Hoop voor de wereld: Het kaartenhuis van het Westen staat op instorten

Bij al het gepraat over vrijheid, democratie, mensenrechten, over waarden in het algemeen: de ware aard van het Westen is gebaseerd op onderdrukking, uitbuiting en roof. Anders dan in het verleden handelt het Westen niet langer rationeel, maar slechts hysterisch. Dit biedt hoop voor de hele wereld, schrijft Andrei Rudalew.

Het manische verzet tegen de loop van de geschiedenis en de voortzetting van de eeuwenoude traditie van koloniale politiek zijn duidelijk zichtbaar in het huidige uur van de waarheid, en ze onthullen de ware aard van het Westen. Deze essentie is lang verborgen geweest achter uiterlijke respectabiliteit, achter praatjes over democratie en mensenrechten – die het Westen nu als een wolvenstaart achter zich aan draagt. De Russische president Vladimir Poetin onderstreepte dit alles in zijn toespraak tijdens de plenaire zitting van het Oostelijk Economisch Forum in Vladivostok.

Het moment van de waarheid sloeg toe na 24 februari, toen datzelfde Westen in een zelfdestructieve sanctiewaanzin terechtkwam en zijn eigen principes liet varen. En dat was een zelfopenbaring. Daarna werd alles eenvoudiger en duidelijker. Zo kwam dat idool van de democratie, waar het Westen decennialang omheen heeft gedanst en gepolijst, duidelijk naar voren. Maar het is niets anders dan een afgod, een symbool van de utopie van een al-menselijkheid die nationale en raciale individuele kenmerken uitwist.

Vooral omdat dit in de kern een racistische utopie is. De utopie van een wereldwijde piramide aan de top waarvan het Westen zichzelf heeft geplaatst. Waarbij alle andere naties en landen ernaar zouden moeten streven de treden daarheen te beklimmen, hun democratische status te verhogen en hun soevereine rechten op te geven. Eigenlijk is dit wereldwijd sociaal Darwinisme. Een recept volgen volgens welk alleen trouwe aanhangers van democratische dogma’s die gehoorzaam het gebod van de wereld-Olympus uitvoeren, beschaafde – dat wil zeggen westerse – mensen kunnen worden. En dit is de echte Toren van Babel, die nu voor onze ogen instort. Op volkomen natuurlijke wijze, als vanzelf, in de “sanctie-oven” en in daadwerkelijk verzet tegen de loop van de geschiedenis.

In zijn optreden wees president Poetin op “de roekeloze acties van de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en de Europese Unie, die geobsedeerd zijn door illusoire politieke ideeën, om het welzijn van hun eigen burgers op de lange baan te schuiven, en nog meer dat van mensen buiten de zogenaamde gouden miljard”. Zoals ook blijkt uit de graanhandel, waar de gebruikelijke koloniale instincten en tradities op de voorgrond traden. Dit alles dreigt onvoorziene gevolgen te hebben voor de hele wereld en zal de westerse landen naar een doodlopende weg leiden.

Wijzelf hebben een soortgelijk illusoir utopisme meegemaakt en kennen het uit ons recente verleden – het utopische project van perestrojka met zijn droomwereld van al-menselijkheid, waar de wolf naast het lam zal leven. In werkelijkheid werkt dit echter allemaal niet echt, omdat er altijd wel iemand de winnaar wil zijn en probeert het lammetje te villen. In een dergelijke situatie is het welzijn van de eigen burgers de token of het brandhout voor de oven van een mooie toekomst en een wereldwijde harmonie, bepaald door het democratische Westen. En eigenlijk bewandelt de westerse wereld precies deze weg en houdt zij haar eigen volk gegijzeld – omdat hun belangen en die van de elites niet één en dezelfde zijn, maar tegengesteld.

In haar tijd stookte de Sovjet-Unie een suïcidale oven op waarin zij zichzelf opofferde voor zoete illusies en dromen. Het Westen warmt deze “sanctie-oven” nu weer volop op. Daarin worden de eigen principes, de restanten van het zelfvertrouwen en de eigen valuta verbrand.

En dit alles omdat het beleid van het Westen vandaag de dag niet wordt geleid door rede, maar door hysterie, door een hectisch tempo – met een totale afwezigheid van enig instinct voor zelfbehoud. Wat op zijn beurt het gevoel van eigen grootsheid en universele exclusiviteit volledig heeft vervangen. Ondertussen stort de toren zichtbaar in….

Als een Shir Khan uit “The Jungle Book” draait het Westen rondjes, achter zijn eigen in de oven gebrande staart aan. “Blijf staan, jakhalsstaart!” – Dat is nu het lot van het collectief Tabaqui. Zij kozen er zelf voor. En het was niet eens nodig om op dit carnaval de jas van de sympathieke jakhals te kiezen. Het is voldoende om onafhankelijk en soeverein te zijn en niet in een roedel te zitten. Maar dat is tegenwoordig een zeer moedige keuze. En wat heeft het voor zin om in een “huisje” te zitten of liever aan de top van de beschavingspiramide – wat overigens ook een zeer diepe val kan betekenen. De loop van de geschiedenis, die de VS en Europa met alle macht proberen tegen te gaan, is geen machinatie van het verraderlijke Rusland of de almachtige Poetin, zoals het Westen zichzelf probeert wijs te maken.

De toren van zelfexclusiviteit van na de Koude Oorlog was gewoon gebaseerd op een gewijzigd koloniaal systeem, racisme en andere oude vooroordelen, in plaats van op een duurzame en rechtvaardige wereldorde die bescherming biedt tegen wereldwijde catastrofes. Anderzijds werd deze toren ondersteund door een systeem van insinuaties en mystificaties over de gemeenschappelijke bestemming van de mensheid, een civiliserend universalisme. Met het gebod van het “Doe zoals ik” principe. Met een duidelijk beleid om alle eigenzinnigheid, soevereiniteit en alles wat het samengaan met democratische verrukking in de weg stond te elimineren om trouw te zweren aan de wereldhegemoon.

Het gewone fascisme zit ergens in deze ideeënwereld verborgen. Maar in het Westen is men al lang niet meer op de hoogte van het voor de hand liggende: in hun eigen matrix van stereotypen en illusies is het voor velen comfortabeler om zichzelf te overtuigen van de superioriteit van het westerse waardesysteem.

Inmiddels is dit uitgegroeid tot een echte epidemie, als vervanging van de coronavirus pandemie. Een epidemie echter, waartegen geen enkel masker en geen enkele vaccinatie bescherming kan bieden. Waar in plaats van dialoog slechts dictum is en “agressieve pogingen om andere landen gedragspatronen op te leggen, hen van hun soevereiniteit te beroven en hen aan de eigen wil te onderwerpen”. Het geheel is een oude gewoonte die zich in de jaren van unipolaire gelukzaligheid heeft ontwikkeld tot een werkelijk destructieve manie, een religieuze cultus van aanbidding van de Amerikaanse dominantie. Wat nu vervliegt als een droom, als een ochtendmist.

De nevel trekt weg, maar dat betekent niet dat de “dictatuur van de Verenigde Staten in mondiale aangelegenheden” niet steeds nieuwe slachtoffers eist, vooral van collega-democratische samenlevingen die aan een ketting liggen. Vandaar de hysterische sanctiekoorts die een wereldwijde actie tegen zichzelf is geworden. De Verenigde Staten creëren gewoon een alternatief vliegveld voor zichzelf: mocht het dictum verschrompelen als shagreen leer, dan zal het huidige democratische pantheon de rol van voederbron overnemen. Een pantheon dat al de gewoonte heeft ontwikkeld om te handelen op bevel en ten nadele van zichzelf. Als de honger van Shir Khan ernstig wordt, kan hij de Tabaqui verslinden.

Er heeft een “tektonische verschuiving” plaatsgevonden in het systeem van internationale betrekkingen, zoals de Russische president herhaaldelijk heeft opgemerkt. De westerse landen proberen tegelijkertijd de wereld in stagnatie te storten om “de oude wereldorde te behouden die alleen voor hen nuttig is”, gebaseerd op frauduleuze principes of de beruchte “regels”. Het goede van deze regels is dat het Westen ze zelf uitvindt en zelf beslist of het zich eraan houdt of niet – en dit alles niet uit winstbejag of uit humeurigheid. Zo ontstond de westerse pastorale, die nu wordt vernietigd door de kreten van de ontevredenen en de ongehoorzamen die zich verzetten tegen de dictatuur. Dit is hoe de huidige kortsluiting van het collectieve Westen, die is omgeslagen in een gevaarlijk avonturisme, kan worden begrepen: de stabiliteit van haar somnambulistische werkelijkheid is aan het wankelen gebracht en de stemmen van buitenaf, de stemmen van de werkelijkheid dringen door. Maar het kaartenhuis in de vorm van de Toren van Babel wordt weggevaagd door de “Wind der Verandering”.

Hier is een stukje geschiedenis: Vasily Klyuchevsky beschreef destijds de Russische tsaar Peter de Grote als een aanhanger van de theorie van de vooruitgang en de voortbeweging van de wetenschap. De historicus citeerde tsaar Peter die zei dat Europa gedurende een bepaalde periode onmisbaar was voor Rusland. Daarna kon men het echter de rug toekeren en zouden de grenzeloze horizonten van de Noordelijke Zeeroute en het Oosten zich openen… Dit was het idee van een wereldwijd polycentrisme – geen usurpatie – waarbij Rusland de rol van een van de gelijkwaardige centra, een bemiddelaar, op zich nam. En de manier om dit te bereiken was de vooruitgang van de wetenschappen. Toegegeven, dit project werd niet door de tsaar zelf voltooid. De verwezenlijking van dit project vond pas plaats in de tijd van de Sovjet-Unie, die een alternatief wereldcentrum werd, de wereld bevrijdde van koloniale boeien en een soevereine ontwikkeling begon. Rusland houdt nog steeds vast aan deze koers, en dat is te zien: de stereotypen van het westerse centrisme, dezelfde knuppels van slavenhouders en kolonialisten in het wiel van de geschiedenis gestoken, zijn het gevaar dat de wereld in een wereldwijde catastrofe dreigt te storten.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

De G-7 krijst, maar zij hebben de oorlog tegen Rusland al verloren

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: