“Hoeveel Israëlische soldaten zijn er gedood in Gaza?”
Dit is een hardnekkige vraag die velen zich stellen nu de grondcampagne van het Israëlische leger in de gebombardeerde en belegerde enclave zijn tweede maand nadert.
Als het leger relatief lage verliezen lijdt terwijl het enorme Palestijnse burgerslachtoffers maakt, dan suggereert dit dat Israël goed op weg is om zijn duidelijke doel te bereiken, namelijk het elimineren van Hamas, maar ook zijn onuitgesproken doelen: Gaza veroveren, zijn 2,3 miljoen inwoners etnisch zuiveren en het nederzettingenblok Gush Katif herbouwen, schrijft William Van Wagenen.
Maar als het bezettingsleger inderdaad enorme verliezen lijdt, suggereert dit dat het Israëlische militaire en politieke leiderschap hun genocidecampagne misschien snel voortijdig moeten beëindigen, waarbij ze overdreven externe druk van het Witte Huis als voorwendsel aanvoeren.
Geheimzinnigheid rond Israëlische verliezen
Het Israëlische leger beweerde op 17 december dat er 121 soldaten waren gedood sinds het begin van de uitgestelde grondcampagne op 27 oktober, toen tanks en infanterie de steden en vluchtelingenkampen van Gaza begonnen binnen te dringen.
Maar het bepalen van het werkelijke aantal dodelijke slachtoffers onder Israëlische soldaten is altijd al moeilijk geweest, omdat het Israëlische leger veel moeite doet om zijn gevechtsverliezen te verdoezelen. Een recent gevecht tussen Hamas en Israëls beroemde Golani Brigade is een voorbeeld van deze geheimzinnigheid.
“We zijn op weg naar de moeilijkste en diepste plaats met een groot aantal vijandelijke strijders,” pochte de Israëlische Lt. Kol. Tomer Grinberg, commandant van het 13e bataljon van de Golani-brigade, kort voordat hij zijn troepen aanvoerde voor een grondoperatie in de legendarische wijk Shujaiyya (wat toepasselijk “moedig” betekent) in het noorden van Gaza.
Hij voegde er toen aan toe: “Ik beloof jullie een klinkende overwinning.”
Maar Grinberg is nu dood.
Volgens Israëlische bronnen werd Grinberg gedood tijdens de operatie van 12 december, samen met negen andere Golani-soldaten, in een hinderlaag van Hamas-strijders.
Nadat vier soldaten van de brigade gewond waren geraakt in een vuurgevecht, probeerden anderen hen te redden uit angst dat ze in een tunnel zouden worden meegesleurd. De tweede groep werd ook geraakt door explosieven, net als een derde groep die ook probeerde de gewonden te evacueren.
Na het gevecht gaf Hamas een verklaring uit waarin het waarschuwde:
“Hoe langer jullie daar blijven, hoe groter de rekening van jullie doden en verliezen zal zijn, en jullie zullen eruit komen met de staart van teleurstelling en verlies tussen de benen, als God het wil.”
Verzet beweert hogere tol aan soldaten
Maar er zijn dwingende redenen om aan te nemen dat het aantal soldaten dat samen met Grinberg in Shujaiyya werd gedood veel hoger ligt dan de negen die door het leger werden aangekondigd.
Veiligheidsdeskundige en gepensioneerd Israëlisch kolonel Miri Eisin vertelde CNN dat de aanval van 12 december bijzonder pijnlijk was omdat zoveel van de doden hoge officieren waren:
“Het doet ons pijn vandaag… Het is altijd moeilijk als er soldaten worden gedood, maar als het op dit niveau van bevel is, dan raakt het je in je maag. Dit zijn commandanten die het bevel voerden over honderden soldaten.”
Dit bracht een voormalige Amerikaanse soldaat ertoe om op X te vragen of Israël het ware aantal soldaten dat gedood werd in de hinderlaag verborgen hield. “Waar zijn alle soldaten, en de korporaals, en de lagere militairen?”
Hamas, via zijn gewapende vleugel, de Ezzedine al-Qassam Brigades, geeft antwoord.
Met betrekking tot de gebeurtenissen op 12 december meldde de Qassam Brigades dat er 11 soldaten waren gedood in Shujaiyya, waaronder leden van een reddingsteam, in een duidelijke verwijzing naar de doden die door het Israëlische leger werden erkend.
Maar volgens Qassam doodden of verwondden haar strijders op dezelfde dag ook 10 soldaten ten oosten van de stad Khan Yunis, doodden of verwondden ze nog eens 20 soldaten die gebarricadeerd zaten in een gebouw in het Sheikh Radwan gebied van Gaza Stad, en doodden ze nog eens 15 soldaten die hen aanvielen in hun geïmproviseerde basis bij de Abu Rashid Pool.
Censuur op de pers en ziekenhuizen
Ondanks het feit dat Tel Aviv beweert “de enige democratie in het Midden-Oosten” te zijn, houdt het de informatie over militaire slachtoffers strak in de hand door het gebruik van militaire censoren, die bepalen wat de pers mag publiceren over nationale veiligheidskwesties, inclusief verwondingen en sterfgevallen van soldaten.
“De menselijke verliezen die worden aangekondigd door het veiligheidsapparaat zijn meestal bindend voor honderden media-instellingen, en deze mogen in principe volgens deze regel werken. Het dodental komt altijd van één bron en niemand trekt het in twijfel,” meldde Hassan Abdo, de Palestijnse correspondent van The Cradle, eerder dit jaar.
Abdo schrijft dit toe aan het in stand houden van het imago van de onoverwinnelijke Israëlische soldaat “die niet ten prooi valt aan een zwakke, primitieve tegenstander.”
Dit is “een van de belangrijkste pijlers van het zionistische project dat gebaseerd is op de driedeling veiligheid, immigratie en nederzettingen,” voegde hij eraan toe.
Zoals The Cradle opmerkte, hadden Israëlische soldaten zelfs voor het uitbreken van de oorlog op 7 oktober een vreemde neiging om te sterven in “ongelukken” tijdens perioden van hevig conflict met het Palestijnse verzet, waaronder auto-ongelukken, vliegtuigongelukken, zelfmoorden, gaslekken en zelfs van balkons vallen.
Maar dit onoverwinnelijke imago werd verbrijzeld met de operatie Al-Aqsa Flood, toen Hamas en andere Palestijnse verzetsgroepen uit de Gazastrook uitbraken om de Israëlische militaire bases en nederzettingen (kibboetsim) aan te vallen die de brutale 17-jarige belegering van de kleine en verarmde enclave afdwingen.
Tijdens de Al-Aqsa Vloed Flood doodde Hamas alleen al 41 soldaten van Grinberg’s Golani bataljon, in grote gevechten op de militaire bases Re’im en Nahal Oz.
Schattingen van Hezbollah en vragen van binnenuit
Israël beweert dat Hamas een bloedbad aanrichtte op het muziekfestival Nova, op slechts een paar kilometer van de Re’im-basis, maar ook daar vond een groot gevecht plaats. Bij Nova werden 58 Israëlische politieagenten gedood, onder wie elite-eenheden van de grenspolitie die bekend staan als Yamam, die als eerste op de aanval reageerden.
Volgens een onderzoek van de Israëlische politie over de gebeurtenissen bij Nova, als er geen omvangrijke politie-inzet was geweest bij Yad Mordechai, zo’n 30 kilometer noordelijker, “zouden de terroristen binnen 40 minuten op weg zijn geweest naar … Tel Aviv.”
Het wordt daarom noodzakelijker dan ooit voor de bezettingsstaat om de omvang van zijn verliezen te verbergen, zowel in de strijd tegen het Palestijnse verzet in Gaza als in het noorden in de strijd met Hezbollah, om de mythe van een overweldigend sterke militaire aanwezigheid in de regio te vestigen en in stand te houden.
Anekdotisch bewijs en schattingen van Hezbollah suggereren dat het officiële aantal van 115 Israëlische soldaten die zijn gedood in de gevechten in Gaza en bij de Libanese grens na 7 oktober waarschijnlijk veel lager is dan het werkelijke aantal. Rapporten van verschillende bronnen wijzen op een aanzienlijke discrepantie, met gevallen van massale slachtoffers die niet officieel worden erkend.
De Libanese verzetsbeweging schat dat haar aanvallen op nederzettingen en militaire bases in het noorden van bezet Palestina ten minste 35 Israëlische soldaten hebben gedood en 172 gewond.
Al na de eerste week van de gevechten in Gaza had het Israëlische leger 19 doden bekend gemaakt. Onder hen waren negen soldaten die gedood werden in slechts één aanval. Hamas trof de “Namer” gepantserde personeelscarrier die de soldaten naar de strijd vervoerde met een antitankraket.
Zeven van de dode soldaten waren 20 jaar of jonger, wat de perceptie lijkt te bevestigen dat Israël onervaren strijders de strijd in stuurt tegen de gevechtsgeharde strijders van Hamas die gemotiveerd zijn door een zaak, verzet tegen de bezetting, waar ze vast in geloven.
Maar de eenheid van de woordvoerder van het bezettingsleger leerde al snel om het massaal doden van dit soort soldaten niet aan te kondigen.
Baruch Rosenblum, een Israëlische rabbijn, herinnerde zich een verhaal van een hoge officier in het leger uit de tweede week van de grondcampagne in Gaza. De officier legde uit dat de meeste gevechten ’s nachts plaatsvonden en dat Hamas in slechts één operatie 36 soldaten had gedood.
De rabbijn legde uit dat Hamas een konvooi van drie Namer pantservoertuigen had aangevallen, elk met 12 soldaten aan boord, en ze in brand had geschoten. De legerleiding zag via livebeelden van drones hoe de soldaten de voertuigen verlieten en Hamas ze allemaal uitschakelde met antitankwapens.
De hoge officier koos ervoor om zijn naam niet bekend te maken aan de rabbijn “om arrestatie wegens het onthullen van staatsgeheimen te voorkomen,” en het incident werd nooit aangekondigd door het leger of gemeld in de Israëlische pers.
Op 18 november, in de derde week van de grondoperatie, kwam David Oren Baruch, de directeur van de militaire begraafplaats Mount Herzl, met nog een anekdote die suggereerde dat het dodental onder de soldaten veel hoger was dan wat publiekelijk bekend was.
Hij onthulde: “We gaan nu door een periode waar elk uur een begrafenis is, elk anderhalf uur een begrafenis.
“Ik werd gevraagd om een groot aantal graven te openen. Alleen op de Herzlberg begraafplaats begroeven we 50 soldaten in 48 uur,” legde Baruch verder uit.
Militaire controle over het narratief
De terughoudendheid van het Israëlische leger om het aantal gewonde soldaten bekend te maken, draagt verder bij aan de verdenking van onderrapportage.
In tegenstelling tot eerdere oorlogen weigerde het Israëlische leger een verklaring af te leggen over het aantal gewonden in Gaza. Dit veranderde uiteindelijk op 10 december, vlak voordat Haaretz van plan was om haar rapport over het aantal soldaatenslachtoffers, gebaseerd op ziekenhuisbronnen, te publiceren.
Haaretz constateerde “een aanzienlijke en onverklaarbare kloof tussen de gegevens die werden gerapporteerd door het leger en die van de ziekenhuizen.” Uit de ziekenhuisgegevens die de krant verkreeg, bleek dat het aantal gewonde soldaten “twee keer zo hoog was als de cijfers van het leger.”
De Israëlische krant benadrukte ook de strenge controle van het leger over de gegevens die door de ziekenhuizen zelf werden gerapporteerd, en legde uit dat leden van de eenheid van legerwoordvoerders “de klok rond in de ziekenhuizen zijn. Elk persbericht over gewonde soldaten en antwoorden op vragen van de media moeten hun goedkeuring krijgen.”
De Israëlische krant Yedioth Ahronoth meldde op 9 december ook dat “elke dag ongeveer 60 nieuwe gewonden alleen door de revalidatieafdeling worden ontvangen” en dat “de cumulatieve aantallen sinds 7 oktober astronomisch zijn: Meer dan 2.000 soldaten, politieagenten en andere leden van de veiligheidstroepen zijn officieel erkend als gehandicapt.”
“We hebben nog nooit zoiets meegemaakt,” verklaarde Limor Luria, hoofd van de revalidatieafdeling bij het Ministerie van Defensie.
“Meer dan 58 procent van de gewonden die door ons worden opgevangen, heeft ernstige verwondingen aan armen en benen, waaronder verwondingen die geamputeerd moeten worden. Ongeveer 12 procent heeft inwendige verwondingen – milt, nieren, scheuren van inwendige organen. Er zijn ook verwondingen aan hoofd en ogen.”
Naast de duizenden gruwelijke lichamelijke verwondingen heeft Israël ook te maken met “een tsunami van trauma’s”, voegde de krant eraan toe. “Ik zat bij een strijder die drie kogels te verwerken kreeg. Een fysiek verscheurd persoon, een zeer ernstige verwonding,” voegde Luria eraan toe, “maar zijn grootste strijd is met de beelden die hij zag.”
Een gewonde soldaat, Elisha Madan, vertelde aan een menigte hoe zijn medesoldaten voor zijn ogen werden gedood. “Ik kwam alleen terug uit de dood. Mijn hele peloton stierf en ik was op het randje van de dood. Ik heb het overleefd dankzij jullie gebeden,” zei Madan terwijl hij in zijn rolstoel zat.
‘Alle oorlogsvoering is gebaseerd op misleiding’ – Sun Tzu
Sinds 7 oktober heeft de Israëlische militaire leiding onwaarheden gerapporteerd over bijna elk facet van de gebeurtenissen van die dag en de oorlog die erop volgde.
Ze logen over het onthoofden van baby’s door Hamas, ze verdoezelden het levend verbranden van hun eigen soldaten en burgers met Apache gevechtshelikopters en tankvuur, en ze blijven liegen over het doen alsof ze geven om de veiligheid van Palestijnse burgers, die ze maandenlang genadeloos hebben gebombardeerd met slechts het geringste voorwendsel om Hamasstrijders en infrastructuur aan te vallen.
Als gevolg hiervan, terwijl het onmogelijk is om de ware aantallen Israëlische soldaten te kennen die zijn gedood in de strijd tegen het Palestijnse verzet, is er voldoende reden om te twijfelen aan de juistheid van de informatie die wordt verstrekt door het door de VS gesteunde bezettingsleger.
de Eu is begonnen met je pc te blokkeren je krijg geen pagina meer open al de services zijn stopgezet dat kan je zien in systeembeheer je moet er alles weer inschakelen en je pc herstarten dit gebeurt in samenwerking met METTA of Facebook
Leg uit aub
Use Linux operating system, Tor browser, Telegram ,
Dump Facebook (watsapp is also Facebook) use Our Freedom Book and Minds and Gab and MeWe and Clouthup instead of Facebook.
resisters use Telegram Messenger and Truth Social instead of Twitter.
resisters use Rumble and Brighteon and Bitchute instead of YouTube.
resisters use Brave Browser and Tor instead of Chrome or Firefox.
use Epik Web Hosting and Orangewebsite for your websites.
give donations using GiveSendGo instead of GoFundMe.
Free thinkers creating content use Locals and Substack.
Ik kan persoonlijk niks met dit soort berichten, ik bezie deze oorlog alleen maar door de bril dat er niks gedaan word door de rest van de wereld en zie geen toekomst voor het Palestijnse volk, geen gelijke rechten in het Israelische land, geen eigen Palestijnse staat, hoeveel doden er ook zijn gevallen onder de IDF soldaten, het zal mij een zorg zijn want op het Palestijnse volk is nu een genocide aan de gang en de wereld kijkt weg, wat een menselijk drama is dat toch met geen woorden te beschrijven, hoeveel echte doden zouden er bij hun zijn, boven de grond en nog onder het puin?
Hoeveel dode Israelische soldaten het ook werkelijk zijn , nog lang niet genoeg in ieder geval.
Had Hitler dan toch gelijk?!