Hoe je huisarts een farmaceutische nalevingsbeambte werd

Weet je nog dat je huisarts ook echt je huisarts was? Die vreemde historische periode waarin artsen onafhankelijke medische beslissingen namen in plaats van te lezen uit farmaceutische scripts? Toen ze naar je keken als een uniek mens in plaats van als een verzameling nalevingsmetriek die gecorrigeerd moest worden?

Die tijd is voorbij, schrijft Dr. Roger McFillin.

De huisarts van tegenwoordig is iets heel anders: een farmaceutische nalevingsbeambte met een receptenblok, een bedrijfsprotocol dat hij moet volgen en opperheren die elke beweging van hem volgen. Ze zijn veranderd van genezers in ritselaars, van medische professionals in medicijnverkopers, van vertrouwde adviseurs in veredelde medicijndealers met betere parkeermogelijkheden.

Onlangs had ik een gesprek met een kinderarts dat de naakte waarheid van de moderne geneeskunde blootlegde. Hij bekende me – met een mengeling van berusting en ongenoegen – dat hij “gemandateerd” was om elke adolescent de PHQ-9A (depressiescreening) te geven en als ze boven een bepaalde drempel scoorden, MOEST hij een SSRI antidepressivum aanbieden.

“Wat als de tiener gewoon door een relatiebreuk gaat of normale puberale stemmingswisselingen heeft?” vroeg ik.

Hij haalde hulpeloos zijn schouders op. “Dat maakt niet uit. Als ze het getal op de screening halen, moet ik volgens het protocol medicatie aanbieden.”

“Maar je weet dat deze medicijnen het risico op zelfmoord bij tieners meer dan verdubbelen,” drukte ik hem op het hart. “De zwarte lijst waarschuwing is er niet voor niets.”

Zijn antwoord verkilde me: “Als er iets met de tiener gebeurt en ik volg het protocol niet – als ik de medicatie niet aanbied – kan ik aansprakelijk worden gesteld. Mijn handen zijn gebonden.”

En daar was het – de perfecte analogie die zich in het volle zicht verborg. Deze hoogopgeleide arts met jarenlange ervaring maakte geen onafhankelijke medische beslissingen. Hij was een drugsdealer op straatniveau die bang was voor wat er zou gebeuren als hij niet genoeg zou verkopen voor zijn opperheren. De pusher op de hoek is bang voor zijn leverantie handhavers; de moderne arts is bang voor “aansprakelijkheid” en “overtredingen van het protocol”. Ander vocabulaire, identieke dynamiek.

Eerstelijnszorg is getransformeerd van een helend beroep in een farmaceutisch distributienetwerk met artsen als veredelde verkoopautomaten in witte jassen. Ze zijn de straatdealers in het medisch-industrieel complex, die producten verkopen met de meedogenloze efficiëntie van een kartel, maar met een betere naamsbekendheid en belastingvoordelen.

De parallellen tussen hoe huisartsen psychiatrische medicatie en vaccins pushen zijn zo perfect dat ze bewondering verdienen vanuit een puur marketingperspectief. Het is dezelfde truc met een andere verpakking – de ene komt in pilvorm, de andere in een naald, maar het script is identiek.

De SSRI-truc (Selective serotonin reuptake inhibitors, antidepressivum)

God verhoede dat jij of een familielid zo ongelukkig is om een routinecontrole te plannen tijdens een bijzonder slechte week. Loop die steriele onderzoekskamer binnen terwijl je rouwt om een verlies, gestrest bent over je werk of gewoon een van de onvermijdelijke moeilijke momenten in het leven doormaakt en je zult sneller naar buiten lopen met de diagnose ‘lichte tot matige depressie’ dan je ‘farmaceutisch smeergeld’ kunt zeggen.

Binnen een paar minuten krijg je een vragenlijst met beladen vragen als: “Voel je je slecht over jezelf of dat je jezelf of je familie in de steek hebt gelaten of dat je een mislukkeling bent?” (Je hebt net de vakantiefoto’s van je ex op Instagram bekeken terwijl je ijs at voor het avondeten in je ongewassen trainingsbroek, dus… is dit een strikvraag?)

Geef een eerlijk antwoord en gefeliciteerd! Je hebt zojuist een zelfdiagnose “lichte tot matige depressie” gekregen.

Je bedoelt wat we vroeger verdrietig noemden?

Je arts besteedt ongeveer 90 seconden om dit te bevestigen met indringende vragen als “En hoe lang voel je je al zo?” voordat hij naar het receptenblok grijpt.

“Ik denk dat Lexapro echt zou helpen om de scherpe randjes eraf te halen,” zeggen ze met geoefend medeleven, terwijl ze al halverwege zijn met het uitschrijven van het recept. “Het brengt de chemicaliën in je hersenen in balans.”

Maar als je aarzelt, begint het echte verkooppraatje – angst. Dit is waar artsen veranderen in farmaceutische angstverkopers:

“Weet je, onbehandelde depressie kan heel ernstig zijn,” waarschuwen ze onheilspellend. “Het kan in de loop van de tijd verergeren. Het kan je relaties, je werk, je hele leven beïnvloeden. Depressie is een ernstige medische aandoening – het is zelfs de belangrijkste oorzaak van invaliditeit wereldwijd.”

De implicatie hangt in de lucht als een guillotine: weiger deze medicatie en je gokt met je leven. Ze kunnen zelfs de zelfmoordkaart trekken: “Depressie kan leiden tot zelfmoordgedachten als het niet behandeld wordt.” De kosmische ironie van het gebruik van zelfmoord als angst tactiek om medicijnen voor te schrijven met zwarte doos waarschuwingen over het verhogen van suïcidale gedachten lijkt verloren te gaan.

Voor tieners zijn de angsttactieken gericht op de ouders. “Je wilt toch geen risico’s nemen met de geestelijke gezondheid van je kind?” vragen ze, waardoor ouders zich monsters voelen als ze zich afvragen of het tijdelijke verdriet van hun tiener een medicijn vereist dat het risico op zelfmoord verdubbelt.

Dit is geen medisch advies. Het is emotionele manipulatie door angst – dezelfde tactiek die wordt gebruikt door roofzuchtige verkopers in elke bedrijfstak. “Voorkomen is beter dan genezen” wordt de algemene afwijzing van legitieme zorgen over medicijnen met grote risico’s en bescheiden voordelen.

Wat ze niet noemen:

De “chemische onevenwichtigheid” theorie van depressie is jaren geleden al grondig ontkracht, net als frenologie en aderlating in de schandpaal van de geneeskunde. SSRI’s hebben nooit bewezen klinisch zinvol te zijn, behalve placebo.

Het opvolgen van hun recepten kan resulteren in permanente seksuele disfunctie – voor altijd, voor de rest van je leven.

Ontwenning kan zo brutaal en langdurig zijn dat patiënten het vaak verwarren met “bewijs dat ze de medicatie nodig hebben” in plaats van het te herkennen als drugsverslaving.

En hier is de kosmische clou: in de 4-6 weken die het duurt voordat deze medicijnen zogenaamd “werken,” zouden de meeste situationele “depressies” op natuurlijke wijze toch al verbeterd zijn.

En als dat gebeurt?

De dokter knikt zelfvoldaan en denkt: “Zie je wel, de medicijnen die ik voorschreef, hebben hen genezen!” Laat staan dat tijd, menselijke veerkracht en je eigen natuurlijke genezing al het zware werk deden, terwijl de medicijnen alleen maar meekwamen voor de dure rit met bijwerkingen.

De vaccintruc

Laten we nu eens kijken naar de vaccinversie van dezelfde voorstelling:

Je komt voor een volledig ongerelateerd probleem, misschien een verstuikte enkel of huiduitslag. Voordat hij ingaat op uw eigenlijke probleem, zegt uw arts terloops: “Ik zie dat u dit jaar nog geen Covid- of griepprik hebt gehad.

Het kader is al perfect: je loopt “achter” met iets, wat betekent dat je niet voldoet aan een verwachte norm. Je medisch dossier is gemarkeerd voor een tekortkoming die moet worden gecorrigeerd, zoals een auto die te laat is voor een oliewissel.

Spreek je aarzeling uit en je ziet hetzelfde script zich ontvouwen: “Deze vaccins zijn erg veilig en effectief. Bijwerkingen zijn meestal alleen een zere arm of lichte vermoeidheid gedurende een dag.” (Myocarditis? Menstruatiestoornissen? Neurologische problemen, het volledig kapen van mijn immuunsysteem? Die zijn blijkbaar zo zeldzaam dat ze het vermelden niet waard zijn).

Vraag naar echte risicovermindering, zoals hoe het griepvaccin niet effectief is en niet voorkomt dat je griep krijgt, en kijk hoe ze ongemakkelijk verschuiven.

Waarom zou ik het Guillain-Barré-syndroom riskeren voor deze dokter? Ik ben gezond en niet zo bang voor griep? Ongeacht het lage risico op complicaties… waarom zou ik dat risico nemen?

Durf je af te vragen of een perfect gezonde 17-jarige die al hersteld is van Covid een experimentele mRNA-interventie nodig heeft die de overdracht niet voorkomt – en waarvan nu is aangetoond dat de vatbaarheid voor infectie na verloop van tijd juist toeneemt – om nog maar te zwijgen van de risico’s op myocarditis, menstruatiestoornissen en andere “zeldzame” bijwerkingen die gemakshalve worden geminimaliseerd in het verkooppraatje, en kijk hoe hun gezicht voor je ogen verandert.

Eerst komt de reflexieve glimlach, die bevroren rictus van medische autoriteit die in twijfel wordt getrokken. Dan de licht verwijde ogen als ze jouw ketterse afwijking van het script verwerken. En ten slotte die subtiele verharding rond de kaak terwijl ze van zorgverlener veranderen in farmaceutische handhaver.

Het is alsof je iemand in realtime ziet wisselen tussen “vriendelijke huisarts” en “Covid-nalevingscommissaris,” en dat allemaal omdat jij het lef had om de risico’s tegen de voordelen af te wegen voor je eigen kind.

Maar of ze nu pillen of prikken verkopen, we zien elke keer hetzelfde verkooppraatje – een masterclass in farmaceutische propaganda. Ze overdrijven dramatisch zelfs de meest microscopische potentiële voordelen terwijl ze koortsachtig alle risico’s minimaliseren, wegwuiven of ronduit ontkennen met het geoefende gemak van een doorgewinterde oplichter. Kijk hoe ze een absolute risicoreductie van 1% veranderen in ‘90% effectief!’ terwijl ze tegelijkertijd ‘bekende ernstige bijwerkingen’ degraderen tot ‘uiterst zeldzame bijwerkingen die het bespreken niet waard zijn’. Het is alsof ze nog nooit één pagina van de echte wetenschappelijke literatuur over dit onderwerp hebben gelezen.

Spoiler alert: dat hebben ze niet.

De meesten zijn sinds hun studie geneeskunde niet verder gekomen dan door de industrie gefinancierde nascholingsmodules en persberichten van farmaceutische bedrijven. De wetenschappelijke artikelen die stof liggen te verzamelen in hun bibliotheken zijn farmaceutische marketingmaterialen die vermomd zijn als wetenschap, gegevens die het verkooppraatje ondersteunen terwijl ongemakkelijke waarheden verborgen worden in statistische trucjes. Hun ‘deskundigheid’ is niet meer dan het herkauwen van de praatjes van de laatste medicijnvertegenwoordiger die een lunch voor hen had geregeld.

Uw dokter rapporteert nu aan bedrijfsmeesters

De overname van de geneeskunde door het bedrijfsleven gebeurde niet van de ene op de andere dag, maar werd systematisch in gang gezet, met de Affordable Care Act als klap op de vuurpijl voor onafhankelijke artsen. Hoewel de Affordable Care Act in de markt werd gezet als een uitbreiding van de “toegang tot gezondheidszorg,” bedolf Obamacare kleine praktijken onder een lawine van regelgevende vereisten, EHR-mandaten en nalevingskosten die onafhankelijkheid financieel onmogelijk maakten.

Vóór de ACA was meer dan de helft van de artsen eigenaar van hun praktijk; nu is dat aantal gekelderd tot minder dan 30%. De rest werd gedwongen om zich te verkopen aan gezondheidszorgsystemen waar hun vergoeding en baanzekerheid nu afhangen van het volgen van protocollen – waaronder patronen in het voorschrijven van medicijnen en vaccinatiedoelen – die zijn opgesteld door bestuurders die nog nooit een stethoscoop hebben aangeraakt.

Je huisarts is niet vrijwillig veranderd in een farmaceutische handhaver; hij is bij wet verplicht om zich aan de regels te houden, zijn medische autonomie is opgeofferd op het altaar van de corporatieve gezondheidszorg terwijl hij de illusie van een onafhankelijk oordeel behoudt.

Professionals in de eerstelijnsgezondheidszorg volgen nu het protocol met de onvoorwaardelijke gehoorzaamheid van een brugklasser die wanhopig op zoek is naar een sticker met een gouden ster. Je vraagt je af hoeveel van hen die in de eerstelijnsgezondheidszorg gaan werken hun hele leven al die perfecte regelvolgers waren – degenen die hun markeerstiften kleurcodes gaven op de medische school, die elk algoritme uit hun hoofd leerden zonder zich af te vragen waarom, en die hun vormende jaren doorbrachten als professionele hoepelspringers. De A-studenten die nooit de afkeuring van een leraar riskeerden, nooit buiten de lijntjes kleurden, nooit autoriteitsfiguren in twijfel trokken zelfs als die figuren het aantoonbaar mis hadden. Degenen wiens hele identiteit verpakt zat in het perfect opvolgen van instructies om de volgende geloofsbrief, de volgende witte jas, de volgende professionele bevestiging te krijgen.

Is het een verrassing dat deze zelfde persoonlijkheden zich nu vastklampen aan protocollen als religieuze geschriften, niet in staat om een onafhankelijk klinisch oordeel uit te oefenen wanneer de complexe situatie van een mens niet netjes in hun geplastificeerde stroomschema past? Kritisch denken vereist de moed om ongemakkelijke vragen te stellen – een vaardigheid die systematisch werd uitgeroeid in deze ongerepte academische exemplaren lang voordat ze hun eerste recept schreven.

De volgende keer dat je huisarts je een SSRI probeert voor te schrijven omdat je menselijk bent of je de nieuwste farmaceutische abonnementsdienst probeert aan te smeren, onthoud dan: je bent geen patiënt, je bent een klant die ze proberen te pushen.

Hun script mag dan wel opgepoetst zijn, maar jouw bullshitdetector heeft geen medische graad nodig om goed te functioneren. Stel de ongemakkelijke vragen die ze niet durven te beantwoorden. Eis echte gegevens, geen ingestudeerde praatjes. Loop weg als dat nodig is.

Zoek de zeldzame artsen die nog steeds geneeskunde beoefenen in plaats van farmaceutische naleving. En als je arts ontzet opkijkt als je zijn laatste pil of prik weigert, glimlach dan lief en zeg: “Maak je geen zorgen, ik zorg ervoor dat in mijn dossier komt te staan dat JIJ er niet in geslaagd bent om MIJ te overtuigen – niet andersom.”

Tenslotte is de meest rebelse daad in de moderne gezondheidszorg niet het weigeren van een behandeling, maar het aandringen op geïnformeerde toestemming in een systeem dat ontworpen is om dit te elimineren.

Jouw lichaam, jouw geest, jouw keuze. Geen recept nodig.

VERZET

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Nieuwe uitwassen van discriminatie en hysterie: Duitse huisarts weigert behandeling aan ongevaccineerde patiënten

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: