Joodse corruptie in Oekraïne

“Tegelijkertijd bezitten vijftig Joodse families 80% van alle rijkdom. Waar ziet u de Oekraïense oligarch? Ik ken er geen een. Het zijn allemaal Joden. Hun rijkdom verraadt hun eigen opschepperij: Rolls-Royces, vliegtuigen, kastelen, hotels, casino’s in Monte Carlo. Vliegtuigen en jachten onder buitenlandse vlag. En natuurlijk betalen ze geen belasting. En fabrieken en bedrijven zijn door hen gekocht, niet tegen een echte prijs, maar gestolen van het hele Oekraïense volk.” ∼ Serhiy Ratushniak, voormalig burgemeester van Uzhhorod

Nu Rusland zijn “speciale militaire operatie” tegen Oekraïne aan de vooravond van zijn eerste verjaardag langzaam escaleert, word ik opnieuw getroffen door het complexe maar grimmige fenomeen van extreme joodse corruptie in dat land. Hoewel het gemeengoed is geworden om de joodse afkomst van Volodymyr Zelensky te vermelden, en misschien ook die van Volodymyr Groysman, de eerste premier die onder Zelensky diende, heb ik nog geen gedetailleerde bespreking gelezen van de belangrijkste joodse spelers in de voortdurende saga van de Oekraïense oligarchie en haar politieke filialen. Het huidige conflict leidt in ieder geval enorm af van het feit dat de grootste bedreiging voor Oekraïne al tientallen jaren niet Rusland is, maar financiers en speculanten die ongestraft binnen de grenzen van Oekraïne opereren om etnische Oekraïners uit te buiten en hun hulpbronnen te plunderen, schrijft Andrew Joyce, Ph.D.

In het algemeen gesproken is Oekraïne natuurlijk een uiterst corrupt land, met een cultuur van fraude en diefstal die voor een groot deel voortkomt uit de Sovjet-erfenis en die alle lagen van de samenleving doordringt. Oplichters van alle etnische achtergronden zijn alomtegenwoordig in het land. Omkoping vindt systematisch plaats, en wordt door de gewone burger aanvaard als een basisgegeven en strekt zich zelfs uit tot alledaagse taken als de inspectie van voertuigen. Naast de politiek zijn omkoping en andere vormen van corruptie nog steeds endemisch bij de politie, het hoger onderwijs, de gezondheidszorg en justitie, zodat Oekraïne in de beoordeling van Transparency International van de corruptieperceptie op één lijn staat met enkele van de ergste Afrikaanse landen. Volgens gegevens uit 2015 bezaten politiek verbonden bedrijven die minder dan 1 procent van de bedrijven in Oekraïne vertegenwoordigen meer dan 25 procent van alle activa en hadden zij toegang tot meer dan 20 procent van de schuldfinanciering. In de kapitaalintensieve sectoren mijnbouw, energie en transport waren politiek gelieerde bedrijven goed voor meer dan 40% van de omzet en 50% van de activa.

Verre van het baken van vrijheid dat ons nu door de massamedia wordt voorgeschoteld, is Oekraïne een natie zonder sociaal vertrouwen en gewend aan het juk van uitbuiting. Er is weinig interne verontwaardiging over de massale handel in vrouwen voor seks, zowel binnen als buiten het land, waarbij kuststeden als Odessa uitgroeien tot sekstoerismecentra voor de slechtste Turkse en Israëlische middenklasse. Oekraïne heeft nu de hoogste hiv-prevalentie onder volwassenen buiten Afrika, waarbij seksueel contact sinds 2008 het injecteren van drugs heeft ingehaald als de primaire vorm van overdracht. Het National Institute on Drug Abuse wijst erop dat drugsmisbruik in Oekraïne de laatste 15 jaar epidemische proporties heeft aangenomen.

