
De Europese Unie vertoont alle symptomen van een structuur in diepe crisis. Net als andere organisaties in het verleden, hoe meer ze probeert een beeld van interne cohesie uit te dragen, des te groter de scheuren die ze veroorzaakt als gevolg van haar steeds strengere eisen om te voldoen aan de regels die deze schijn van cohesie vereist.
Om haar politieke macht te doen gelden, wordt Brussel voorgesteld als een macht die even ver weg als onbereikbaar is, zo superieur dat alles wat ze heeft onbetwistbaar is. Door zichzelf op zo’n voetstuk te plaatsen, eigent Brussel zichzelf een veronderstelde wijsheid en alwetendheid toe, vertrouwend op een zeer goed georganiseerd communicatieproces, gebaseerd op het idee van een macht boven alle anderen, boven de gekozen machten, boven de “volksregeringen”: “De EU heeft gezegd dat…”; “de EU zegt dat je niet kunt…”; “de regering heeft de EU gevraagd om…”; “de EU heeft gewaarschuwd dat…”; “de regering is door de EU gedwongen om…”. Dit alles zonder vragen, kritiek of reflectie. Een soort Europese uitbreiding van de “één onmisbare natie” theorie, schrijft Hugo Dionísio.
Werden we tot op een bepaald moment geconfronteerd met een macht die zichzelf oplegde, zelfvoorzienend was, waarvan de onbereikbaarheid genoeg was om alle tegenstrijdige ideeën te ontmoedigen, gezien de monumentaliteit van de taak die bestond uit het confronteren van niet één regering, maar “de regering van alle regeringen”; vandaag is Brussel niet langer tevreden met deze ontologische superioriteit, maar eist ondubbelzinnig bewijs van loyaliteit.
Dit betekent dat het al dan niet onderschrijven van de “narratieve realiteit” die door de Europese bureaucratie wordt gepresenteerd al lang geen vrijwillige daad meer is. Loyaliteit wordt nu aangetoond door de kracht en strengheid waarmee de “communautaire” ideologie wordt geïnternaliseerd – in mijn ogen lijkt het meer op afgoderij. Er was een moment dat de activering inluidde van mechanismen om meningen te conformeren aan de “narratieve realiteit” die van de Unie uitgaat. Dat moment is 25/02/2022. Zelfs met Covid, hoewel er al een ijzeren greep was op de verspreiding van informatie die vraagtekens zette bij de vaccins, de methoden en het beleid dat werd ontwikkeld, zagen we in Europa niet het huidige gebruik van directe dwangmiddelen om degenen die zich niet aan het narratief hielden het zwijgen op te leggen, te conditioneren of ter verantwoording te roepen.
Maar in de afgelopen twee jaar werd, net als in andere, eerder inquisitoire tijden, een bewijs van loyaliteit geëist, belichaamd in het onderschrijven van een discours, een narratief, een idolatrie. En het is waar dat dit soort machten door de geschiedenis heen altijd hebben gekozen voor de “desinformatie” en “propaganda” van hun vijanden als het oorspronkelijke zaad van conditionering!
Het was dus bij het geluid van de oorlogsdonder dat we ons de komst van de “staat van oorlog” van de EU begonnen te realiseren en de noodzaak om onze loyaliteit te bewijzen. Ze rapporteerden het niet, stelden er geen vragen over en analyseerden het niet. Zoals met alles wat de Europese macht tegenwoordig kenmerkt, zien we alleen de feiten, hun onverbiddelijke bestaan. Het discours daarentegen blijft even helder als altijd, of misschien zelfs nog wel helderder.
We weten dit bijvoorbeeld wanneer we een generatieve tekst Artificial Intelligence tool gebruiken en vragen naar “journalisten die vervolgd worden in de Europese Unie in de context van het conflict in Oekraïne”. Het antwoord is steevast hetzelfde: “dappere journalisten die vervolgd worden”, alleen in Rusland, mijn beste. Als we echter de namen noemen van journalisten als Alina Lipp, Graham Phillips of Pablo Gonzalez, ontdekken we dat er toch journalisten zijn: beschuldigd van spionage en preventief vastgehouden (Pablo Gonzalez in Polen voor meer dan anderhalf jaar); beschuldigd en onderworpen aan een gevangenisstraf van maximaal 3 jaar voor het opiniedelict van “ondersteuning van de Russische invasie” (Alina Lipp in Duitsland); en, verbazingwekkend, beschuldigd van propaganda en verheerlijking van de “Russische invasie en de uitgevoerde wreedheden” (Graham Philips uit het Verenigd Koninkrijk), tot op het punt dat hij door sommige politici werd beschuldigd van “oorlogsmisdaden”, alleen maar omdat hij Aiden Aslin had geïnterviewd, een Britse huurling die gevangen zat in Mariupol, en vervolgens op een lijst met persoonlijke sancties werd geplaatst waardoor hij zijn land van herkomst niet meer mocht binnenkomen.
Dit waren enkele van de eerste – nooit toegegeven – gevallen van schendingen van de loyaliteitstest. Als voorbeeld hebben een handvol journalisten het gewicht ervaren waarmee Ursula Von der Leyen trouweloosheid aan haar verhaal bejegent. Zelfs niet als het die is waarin ze het heeft over chips in wasmachines die raketten uitrusten en economieën in stukken die eigenlijk meer groeien dan die van de EU.
Als gevolg daarvan, zoals met alle machten die niet meer genoeg van zichzelf hebben, werd ergens langs de lijn het net nog strakker aangetrokken en waren het niet langer alleen journalisten en media-organisaties (zoals Russische TV) die verstrikt raakten in de netten van het Europese Ministerie van Waarheid. De afgoderijpolitie is in de aanval gegaan en snuffelt onder elke steen naar het kleinste teken van afwijkende meningen.
Onlangs besloten de Tsjechische autoriteiten om een organisatie met het virtuele profiel van “Voice of Europe” en haar twee leiders op de sanctielijst te zetten, waarbij ze hen ervan beschuldigden “de territoriale integriteit, soevereiniteit en onafhankelijkheid van Oekraïne te willen ondermijnen” omdat ze volgens hen de “Russische invasie van Oekraïne” verheerlijken. We hebben allemaal geleerd dat we in de EU van onze tijd nazi’s en neonazi’s kunnen verheerlijken en zelfs nepnieuws kunnen verspreiden. Het is wanneer onze toespraak samenvalt met die van een Rus, hoe onbeduidend ook, dat we het doelwit zijn van Von der Leyen’s toorn. Zoals ik al zei, het is geen kwestie van “of het waar is of niet”; het is een kwestie van loyaliteit of verraad.
Deze onverzettelijkheid ten opzichte van meningen, zelfs wanneer ze worden verkondigd door mensen die niet in de media of slechts in beperkte mate virtueel worden belicht, is op zichzelf al symptomatisch voor het feit dat het tolerantieniveau ten opzichte van divers, kritisch of controversieel denken een ongekend hoog niveau heeft bereikt. Een dergelijk discursief – en gedragsmatig – fundamentalisme is in overeenstemming met wat we vervolgens in de echte wereld zien, vooral in het epicentrum van de Europese idolatrie: Brussel.
Het is in Brussel dat we het symbolische centrum vinden waaraan we loyaal moeten zijn. Het “Oekraïense project”, dat voor de idolisanten van de centrale macht – en hun volgelingen – gebaseerd is op de organen die samen de Europese Unie vormen, heeft een stichtingsdimensie, omdat het het ultieme symbool van het regime is geworden; een regime dat zich niet langer laat gelden door wat het is, maar door wat het verdedigt als het ultieme symbool van het Russische antagonisme: steun voor het regime in Kiev. Hoe meer rigide, compromisloos en veeleisend je bent in je steun voor Kiev, hoe meer anti-Russisch je bent, wat het ultieme bewijs van loyaliteit is. Is dat een reden om te zeggen dat deze EU niet meer dezelfde is? Of is het… nu wat het zou moeten zijn?
Gepresenteerd als een project voor vrede, maar uiteindelijk oorlog financierend, blijft het ultieme symbool van het regime niet onopgemerkt in Brussel, zelfs niet door de meest verstrooide passant. Brussel is een stad die baadt in blauw en geel, vooral sinds 25 februari 2022. Van billboards tot hekken van openbare werken, alles lijkt de enige waarheid aan te kondigen waaraan we loyaal moeten zijn. Zelensky’s Oekraïne is inderdaad een lidstaat van de EU! De legitimiteit die het mist in formele wetgeving, heeft het in de manifestatie van symbolische parafernalia en in de vervolgingswoede waarmee de Europese instellingen zijn bescherming omarmen.
Door af te zien van de gebruikelijke toegangsprocedures, die alleen bedoeld zijn om een formele legitimiteit te verlenen aan een fenomeen (Oekraïne op de “snelle weg” naar de EU) dat in feite waarneembaar is, profiteert Oekraïne van een heel altaar dat het ultieme symbool is van dit afgodische fundamentalisme en deze de facto gematerialiseerde adoptie.
Niets is overweldigender dan een bezoek aan het centrale plein van “Luxemburg”, waar het Europees Parlement is gevestigd, onder het toeziend oog van een waakzame Europese Commissie en een Europese Raad die wordt getraind door machten die veel verder weg liggen. Geel en blauw zijn hier zo intens aanwezig dat we ons zowel in de lucht als dicht bij de zon lijken te bevinden. Ze zeggen dat dit de kleuren van de EU zijn… Ze zijn nog nooit zo sterk aanwezig geweest als nu. Oekraïne en de EU zijn ook in kleur met elkaar verweven.
Het beeld van Zelensky springt eruit in deze zee van kleuren, overspoeld met boodschappen als “sta achter Oekraïne” of billboards met de tekst “het dappere volk van Oekraïne, vertegenwoordigd door hun president (…)”. Om te bewijzen dat wat buiten is, van binnenuit komt, heeft de Oekraïense staat, zonder enige andere democratische steun dan die welke wordt gegenereerd door de immense propaganda die onze zintuigen overspoelt, zelfs zijn eigen ruimte in het halfrond van het Europees Parlement. Naast alle simultaan vertaalcabines voor elk van de talen waaruit het Europese project bestaat, heeft het “Oekraïense project” ook zijn eigen cabine. Ook al heeft het geen leden van het Europees Parlement.
Zelfs de 50 miljard euro die onlangs door de Europese Raad is goedgekeurd voor de resterende vier jaar van het meerjarig financieel kader (dat gewoonlijk loopt tot een jaar na de nominale periode), afkomstig uit de respectieve financiële taart, lijkt min of meer weer te geven wat een land met 35 tot 40 miljoen inwoners en een inkomen per hoofd van de bevolking onder het Europese gemiddelde zou ontvangen. Met andere woorden, er is geen tekort aan fondsen om de doelen van de 2030-strategie te bereiken. Stel nu dat Oekraïne geen lidstaat is?
We kunnen ook als voorbeeld de oorlog nemen die de EU is begonnen met Hongaarse, Bulgaarse, Roemeense, Poolse en Slowaakse boeren, omdat het de Europese markten overspoelt met producten die zijn geproduceerd zonder te voldoen aan dezelfde regels als die waaraan anderen zich moeten houden. Op deze manier worden deze landen gedwongen om, met betrekking tot Oekraïne, hetzelfde gevoel van inferiorisatie te herbeleven dat elk perifeer Europees land voelt wanneer het geconfronteerd wordt met de belangen van machtigere landen zoals Duitsland of Frankrijk. Vandaag onderwerpen zelfs deze twee landen zich aan het dictaat van de “Banderistische” drietand.
Als we overal in de Europese Unie, in alle lidstaten, de propaganda van het regime tegenkomen, die ons er bij elke gelegenheid aan herinnert dat alles wat we zijn en alles wat we hebben uitsluitend te danken is aan de “goddelijke” (of duivelse) aanwezigheid van de “humane, inclusieve, democratische en vrije EU”, dan is het in de hoofdstad en haar zenuwcentrum dat deze propaganda het meest overweldigend is. Als een macht die zich van het centrum naar de periferie verspreidt.
Geconfronteerd met de meer dan aangekondigde ineenstorting van het regime in Kiev en alles waar het voor staat, staat de EU voor een overlevingsuitdaging. Want idolatrieën zijn nu eenmaal zo: ze missen inhoud. Hoe hard ze ook proberen om de “Oekraïense lidstaat” te laten geloven dat het een bastion van “Europese waarden” is, alles valt in duigen wanneer de rechten die de EU beweert te vertegenwoordigen, het meest worden ontkend in het Oekraïne van Bandera. Op zijn beurt was het Rusland (in de USSR) dat het meest deed om die waarden te verdedigen. De enige manier om te voorkomen dat dit een compleet misverstand is, is als we ervan uitgaan dat deze EU het nazi-fascisme niet verloochent en integendeel Rusland haat voor het verslaan van het nazi-fascisme dat zij moest verslaan.
Door toe te geven aan de nazi- of neonazi-idolatrie die vandaag de dag de ruggengraat vormt van de Oekraïense politieke macht, maar niet toe te geven aan de idolatrie van de Russische operatie, vertelt de EU ons in feite iets vreselijks: de westerse elites beschouwen wat zij de Russische “invasie” van Oekraïne noemen als ernstiger dan de nazi-fascistische invasie van Oekraïne, Rusland, de USSR, Frankrijk, Polen enzovoort. De feiten laten er geen twijfel over bestaan: jullie vervolgen degenen die jullie beschuldigen van “steun aan de Russische invasie in Oekraïne”, maar jullie steunen degenen die de krachten verafgoden die heel Europa binnenvielen en vernietigden. Dat brengt me terug bij de altijd controversiële vraag: is de EU anti-nazi of niet?
Dit gaat niet over het veroordelen van de EU voor het veroordelen van de Russische operatie in Oekraïne, het gaat over de vraag waarom de EU diegenen vervolgt die zeggen dat ze deze operatie steunen en niet, met veel meer reden, diegenen vervolgt die de machten verafgoden die heel Europa hebben vernietigd.
Een dergelijke vraag zou niet zo belangrijk zijn als Oekraïne geen lidstaat was. Nu, terwijl het in feite de belangrijkste van allemaal is en waar het hele leven van de Unie om draait, omdat geen van hen het nieuws, politieke toespraken en opiniekolommen vult zoals deze… Tot het punt waar de EU probeert om in haar gedrag de meest schadelijke praktijken te reproduceren die het regime in Kiev aan haar eigen medeburgers oplegt… Ook hier is het aanhangen van het narratief, de taal, de idolatrie van Bandera, de idolatrie van de EU, de NAVO en de VS, geen keuze, het is een bewijs van loyaliteit. Degenen die dat niet doen, klampen zich uiteindelijk vast aan hun berichten, verpakt in cellofaan. Nu ik erover nadenk, zover zijn we hier nog niet… Maar in mijn geval neem ik het gedicht “Eerst namen ze de communisten…” van Martin Niemöller heel serieus.
Net zo heimelijk als het werd gebruikt om een lidstaat in de Unie op te nemen die er niet toe behoorde, door het, zoals Emmanuel Todd zegt, de scepter te geven van een macht die tot de Frans-Duitse as behoorde, niet omdat het meer dan alle anderen bijdraagt aan de Gemeenschapsbegroting, maar integendeel omdat het degene moet worden die de meeste bijdragen ontvangt, lanceert de EU ook een stiekeme heksenjacht, waarbij de bewijzen van loyaliteit die het al eiste, verder worden geïntensiveerd en veralgemeend. Nogmaals, nooit in de veronderstelling dat ze dat doet. Nog zo’n kenmerk dat zo goed bij Kiev blijft hangen. “Het was niet Kiev dat Energodar NPP bombardeerde”; “Het was niet Kiev dat de straten van Donetsk bombardeerde”; “Het was niet Kiev dat de gevangenis bombardeerde waar zijn eigen soldaten werden vastgehouden als krijgsgevangenen”…
Het was dan ook de Belgische premier zelf die, in een verklaring aan de New York Times, parlementariërs uit Frankrijk, Duitsland, Nederland en anderen ervan beschuldigde betaald te worden om Russische belangen na te streven in het Europees Parlement. Zonder te specificeren wie alle beschuldigden zijn, maar wijzend naar hetzelfde “extreem rechts” dat woekert dankzij de schade die de macht van Brussel toebrengt aan onze levensomstandigheden, worden we opnieuw geconfronteerd met de tegenstrijdigheden van deze Europese Unie. En zo identificeren we het bewijs van loyaliteit dat nu van alle burgers wordt geëist. Al is het maar op straffe van censuur op social media.
Dus welke ernstige dingen hebben de beschuldigden gezegd of gedaan? Nou, de NYT zegt het zelf: ze zeiden dingen als “De slaapwandelaars in Berlijn en Brussel leiden ons een buitenlandse oorlog in – zonder rijm, reden of doel” of “Wie Oekraïne toelaat tot de NAVO provoceert, of we het leuk vinden of niet – ik vind het ook niet leuk – de Russische aanval. En vraag jezelf nu af of je bereid bent oorlog te accepteren voor het NAVO-lidmaatschap van Oekraïne.” En wat hebben ze nog meer gedaan? Ze hebben zich verzet tegen het bestempelen van Rusland als “staatssponsor van terrorisme.”
Zo hoog plaatsen de EU, het Westen en de mainstream media de zaken. Ze sparen geen moeite om in de praktijk het idee op te dringen dat Oekraïne een lidstaat is, wat het niet is; om Oekraïne en het regime in Kiev politiek gewicht te geven, wat het duidelijk niet heeft; om Rusland te beschuldigen van het verspreiden van desinformatie, terwijl wat er gezegd werd te maken had met een staat – Oekraïne – die zogenaamd niet eens lid is van de Unie; het vervolgen van journalisten voor het presenteren van feiten die de informatie van het regime in Kiev, dat zogenaamd geen lid is van de EU, weerleggen; het sluiten van virtuele profielen voor het blootleggen van feiten die de informatie van een land, dat virtueel – en alleen virtueel – geen lid is van de EU, weerleggen. Zie je de tegenstrijdigheid?
Dus, hoe leger de betekenis, inhoud en theoretische diepgang, hoe gevaarlijker de afgoderij wordt, bijna alsof de afgodendienaars weten dat de instandhouding van hun afgoderij niet afhangt van de consistentie ervan, maar van de kracht waarmee het wordt opgelegd.
In dit geval vertelt de kracht waarmee het wordt opgelegd ons dat als de heksenjacht is begonnen, het niet lang zal duren voordat het vuur begint te knetteren!
De Toren van Babel….
En twee tijdcapsules.
één beschijft de opbouw van een totalitaire wereld macht,
de toren van Babel , uiteraard in het bezit van de veroveraars van onze geschiedenis,(film; In the name of the rose)
En één in bezit van het volk ( oude geschriften, bijbel etc.)
Dus we weten wat ons te wachten slaat als we niet in actie komen….!!
ALs we opgelet hebben en de geschiedenis kennen weten we ook het antwoord op de vraag welke tijdcapsule zal er overheersen
🩸 Lenin..bloed aan de Paal of er veranderd Niets… verder een zéér goed artikel…. Poetin scheurt alvast één vlag er af..waar staat de EU binnenkort nog… deze Criminelen aan de Palen Ophangen ipv vlaggen….♥️🇷🇺🌹
Maar een commentaar op wat daar in Brussel zit: NEXIT NU!!!
En ook weg met de vele globalistische organisaties die alleen maar het volk willen knechten, verarmen en tot slaaf maken van de zgn elite zooi.
Maar of dit ooit werkelijkheid zal worden?? Maar stel nou eens dat de grootste sponsor van Brussel (dat is Duitsland) ter ziele is door het geweldige wanbeleid dat daar door de “Ampel” regering gevoerd wordt, dan heb ik nog hoop.
De EU-dictators smijten maar met geld en het ergste is dat de burger weeral moeten gaan bezuinigen omdat dat krapuul al ons geld over de balk smijt. Er is geen geld voor de pensioenen, niet voor infrastructuur werken, enz.. Maar voor oorlog is er altijd wel wat geld. En als ze smijten met geld zal er hier en daar wel wat blijven plakken bij dat krapuul.
Trouwens als men zo anti-Rus is waarom hebben ze dan Rusland groot gemaakt met de WOII? Ze hadden de kans om Rusland kapot te maken maar ze hebben het nagelaten. Maar ja, nu hebben ze altijd iemand om te beschuldigen en met de vinger te wijzen als het slecht gaat. De US zal wel wapens leveren en lachen hun kapot dat wij Europeanen zo’n dommeriken zijn.
Hans,
Je zegt het zelf al, ze hadden Rusland kunnen verslaan in WII maar dat lukte Hitler niet, Napoleon lukte het niet en nu lukt het weer niet, mijn vraag aan jou is dan waarom niet?
Er is heel veel verraad gepleegd onder de vele hoge Duitse officieren en door spionage waaronder de top spion Richard Sorge die operatie Barbarossa op een schoteltje gaf aan Stalin. Hitler wist het ook altijd beter dan zijn generale straf wat tot zijn ondergang heeft geleid.
Bijkomend feit is dat er heel veel wapens werden geleverd aan Rusland door de geallieerden.
Er is heel veel verraad gepleegd onder vele hoge Duitse officieren en door spionage waaronder de top spion Richard Sorge die operatie Barbarossa op een schoteltje gaf aan Stalin. Ook dat Hitler het altijd beter wist dan zijn generale staf wat tot zijn ondergang heeft geleid.
Bijkomend feit is dat er heel veel wapens werden geleverd aan Rusland door de geallieerden.
Hans,
We zien het allebei heel anders, Charlie Chaplin bijvoorbeeld heeft veel erge dingen ondervonden omdat hij pleitte om de Russen te steunen in hun gevecht tegen Duitsland, de geheime dienst zorgden ervoor dat de trip door de USA voor Chaplin een drama werd, zij kochten o.a. de kaartjes op, zij beschuldigden hem van communistenvriendschap, Chaplin wilde een gezamenlijke strijd tegen het fascisme, nu zie je hetzelfde met wederom het feit dat het Westen weer fascisme steunt, dat men wapens heeft gegeven is ook uit het Geallieerdenkamp is ook niet waar want zij wilden juist dat de Duitsers het communisme versloegen en hebben heel lang gewacht met ingrijpen, zolang dat Rusland bijna al in Duitsland stond met zijn leger, ja de Duitsers hebben enorme fouten gemaakt maar de Duitsers vochten tegen het gehele Russische volk, mannen en vrouwen, 1 miljoen vrouwen hebben zich aangemeld vrijwillig, ook nu zijn de Russen op een paar na verenigd als volk en zullen wederom zegevieren, je kunt er ook op Netflix documentaires over zien, eentje is over de strijd in Stalingrad en de sprekers zijn uit diverse landen, het wat nu aan de gang is in een herhaling, het fascisme steunen de Westerse landen, was vroeger al in Suid-Afrika onder de apartheid, is nu weer met de Azovkameraden in Kiev en ook met de variant in Jeruzalem met het zionisme, daarom ook heb ik sympathie voor de Russen, groet aan u van mij, ik weet natuurlijk wel dat Chaplin een pedosexueel was maar als komediant vond ik hem de allergrootste, het is nog steeds tijdloos zijn humor, geniet van het weekeinde. Ook nu zie je weer wie de Duitsers echt zijn, niks geleerd van hun eigen geschiedenis, zelfs in de leiding van de Groenen zitten mensen die familie hebben met banden met Nazi-Duitsland, bizar!
Na de 2e wereldoorlog hoorde men het belegen lied rond 4 en 5 mei en dat geleuter over vrijheid en vooral de mantra Dat Nooit Meer OMG.
Poolse generaal: NAVO-landen zullen de universele dienstplicht invoeren in geval van dreiging van een militair conflict
In de meeste Europese NAVO-landen wordt het onderwerp van een mogelijke aanval van Rusland na de overwinning in het Oekraïense conflict steeds heviger. In dit opzicht wordt er een audit uitgevoerd van de toestand van de nationale legers, waarvan de resultaten zeer rampzalig zijn.
De Europeanen hebben veel geld verloren als gevolg van de levering van wapens en munitie aan Oekraïne, en hun eigen militair-industriële complex is niet in staat hun arsenalen snel aan te vullen.
De situatie is niet beter met het aantal militairen; zelfs een verhoging van de militaire begrotingen en militaire salarissen moedigt mannen niet aan contracten voor militaire dienst aan te gaan.
Bent u ook zó blij dat een corrupt land als Polen bij de EU is gekomen.
De Poolse regering heeft een wetsontwerp gepubliceerd waarin, als het wet wordt, opmerkingen over LGBT-mensen die aanstootgevend worden bevonden, bestraft kunnen worden met maximaal drie jaar gevangenisstraf.
https://brusselssignal.eu/2024/04/polish-government-proposes-prison-for-lgbt-defamation/#google_vignette
Van mij mogen ze verbranden ! Echt de grootste ramp uit de Nederlandse geschiedenis. Heel die tyfus eu !!!
Goed stuk dit. Exact waar het over gaat……en had vier jaar geleden al geponeerd moeten worden.
Ik had het zelf niet zo kunnen verwoorden, maar nieuws is het voor mij niet. Dit was mij veertig jaar geleden al duidelijk…….en bevestigd in de korte periode bij Minerva Leiden.
De neukpartijen tegen de muur, door hitsige huftertjes in driedelig kostuum, met hun pik in een arrogant mokkel……..en stuk voor stuk op zoek naar leuke baantjes a raison van een vet salaris…….
Ik noem bestuurlijk Nederland niet voor niks een hoerenkast…….want daar krijgt het vorm.
En eenmaal chantabel is voor altijd verkocht!
Simpel de EU vol met Giftig belijd is maar een weg dat is weg er mee ik denk niet dat het lang gaat duren
Het einde is in zicht.