Comforters (poppen, dekens, knuffels) vertegenwoordigen wat de Britse kinderpsychiater Donald Winnicott het Transitional Object noemde: een materiële vervanging van de aanwezigheid van de moeder. De volledig afhankelijke baby is niet in staat zijn of haar moeder als een aparte entiteit te zien. De emotionele eisen van de zuigeling zijn zo dringend dat het ondraaglijk is om de dreiging van het verlies van de moederband te tolereren. Vastklampen aan een trooster beschermt tegen de verlatenheid van het ongevormde Zelf. Als het vertrouwen groeit, neemt de extra-moederlijke troost af, schrijft Nicholas Orlando.
Ik herinner me het gevoel van onbehagen dat ik ervoer toen mijn oudere broer zijn trooster weggooide. Hij was altijd de onstuimigste van ons tweeën en op een dag verloor hij gewoon zijn belangstelling voor zijn Duck-deken. Ik bleef me nog een paar jaar vastklampen aan Panda.
Volwassenen hebben de neiging zich vast te klampen aan ingesleten slechte gewoonten in plaats van aan hun knuffels of dekens. Op de automatische piloot, als het Zelf onder stress staat, komen deze verdedigingsmechanismen in actie. Op een bepaald niveau verbergen we ons allemaal nog steeds voor de existentiële leegte waar onze moeders ons voor behoedden. Maar voor narcisten is deze staat van verdediging permanent. Een uitgebreid gezichtsmasker en beschermende gedragingen bedekken een kwetsbaar en gewond zelf.
Ik denk dat dit de psychologie is die ten grondslag ligt aan het tijdperk van narcisme, of de narcisme-epidemie waarin we leven. Psychologisch gezien kan narcisme worden begrepen als een ontwikkelingswond, niet alleen als een obsessie voor het zelf. Hoe het ook wordt opgevat, een projectie van ‘ik’ staat op de voorgrond.
Tussen twee en vier jaar oud is het vormende Zelf, bemiddeld door moeder en veilig gehouden door een trooster, een zeer geladen entiteit: het is de blauwdruk voor wie we worden.
Emotionele verwaarlozing of overbezorgd ouderschap kan resulteren in narcistische letsel en laat een erfenis van schaamte en het aantasten van de ontwikkeling van echte autonomie.
De volwassen narcist misbruikt voorwerpen en anderen om deze leegte van een gebroken zelf-identiteit op te vullen, vaak met behulp van perfectionisme, ijdelheid en grandioze deugdzaamheid om de wond te bedekken. Wee iedereen die ervoor zorgt dat het masker afglijdt. De woede van een narcist is rechtvaardig en onaangenaam zoals we zien in de vitriool van social media-tweets en onder de lijn comments.
Ik ben van mening dat dergelijke emotionele onvolwassenheid en onzekerheid ons nationale debat aanjagen en dat dit ten koste gaat van het debat. Wokisme informeert het. Deze anderszins onverklaarbare gedragingen en irrationeel beleid zijn geworteld in de scheiding van geest en hart, in een ineenstorting van echte identiteit – die voortkomt uit familiale saamhorigheid en gehechtheid. Legioenen mensen – vooral jongeren – zijn losgeraakt van een stevig gevoel van eigenwaarde. Om dit te compenseren sluiten zij zich aan bij ideologische stammen die zijn voortgekomen uit identiteitspolitiek en reageren zij met razernij op elke waargenomen bedreiging van hun groep. Dergelijke angsten verklaren de pathologische obsessie met controle die we bij de politici en adviseurs van vandaag aantreffen.
Dit bestaat veel minder in het particuliere “basis”-niveau van de samenleving van functionerende gezinnen die nog steeds vrolijk emoties tonen en er niet voor terugschrikken om de liefde en genegenheid te uiten die hoort bij het ondersteunen en in toom houden van het organische rijpingsproces.
Maar als men de gelaagdheid van de opgeleide klassen beklimt, de adviseurs en de deskundigen, de bureaucraten, de academici en de bewaarders van alles wat daarvoor kwam, die het publieke domein bevolken, dan ontdekt men dat er iets grondig mis is.
Verschillende generaties moeders, opgeleid om zichzelf en hun carrière boven alles te stellen, hebben een vruchtbare bodem geschapen voor de ontwikkeling van kwetsbare zuigelingen. Het heeft de beschikbaarheid van moeders verminderd die nodig zijn om de stormachtige reis van orale reflex tot individueel Zelf te bemiddelen; deze functie is uitbesteed aan derden en bij gebrek daaraan aan de Staat.
Ondertussen combineren vaders, zoals de onlangs vertrokken Britse minister van Volksgezondheid, ontdaan van hun gevoel van mannelijke plicht en bereid om hun gezin op te offeren voor zelfvoldoening, dit unieke egoïsme met de verwachting dat ze veilig zijn voor autoriteit of zelfs censuur. Te veel van de hoeders van onze burgerlijke en culturele samenleving zijn fundamenteel en verstandelijk in gebreke.
Goede mensen worden meegetrokken door de toon van de stam. Naarmate rationaliteit plaats maakt voor het cancelen van iedereen, van Disraeli tot Händel, naarmate politieke beroepscriminelen tot heiligheid worden verheven, naarmate de gendermythologie wordt geïnstitutionaliseerd, waardoor biologische mannen toegang krijgen tot ooit heilige vrouwelijke ruimten, raken ze verstrikt in dit omgekeerde populisme, hoewel ze het met wanhoop tegemoet kunnen treden.
Terwijl de valse “Dag van de Vrijheid” nadert, als een wanhopige vader die de baby vasthoudt, buigt de grootste conservatieve meerderheidsregering in een generatie opnieuw voor hun veiligheidsfiguur, de door communisten geleide Sage. En deze hysterische ‘liberalen’ kunnen niet loslaten. Uit angst voor het einde van hun greep op de macht zetten zij “vrijheid” snel om in Covid-paspoorten; verplichte vaccins voor duizenden werknemers in verzorgingstehuizen; bedrijven, NHS Trusts en vervoersaanbieders die nog steeds maskers en sociale distantie opleggen en meer Covid-angst.
Door angst hebben ze de natie gemanipuleerd, eerst met de leugen over de “noodzaak tot lockdown” en daarna met de nationale vaccinatiecampagne als schrikbewind, en nu lijkt het erop dat beide gepland zijn voor onze “veiligheid”. Of is het voor die van hen?
Johnson en zijn corrupte team hebben het principe van de Britse “Common Law Freedoms” bezoedeld en de integriteit van de rechten van het individu vernietigd door middel van collectieve hysterie en een waan van het algemeen belang: “Ik zal mijn morele plicht vervullen om anderen te beschermen, jullie moeten hetzelfde voor mij doen!”
Deze mensen hebben hun trooster nodig.
Het is niet moeilijk te begrijpen waarom deze ‘liberale’ hysterici de natie moeten beteugelen waarvan ze bang waren dat ze er door Brexit de controle over zou verliezen. Het is niet onmogelijk te doorgronden waarom Johnson hen de sleutels heeft overhandigd, nu zijn eigen angsten aan de oppervlakte komen.
Mijn analyse volgt die van de Amerikaanse conservatief Mary Eberstaft, auteur van Primal Screams: How the Sexual Revolution Created Identity. Onlangs werd zij geïnterviewd door Triggernometry, die haar gedachten liet gaan over de rellen van de afgelopen jaren in de VS, die werden aangewakkerd door de “oerwoede” van de identiteitspolitiek, en opmerkte dat er een “diepe ontreddering ontstaat omdat zoveel… mensen geen antwoord kunnen geven op de vraag wie ik ben”.
Copyright © 2021 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
COVID-19 VACCIN DOSSIER
Stockholmsyndroom: Waarom linkse deugmensen altijd de islamitische daders in bescherming nemen
Kinderen worden opgeborgen vanaf dat ze 3 maanden oud zijn in kinder opberg dagverblijven.
Deze generatie hebben hun smartfoon als troost dekentje geaccepteerd als ze iets ouder zijn.
Zonder zo’n smartfoon zijn ze radeloos en hulpeloos.
Een compleet autistisch generatie gaat het worden.
Niet alleen deze generatie, Bert.