Tot voor kort werd het oorlogsnarratief over Gaza grotendeels bepaald door de Israël Defense Forces (IDF) en het ministerie van Defensie van het land. De internationale reputatie van Israël mag dan gekelderd zijn door het doden van meer dan 20.000 Palestijnen, het verwonden van meer dan 50.000 Palestijnen en de vernietiging van een groot deel van Gaza, maar de IDF kon nog steeds een plausibel narratief verkopen van een ernstig verzwakt Hamas, en zelfs beweren dat de oorlog in het noorden van Gaza grotendeels voltooid was en dat het succes in het zuiden van Gaza binnen afzienbare tijd zou volgen, schrijft Theguardian.
Het narratief werd geholpen door ernstige moeilijkheden voor de weinige journalisten die nog in Gaza opereerden, waaronder het risico voor hun persoonlijke veiligheid, terwijl het internationale perskorps vastzat in Jeruzalem en voor veel van hun informatie afhankelijk was van bronnen van de IDF.
Dat veranderde toen er een ander beeld begon te ontstaan. Eerst was er een gebrek aan bewijs om de bewering van de IDF over een Hamas-hoofdkwartier onder het al-Shifa ziekenhuis te ondersteunen, daarna kon de IDF de locatie van de Israëlische gijzelaars niet identificeren, ondanks het feit dat ze over enkele van ’s werelds meest geavanceerde inlichtingen beschikten.
Zeer recent waren er nog twee incidenten. Op 12 december was er een kundige drievoudige hinderlaag opgezet door paramilitairen van Hamas in een deel van Gaza dat vermoedelijk door Israëlische troepen werd gecontroleerd. Een IDF-eenheid liep in een hinderlaag en maakte slachtoffers. Verdere troepen werden gestuurd om die eenheid te helpen, en zij liepen vervolgens in een hinderlaag, net als de versterkingen.
Tien IDF soldaten werden gedood en andere ernstig gewond, maar het was hun anciënniteit die telde, waaronder een kolonel en drie majoors van de elite Golani Brigade. Dat Hamas, zogenaamd gedecimeerd en met al duizenden gesneuvelde troepen, zo’n operatie ergens in Gaza kon uitvoeren, laat staan in een district dat naar verluidt al onder controle van de IDF was, zou twijfels moeten oproepen over het idee dat Israël substantiële vooruitgang boekt in de oorlog.
Een verdere aanwijzing kwam een paar dagen later, toen drie Israëlische gijzelaars erin slaagden weg te komen van hun ontvoerders, om vervolgens gedood te worden door IDF-soldaten, hoewel ze geen shirt aanhadden en een witte vlag droegen. Wat dit sindsdien nog erger heeft gemaakt en in Israël tot grote woede heeft geleid, is dat geroep van de gijzelaars vijf dagen voordat ze werden gedood, werden opgepikt door een met audio uitgeruste zoekhond van de IDF.
Er zijn andere, bredere aanwijzingen voor de problemen van de IDF. Officiële cijfers over het aantal slachtoffers laten zien dat er meer dan 460 militairen zijn gedood in Gaza, Israël en de bezette Westelijke Jordaanoever en dat er ongeveer 1900 gewonden zijn. Maar andere bronnen suggereren veel grotere aantallen gewonden.
Tien dagen geleden publiceerde het toonaangevende dagblad van Israël, Yedioth Ahronoth, informatie die verkregen was van de revalidatieafdeling van het ministerie van Defensie. Het hoofd van de afdeling, Limor Luria, zou hebben gezegd dat er sinds het begin van het conflict meer dan 2.000 IDF-soldaten als invalide waren geregistreerd – waarbij 58% van al diegenen die waren behandeld aan ernstige verwondingen aan handen en voeten leden – wat duidt op een veel hoger dodental dan het officiële cijfer. Ondertussen heeft de Times of Israel het aantal gewonde IDF soldaten, Israëlische politie en andere veiligheidstroepen op 6.125 gerapporteerd. Er zijn ook een aantal slachtoffers gevallen door eigen vuur, waarbij dezelfde krant melding maakt van 20 van de 105 doden als gevolg van dergelijk vuur of ongelukken tijdens gevechten.
Over het geheel genomen volgt de IDF nog steeds de goed ingestudeerde Dahiya doctrine van massaal geweld als antwoord op een ongeregelde oorlog, waarbij uitgebreide sociale en economische schade wordt aangericht, de wil van de opstandelingen om te vechten wordt ondermijnd en toekomstige bedreigingen voor de veiligheid van Israël worden afgeschrikt. Maar het gaat helemaal verkeerd. Kritiek komt uit onverwachte hoek, waaronder van de voormalige Britse minister van Defensie, Ben Wallace, die waarschuwt voor een impact die 50 jaar zal duren. Zelfs de regering Biden begint zich erg ongemakkelijk te voelen bij wat zich afspeelt, maar toch zijn Benjamin Netanyahu en het oorlogskabinet vastbesloten om zo lang mogelijk door te gaan.
Het is de moeite waard om te begrijpen waarom. De aanslagen van 7 oktober en de daarmee gepaard gaande wreedheid hebben het veiligheidsgevoel van Israël tot op het bot getroffen, wat betekent dat de grote meerderheid van de Israëlische Joden tot nu toe Netanyahu’s reactie is blijven steunen. Maar zelfs dat is aan het afbrokkelen en wordt nog verergerd door het doden van de drie gijzelaars door IDF-troepen.
Een gevolg van dit alles is dat de IDF-commandanten onder enorme druk komen te staan om te slagen en zo ver zullen gaan als het oorlogskabinet toestaat. Veel van die commandanten zijn zeer intelligente, maar onvermijdelijk eenzelvige mensen, die nu zullen weten dat Hamas, of tenminste de ideeën van Hamas, ondanks alle retoriek van Netanyahu, niet met militair geweld verslagen kunnen worden. Ze weten ook dat terwijl de besprekingen stagneren, de druk van de families van de gijzelaars binnenkort kan leiden tot een nieuwe humanitaire pauze. Daarom zal hun doel zijn om Hamas zoveel mogelijk schade toe te brengen, zo snel als ze kunnen, nu het nog kan, ongeacht de kosten voor de Palestijnen. Een bewijs van deze aanpak zijn de intense luchtaanvallen van deze week.
Wat dit mogelijk maakt, is Netanyahu’s afhankelijkheid van een extremistische minderheid van religieuze fundamentalisten en uitgesproken zionisten in zijn regering. Zonder de tragedie van 7 oktober zouden zij in Israël niet zo’n brede steun hebben, maar toch brengen zij de veiligheid van Israël op de lange termijn steeds meer in gevaar. Niet alleen dreigt Israël een pariastaat te worden, zelfs onder zijn bondgenoten, maar het zal ook een generatie van radicale oppositie aanwakkeren van een heropgerichte Hamas of zijn onvermijdelijke opvolger.
Israël moet van zichzelf worden gered, maar dat zal vooral afhangen van Joe Biden en de mensen om hem heen. Misschien onder druk van de snel veranderende publieke stemming in West-Europa, moeten zij hun rol erkennen in het onmiddellijk beëindigen van dit conflict.
Zouden ze niet ietwat verzwakt zijn omdat er zo een heftig vaccindictatuur door nethanyahu en zijn consorten is gevoerd, de meeste Israeli s zijn namelijk ingespoten met dat giftige goedje, en de Palestijnen waarschijnlijk in veel mindere mate, het vaccin tast namelijk ook vaak het denkvermogen aan, men noemt het vaak long covid, maar wie zegt dat het aan de covid ligt en niet aan het nepvaccin.
De Palestijnse autoriteit heeft net zo hard de prik gepuched als de zionistische regering heeft gedaan.
er zitten nu ook veel Oekraïense huurlingen in het IDF..en ook hier weer worden ze gedood of verminkt..de Schurkenstaat IsraHël heeft de vijand zelf ’s in zijn Leger.. behalve supergemotiveerd zijn ze al tientallen jaren ingebed in het dagelijkse leven in alle posities in de moordenaars-staat..ze waren al 40 jaar geleden de beste studenten in de Joodse Universiteiten…ze kennen de vijand als geen ander…ook daar is hun kracht te vrezen..zal later wel blijken…♥️🇷🇺🇵🇸🌹