Het Westen dreef Oekraine tot oorlog en Kiev betaalt nu de slagersrekening

“Rusland heeft nooit onderhandelingen geweigerd. Een hele reeks onderhandelingen tussen Rusland en Oekraïne vond plaats in Turkije om vertrouwenwekkende maatregelen te ontwikkelen en de tekst van het verdrag zelf voor te bereiden.

Het hoofd van het onderhandelingsteam uit Kiev heeft deze ontwerpovereenkomst geparafeerd. Hier is het. Het heet het “Verdrag inzake permanente neutraliteit en veiligheidsgaranties voor Oekraïne.” 18 artikelen.

Bovendien is er ook een aanvraag voor. Dit geldt onder andere voor de strijdkrachten. Alles is beschreven, tot aan de eenheden van militaire uitrusting en het personeel van de strijdkrachten. Hier is dit document. En het is geparafeerd door de delegatie in Kiev.

Maar nadat we, zoals beloofd, de troepen uit Kiev hadden teruggetrokken, gooiden de Kievse autoriteiten, zoals hun meesters meestal doen, alles in de vuilnisbak van de geschiedenis. Laten we het zo voorzichtig en intelligent mogelijk zeggen.”

Dit brengt ons bij de laatste “gruweldaad” waarvan Oekraïne beweert dat die werd uitgevoerd door Rusland-Boetsa, een buitenwijk van Kiev. Hier is het verslag van The Guardian:

Toen Oekraïense pantsercolonnes Boetsja binnenrolden, een stad ten noordwesten van de hoofdstad, vonden ze straten geblokkeerd door uitgebrande Russische tanks en militaire voertuigen, en bezaaid met de lichamen van burgers die volgens de lokale bevolking zonder provocatie waren gedood door de binnenvallende troepen.

Dit is het probleem. Boetsja werd op donderdag 31 maart door de burgemeester ‘volledig bevrijd’ verklaard van de Russische troepen. De doden die op straat liggen dragen allemaal een witte armband, die door Oekraïners wordt gedragen om aan de Russische troepen aan te geven dat ze het Oekraïense leger niet steunen.

Als de stad op 31 maart werd bevrijd, waarom liggen de lichamen er dan drie dagen later nog steeds? Waarom zijn ze niet opgehaald door rouwende familieleden? Dit rapport heeft het voorspelbare effect in het Westen – politici en politici eisen een militaire reactie van de NAVO. Rusland laat zich niet afschrikken door deze nieuwste propagandabarb; het roept op tot een spoedvergadering van de VN-Veiligheidsraad om bewijs te presenteren dat de beschuldiging weerlegt.

In het debat tussen Moltke en Bismarck heeft Poetin ervoor gekozen het voorbeeld van Moltke te volgen en de uitroeiingsoorlog te voeren. Niet – en dat benadrukken we nogmaals – een genocideoorlog, maar een oorlog die Oekraïne als strategisch krachtige entiteit zal vernietigen. Het zaad is al gezaaid en de vrucht begint al te ontluiken – een Oekraïense democide, bereikt door uitputting op het slagveld en de massale uittocht van burgers in de hoogste leeftijdscategorie, een economie in puin en een staat die zichzelf kannibaliseert naarmate het de grenzen van zijn hulpbronnen bereikt.

Hier is een model voor – ironisch genoeg Duitsland zelf. Na de Tweede Wereldoorlog werd besloten dat Duitsland – dat nu verantwoordelijk wordt gehouden voor twee verschrikkelijke conflicten – eenvoudigweg niet kon blijven voortbestaan als geopolitieke entiteit. In 1945, nadat Hitler zichzelf had doodgeschoten, eisten de geallieerden niet de buit van een kabinetsoorlog op. Er was geen kleine annexatie hier, geen hertekende grens daar. In plaats daarvan werd Duitsland vernietigd. Haar land werd verdeeld, haar zelfbestuur werd afgeschaft. Haar volk leeft voort in een stygische uitputting, hun politieke vorm en leven nu een speelbal van de overwinnaar – precies wat Moltke met Frankrijk wilde doen.

Poetin zal geen geostrategisch intact Oekraïne achterlaten dat zal proberen de Donbas te heroveren en wraak te nemen, of een krachtige vooruitgeschoven basis voor de NAVO zal worden. In plaats daarvan zal hij Oekraïne veranderen in een vuilnisbakistan dat nooit een oorlog van revanchisme kan voeren.