Ja, Israel slachtte zijn eigen burgers af op 7 oktober

Gaza Division operaties en luchtaanvallen in de eerste uren van 7 oktober waren gebaseerd op beperkte informatie. De eerste lange momenten na de aanval van Hamas waren chaotisch. Er kwamen berichten binnen waarvan de betekenis niet altijd duidelijk was. Toen de betekenis werd begrepen, realiseerde men zich dat er iets afschuwelijks had plaatsgevonden.

Communicatienetwerken konden de informatiestroom niet bijhouden, net als de soldaten die deze rapporten verstuurden. Maar de boodschap die om 11:22 uur via het netwerk van de Gaza Divisie werd overgebracht, werd door iedereen begrepen. “Geen enkel voertuig mag terugkeren naar Gaza” was het bevel..

Documenten verkregen door Haaretz, evenals getuigenissen van soldaten, middenkader- en hogere IDF-officieren, onthullen een groot aantal bevelen en procedures die door de Gaza Divisie, het Zuidelijk Commando en de Algemene Staf van de IDF tot in de middaguren van die dag werden vastgelegd, waaruit blijkt hoe wijdverspreid deze procedure was, vanaf de eerste uren na de aanval en op verschillende punten langs de grens…

De Erez grensovergang was niet de enige plaats waar dit gebeurde. Informatie verkregen door Haaretz en bevestigd door het leger toont aan dat de Hannibal procedure die hele ochtend werd toegepast op twee andere locaties die waren binnengedrongen door terroristen: de Re’im legerbasis, waar het hoofdkwartier van de divisie was gevestigd, en de buitenpost Nahal Oz waar vrouwelijke spotters waren gestationeerd. Dit voorkwam niet de ontvoering van zeven van hen of het doden van 15 andere spotters, evenals 38 andere soldaten…

Eén geval waarvan bekend is dat er burgers werden geraakt, een geval dat veel aandacht kreeg, vond plaats in het huis van Pessi Cohen in Kibboets Be’eri. 14 gijzelaars werden in het huis vastgehouden toen de IDF het aanviel en 13 van hen werden gedood. In de komende weken zal de IDF naar verwachting de resultaten publiceren van haar onderzoek naar het incident, dat antwoord zal geven op de vraag of Brig.Gen. Barak Hiram, de commandant van Divisie 99 die de leiding had over de operaties in Be’eri op 7 oktober, de Hannibal-procedure toepaste. Gaf hij de tank het bevel om door te gaan, zelfs ten koste van burgerslachtoffers, zoals hij verklaarde in een interview dat hij later gaf aan de New York Times?

Uren na een gevecht in Oost-Oekraïne in augustus kroop een gewonde en ongewapende Russische soldaat door een bijna vernielde loopgraaf op zoek naar hulp van zijn gijzelnemers, een eenheid van internationale vrijwilligers onder leiding van een Amerikaan.

Caspar Grosse, een Duitse hospik in die eenheid, zei dat hij de soldaat om medische hulp zag smeken in een mengeling van gebroken Engels en Russisch. Het was schemerig. Een teamlid zocht naar verband.

Op dat moment, zei de heer Grosse, strompelde een medesoldaat naar hem toe en schoot met zijn wapen in het bovenlichaam van de Russische soldaat. Hij zakte in elkaar, maar ademde nog steeds. Een andere soldaat vuurde – “schoot hem gewoon in het hoofd,” herinnerde de heer Grosse zich in een interview.

Grosse zei dat hij zo overstuur was door het voorval dat hij zijn commandant ermee confronteerde. Hij zei dat hij met The New York Times had gesproken nadat wat hij beschouwde als ongerechtvaardigde moorden doorgingen. Het is hoogst ongebruikelijk voor een soldaat om publiekelijk te spreken over het gedrag op het slagveld, vooral als het gaat om mannen die hij nog steeds als vrienden beschouwt.