Kiev’s waanzin tegenover de Russische belegering: Verschroeide aarde, terreur, radioactieve zelfmoord

Er zijn steeds meer tekenen dat het regime in Kiev steeds meer in waanzin vervalt ten overstaan van de successen van Rusland en de Volksrepublieken Donetsk en Lugansk. Een gevaar niet alleen voor de rechtstreeks getroffenen, maar voor heel Europa. Tsjernobyl doet u de groeten, schrijft Sergei Axjonow.

Zeggen dat er op het slagveld tussen Oost en West – Oekraïne – “niets nieuws” is, zoals Remarque deed, zou een enorme leugen zijn. De situatie in de frontlinie verandert, zij het langzaam maar gestaag. En in het voordeel van de Russen. Slechts in de afgelopen 24 uur (op het moment van redactie van het oorspronkelijke artikel op 10 augustus 2022) zijn de geallieerde strijdkrachten van Rusland en de twee Volksrepublieken van de Donbass serieus dichter bij de bevrijding van de stad Soledar gekomen door de verovering van het terrein van de gipsfabriek Knauf. Elk van deze industriegebieden en -terreinen is een bijzondere uitdaging voor de aanvalsinfanterie, want in de regel biedt een ingewikkeld doolhof van ondergrondse tunnels daar ideale omstandigheden voor de verdediging. Om het leven van soldaten te sparen, nemen Russische commandanten een voorzichtige houding aan. Een goede zaak. Denk maar aan de Azovstahl Metaalverwerkende Centrale in Mariupol, of de Azot nitrochemische fabriek in Severodonetsk. Men moest er echt in graven. Nu is ook de gipsfabriek van Knauf van Rusland.

Met de inname van deze industriële vesting heeft de strijd zich verplaatst naar de straten van de stad. De volledige bevrijding is tot nu toe verhinderd door de hardnekkigheid van nabijgelegen vijandelijke bases. Pas na de val van Jakovlevka en Belogorovka in het noorden en Bakhmutskoye in het zuiden van Soledar zal het mogelijk zijn de stad in te lijven en vrij te maken van vijandelijke troepen. De situatie is vergelijkbaar in het naburige Artyomiovsk (tegenwoordig ook: Bachmut). De gevechten zijn hevig, de vijand toont zich verbeten, draagt reserves over en weer over en probeert zich een weg terug te klauwen naar reeds verloren woonplaatsen. Dit is ook het beeld in Peski. De nederzetting schijnt ingenomen te zijn, maar is nog niet geheel van de vijand gezuiverd. Er is een opmars bij Marjinka en Rusland rukt ook op bij Avdeyevka. Deze plaatsen zijn bijzonder belangrijk om de artillerieterreur tegen Donetsk te stoppen. Met de inname van deze plaatsen zal er aan het dagelijks moorden van de Oekraïense strijdkrachten een einde komen.

Volgens militaire deskundigen tellen de Oekraïense gewapende formaties in het westen van de Volksrepubliek Donetsk tot 45.000 man. Dit is een kracht om rekening mee te houden en het zal voor de Russische soldaten niet gemakkelijk zijn om hen uit te schakelen of weg te duwen. Uit de gang van zaken tot nu toe blijkt echter duidelijk dat dit desondanks slechts een kwestie van tijd is.

De naïeve poging van Kiev om de druk op zijn troepen in de Donbass te verlichten met geruchten over een op handen zijnde tegenaanval in de regio Kherson, is niet geslaagd. De bijna onophoudelijke verklaringen van functionarissen dat het spoedig zou beginnen, maakten deel uit van een informatie- en psychologische operatie van de gewapende formaties van Oekraïne tegen Rusland om de vijand te demoraliseren – dit werd immers toegegeven door Michail Podoljak, adviseur van het hoofd van het Oekraïense presidentiële bureau. Blijkbaar besefte hij dat het geen zin had om te blijven liegen. De demoralisatie werkte niet. Integendeel.

In Kiev is het duidelijk dat zij vroeg of laat zowel de Donbass als de zuidelijke Russische gebieden voorgoed zullen verliezen. Daarom proberen zij deze gebieden letterlijk te vernietigen. De Oekraïense troepen vermoorden de burgerbevolking door [met raketten] anti-personeel-mijnen boven woonwijken uit te strooien, kolenmijnen onder water te zetten, dammen en bruggen op te blazen, fabrieken te vernielen, graan op de velden en in de pakhuizen te verbranden, enzovoort. Erger dan de troepen van Hitler toen – bij God! En de laatste dagen wordt de dreiging van een nucleaire catastrofe ook steeds voelbaarder. Er kan geen ander motief zijn voor de herhaalde doelgerichte beschieting op de kerncentrale van Zaporozhye met artillerie en meervoudige raketwerpers dan om juist zo’n catastrofe te veroorzaken.

En dit zal niet zomaar “een” nucleaire catastrofe zijn. Mocht het tot een door de mens veroorzaakte kernramp komen, dan zal de omvang daarvan de gevolgen van de ongelukken in de kerncentrales van Tsjernobyl en Fukushima verre overtreffen, voorspellen deskundigen.

Volgens een prognose van het Russische Ministerie van Defensie zal de zone van besmetting met radioactief materiaal zich uitstrekken tot de gebieden van Kiev, Charkov, Poltava, Cherson, Odessa, Nikolajev, Kirovograd en Vinnitsa, de Volksrepublieken Donetsk en Lugansk, en de grensgebieden van Wit-Rusland, Roemenië en Bulgarije. Landbouw zal onmogelijk worden. Door het gebrek aan graan zal er ook geen graan meer uitgevoerd kunnen worden. Als de rivieren in de bovengenoemde gebieden verontreinigd zijn, zullen ook de kusten van Abchazië, Georgië en Turkije verontreinigd zijn. De Zwarte Zee en de Bosporus zullen onbruikbaar worden voor de scheepvaart. De vooruitzichten zijn zo verschrikkelijk dat men zich niet kan voorstellen waarom Kiev hier niet van afziet: zou het, in plaats van de oorlog voort te zetten, met een duidelijk vooruitzicht hem te verliezen, niet beter zijn om op zo’n extravagante manier zelfmoord te plegen? De Oekraïense politici, die allang tot waanzin zijn bezweken, schijnen zo te denken.

Wie zo’n “erfenis van een jeugd” bekijkt, denkt dat de drie miljoen Oekraïners die er inmiddels in geslaagd zijn naar Rusland te komen, blij moeten zijn met hun beslissing. Een nucleaire apocalyps is een te grimmig vooruitzicht, zelfs voor wie aan oorlog gewend is. Maar miljoenen Russen en Oekraïners – Russische landgenoten – blijven in hun eigen land. Dit probleem moet worden aangepakt.

De plaatsvervangend ambassadeur van Rusland bij de OVSE, Maxim Bujakewitch, heeft onlangs de wereldgemeenschap toegesproken:

“Wij roepen de OVSE, de Verenigde Naties, de IAEA en alle anderen die het Kievse regime kunnen beïnvloeden op om maximale druk op het regime uit te oefenen. De aanvallen van de Oekraïense gewapende formaties op de kerncentrale van Zaporozhye kwalificeren duidelijk – als nucleair terrorisme.”

De VN-Veiligheidsraad kwam op 11 augustus op initiatief van Moskou bijeen. Het is waar dat deze hoogste internationale politieke autoriteit zich tot nu toe uiterst onverantwoordelijk heeft gedragen. Zo bleek dat het VN-secretariaat (om precies te zijn, zijn afdeling Veiligheid) onlangs een inspectie door de directeur-generaal van de IAEA, Rafael Grossi, in de kerncentrale van Zaporozhye heeft geblokkeerd, hoewel hij formeel om een bezoek ter plaatse had verzocht. De woordvoerster van het Russische Ministerie van Buitenlandse Zaken, Maria Zakharova, wees daar nadrukkelijk op. Volgens haar heeft dit besluit een keten van destructieve gebeurtenissen in gang gezet. Kiev had het besluit van de VN als een aanmoediging gezien, die tot verdere massale beschietingen van de kerncentrale had geleid. Zakharova verbatim:

“De wereld staat aan de rand van de afgrond. En dit zijn geen gevaarlijke experimenten van wetenschappers, maar misdadige acties van het Kievse regime.”

Ook de westerse opperhegemoon, de VS, toont zich nog niet al te bezorgd. Integendeel, het speelt zelfs aan de kant van Kiev, ook in deze bekommernis: Washington heeft Rusland opgeroepen om de controle over de kerncentrale van Zaporozhye terug te geven aan de Oekraïense autoriteiten. Uit diplomatieke taal vertaald in het Nederlands: “De beschietingen zullen doorgaan totdat u, Moskou, zich terugtrekt. Als de kerncentrale ontploft, zal iedereen daaronder lijden, maar niet de VS.”

Biden had de beschietingen kunnen stoppen met een enkel telefoontje naar Zelensky. Maar de ouder wordende president van de VS kan het blijkbaar niet schelen. Het is zeer waarschijnlijk dat Rusland en Europa hun krachten zullen moeten bundelen om Zelensky in een dwangbuis naar een gesticht te sturen, terwijl intussen alle hoop gevestigd is op het technisch genie van de Sovjet-ontwerpers van de kerncentrale van Zaporozhye, die veiligheidsmarges hebben voorzien tot en met een nucleaire aanval. Maar het zijn ook tijdperken waarin wij leven …

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Oekraïens “Neo-Nazi Zomerkamp” – Militaire opleiding voor jonge kinderen

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: