Geheim plan: EU lanceert grootschalig vestigingsprogramma voor miljoenen Afrikanen

Wil het EU-parlement heel Afrika uitnodigen? Zo ziet het in het resultaat van een besluit van het Europees Parlement er wel uit. De mainstream media verzwijgen dit en de Duitse minister Horst Seehofer van Binnenlandse Zaken werkt nu al aan de uitvoering van het geheime plan.

Om te voorkomen dat de indruk ontstaat dat hier samenzweringstheorieën worden verspreid, eerst drie feiten:

Ten eerste heeft het Europees Parlement op 26 maart 2019 een resolutie aangenomen met de titel “De grondrechten van mensen van Afrikaanse afkomst”. Van de toenmalige 751 parlementsleden stemden er 535 voor, 80 tegen, 44 onthielden zich van stemming en 92 waren afwezig, schrijft auteur Josef Kraus  op Anonymousnews.

Ten tweede was er op dat moment geen openbare verslaggeving of debat over dit onderwerp. De mainstream media berichtten er niets over.

Ten derde: van 23 tot en met 26 mei 2019, en in Duitsland op 26 mei, vonden de verkiezingen voor het nieuwe Europees Parlement plaats.

Heeft dit alles iets met elkaar te maken? Ja, want wat het Europees Parlement hier in gang heeft gezet, kan zonder overdrijving onder de titel “Europa schaft zich af” worden geplaatst.

Men kan dus aannemen dat de resolutie geheim moest worden gehouden. De partijen die als rechtspopulisten worden bestempeld, hadden bij de verkiezingen stemmen kunnen winnen. De EU-resolutie wordt pas bekend met een incubatieperiode oftewel zwangerschap van bijna negen maanden. De mainstream media, die in Brussel goed bemand en goed uitgerust zijn, zwijgen en doen liever aan koninklijke hofhouding berichtgeving.

We hebben de zaak van dichterbij bekeken (zie hier en hier) en kunnen onze verbazing niet laten varen. Hier zijn de redenen:

1 – De EU-resolutie spreekt van mensen van Afrikaanse afkomst “in Europa” en in eerste instantie wordt gesuggereerd dat het hier uitsluitend gaat om “Afro-Europeanen, Afrikaanse Europeanen, zwarte Europeanen, mensen van Afro-Caribische afkomst of zwarte Caraïbische afkomst, die in Europa geboren zijn of burgers of ingezetenen van Europese staten zijn”. (Zie punt A). Absoluut niet! In punt 23 van de catalogus van maatregelen staat dat het Europees Parlement “de Commissie en de lidstaten oproept ervoor te zorgen dat migranten, vluchtelingen en asielzoekers de EU veilig en legaal kunnen binnenkomen, rekening houdend met de bestaande wetgeving en procedures”. Wat is het nu? Hebben we het over degenen die hier al zijn, of degenen die kunnen (moeten) komen? En wat wordt bedoeld met “ingezetenen”? Zoiets als de definitie van bondskanselier Merkel, voor wie “zij die hier al lang wonen en zij die zich net hebben aangesloten” tot Duitsland behoren?

Schier een geheim plan voor “re-education”

2 – Het Europees Parlement eist in totaal 28 maatregelen. Om het moeizame lezen voor de lezer te vergemakkelijken, zijn hier acht opvallende eisen uit het 28-delige eisenpakket:
De EU-instellingen en de lidstaten moeten de geschiedenis van mensen van Afrikaanse afkomst herdenken, bijvoorbeeld door de invoering van “Maand van de Zwarte Geschiedenis”.

1. De lidstaten moeten zich bezighouden met de situatie van mensen van Afrikaanse afkomst op het gebied van onderwijs, huisvesting, gezondheid, werkgelegenheid, politiewerk, sociale diensten, justitie en politieke participatie en deze laatste via de televisie en andere media bevorderen.
2. Het EU-Parlement benadrukt de belangrijke rol van maatschappelijke organisaties bij de bestrijding van racisme en discriminatie en roept op tot meer financiële steun voor basisorganisaties op Europees, nationaal en lokaal niveau. Hierop zal in de nabije toekomst worden gefocust.
3. De lidstaten moeten toezicht houden op de racistische vooringenomenheid in hun strafrecht-, onderwijs- en sociale stelsels en proactieve maatregelen nemen.
4. De lidstaten moeten ervoor zorgen dat volwassenen en kinderen van Afrikaanse afkomst gelijke toegang hebben tot onderwijs en zorg van goede kwaliteit, zonder discriminatie of segregatie.
5. De lidstaten moeten de geschiedenis van mensen van Afrikaanse afkomst in hun leerplannen opnemen en thema’s kolonialisme en de slavernij uitvoerig aanduiden; leraren moeten voor deze taak worden opgeleid om de diversiteit in de klassen te bevorderen.
6. De lidstaten moeten discriminatie van mensen van Afrikaanse afkomst op de woningmarkt bestrijden.
7. De EU-instellingen moeten een strategie aannemen voor de diversiteit en integratie van werknemers, met inbegrip van een strategisch plan voor de participatie van etnische en raciale minderheden op de arbeidsmarkt.

3 – Dit alles wordt gerechtvaardigd door de (historisch moeilijk te bewijzen) bewering dat “mensen van Afrikaanse afkomst in de loop van de geschiedenis een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan de opbouw van de Europese samenleving”.

Het doel is ontgrenzing

Laten we nogmaals het meest explosieve punt (zie paragraaf 1 hierboven, in de resolutie paragraaf 23) aan de orde stellen: Het Europees Parlement “roept de Commissie en de lidstaten op om, rekening houdend met de bestaande wetgeving en procedures, ervoor te zorgen dat migranten, vluchtelingen en asielzoekers de EU veilig en legaal kunnen binnenkomen”. Dit betekent het gladstrijken van de vluchtwegen, het opzetten van pendeldiensten en het wijd openen van de poorten!

Is het voor het Europees Parlement duidelijk wat dit betekent en wat er na deze resolutie gerechtelijk kan worden afgedwongen? Een paar demografische gegevens kunnen je achterdochtig maken. De Europese Unie heeft 512,4 miljoen inwoners, na de Brexit, dat wil zeggen zonder het Verenigd Koninkrijk. Duitsland heeft 83,5 miljoen, Frankrijk 67,5 miljoen. Er wonen momenteel 1,3 miljard mensen in Afrika en in 2050 zullen dat er 2 miljard zijn. Afrika groeit dagelijks (!) met 200.000 mensen, per week (!) met 1,55 miljoen mensen, (de bevolking van München) en jaarlijks met 73 miljoen, dat wil zeggen in iets meer dan een jaar (13,7 maanden) met de grootte van Duitsland (83,5 miljoen).

Is het ook duidelijk voor het Europees Parlement dat het eindelijk eens een gedifferentieerde analyse van ongeveer 60 jaar ontwikkelingshulp nodig heeft? Volgens de Wereldbank is dit sinds 1960 ongeveer drie biljoen euro (in cijfers: 3.000.000.000.000 euro), waarvan het grootste deel naar Afrika gaat. Of heeft het Europees Parlement al afgezien van de nobele claim om de “oorzaken van het vluchten” te bestrijden vanwege de ogenschijnlijk geringe efficiëntie van deze drie biljoen euro, om zich nu te concentreren op een hervestigingsbeleid, zoals het Vluchtelingenpact van de VN, dat al zo lang onder de radar van het publiek wordt gehouden, blijkbaar voorziet?

Krijgen we een Anti-Afrofobie industrie?

Maar wie zal er onmiddellijk baat hebben bij de resolutie van het Europees Parlement? Duidelijk: een opkomende Anti-Afrofobie industrie. Kijk maar eens naar de parlementaire vraag van Filiz Polat Bundnis 90/Die Grünen, lid van de Bundestag, over de resolutie.

Het antwoord van staatssecretaris Markus Kerber (staatssecretaris van Binnenlandse Zaken Horst Seehofer, CSU) van 28 augustus 2019 is hier een tekenend voorbeeld van: het actieplan biedt hiervoor een uitgebreid kader. Met het oog op de verdere uitvoering van het actieplan is de federale regering van plan om tijdens de lopende zittingsperiode een model voor de raadpleging van het maatschappelijk middenveld in te voeren.

“Wij zijn door een ramp getroffen want wij hadden de illusie dat wij de islam konden aanpassen”

Een reeks initiatieven van het maatschappelijk middenveld en organisaties op het gebied van de mensenrechten zullen hierbij worden betrokken en uitgenodigd. …. Bovendien is in de komende financieringsperiode van het federale programma “Levende Democratie” vanaf 2020 de promotie gepland van een competentiecentrum/netwerk op het gebied van “Racisme tegen Zwarte Mensen”. Daarnaast kunnen ook proefprojecten en individuele maatregelen in het kader van lokale partnerschappen voor democratie worden ondersteund.

Welnu, dan staat niets een nieuwe activisme van verschillende NGO’s ter waarde van vele miljoenen euro’s in de weg.

Ondanks Corona wordt de Afrikanisering van Europa in opdracht van de EU nog steeds doorgezet