Over de oorlog in Vietnam zei Henry Kissinger, voormalig nationaal veiligheidsadviseur en minister van Buitenlandse Zaken onder de presidenten Nixon en Ford: “We hadden er nooit moeten zijn.” Binnenkort zullen de Amerikanen, zelfs de politici binnen de Beltway, tot dezelfde conclusie komen over de Oekraïense proxy-oorlog van Washington tegen Rusland.
Niemand in het Witte Huis, de Senaat of het Huis is er bewust op uit om van de Oekraïense proxy-oorlog met Moskou een wedstrijd van “concurrerende maatschappelijke ineenstorting” tussen Rusland en de NAVO te maken. Maar hier zijn we dan. Niemand had kunnen denken dat de regering-Biden en de tweepartijdige oorlogspartij de Amerikanen en Europeanen in een politieke, militaire en economische vallei des doods zouden drijven, waaruit geen gemakkelijke ontsnapping mogelijk is. Toch is dat precies wat er gebeurt, schrijft Douglas Macgregor.
Voorlopig blijft Washington blind voor deze ontwikkelingen. In kranten, op radio, televisie en online is het narratief duidelijk: ondanks gruwelijke verliezen – ten minste 400.000 Oekraïense slachtoffers op het slagveld, waaronder 100.000 gesneuvelde soldaten – zijn de Oekraïense strijdkrachten aan de winnende hand. Bovendien, zo luidt het narratief, zal de financiële en economische dominantie van Amerika uiteindelijk de bedrieglijk zwakke Russische economie overweldigen.
Het Oekraïense overwinningsverhaal heeft veel baat bij de westerse media die actief tegengestelde meningen “uitwissen” en Rusland en zijn strijdkrachten in het slechtst mogelijke daglicht stellen. Het feit dat bijna een halve eeuw Koude Oorlog de Amerikanen heeft geleerd het slechtste van de Russen te denken, helpt daar zeker bij.
Maar er is ook een zekere mate van “waar geloof” aan het werk, een toestand van nationaal narcisme, binnen de Beltway die gelooft dat Washington kan controleren wat er duizenden kilometers verderop in Oost-Oekraïne gebeurt. De boodschap vindt weerklank in het Congres omdat ze berust op een kritieke strategische veronderstelling die de Amerikaanse burgers nog moeten betwisten: dat de Amerikaanse nationale macht onbeperkt en onbegrensd is – alsof een reeks strategische mislukkingen, van Vietnam tot Afghanistan, nooit heeft plaatsgevonden.
Aangezien Amerikaanse politici altijd meer bezig zijn met binnenlandse zaken dan met buitenlands beleid, nemen Congresleden snel het “ware geloof” over. Dit geloof verklaart waarom de leden de afgelopen acht jaar dachten dat een toekomstige oorlog met Rusland een weinig riskante aangelegenheid was. De Oekraïners zouden het kanonnenvoer leveren en Washington zou de dure wapens en munitie leveren.
Voorspelbaar zijn de strategische uitgangspunten van Washington ongewijzigd ten opzichte van eerdere Amerikaanse interventies in de wereld. Doormodderen: massa’s soldaten – in dit geval Oekraïners geadviseerd door Amerikaanse en geallieerde officieren – en enorme infusies van geld, uitrusting en technologie kunnen en zullen de strategische realiteit permanent in Amerika’s voordeel veranderen.
De bedwelmende air van zelfingenomenheid die de regering Biden aanneemt wanneer zij voormalige strategische partners zoals Saoedi-Arabië aanvalt of moraliserende lezingen geeft aan het leiderschap van Peking, of wanneer haar mediasurrogaten minachting tonen voor de Russische staat, is ronduit gevaarlijk. Politieke figuren in Washington zijn bereid elke overtreding toe te staan als die wordt begaan in naam van de vernietiging van Rusland. Zij zien het Amerikaanse buitenlandse beleid niet in de context van een grotere strategie, noch begrijpen zij het vermogen van Rusland om de Verenigde Staten pijn te doen, een bizar oordeel over het feitelijke militaire en economische potentieel van Rusland.
Het resultaat is een giftig klimaat van ideologische haat, waardoor het moeilijk voorstelbaar is dat een hedendaagse Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken ooit een internationale overeenkomst ondertekent waarin oorlog als instrument van het Amerikaanse nationale beleid wordt afgezworen, zoals minister van Buitenlandse Zaken Frank Kellogg in 1928 deed. Maar zoals een van Shakespeare’s personages in de Merchant of Venice waarschuwde: “De waarheid zal uitkomen.”
De huidige opbouw van 700.000 Russische troepen met moderne uitrusting in West-Rusland, Oost-Oekraïne en Wit-Rusland is een direct gevolg van Moskou’s besluit om de gebieden die het in de eerste maanden van de oorlog in beslag nam, op elastische, strategische wijze te verdedigen. Het was een verstandige, hoewel politiek impopulaire keuze in Rusland. Toch is de strategie geslaagd. De Oekraïense verliezen zijn catastrofaal geweest en tegen november zullen de Russische strijdkrachten in staat zijn een knock-out klap uit te delen.
Vandaag gaan er geruchten in de media dat Kiev wellicht onder druk staat om voor de tussentijdse verkiezingen in november meer tegenaanvallen uit te voeren op de Russische verdediging in Kherson (Zuid-Oekraïne). Op dit moment is het verspillen van wat er nog over is van het levensbloed van Oekraïne om Russische troepen uit Oekraïne te verdrijven nauwelijks synoniem met het behoud van de Oekraïense staat. Het is ook twijfelachtig of verdere offers van Oekraïners de regering Biden zullen helpen bij de tussentijdse verkiezingen.
De waarheid is dat Moskou’s rode lijn met betrekking tot Oekraïense toetreding tot de NAVO altijd al reëel was. Oost-Oekraïne en de Krim waren altijd al overwegend Russisch qua taal, cultuur, geschiedenis en politieke oriëntatie. De afdaling van Europa naar economische vergetelheid deze winter is ook reëel, net als de steun voor de Russische zaak in China en India en de toenemende militaire kracht van Moskou.
Achteraf gezien is het gemakkelijk te zien hoe het Congres werd misleid door de bewoners van denktanks, lobbyisten en gepensioneerde generaals, die, op enkele uitzonderingen na, mensen zijn met een cocktail aan vertrouwdheid met hoogwaardige conventionele oorlogsvoering. Leden van het Huis en de Senaat werden aangespoord om dubieuze strategieën voor het gebruik van Amerikaanse militaire bijstand te steunen, waaronder roekeloze scenario’s voor een beperkte kernoorlog met Rusland of China. Om de een of andere reden zijn Amerikaanse politici de realiteit uit het oog verloren dat elk gebruik van kernwapens het doel van alle nationale politiek te niet zou doen.
Het is niet de eerste keer dat Amerikaanse politieke leiders de ware aard van een situatie verkeerd inschatten. In 1969 adviseerde Kissinger president Nixon tegen deëscalatie omdat het laten vechten van Amerikaanse troepen in Vietnam een van de weinige onderhandelingswapens van Washington in de onderhandelingen met Hanoi bleef. Kissinger had het mis. Washington won niets aan de onderhandelingstafel met Hanoi door na januari 1969 meer Amerikanen in Vietnam op te offeren.
Gezien de sombere vooruitzichten van Oekraïne om ooit verloren grondgebied terug te winnen en zijn verslechterende strategische gezondheid, ligt de toekomst van Oekraïne nu in Russische handen. Voor Washington is er een moreel verantwoord en praktisch antwoord: Kiev moet het bloedvergieten stoppen en de best mogelijke vrede met Moskou sluiten. Helaas is deze oplossing voor Washington ondenkbaar.
Zolang Washington geld, militaire steun en uitrusting aan Oekraïne levert, zal Kiev zijn niet te winnen oorlog voortzetten en zal de heersende politieke klasse van Washington profiteren van de overdracht van geld naar het Pentagon en de Amerikaanse industriële defensiebasis. Maar Washington, zijn NAVO-bondgenoten en de Oekraïners zullen niets van strategische waarde winnen, terwijl Rusland waarschijnlijk sterker zal worden. Dat is een ontwikkeling die Washington zal betreuren.
En OPNIEUW bijten zij in het zand…het rapalje van deze Globe…👏👏👏👏👏
Het westen, navo, Vs Europa zijn knettergek.
Men denkt dat ze alles kunnen, men wil de hele wereld naar hun hand zetten.
Het Amerikaanse imperialisme is een verderf, maar eens zal dat afgelopen zijn.
Wanneer ging Turkije NAVO bondgenoot Griekenland in nemen? En China Taiwan? Ik denk dat VS dit nu ook gaan vrezen
Griekenland krijgen ze NOOIT!! Vuile hond van een dictator.Griekse minister trouwens ook een teringhond.Mensen liggen te creperen daar.Volksverrader.
En de oorlog tussen Iran en Israel niet vergeten. Die komt er ook nog aan.
En Noord Korea zal het Zuiden binnenvallen.
Iran spoort ook niet.Maar ja wie nog wel.Wordt wel ontzettend veel propaganda vertoond laatste weken.Dat hele achterlijke kopdoeken gedoe.En die griet die kwam klimmen was zogenaamd der kopvod vergeten.Hou toch op zeg.Ef stoer doen,je shit terug nemende ,WETENDE dat je gigantisch de lul bent(en je familie) als je weer terug bent in iran.Wat een achterlijk volk op deez aardbol.We verdienen die fucking nukes,startend met israhell en amerikkka.
Goe gezien, ze is nu politiek vluchteling + hereniging met het gezin…
uh tja Grikke welke moslimkut vergeet nu haar kopvod? niet 1.tjezus.serieus?
Is wat ik meen, ze heeft het expres gedaan om te mogen blijven en familie te laten overkomen. Immigratietactiek
1000% GELIJK..❗❗❗
wat voor zin heeft het van steeds maar materiaal naar Oekraïne te sturen ze hebben geen opgeleide soldaten meer , ze kunnen amper met pijl en boog schieten.