Oekraïne is op meerdere vlakken een zeer gebrekkige en problematische staat, en zoals elk bloederig karkas heeft het zijn deel van de hyena’s aangetrokken. Ik geloof echter dat de Joodse corruptie in Oekraïne, hoewel Joden slechts ongeveer 0,5% van de Oekraïense bevolking uitmaken, belangrijk genoeg is om speciale aandacht te verdienen. In het volgende essay wil ik enkele van de hoofdrolspelers en hun onderlinge verbanden onderzoeken, en enkele gedachten geven over de redenen waarom anti-Joodse attitudes in Oekraïne geen ingang hebben gevonden, en waarom dat in de toekomst waarschijnlijk niet zal gebeuren.

Hoe “anti-corruptie” is Zelensky?

Nu overschaduwd door zijn heruitvinding als een soort wederkomst van Winston Churchill, was Zelensky’s eerste grote transformatie die van een naaste medewerker van de ergste oligarchen van Oekraïne (Ihor Kolomoisky, hieronder besproken) in een “anti-corruptie” populist. Zelensky’s relatie met Kolomoisky gaat terug tot ongeveer 2012, toen Zelensky en de Joodse broers Serhiy en Boris Shefir via hun productiebedrijf Kvartal 95 inhoud begonnen te maken voor Kolomoisky’s tv-zenders. Zoals nu bekend is, begon de politieke opmars van Zelensky na zijn hoofdrol in de politieke satire “Dienaar van het volk”, die in 2015 werd uitgezonden op Kolomoisky’s 1+1 netwerk. Het 1+1 kanaal was opgericht door een andere Jood, Alexander Rodnyansky. In Dienaar van het volk speelt Zelensky als een schoolleraar wiens anticorruptierede in de klas wordt gefilmd door een student, viraal gaat en hem het presidentschap oplevert. Zelensky richtte zich op de echte politiek, profiteerde van de wijdverbreide publieke woede over corruptie en won uiteindelijk met gemak het presidentschap, slechts drieënhalf jaar na de start van de show.

Zelensky is volledig een mediacreatie, een leeg doek waarop alles kan worden geprojecteerd. Voor de oorlog wees de Duitse Raad voor Buitenlandse Betrekkingen erop dat “Zelensky tot nu toe erg vaag is geweest over zijn beleid en toekomstvisie. Het was dan ook uiterst moeilijk om uit te maken waar hij voor staat of om zijn grotendeels beleidsloze verklaringen op feiten te controleren zoals de deskundigen dat bij andere kandidaten hebben gedaan. Hij noemt zelden feiten.”

De campagne van Zelensky voor 2019 werd achtervolgd door twijfels over zijn authenticiteit, gezien zijn nauwe banden met Kolomoisky. Het Britse Royal Institute of International Affairs merkte scherpzinnig op dat, ook al was Zelensky oprecht in zijn beweringen om zich te verzetten tegen de corruptie, “hij niet kan regeren zonder systema [de oligarchische structuur] en zal buigen voor de belangen ervan.” In de hitte van de campagne publiceerde een bondgenoot van zittend president Petro Porosjenko (die volgens de geruchten een Joodse vader heeft), journalist Volodymyr Ariev (die ook beweert van Joodse afkomst te zijn), een grafiek op Facebook waaruit zou blijken dat Zelensky en zijn televisieproductiepartners profiteerden van een web van offshorebedrijven die zij vanaf 2012 hadden opgericht en die 41 miljoen dollar aan middelen ontvingen van Kolomoisky’s Privatbank. Veel van deze beschuldigingen bleken juist na het uitlekken van de Pandora Papers, miljoenen bestanden van 14 offshore dienstverleners, naar het International Consortium of Investigative Journalists.

Uit de documenten blijkt dat Zelensky en zijn Joodse partners in Kvartal 95 een netwerk van offshorebedrijven hebben opgezet dat ten minste teruggaat tot 2012, hetzelfde jaar waarin het bedrijf begon met het maken van regelmatige inhoud voor Ihor Kolomoisky. De offshores, die het geld van Kolomoisky filterden via de Britse Maagdeneilanden (BVI), Belize en Cyprus om geen belasting te hoeven betalen in Oekraïne, werden ook gebruikt door medewerkers van Zelensky om drie eersteklas panden in het centrum van Londen te kopen en te bezitten. Uit de documenten blijkt ook dat Zelensky vlak voor zijn verkiezing zijn aandeel in een belangrijk offshore bedrijf, het op de Britse Maagdeneilanden geregistreerde Maltex Multicapital Corp., schonk aan Serhiy Shefir – weldra zijn belangrijkste presidentiële assistent. En ondanks het “opgeven van zijn aandelen” blijkt uit de documenten dat er al snel een regeling werd getroffen waardoor de offshore dividenden kon blijven uitkeren aan een bedrijf dat nu eigendom is van Zelensky’s vrouw.

Naast de financiële steun tijdens de Oekraïense verkiezingen van 2019, voorzag Kolomoisky Zelensky van auto’s, en de kogelvrije Mercedes die Zelensky tijdens de campagne gebruikte, was eigendom van Kolomoisky-medewerker Timur Mindich – die deel uitmaakt van het bestuur van de Joodse Gemeenschap van Dnipropetrovsk, een orgaan waarvan Kolomoisky voorzitter was. Hoewel Zelensky bleef ontkennen dat zijn relatie met Kolomoisky allesbehalve professioneel was, meldde de Kyiv Post in april 2019 dat Zelensky in totaal 11 keer naar Genève reisde en nog eens twee keer naar Tel-Aviv, precies in de periodes dat Kolomoisky in die plaatsen was. Tot de reisgenoten van Zelensky tijdens deze reizen behoorden de Joodse oligarch en naaste medewerker van Kolomoisky, Gennadiy (Zvi Hirsch) Bogolyubov, en de broers Hryhoriy en Ihor Surkis, die beiden zijn beschuldigd van ernstige corruptie. Zij behoren tot de rijkste mensen in Oekraïne en zijn Joods via hun moeder Rima Gorinshtein. Het zeer joodse karakter van deze reizen hoeft niet te verbazen, aangezien Zelensky zich waar mogelijk graag omringt met joodse helpers. In de nasleep van het uitbreken van de oorlog bleek bijvoorbeeld dat hij op het gebied van public relations advies had ingewonnen bij twee Israëlische Likud-aanhangers, Srulik Einhorn en Jonatan Urich.

Zelensky heeft de hand die hem voedde niet echt afgewend, en zijn opkomst viel samen met de val van verschillende tegenstanders van Kolomoisky. Nadat Zelensky president was geworden, werd Kolomoisky’s aartsvijand bij de centrale bank van Oekraïne, Valeria Gontareva, onderworpen aan een langdurige intimidatiecampagne. Er werd een strafzaak tegen haar aangespannen wegens vermeend ambtsmisbruik tijdens haar periode bij de centrale bank, haar flat in Kiev werd door de politie overvallen, een auto van haar schoondochter, die ook Valeria Gontareva heet, werd in brand gestoken en haar huis buiten de Oekraïense hoofdstad werd in brand gestoken en vernield. Onder Zelensky nam het Oekraïense parlement een maatregel aan die verhinderde dat Kolomoisky hogere belastingen moest betalen over zijn mijnbouwactiviteiten, en vóór het begin van de oorlog met Rusland wezen alle aanwijzingen op een hernieuwde invloed van belangengroepen die tegen hervormingen zijn. Eerst werd in maart 2020 de regering van premier Oleksiy Honcharuk ontslagen (die zijn zaak geen goed deed door een concert van een anti-joodse heavy metal band bij te wonen), een dag later gevolgd door het ontslag van de hervormingsgezinde procureur-generaal, Ruslan Ryaboshapka. Vervolgens blokkeerde het Constitutionele Hof in april de justitiële hervormingen, en in oktober een uitspraak van hetzelfde hof die het werk van het Nationaal Agentschap voor Corruptiepreventie effectief lamlegde. In juli 2020 dwong Zelensky Jakov Smolii af als gouverneur van de Nationale Bank van Oekraïne (NBU). Na zijn vertrek verwees Smolii naar “systematische politieke druk” en sloot hij niet uit dat er sprake was van belangenverstrengeling tussen het kabinet van de president en Kolomoisky. Hij zei dat het kabinet van de president de leiding van de NBU wilde vervangen door mensen die het kon controleren. Het ontslag van Smolii kwam kort nadat Oekraïne de eerste tranche van een nieuwe stand-by-overeenkomst van 5 miljard dollar van het IMF had ontvangen. Een belangrijke voorwaarde voor voortzetting van de IMF-steun was de onafhankelijkheid van de NBU, en het IMF had duidelijk gemaakt dat het Smolii en zijn team hoogachtte.

In de nasleep van Ruslands “speciale militaire operatie” heeft Zelensky veel gedaan om de schijn te wekken dat hij de corruptie bestrijdt, terwijl hij in werkelijkheid heel weinig doet. Westerse media en politici hebben Zelensky de afgelopen weken geprezen voor een reeks invallen en ontslagen om de corruptie in het land aan te pakken, maar er zijn weinig aanklachten ingediend en de invallen zijn perfect getimed met toetredingsonderhandelingen met de EU en pogingen om Europese financiële en militaire bijstand te krijgen. Politiek commentator Yuriy Vishnevskyi wees op de nutteloosheid van de inval bij Kolomoisky en benadrukte dat “de rechercheurs heel goed wisten dat ze daar waarschijnlijk niets zouden vinden, aangezien Kolomoisky geen ambtenaar was bij [overheidsinstanties die verdacht worden van belastingontduiking]. Het is twijfelachtig of hij thuis documenten heeft verzameld die zijn betrokkenheid bij criminele constructies zouden bewijzen.” Geruchten dat Zelensky Kolomoisky van zijn Oekraïense staatsburgerschap heeft ontdaan, samen met het Oekraïense staatsburgerschap van de Joodse oligarchen Hennadiy Korban en Vadim Rabinovich, hebben aanleiding gegeven tot tegengeluiden dat dit niets meer is dan een slimme truc om deze figuren te bevrijden van de toch al zwakke anti-oligarchwetten die in 2022 werden aangenomen.

Ihor Kolomoisky – Opperste Parasiet

Kolomoisky, die ook de Israëlische en Cypriotische nationaliteit bezit, is waarschijnlijk een van de ergste dieven die ooit op aarde heeft rondgelopen. Ooit door het Center for Corruption and Organized Crime Research (OCCRP) genoemd als een van de vier meest corrupte personen ter wereld, gebruikte Kolomoisky zijn eigendom van de PrivatBank om klanten ongeveer 5,5 miljard dollar aan deposito’s afhandig te maken, wat neerkomt op 40% van alle particuliere deposito’s in Oekraïne. Hoewel het hem nu verboden is de Verenigde Staten binnen te komen, waar hij talrijke activa bezit, is Kolomoisky nooit gearresteerd in Oekraïne en Zelensky toont geen aanwijzingen dat hij hem ooit voor het gerecht zal brengen. Kolomoisky, die door bijna iedereen met verstand als crimineel wordt beschouwd, is een held van de internationale Joodse gemeenschap. In 2008 werd Kolomsoisky verkozen tot voorzitter van de Verenigde Joodse Gemeenschap van Oekraïne, en in 2010 tot voorzitter van de Europese Joodse Raad.

In overeenstemming met eeuwenlang hetzelfde historische patroon, blijft grootschalige Joodse financiële criminaliteit, gepleegd door een klein aantal hoofdrolspelers, ten goede komen aan de algemene Joodse bevolking. Joden hebben internationaal jarenlang geprofiteerd van Kolomoisky’s plundering van het Oekraïense volk. In maart 2021 kwam aan het licht dat twee Joden uit Miami, Mordechai Korf, 48, en Uri Laber, 49, in de Verenigde Staten optraden als tussenpersonen van Kolomoisky. Naast het witwassen van zijn geld in verschillende activa, schonk het duo meer dan 11 miljoen dollar aan bijna 70 yeshivas en religieuze liefdadigheidsinstellingen (onder meer Jewish Educational Media en Colel Chabad) in Brooklyn en in de staat New York. Kolomoisky staat ook te boek als donateur van Yad Vashem. Zowel Korf als Laber hadden ook aandelen in PrivatBank, en hebben volgens The Forward tussen 2006 en 2018 “ongeveer 25 miljoen dollar in Joodse non-profitorganisaties gepompt”. Kolomoisky is natuurlijk de beschermheer van “Menorah”, het grootste Joodse centrum ter wereld. Geheel passend aangezien het bestaan ervan te danken is aan internationale roofridders, biedt het centrum onderdak aan reisbureaus en banken. De officiële website zegt dat het gebouw iets is “waar elke inwoner van Dnipro trots op kan zijn”, waarop ik alleen maar kan antwoorden dat ik dat hoop, aangezien er al dan niet vrijwillig, een deel van het spaargeld en de inleg van elke inwoner van Dnipro in de bouw ervan is gestoken.

Een van de beste voorbeelden van hoe Kolomoisky zaken doet, is zijn eigendom van de luchthaven van Dnipro. In 2009 kocht Kolomoisky 99,45% van de aandelen van de luchthaven via zijn bedrijf Galtera. Volgens de investeringsovereenkomst moest Galtera 882,1 miljoen UAH investeren in de ontwikkeling van de luchthaven en de landingsbaan, het radiobakensysteem en de grondpercelen aan de staat overdragen. In 2015 had Galtera slechts 142.145 UAH geïnvesteerd en geen enkel onroerend goed aan de overheid overgedragen. Er volgde een reeks rechtszaken, maar omdat het Oekraïense rechtssysteem volledig in de greep was van de oligarchie, kwam er nooit een oplossing. Ondertussen maakte Kolomoisky vliegen vanaf de luchthaven zo duur (een commentator verklaarde dat zelfs korte vluchten kosten met zich meebrachten die elders de ruimte in zouden gaan) dat de burgers van Dnipro er massaal voor kozen om drie uur naar Kharkiv te rijden in plaats van de woekerprijzen van de luchthaven te betalen. Aan de andere kant hebben ze een absoluut gigantisch Joods centrum waar ze trots op kunnen zijn.

Joodse onzichtbaarheid in Oekraïne

Het gebrek aan verontwaardiging over het feit dat Oekraïens geld in Joodse zakken verdwijnt, lijkt misschien verrassend voor westerse waarnemers, maar is volkomen verklaarbaar. Er is zeker geen tekort aan Joden die parasiteren in Oekraïne. Naast Kolomoisky en anderen die hierboven zijn genoemd, hebben Hennadiy Kernes, Pavel Fuks, Andriy Yermak (nu hoofd van het kantoor van de president van Oekraïne), Hennadiy Korban, Vadim Rabinovich, Alexander Feldman, en Victor Pinchuk zich beziggehouden met fraude, corruptie en het vergaren van enorme hoeveelheden rijkdom en macht ten koste van het Oekraïense volk. In Oekraïne zijn echter ook uitgesproken voorbeelden van corruptie en oligarchie te vinden bij andere etnische minderheidsgroepen zoals Moslim-Tataren (bijv. Rinat Akhmetov) en bij de etnische Oekraïners zelf. Het land is zo corrupt dat zelfs duidelijke voorbeelden van etnische cohesie, zoals de overlappende Joodse kringen van Zelensky en Kolomoisky, vervagen in een breder beeld van sociaal-politiek verval.

De bespreking van de bijzonderheden van de Joodse corruptie in Oekraïne werd moeilijker in september 2021, toen Zelensky een nieuwe wet ondertekende waarin het begrip antisemitisme werd gedefinieerd en waarin voor overtredingen een straf werd vastgesteld, waaronder een gevangenisstraf van maximaal vijf jaar. De nieuwe wetten betekenen dat uitbarstingen zoals die van Vasily Vovk en Nadiya Savchenko tot het verleden zullen behoren. Vovk, een gepensioneerde generaal die een hoge reservepositie bekleedde bij de Veiligheidsdienst van Oekraïne, schreef in 2017 in een Facebook-post dat Joden “geen Oekraïners zijn en dat ik jullie samen met Rabinovitsj zal vernietigen. Ik zeg jullie nog één keer – loop naar de hel, zhidi [kikes], het Oekraïense volk heeft het tot hier gehad met jullie. Oekraïne moet geregeerd worden door Oekraïners.” In hetzelfde jaar zei Savchenko, een straaljagerpiloot die in 2014 in het parlement werd gekozen terwijl ze nog als gevangene van Rusland werd vastgehouden, tijdens een interview: “Ik heb niets tegen Joden. Ik hou niet van ‘kikes’.” Later zei ze dat Joden “80 procent van de macht in Oekraïne bezitten, terwijl ze slechts 2 procent van de bevolking uitmaken.”

Onderzoeken naar Joodse criminaliteit worden ook belemmerd door beschuldigingen van antisemitisme, zoals blijkt uit de zaak van mei 2020 rond Mykhailo Bank, een hoge politieambtenaar in de regio Ivano-Frankivsk in Oekraïne. In het kader van een onderzoek naar “transnationale en etnisch georganiseerde groepen en criminele organisaties” schreef Bank een brief aan Jakov Zalischiker, het hoofd van de Joodse gemeenschap in de stad Kolomyia, waarin hij de namen eiste van alle leden van de Joodse gemeenschap en van buitenlandse Joodse studenten die in de stad verblijven. Wie tussen de regels door leest, neemt aan dat Bank goede redenen had om aan te nemen dat deze “transnationale en etnisch georganiseerde groepen en criminele organisaties” Joods waren. Helaas voor Bank werd hij uitgekozen door Eduard Dolinsky, de Oekraïense incarnatie van Jonathan Greenblatt van de ADL, die de eis afschilderde als een dreigende Holocaust. “Dit heet stigmatisering,” klaagde Dolinsky. “Zij [de Nationale Politie] stuurden een dergelijke brief niet naar de Grieks-katholieken of de orthodoxen om lijsten op te stellen in verband met de strijd tegen de georganiseerde misdaad. Ze wendden zich tot de Joden. Dit getuigt van diepe xenofobie.” De zaak werd nog versterkt door de betrokkenheid van de Joodse politicus Igor Fris, die persoonlijk bij Zelensky over de zaak heeft gelobbyd. Het hoofd van de afdeling Strategisch Onderzoek van de Nationale Politie van Oekraïne, Andriy Rubel, en het hoofd van de Nationale Politie, Ihor Klymenko, werden beiden gedwongen tot kruiperige excuses. Binnen enkele weken werd spontaan “ontdekt” dat Rubel betrokken was bij corruptie en werd hij snel ontslagen.

Aangezien Kolomoisky ten slotte een van de belangrijkste financiers was van Oekraïense ultranationalistische groeperingen als de Rechtse Sector, banden had met de Svoboda-partij en betrokken was bij het Azov Bataljon, heeft het Oekraïense ultranationalisme een merkwaardig niet-etnisch karakter; of liever gezegd, het is er meer op uit zich te profileren als tegenstander van Rusland dan zich in te zetten voor een platform van “Oekraïne voor de Oekraïners”. Als zodanig is het Oekraïense ultranationalisme een soort agressief burgerlijk nationalisme geworden, ongevaarlijk voor joden en andere minderheden, maar opruiend genoeg om een rol te spelen bij het uitlokken van het enorme conflict dat momenteel de aandacht van de wereld opslokt.

Wat voor soort Oekraïne uit de ruïnes zal verrijzen, valt nog te bezien. Wat zeker lijkt, is dat luxe huizen in Florida, Londen, Genève en Tel Aviv nog lang onderdak zullen bieden aan degenen die zichzelf hebben vetgemest met Oekraïens geld, en die hun gestolen winsten blijven oppotten terwijl tienduizenden lijkzakken hun sombere tocht naar de begraafplaatsen van Kiev en Moskou voortzetten.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Zelensky’s gelukkige hand met geld: 243 miljoen dollar vergaard sinds zijn ambtsaanvaarding

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: