Had de Sovjet-Unie de nazi’s kunnen verslaan in de Tweede Wereldoorlog als er social media bestonden?

Iemand die op zoek is naar een intrigerend onderwerp voor een proefschrift? Ik denk dat dit een geweldig boek kan worden. De mediawereld van de Tweede Wereldoorlog bestond nog uit radio, kranten, tijdschriften en filmbeelden die door dappere cameramannen aan het front werden gemaakt. De nieuwsmedia in die tijd konden worden gebruikt om propaganda en desinformatie te verspreiden. In de categorie desinformatie viel bijvoorbeeld het spookleger van generaal Patton. Het publieke nieuws over zijn “leger” werd ondersteund door een grote hoeveelheid zogenaamd geheime berichten en radioverkeer die de Duitsers onderschepten. Het doel van die misinformatie was de Duitsers ervan te overtuigen dat de geallieerden van plan waren aan te vallen in Pas de Calais. Ik denk niet dat het beïnvloeden van de publieke opinie een prioriteit was, schrijft Larry Johnson.

Ik denk dat het erom gaat of een regering en haar militaire leiders veel waarde hechten aan wat social media en populaire media zeggen. Ik denk dat het vrij duidelijk is dat de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk en de NAVO sterk afhankelijk zijn van social media om wat magie te laten werken en Rusland te helpen verslaan. Ik denk ook dat Poetin en zijn militaire leiders niets geven om social media. Ze zijn heel slecht in het tegengaan van de westerse mediacampagne. Misschien zijn ze gewoon onbekwaam. Dat is één mogelijkheid. Een andere mogelijkheid is dat het ze gewoon niet kan schelen, omdat ze gericht zijn op het voeren van deze oorlog, niet alleen in Oekraïne, maar tegen het Westen om de toekomst van Rusland veilig te stellen.

Als u de geschiedenis van de Amerikaanse Burgeroorlog of de oorlog van de Sovjet-Unie met nazi-Duitsland niet hebt bestudeerd, raad ik u aan twee auteurs te lezen: Het driedelige meesterwerk van Sheby Foote, The Civil War: A Narrative, en When Titan’s Clashed: How The Red Army Stopped Hitler, van David Glantz en Jonathan House. Foote’s meeslepende verslag van de Burgeroorlog neemt u mee terug in de tijd en plaatst u in het struikgewas van de bloedige gevechten en politieke intriges. Als u het verslag leest van de laatste anderhalf jaar van de Burgeroorlog, waarin generaal Ulysses S. Grant gebukt ging onder nederlagen en een patstelling en toch zijn troepen bleef voortstuwen in een moordende uitputtingsslag die de wil en het vermogen van het Zuiden om de oorlog voort te zetten ondermijnde, wil ik dat u zich een voorstelling maakt van het soort druk dat Grant zou hebben gevoeld als Twitter en Facebook hadden bestaan.

De tactische realiteit ter plaatse – niet alleen met Grant’s troepen in Noord-Virginia die Richmond omsingelden, maar met Sherman’s leger dat het Zuiden plunderde via Atlanta en vervolgens naar Savannah en vervolgens naar het Noorden afboog – is achteraf duidelijk dat het Zuiden verslagen was. Het duurde alleen enkele maanden voordat ze zich die realiteit realiseerden.

Vergelijkbare lessen kunnen worden getrokken uit het aanvankelijke falen van de Sovjets om de nazi-hordes tegen te houden. De Slag om Stalingrad was volgens mij het ultieme keerpunt in de oorlog tegen Duitsland. Terwijl er nog twee jaar strijd in het verschiet lag, was de teerling geworpen en de mythe van de onoverwinnelijke Wehrmacht vernietigd. Er waren nog twee grote veldslagen nodig – Koersk en Bagration – om het onvermijdelijke duidelijk te maken.

Zoals ik al eerder opmerkte, is het Westen er sterk van overtuigd dat het winnen van de informatieoorlog zal leiden tot succes op het slagveld voor Oekraïne. Toch hebben we gezien hoe het “succes” van de Amerikaanse informatieoorlogen in Irak, Afghanistan en Syrië is uitgepakt. Geldputten die biljoenen dollars van de Amerikaanse belastingbetaler hebben opgeslokt zonder echt succes op de grond, waar het telt.

Beide cataclysmische oorlogen – de Burgeroorlog en de Tweede Wereldoorlog – zijn relevant voor het bloedbad dat zich in Oekraïne ontvouwt. De feiten zijn heel eenvoudig:

• Feit één – de economie van Oekraïne ligt aan flarden en er is geen haalbare weg om te herstellen van wat het was op 24 februari 2022.
• Feit twee – Oekraïne is volledig afhankelijk van westerse hulp om zijn leger in het veld te houden.
• Feit drie – Oekraïne heeft geen levensvatbare luchtmacht en kan geen luchtsteun geven aan zijn frontlinietroepen. Dit betekent dat elke Oekraïense opmars op de grond afhankelijk is van de beperkte pantser- en artillerie-eenheden die nog intact zijn.
• Feit vier – Het vermogen van Oekraïne om elektriciteit en energie te produceren wordt gestaag aangetast en er is geen kortetermijnoplossing om het licht aan te houden.
• Feit vijf – Rusland heeft zijn frontlijntroepen en hightech wapens niet ingezet in de strijd.
• Feit zes – De Russische economie is sterk, ondanks de westerse pogingen om haar te verzwakken.
• Feit zeven – Rusland is economisch zelfvoorzienend. Het heeft geen buitenlandse export nodig om zijn industriële basis in stand te houden, maar de wereld heeft wel kritieke producten en mineralen nodig die alleen Rusland produceert.
• Feit acht – Russische fabrieken zijn 24/7 in bedrijf en produceren essentiële militaire apparatuur en technologie om de strijdkrachten in de strijd te houden.
• Feit negen – Rusland kan op zijn eigen grondgebied nieuwe troepen mobiliseren en trainen zonder bang te hoeven zijn voor een aanval van Oekraïne. Oekraïne kan dat niet.

De Verenigde Staten en de NAVO zijn misleid. Zij oefenen hun macht uit als de gemene meisjes op de middelbare school, d.w.z. zij mijden Poetin en laten hem niet aan hun lunchtafel zitten. Zij blijven ervan overtuigd dat dit hem zal verpletteren. Waar zij niet op rekenen is dat Poetin zijn eigen cafetaria bouwt en het voedsel zal eten dat hij wil en een tafel die hij controleert. In feite hebben veel van de landen in Europa essentiële hulpbronnen nodig die Rusland levert. Het is slechts een kwestie van tijd voordat die meisjes proberen een plaats te krijgen aan Poetin’s tafel.

Het is waar dat Rusland, althans voorlopig, afstand heeft gedaan van het deel van Kherson ten westen van de Dnjepr. Maar het controleert de rest van Kherson ten oosten van de rivier. Als Oekraïne de Krim wil, zal het de Dnjepr moeten oversteken en zich een weg naar de Krim moeten vechten. Oekraïne heeft niet de militaire middelen om dat te doen, zelfs niet met de hulp van de Verenigde Staten en de NAVO.

Oké. Genoeg van mij. Wat denkt u ervan? Het woord is aan u.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

AAN DE LANTAARN!

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: