping had in Johannesburg een persoonlijke ontmoeting met de leiders van de meeste van hen.

Het collectieve Westen beschouwt al het bovenstaande in paniek als “gevaarlijk”. Dus is de laatste toevlucht, voorspelbaar, retorisch: “de-coupling”, “de-risking” en soortgelijke idioterie.

Maar dat kan ook praktisch gevaarlijk worden. Zoals bij de allereerste trilaterale top in Camp David op 18 augustus tussen het Imperium en twee Aziatische vazallen, Japan en Zuid-Korea. Dat kan geïnterpreteerd worden als de eerste stap in de richting van een militair-politieke Aziatische NAVO die nog giftiger is dan Quad of AUKUS, geobsedeerd om tegelijkertijd China, Rusland en de DVK in bedwang te houden.

De collectieve overvleugeling van het globale Noorden

De VN noemt 152 landen in de wereld als “ontwikkelingslanden”. BRICS 11 richt zich op hen – omdat zij het Noorden overtreffen op alles, van bevolkingsgroei tot de totale bijdrage aan de wereldwijde groei van het BBP gemeten naar PPP.

In de afgelopen 10 jaar sinds de aankondiging van BRI, eerst in Astana en daarna in Jakarta, hebben Chinese financiële instellingen bijna $1 biljoen geleend voor infrastructurele connectiviteitsprojecten in het Zuiden. Het komende BRI-forum in Beijing zal een nieuwe impuls betekenen. Dat is de BRI-BRICS symbiose.

Tijdens de G20 van vorig jaar was China de eerste natie die lobbyde voor de opname van de 55 leden tellende Afrikaanse Unie (AU). Dat kan volgende maand gebeuren op de G20-top in New Delhi; in dat geval zal de vertegenwoordiging van het Zuiden bijna gelijk zijn aan die van het Noorden.

Beweringen dat Beijing een kwaadaardige samenzwering aan het organiseren was om van BRICS een wapen tegen de G7 te maken, zijn infantiel. Realpolitik – en geo-economische indicatoren – dicteren de voorwaarden en configureren de Shock of the New: de onomkeerbare irrelevantie van de G7 met de opkomst van BRICS 11.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Het Westen is paranoïde over de BRICS-top

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: