Het is een axioma in oorlogsvoering dat het altijd wenselijk is om bevriend gebied buiten de eigen grenzen te hebben of de capaciteit om de opbouw van belangrijke militaire macht in neutraal gebied voor een aanval op het eigen grondgebied te voorkomen. Toen de Verenigde Staten niet over de militaire kracht beschikten om veel te doen, kondigden ze de Monroe Doctrine af met een soortgelijk doel voor ogen.
Toen Moskou in februari 2022 Russische troepen naar Oost-Oekraïne stuurde, deed het dat zonder veroveringsplan of intentie om het Oekraïense grondgebied permanent te controleren. Westerse militaire waarnemers wezen er toen al op dat de Russische troepenmacht die intervenieerde veel te klein was en niet in staat om een missie uit te voeren die verder ging dan een beperkte interventie voor een korte periode. Westerse waarnemers voorspelden zelfs dat de Russische troepen snel zonder munitie, uitrusting en soldaten zouden komen te zitten, schrijft Douglas Macgregor.
De reden voor de beperkte militaire inzet van Moskou lag voor de hand. Moskou streefde oorspronkelijk naar neutraliteit voor Oekraïne als oplossing voor de vijandigheid van Oekraïne tegenover Rusland en zijn samenwerking met de NAVO, niet naar territoriale onderwerping of verovering. Moskou geloofde, niet onredelijk, dat een neutrale Oekraïense natiestaat een cordon sanitaire zou zijn dat Rusland zou afschermen van de NAVO en tegelijkertijd de NAVO zou isoleren van Rusland.
Bijna drie jaar van praktisch ongelimiteerde financiering door Washington voor moderne wapens en ondersteuning in de vorm van surveillance, inlichtingen en luchtverkenningsactiviteiten voor een proxy-oorlog die bedoeld is om Rusland te vernietigen, maakt deze benadering lachwekkend. De bekentenis van bondskanselier Merkel dat de door het Westen gesponsorde Minsk-akkoorden eigenlijk bedoeld waren om tijd te kopen voor Oekraïne om zijn militaire macht op te bouwen, is genoeg voor Moskou om de Westerse beloften om ooit de Oekraïense neutraliteit te respecteren, laat staan af te dwingen, te verwerpen.
Toen hem op 19 januari werd gevraagd naar de mogelijkheid van onderhandelingen met Washington en de NAVO, zei de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergey Lavrov: “We zijn klaar [voor onderhandelingen]. Maar in tegenstelling tot het Istanboel-verhaal zullen de vijandelijkheden tijdens de onderhandelingen niet worden onderbroken. Het proces moet doorgaan. Ten tweede zijn de realiteiten op de grond natuurlijk anders geworden, aanzienlijk anders.” Wat betekenen de woorden van Lavrov?
In 1982 stelde maarschalk Nikolai Ogarkov, chef van de generale staf van de Sovjet-Unie, dat de controle over de Rijn rivier bepalend zou zijn voor de uitkomst van een eventuele toekomstige oorlog met de NAVO in Centraal-Europa. Er bestaat weinig twijfel over dat de hoogste militaire leiders van Rusland al hebben geconcludeerd dat Russische controle over de Dnjepr essentieel is voor de Russische nationale veiligheid.
Naast de annexatie van historisch Russische steden als Odessa en Kharkiv zal Moskou vrijwel zeker aandringen op een moderne gedemilitariseerde zone van de Dnjepr tot aan de oostgrens van de NAVO om te voorkomen dat er opnieuw een vijandige militaire macht in West-Oekraïne ontstaat. Of de Polen, Hongaren of Wit-Russen besluiten om met Moskou in discussie te gaan over Oekraïens grondgebied dat historische banden heeft met hun landen is onbekend, maar de dreigende ineenstorting van de Oekraïense staat en strijdkrachten zal ongetwijfeld een rol spelen in dergelijke discussies.
De strategie van Washington ten opzichte van Moskou, als het al een strategie genoemd kan worden, bestond uit het organiseren van dwangmaatregelen in het Atlantisch Bondgenootschap op economisch, diplomatiek en militair gebied om Rusland fataal te schaden en zijn regering te destabiliseren. De onrealistische aanpak van Washington mislukte en de NAVO, het kader voor de uitvoering ervan, is nu fataal verzwakt, niet Rusland.
Als gevolg daarvan is het merk Washington ernstig verzwakt, zelfs verzwakt. De overtuiging van Washington dat het met de gecombineerde macht van de wetenschappelijk-industriële NAVO-macht een strategische overwinning op Rusland kon behalen door Oekraïners te bewapenen om voor hen te vechten, liep op een fiasco uit. Net als FDR in 1939, die verwachtte dat de Duitsers in een patstelling met de Engels-Franse legers zouden belanden naar het voorbeeld van de Eerste Wereldoorlog, hield Washington geen rekening met de mogelijkheid dat Oekraïne de strijd zou verliezen.
In de jaren 1930 raakte FDR verstrikt in een schuldenspiraal van “special interest” uitgaven. In weerwil van de logica en de betaalbaarheid koos FDR voor meer federale uitgaven totdat hij zich realiseerde dat het niet werkte. Toen de oorlog in Europa uitbrak, zag FDR de kans om de Amerikaanse samenleving uit de depressie te halen door de Verenigde Staten de oorlog in te sturen. FDR’s plan werkte. De Tweede Wereldoorlog gaf de Amerikaanse economie een nieuwe impuls en maakte een einde aan de chronische Amerikaanse werkloosheid. Tegelijkertijd zorgde het fysieke insulaire karakter van Amerika ervoor dat de Amerikaanse infrastructuur en het Amerikaanse volk buiten het bereik van de vijand bleven.
President Biden en het Congres volgen een vergelijkbare koers met verstrekkende gevolgen, maar vandaag de dag maken gruwelijk destructieve moderne wapens de oorlogsoptie suïcidaal. Anders gezegd, de problemen van de 21e eeuw kunnen niet worden opgelost met de plannen en het beleid van de 20e eeuw. In plaats van weer een vals narratief op te zetten om de financiering van een corrupte Oekraïense staat die aan het instorten is te rechtvaardigen, zouden Washington en zijn bondgenoten zich moeten afvragen wat de beweegredenen zijn voor een nieuwe, kostbare koude oorlog tegen Moskou, Peking, Teheran en een groot aantal landen met een wereldbeeld dat sterk afwijkt van het onze.
Businessscholen leren hun studenten dat goede merken de macht hebben om beslissingen te beïnvloeden en gemeenschappen van gelijkgestemden te creëren. Niet alleen bedrijven hebben merken nodig; landen hebben ze ook nodig. Toen president Biden werd gevraagd naar het vermogen van Washington om de oorlogen in Oekraïne en het Midden-Oosten het hoofd te bieden, zei hij: “We zijn de machtigste natie ter wereld, in de geschiedenis van de wereld. We kunnen beide [oorlogen] aan.” Biden had en heeft het mis. De middelen van Amerika zijn niet onbeperkt. Onze macht is beperkt.
In Europa, Azië, het Midden-Oosten, Afrika en Latijns-Amerika is het Amerikaanse merk beschadigd. Amerikanen hebben een nuchtere analyse van de feiten nodig (en zouden dat ook moeten eisen) van de mannen die president willen worden. Ze moeten gedwongen worden om de ware nationale belangen van de Verenigde Staten te identificeren; een proces dat ook de politieke en culturele realiteiten moet identificeren die niet door Washington veranderd kunnen worden.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Voormalig Russische president roept op tot “volledige” ontmanteling van “Kievs regime”
Ik zie Abraham Lincoln’s portret aan de muur hangen. Ik las dat hij in zijn huidige incarnatie in Washington D.C. woont, dicht bij zijn monument. Wat zal die man zich schamen als hij goed om zich heen kijkt. Tenminste als zijn ziel al niet doodgaat. De vertaling van Lincoln naar nu schijnt even problematisch als de tien geboden.
In de jaren zestig/zeventig was een van de ultrageheime DARPA-projecten (Defense Advanced Research Projects Agency, sinds 1958) Project Pegasus: https://www.cultofweird.com/science/time-travel-project-pegasus/
Mooie woorden. Nu nog de daden: OVERGEVEN! (het westen)
Rien ne va plusse ….
https://www.youtube.com/watch?v=M8ZmkIhs8r0
If Ukraine loses war, it will be ‘end of Western hegemony’, warns UK’s Boris Johnson
Geopolitical Economy
NL troepen in ukraine (specialisten)
Evelyn Rothschild heeft dit ook gezegd. Als Oekraïne valt, dan stort het kaartenhuis in elkaar. We gaan het meemaken. Ik hoop dat wij nog gaan meemaken dat de mensheid ontwaakt en haar kracht hervindt.
Terwijl kleine gierigheid de ergste zonde is van nu probeert ze de aandacht steeds meer af te leiden naar die van geweld. Dat is de voornaamste bron van geweld. Gierigheid is moreel gezien niet groter als het om grotere bedragen draait.
Mocht het bericht juist zijn over Nederlandse troepen in Oekraïne dan is dit uiteraard met medeweten van minister Kasja Trollongren & commandant der strijdkrachten Onno Eichelsheim.
Zo wordt ons land steeds verder in deze voor ons illegale (geen toestemming van de voltallige staten-generaal) oorlog gezogen, heb ik het nog niet eens gehad over de bedragen die naar het oosten vloeien en die vervolgens grotendeels verdwijnen in de zakken van hedgefondsen als BlackRock, State Street & Vanguard.
De beweegreden van Het Westen is toch al lang overduidelijk? Een imperiale almacht uit te oefen en in een éénduidig geglobaliseerde wereld gestoeld op “op regels gebaseerde maatschappij”. Bij dit laatste is commentaar overbodig. Brutaal, arrogant neokolonialisme.