Waarheid omwille van de waarheid

Ik zal je nog een ergernis van mij vertellen – mensen die me vragen waarom het belangrijk is om de waarheid te kennen als ik er toch niets aan kan doen.

Ik vind het vreemd dat mensen de waarheid niet zoeken omwille van de waarheid.
Natuurlijk zijn er momenten waarop je de waarheid over iets echt niet hoeft te weten. Hoeveel tijd zou je besteden, en hoe belangrijk zou het voor je zijn, om te weten welke hond je krant heeft verscheurd als je meer dan één hond hebt? (Krant? Hoe oud ben ik?) Of als je vader en moeder je echt buitenechtelijk hebben verwekt? Of dat opa slipjes of boxers draagt? schrijft Todd Hayen.

Ik ben er ook geen fan van om dingen over mijn lichaam te weten vanuit een gezondheidsperspectief als de enige actie zou zijn om er giftige chemicaliën in te pompen met een kans van 2% op genezing. Een goede vriendin van mij liet me onlangs weten dat ze bezig was met een nieuwe medische DNA-test om te bepalen of ze de markers heeft voor de ziekte van Alzheimer.

Echt waar?

Waarom zou iemand dat willen weten? Je hoort de hele tijd over tests op de markt die ontworpen zijn om te bepalen of je aanleg hebt voor dit of dat. Hoe nauwkeurig kan dat spul zijn? Stel dat je een bedrijf had dat een pil of procedure had ontwikkeld om deze of gene ziekte te voorkomen. En vervolgens maakte u een test die iemand kon vertellen of hij de “neiging” had om die ziekte te ontwikkelen.

Wat een perfecte opzet zou dat zijn, hè?

Stel je voor. En er hoeft niet eens iets van waar te zijn! De pil, de test, nee, geen enkel aspect ervan. Jij en je bedrijf zouden een fortuin verdienen. Nou, dat is niet echt de waarheid kennen omwille van de waarheid, toch? Nee, dat is wat je noemt oplichting. (Hmmm.)

Wie weet. Ik zeg niet dat het allemaal oplichterij is. Maar vergeet het maar, ik wil niet te horen krijgen dat ik “markers” voor Alzheimer heb. Je kunt er zeker van zijn dat als mij dat verteld wordt, en de kans zou 20% zijn dat ik Alzheimer zou ontwikkelen, dat ik het dan zeker zou krijgen. Als me dat niet was verteld, zou ik in het 80-percentiel zitten en het niet krijgen. De kracht van de geest en zo. Ik geloof zeker in zulke dingen als het gaat om de gezondheid van mijn lichaam.

Er zijn ook minder belangrijke dingen die je gewoon aan het mysterie kunt overlaten. Maar dingen die belangrijk zijn voor de wereld en voor je eigen gemeenschap en je eigen gevoel van goed en kwaad. Die dingen wil je weten, gewoon om het te weten. Aan sommige dingen kun je misschien iets doen, aan andere misschien niet.

Natuurlijk zijn er privézaken (zoals de voorbeelden die ik eerder gaf) waarbij erop staan dat je ze weet gelijk staat aan roddelen. Het is vreemd dat zoveel mensen denken dat als we bijvoorbeeld willen weten of Fauci liegt over zandvlooienexperimenten op puppy’s, het een inbreuk is op de privacy. “Laat die arme man met rust,” klagen ze misschien. “Je hoeft niet alles van hem te weten.” Er is echt geen persoonlijke privacy voor gezagsdragers die hun officiële taken uitvoeren. Als Fauci lugubere seksuele ontmoetingen had met bosmarmotten, dan hoeven we dat misschien niet te weten. Maar alle experimenten die hij al dan niet heeft uitgevoerd tijdens het uitoefenen van zijn beroep is informatie die ons aangaat en die we moeten weten.

En trouwens, wie kijkt er? Niemand hoeft echt te “kijken” – het enige wat ze hoeven te doen is hun ogen niet sluiten. Alles wat donker is en nu in onze wereld gebeurt, is duidelijk te zien. De details zijn misschien een beetje verborgen, maar wat nieuwsgierigheid zou moeten opwekken is zo duidelijk dat je blind zou moeten zijn om er niet over te struikelen. Maar als ik struikel en vervolgens het laken optil dat het uitpuilende voorwerp waarover ik struikelde bedekt, word ik ervan beschuldigd dat ik “op zoek ben naar het duistere spul.”

Ik heb het grootste deel van mijn volwassen leven New Thought gestudeerd. Deze “theorie van het leven” zegt dat je je eigen werkelijkheid creëert met je gedachten. Er staat niet dat je moet negeren wat die fysieke realiteit je brengt om te zien en te overwegen. Er staat eenvoudigweg dat je niets hoeft te vrezen van de waarheid. En de waarheid, in het materiële rijk, is “waarheid” met een kleine “w”. De echte Waarheid, met een hoofdletter “W”, is onbedreigend. Het is liefde, de levensvonk en geest. De materiële wereld is een spel en als je de speelstukken en wat ze doen negeert, negeer je je les en wat je moet leren in dit “illusoire” spel van het materiële leven. Dan heeft het geen zin, geen betekenis.

In dit spel zitten en het in wezen negeren (de waarheid negeren) is de ultieme ontkenning. Dit hele idee van het verwerpen van de waarheid is een list. Het is een excuus om blind te blijven. Iedereen die beweert dat de waarheid het niet waard is om naar te zoeken of die iemand berispt voor het zoeken, of zelfs voor het vinden ervan, heeft geen benul. Natuurlijk zijn er momenten, zoals eerder genoemd, dat we niet hoeven te graven naar een feit dat echt verborgen kan blijven.

Soms is het inderdaad een inbreuk op de privacy; soms is het adagium “wat niet weet, wat niet deert” op zijn plaats. En er zijn momenten waarop het vinden van wat het systeem voorgeeft de waarheid te zijn (maar eigenlijk een speculatie is) een vergissing is en niet nuttig of heilzaam.

Maar deze voorbeelden zijn meestal zeldzaam.

Ze zijn zeker zeldzaam in deze context – in deze wereld waar het kennen van de waarheid heel goed je leven zou kunnen redden of, nog belangrijker, de hele mensheid zou kunnen redden. Ook al is het een materieel spel waarin we verwikkeld zijn, toch heeft dat spel betekenis voor ons spirituele zelf. We hebben ervoor gekozen om eraan deel te nemen en dus wordt er van ons verwacht dat we het effectief, gepassioneerd en waarheidsgetrouw spelen.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Ik ben een schaap, hoor mij brullen

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: