Oekraïne heeft munitie tekort, en het Westen kan zijn beloften simpelweg niet nakomen

Terwijl de Westerse discussies zich concentreerden op het sturen van geavanceerde wapens naar Kiev, stelt Hal Brands, Henry Kissinger Distinguished Professor aan de Johns Hopkins University School of Advanced International Studies, dat wat Oekraïne het meest nodig heeft, naast luchtverdedigingssystemen, artilleriemunitie is. Hij beschrijft het huidige conflict als een conflict waarin artillerie centraal staat: “als Kiev niet genoeg artilleriestukken en munitie kan vinden, vooral 155mm granaten, zal het een ernstig tekort aan vuurkracht hebben langs de frontlinies van het conflict,” schrijft Uriel Araujo.

Al op 29 maart beschreef Earle Mack, voormalig ambassadeur van de VS in Finland, in een stuk voor The Hill de huidige confrontatie als een proxy uitputtingsoorlog, d.w.z. een oorlog die militaire overwinning nastreeft door de vijand uit te putten. Hij was bang dat Oekraïne als eerste uitgeput zou raken. Tot nu toe is het er voor Kiev niet veel beter op geworden.

In een artikel in de New York Times van 23 juli, geschreven door voormalig marinier Thomas Gibbons-Neff, gebaseerd op “tientallen bezoeken aan de frontlinie”, wordt een Oekraïense commandant geciteerd: “We ruilen onze mensen voor hun mensen en zij hebben meer mensen en uitrusting.” Volgens het verhaal “heeft Oekraïne marginale vooruitgang geboekt in zijn vermogen om rechtstreeks te coördineren tussen zijn troepen die zich het dichtst bij de Russische troepen op de zogenaamde nullijn bevinden en de troepen die voorwaarts aanvallen.” Bovendien is er een tekort aan artillerie in het land en wordt er “een mix van munitie uit verschillende landen” gebruikt. De nauwkeurigheid van deze munitie varieert sterk en de Oekraïners moeten meer munitie gebruiken. Bovendien, volgens hetzelfde nieuwsbericht, “beschadigen sommige van de oudere granaten en raketten die uit het buitenland worden gestuurd, hun uitrusting en verwonden ze soldaten.”

In plaats van de complexe militaire communicatieapparatuur te gebruiken, maken de Oekraïense troepen gebruik van “minder geavanceerde, maar makkelijker te gebruiken programma’s zoals smartphone messaging apps, privé chatrooms op het internet.” Het grootste deel van dit systeem is afhankelijk van Starlink satellietinternet, en daarom duurt het langer om belangrijke militaire informatie te communiceren wanneer de eenheden aan het aanvallen zijn en er geen Wi-Fi-router is. In dit geval, ongelooflijk, “moeten aanvallende troepen iemand met een internetverbinding bereiken om ondersteuning te vragen.”

Wat munitie betreft, is het probleem dat de Amerikaanse autoriteiten zelf schatten dat Moskou in staat is om “1 miljoen 152mm artillerie granaten per jaar” te produceren. De VS daarentegen produceert slechts een zevende daarvan, volgens Hal Brands.

Op dit moment moeten de VS zelf conventionele artilleriemunitie kopen van hun Zuid-Koreaanse bondgenoot. In wat Brands beschrijft als een “wanhopige wereldwijde speurtocht naar munitie”, heeft Washington ook munitie uit Japan gezocht, evenals “het verplaatsen van in Israël opgeslagen munitie naar Oekraïne.”

De Europese voorraden zijn er niet beter aan toe. Volgens het International Institute of Strategic Studies zijn de strijdkrachten van de Europese NAVO-landen “uitgehold, geplaagd door onbruikbaar materieel en ernstig uitgeputte munitievoorraden”. Journalist en militair historicus Max Hastings van Bloomberg schrijft dat Berlijn meer dan een jaar geleden €100 miljard had toegezegd om zijn versleten strijdkrachten weer op te bouwen. Tot nu toe is daar echter slechts naar schatting 1% van uitgegeven. De Duitse nationale veiligheidsstrategie van vorige maand benadrukte de zwakte van de Duitse economie. Volgens Hastings is de “politieke wil” om hun strijdkrachten te versterken “afwezig”, niet alleen in Duitsland, maar ook in andere Europese landen.

Zoals ik al eerder schreef, gaat het probleem voor Europa veel verder dan uitgeputte wapenvoorraden: om zichzelf te herbewapenen is herindustrialisatie hard nodig, iets waar Washington zich, ironisch genoeg, zelf consequent tegen heeft verzet via haar subsidieoorlog tegen het Europese blok. Bovendien ontbreekt het Europa, met zijn sterk verspreide en gefragmenteerde defensie, aan een gemeenschappelijke defensiemarkt van de Europese Unie en een wettelijk en bureaucratisch kader, zoals Sophia Besch (fellow bij de Carnegie Endowment for International Peace) en Max Bergmann (voormalig lid van de Amerikaanse beleidsplanningsstaf en directeur van het Eurazië-programma bij het Center for Strategic and International Studies) schrijven.

De Britse industrie heeft het vandaag de dag erg moeilijk, en hetzelfde gebeurt met andere Europese landen – fabrikanten hebben dringend behoefte aan uitbreiding van hun financiering en regeringen worden de kosten van het conflict steeds meer “beu”.

Wat de VS betreft, stelt Michael Brenes, docent geschiedenis aan Yale, dat Amerika’s eigen “oorlogsmachine” “kapot” is, met privatiseringen en verschillende problemen. Hij schetst een beeld van “tekorten in de productie” en “onderbrekingen in de toeleveringsketens”, die allemaal het vermogen van Washington om “wapens aan Oekraïne te leveren” in gevaar hebben gebracht.

Kortom, de huidige stand van zaken, met een westerse deïndustrialisatiecrisis, maakt het voor het politieke Westen erg moeilijk om zijn proxy uitputtingsoorlog voort te zetten. Het kan eenvoudigweg niet alle wapens produceren die het Oekraïne belooft. Voor het Westen is het zelfs al een uitdaging om Kiev van genoeg munitie te voorzien.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Iedereen heeft het over Poetin. Wat hij werkelijk zegt, mag niemand weten. Hier is zijn toespraak in het Nederlands

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: